บทที่ 72 การเดินทางอย่างกะทันหัน

มาร์คเข้าใจผิดว่าเธอระส่ำระส่ายเพระาความหวัง ความโกรธในดวงตาของเขาเผาไหม้รุนแรงยิ่งขึ้น เขากำมือแน่นก่อนที่จะคลายออกอย่างเงียบ ๆ อีกครั้ง ในท้ายที่สุดเขาก็ออกไปและกระแทกประตูข้างหลังเขา

ในขณะที่รถของเขาขับออกไปจาก คฤหาสน์ เทรมอนต์ แอเรียนก็นั่งลงบนพื้นที่เย็นโดยพิงหลังกับข้างเตียง เธอกอดขาของเธอและฝังใบหน้าของเธอไว้ระหว่างหัวเข่า บางทีนั่นอาจจะทำให้ความเดียวดายของเธอหายไป…

สามวันต่อมาแมรี่กลับมาแล้ว “แอริ ทำไมนายท่านถึงเลือกไปทำธุระในช่วงส่งท้ายปีเก่า? เธอไม่ลองชักชวนให้เขาหยุดพักงานสักหน่อยล่ะ? ตอนนี้เธอคงรู้สึกเหงาที่ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวสินะ”

แอเรียนนั่งบนโซฟาและไม่ตอบกลับเธอ ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น มันเป็นข้อความทักทายจากเอริกและโบนัสวันหยุดที่แนบมาด้วย

แอเรียนไม่ได้รับเงิน เธอเพียงตอบเขาด้วยอิโมติคอนหน้ายิ้มและแนบใบลาออก เธอหันกลับไปมองนิตยสารในมือ จะมีนิทรรศการศิลปะที่ เมือง อายาเช่ ในวันพรุ่งนี้ เธออยากไปและได้ตัดสินใจแล้ว ท้ายที่สุดแล้วเราควรสัมผัสประสบการณ์การเดินทางแบบกะทันหันอย่างน้อยหนึ่งครั้งในชีวิต

เมื่อแอเรียนจากไป เธอเพียงแต่บอกกับแมรี่ว่าเธอกำลังจะไปเที่ย