Share
บทที่ 96 น้องชาย?
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 97 เขาทำดีกับเธอไหม?
มาร์คดูเหมือนจะว่างในช่วงบ่ายเขาจึงไม่ได้ออกไปข้างนอก แต่นั่งทำงานบนโซฟาผ่านแล็ปท็อปแอเรียนหาวไม่หยุดหย่อน เธออดไม่ได้ที่จะพยายามหาหัวข้อที่จะพูดคุยเพื่อที่เธอจะได้ตื่นตัว อย่างไรก็ตามเธอลงเอยด้วยการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่ชาร์ลส์เคยพูดถึงก่อนหน้านี้ “คุณมีน้องชายจริง ๆ เหรอ?”มือของมาร์คแข็งขึ้น สีหน้าของเขามืดมน “คุณคิดว่าเป็นไปได้ไหมล่ะ? ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงเขาคงจะมาเคาะประตูบ้านเพื่อขอโชคลาภของครอบครัวตั้งนานเเล้วล่ะ”เมื่อตระหนักได้ว่าเธอปากพล่อยไปแล้วตอนนี้เธอก็กลัวเกินกว่าที่จะพูดอะไรไปมากกว่านี้ อาการง่วงนอนค่อย ๆ เข้าครอบงำ แต่จู่ ๆ โทรศัพท์ของเธอได้รับข้อความว่า "ฉันอยู่ใน โจลาค ซิตี้"โจลาค ซิตี้ เป็นเมืองที่เธอและมาร์คกำลังเยี่ยมชมอยู่ในขณะนี้ ใครเป็นคนส่งข้อความนั้นมา? พวกเขารู้ได้อย่างไรว่าเธออยู่ที่นี่?หัวใจของเธอเต้นแรง หลังจากจัดเรียงความเป็นไปได้ทั้งหมดแล้วเธอก็คาดเดาได้อย่างชัดเจน ผู้ที่อยู่เบื้องหลังหมายเลขนั้นคือ วิล...เธอเหลือบมองมาร์คอย่างรู้สึกผิดและยืนยันว่าเขาไม่ได้สนใจเธอก่อนจะตอบกลับข้อความว่า ‘คุณเป็นใคร?’คำตอบกลับมาเร็วมาก: 'วิล ซีวาน ฉันอยู่ที่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 98 การทรยศต่อความไว้วางใจ
“เขาค่อนข้างดีนะ อย่างน้อยก็ไม่มีใครสามารถมองเห็นข้อบกพร่องของเขาได้ ”แอเรียนลดสายตาลงไปที่นิ้วของเธอเมื่อเธอพูด“ใช่เลย… ทุกคนคิดว่าเขาเป็นคนดี แต่ฉันหวังว่าเขาจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีเช่นกัน” ความเศร้าที่อธิบายไม่ได้ในคำพูดของวิลทำให้แอเรียนคอตกเธอรู้สึกได้ถึงความหนักหน่วงของหัวข้อนี้และเธอก็ต้องเปลี่ยนเรื่อง “นายรู้แล้วหรือยังว่าเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของทิฟฟ์? ไม่มีอะไรที่ฉันทำได้เลย…”วิลพยักหน้า "ใช่ ฉันรู้ ฉันเองก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกัน จำนวนเงินนั้นมากเกินไป ทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัวของพวกเขาจะถูกยึดภายในครึ่งเดือนเพื่อชำระหนี้ การกู้ยืมเงินจากธนาคารและสิ่งอื่น ๆ หนี้เพียงอย่างเดียวที่เหลืออยู่ คือ… สิ่งที่พวกเขาเป็นหนี้กับมาร์ค เทรมอนต์ การประมาณของฉันคือยังมีหนี้มูลค่าอย่างน้อยหนึ่งล้านดอลลาร์ที่พวกเขาไม่สามารถชำระได้ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับว่า มาร์ค เทรมอนต์ จะจัดการกับมันอย่างไร จากบุคลิกของเขาแล้วฉันไม่คิดว่าเขาจะใช้ความรุนแรง แต่แม้ว่าพวกเขาจะค่อย ๆ จ่าย แต่มันก็ยากสำหรับพวกเขาที่จะกลับมาตั้งตัวได้ใหม่ ดังนั้นพวกเขาอาจต้องใช้เวลาตลอดชีวิตในการชำระหนี้"แอเรียนขมวดคิ้ว “ฉันจ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 99 กระติกน้ำร้อนแตก
เจตนาที่อยู่เบื้องหลังคำพูดล้อเลียนของเธอไม่อาจชัดเจนไปกว่านี้แววตาขุ่นเคืองปรากฏขึ้นในดวงตาของมาร์คแทน เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปที่หน้าต่าง “คุณออกไปได้แล้ว”แอรี่ผงะ แต่ก็ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ "อะไรนะคะ? พี่มาร์คที่รัก... เมื่อคืนฉันรีบมาที่นี่และพบคุณเพียงคนเดียวในวันนี้ คุณจะให้ฉันไปเร็ว ๆ แบบนี้ได้อย่างไร?"“อย่าต้องให้ผมพูดอีกเป็นครั้งที่สอง” เขาไม่ได้มองผู้หญิงบนเตียง ความขุ่นเคืองในดวงตาของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความโกรธเเอรี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลุกขึ้นและออกไปเธอก่นด่าเป็นพัน ๆ ครั้งเมื่อนึกถึงข้อความที่มาร์คได้รับ แม้ว่าเธอจะไม่รู้เนื้อหาของข้อความ แต่ก็เห็นได้ชัดว่านั่นคือสาเหตุที่แท้จริง คนโง่คนไหนที่ทำลายช่วงเวลาที่แสนยิ่งใหญ่ของเธอ!วันรุ่งขึ้นตอนเที่ยงมาร์คเชิญชาร์ลส์ โมแรนไปทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารเดิมที่พวกเขาเคยทานมาก่อนหน้านี้เมื่อชาร์ลส์มาถึงและรู้ว่าแอรียนน์ไม่อยู่ในสายตาเขาจึงถามมาร์คด้วยรอยยิ้มว่า “แล้วแอเรียนล่ะ อยู่ไหน?”มาร์คปกปิดอารมณ์ของตัวเองได้เป็นอย่างดีเบื้องหลังรอยยิ้มอันสดชื่นของเขา “เธอเดินหน้าและกลับไปที่เมืองหลวงเพื่อเข้าร่วมงานบางอย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 100 การบริจาคแบบไม่เปิดเผยตัว
สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยให้กระติกน้ำร้อนที่เก่าและดูสกปรกซึ่งมีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าพวกเขาใช้มันนานแค่ไหน “นี่ไง ใช้มันสิ”ทิฟฟานี่สะอิดสะเอียนเเละไม่ยอมรับมัน “ เนื่องจากคุณมีกระติกน้ำร้อนเป็นของตัวเอง คุณไม่สามารถเติมเองได้หรือไงคะ? คุณโง่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”เมื่อสมาชิกในครอบครัวคนอื่น ๆ ของผู้ป่วยได้ยินคำสบประมาทพวกเขาทั้งหมดก็ลุกขึ้นยืนอย่างดุเดือด “คุณเรียกใครว่าโง่?! มันเป็นแค่กระติกน้ำร้อน แล้วไงถ้าเราทำมันพัง? เราจะเปลี่ยนให้คุณ คุณต้องพร่ามต่อไปหรือไม่?!”หลังจากใช้ชีวิตของภรรยาที่ร่ำรวยมาตลอดชีวิต ลิเลียน เลน ไม่เคยพบเจอคนแบบนี้มาก่อน เธอรีบเดินขึ้นไปดึงทิฟฟานี่ไว้ข้างหลัง “ไม่เป็นไรทิฟฟ์ แค่ไปซื้อใหม่ อย่าส่งเสียงดังรบกวนการพักผ่อนของพ่อเลยนะ”ทิฟฟานี่จ้องมองไปที่ครอบครัวคนอื่น ๆ จากนั้นก็เดินออกไปและกระแทกประตูที่อยู่ข้างหลังเธอ เธอดูเหมือนว่าเธอมีคำว่า "ไสหัวไป" เขียนอยู่ทั่วใบหน้าของเธอในตอนนี้ ใครก็ตามที่ขวางทางเธอจะเป็นคนที่โชคร้ายเมื่อประตูลิฟต์เปิดออกเธอก็รีบวิ่งออกไปอย่างไม่ทันระวังและชนใครบางคน เนื่องจากเธอโกรธตั้งแต่แรกแล้วเธอจึงตะโกนใส่บุคคลนั้นทัน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 101 หางาน
แจ็คสัน เวสต์ ยิ้มอย่างเบี้ยว ๆ “เปล่าครับ แต่ผมรู้จักลูกสาวของเขาดี”พยาบาลรู้สึกได้ทันทีราวกับว่าสามีในอนาคตของเธอถูกคนอื่นฉกไปแล้ว ในน้ำเสียงของเธอบ่งบอกถึงความผิดหวังที่เธอไม่สามารถซ่อนเอาไว้ได้ “เอ่อ… ได้เลยค่ะ ดิฉันจะจัดการให้คุณเอง”ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์ แอเรียนรวบรวมเงินทั้งหมดที่เธอมีและวางขายภาพวาดของเธอบนอินเทอร์เน็ต น่าเสียดายที่การขายภาพวาดไม่ใช่รูปแบบหนึ่งของรายได้ที่มั่นคง จู่ ๆ เธอก็รู้สึกเสียใจที่ลาออกจากงานอย่างรีบร้อนในตอนนั้น เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุร้ายเช่นนี้กับครอบครัวเลน หากไม่มีรายได้ที่มั่นคงจึงเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะบริจาคเงินแม้เพียงเล็กน้อยก็ตามเธอโอนเงินที่มีให้ทิฟฟานี่ก่อน กลัวว่าทิฟฟานี่จะปฏิเสธความปรารถนาดีของเธอ เธอจึงส่งคำเตือนถึงเธอว่า “เราสามารถเอาชนะความเจ็บปวดนี้ไปได้ด้วยกัน เธอไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ ยังมีฉันและวิล อย่าดื้อรั้นในเวลาแบบนี้เลยนะ'เมื่อทิฟฟานี่ได้รับเงินและข้อความในที่สุดเธอก็น้ำตาไหล เธอไม่สนใจสายตาแปลก ๆ ที่ผู้คนบนท้องถนนจ้องมาที่เธอขณะที่เธอเดินกลับไปที่โรงพยาบาลพร้อมกับกระติกน้ำร้อนที่เพิ่งซื้อมาใหม่ในมือในสถานการณ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 102 มาเยี่ยมโรงพยาบาล
เมื่อนึกถึงตอนนี้เธอเดินไปสุดทางเดินและโทรหาเอธาน โทรศัพท์ดังอยู่นานก่อนจะหยิบขึ้นมา เอธานตอบอย่างเฉยเมย "ว่าไงครับ?"ทิฟฟานี่ไม่ได้สนใจทัศนคติของเขาอีกต่อไปแล้ว เธอสามารถยอมรับคนที่เย็นชาจากภายนอก แต่ภายในอบอุ่น "ขอบคุณ"เอธานจมอยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์และไม่ได้สนใจคำพูดของเธอเลย "สำหรับอะไร?"ริมฝีปากของเธอโค้งเป็นรอยยิ้ม “หยุดเสแสร้ง นายเป็นคนที่บริจาคเงินให้พ่อของฉันใช่ไหม? ทำไมนายถึงเลือกที่จะไม่เปิดเผยตัวตน? ฉันขอโทษที่ทำให้นายรู้สึกเหงาเมื่อไม่นานมานี้ ตอนนี้มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นกับครอบครัวของฉัน อย่าโกรธฉัน ฉันจะไปหานายเมื่อฉันว่าง”เอธานขมวดคิ้ว เขาอยากจะปฏิเสธ แต่ไม่ได้พูดคำที่มาถึงริมฝีปากของเขา ความสนใจของเขาอยู่ที่คอมพิวเตอร์และเขาไม่รู้สึกอยากอธิบายตัวเอง “ฉันไม่ว่าง ฉันจะวางสายนะ”......เป็นเวลาหลังเที่ยงคืนตามเวลาที่มาร์คกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ และแอเรียนก็หลับไปแล้ว อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ เธอก็ตื่นขึ้นด้วยเสียงรถของเขาจากชั้นล่างเธอเป็นคนหลับยากมาโดยตลอด เสียงใด ๆ สามารถปลุกเธอได้อย่างง่ายดายหลังจากนั้นไม่นานประตูห้องนอนก็ถูกผลักให้เปิดออกเธอไม่ได้พูดอะไร เ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 103 เวนดี้ กาเลน่า
ในขณะที่พวกเขากำลังสนทนากันประตูของวอร์ดก็เปิดออก ทิฟฟานี่ไอสองครั้งและดึงที่ชายเสื้อของแอเรียนเมื่อหันไปรอบ ๆ ดวงตาของแอเรียนยก็พบกับดวงตาที่อ่อนโยนของวิล ซีวาน “โอ้ เธออยู่ที่นี่ด้วย”มันเป็นเพียงคำทักทายธรรมดา ๆ แต่มีอารมณ์ที่ซ่อนอยู่มากมายอยู่ภายใต้นั้นวิลวางอาหารเสริมที่เขาซื้อไว้บนโต๊ะข้างเตียง “ ฉันมาเยี่ยมคุณลุง ฉันไม่คิดว่าจะเจอเธออยู่ที่นี่เช่นกัน สภาพแวดล้อมที่นี่… ไม่ค่อยดีนัก ทิฟฟ์ ทำไมเธอไม่ย้ายเขาไปที่วอร์ดส่วนตัวล่ะ?”ทันทีที่วิลพูดอย่างนั้น สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยที่มีความขัดแย้งกับทิฟฟานี่เมื่อวานนี้ก็หัวเราะเยาะ “วอร์ดส่วนตัว? พวกเขายังคงเป็นหนี้อยู่ตั้งมากมายขนาดนั้น …”ทิฟฟานี่ตีหน้าอกของเธอแล้วดึงม่านความเป็นส่วนตัวปิด “แค่หมาหลายตัว ไม่ต้องสนใจ”สมาชิกในครอบครัวคนหนึ่งดึงผ้าม่านออกและตะโกนว่า “คุณเรียกใครว่าหมา? คุณไม่มีมารยาท! ไม่แปลกใจทำไมโรงงานของคุณถึงล้มละลาย การมีธุรกิจครอบครัวขนาดใหญ่จะใช้ประโยชน์อะไรได้ในเมื่อคุณไม่มีมารยาทเลย? สมควรแล้วล่ะ!”ทิฟฟานี่พับแขนเสื้อขึ้น “คุณอยากมีเรื่องใช่ไหม? ฉันรู้สึกคันไม้คันมืออยากจะฟาดหน้าคุณจัง ๆ สักที”วิล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 104 สถานการณ์เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
ทิฟฟานี่กัดช้อนตัวเอง เหมือนกวางที่ถูกไฟหน้ารถส่องมาที่หน้าในเวลากลางคืน เธอเลื่อนสายตาไปมาระหว่าง วิลและแอเรียน จากนั้นก็เลือกที่จะเงียบ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอแก้ไขได้วิลขมวดคิ้วมองเธอ “คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมอยู่ที่นี่?”เวนดี้ยิ้มแล้วมานั่งข้างๆ “คุณจะเชื่อฉันไหมถ้าฉันบอกคุณว่า ฉันแค่เดินผ่านมาน่ะ?”วิลไม่ได้พูดอะไร แต่แอเรียนพูดแทน “คุณกินข้าวหรือยังคะ? ถ้าคุณไม่รังเกียจก็ทานด้วยกันเถอะค่ะ”เวนดี้ยิ้มให้เธอแล้วสั่งให้พนักงานนำจานและช้อนส้อมมาให้เธอ “คุณไม่มีแผนอะไรเลยหลังอาหารกลางวันใช่ไหม? ฉันกำลังคิดว่าจะไปช็อปปิ้งกับวิล สาว ๆ อยากไปด้วกันไหมคะ?”แอเรียนเป็นคนแรกที่ตอบเธอ “ฉันต้องไปหางานทำต่อหลังจากนี้ค่ะ”“ฉันต้องกลับไปที่โรงพยาบาลและดูแลพ่อของฉัน คุณสองคนไปสนุกกันเถอะ!” ทิฟฟานี่รีบทำตามความสงสารปรากฏบนใบหน้าของเวนดี้ “เอาล่ะ อย่างนั้นก็เดาว่าจะมีแค่วิลกับฉัน”ไม่นานหลังจากนั้นวิลวางช้อนส้อมลง “ฉันอิ่มแล้ว”ในขณะที่ยังคงแทะกุ้งครึ่งตัว เวนดี้จ้องมองเขาด้วยดวงตาที่ไร้เดียงสุด ๆ ของเธอ “คุณกินน้อยขนาดนั้นเลยเหรอ? ที่นี่อาหารค่อนข้างดีเลยนะคะ คุณน่าจะกินเยอะกว่านี้…”บุคลิกท
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
