Share
บทที่ 126 ความฝันของทิฟฟานี่
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 127 จดหมายลึกลับ
เมื่อพูดถึงจุดนี้เธอก็หยุดเพราะเธอไม่อยากพูดถึงเฮเลนจริง ๆทิฟฟานี่ยังคงปิดปากของเธอด้วย ท้ายที่สุดพวกเขาทั้งคู่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าหดหู่ การพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้จะทำให้พวกเขารู้สึกแย่ลงทันใดนั้นความคิดก็เข้ามาหาเธอและเธอก็หยิบจดหมายออกมาจากกระเป๋า “แอริ นี่สำหรับเธอ ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงส่งมาที่ฉัน ฉันแปลกใจที่ยังมีคนเขียนจดหมายอยู่ในยุคนี้ ใช้โทรศัพท์ไม่สะดวกกว่าเหรอ นั่นคือใคร? เขารู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่ไหนหรือแม้แต่เรารู้จักกันหรอ…?”แอเรียนก็งงงวยมากเช่นกัน เธอเปิดจดหมายและจ้องไปที่มัน มีเพียงไม่กี่บรรทัดของลายมือที่คดเคี้ยวบนจดหมาย เธอต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการทำทุกคำออกมา ทันทีที่เธอทำเธอรู้สึกว่าเลือดพุ่งขึ้นที่ศีรษะของเธอ เธอไม่ได้ยินแม้แต่ทิฟฟานี่ที่เรียกเธออีกต่อไปแอริ?แอริ? มันพูดว่าอะไร?" ความอยากรู้อยากเห็นของทิฟฟานี่เกิดขึ้นเมื่อเธอกระตุ้นให้ แอเรียนบอกเธอแอเรียนกลับไปที่ความรู้สึกของเธอจากนั้นใส่จดหมายกลับเข้าไปในซองจดหมาย เธอสามารถเปล่งเสียงของเธอได้อีกครั้งหลังจากหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้ง “มันเกี่ยวกับพ่อของฉัน…ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนเขียนจดหมายนี้ เ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 128 ปู
แอเรียนจิตใจกระวนกระวาย เธอสูญเสียความสามารถในการตัดสินใจใด ๆ ไปชั่วขณะ สิ่งที่เธอคิดได้คือการตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นในปีนั้น “นี่… เรายังไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ ฉันต้องสอบสวนเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพ่อของฉันให้ครบถ้วน ฉันจะดูจดหมายนี้คืนนี้หลังเลิกงาน ฉันจะไปตามที่อยู่ในจดหมายฉบับนี้และดูกัน “นายสโลน” สุดสัปดาห์นี้ บางทีทุกอย่างจะชัดเจน“ทิฟฟานี่พยักหน้า “นั่นก็เป็นความคิดที่ดีเช่นกัน จัดการเรื่องนี้ก่อนอย่าเพิ่งคิดเรื่องอื่นในตอนนี้ ตอนนี้เธอมีลูกน้อยอยู่ในท้อง อย่าไปคนเดียวฉันจะไปกับเธอด้วย ฉันไม่คิดว่าที่อยู่นี้จะอยู่ที่ใดในเมือง ฉันจะกังวลถ้าเธอไปคนเดียวนะ”แอเรียนกลับไปที่ทำงานหลังรับประทานอาหาร แต่ไม่มีสมาธิในการทำงาน ทุกถ้อยคำในจดหมายนั้นกระตุ้นอารมณ์ของเธอ เธอถูกล่อลวงอย่างมากที่จะเปิดเผยสิ่งที่เกิดขึ้นในปีนั้นทันที คนนี้คือใคร”นายสโลน”ในจดหมาย? เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้นในปีนั้น?หลังเลิกงานเธอแบกความกังวลกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ มาร์คยังไม่กลับบ้านและเขาอาจจะไม่กลับมาที่บ้านเลยก็ได้ อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ เธอก็รู้สึกอยากเห็นเขา ถ้าพ่อของเธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 129 ยาที่หก
หลังจากยืนยันว่าปูไม่ได้อยู่นอกขอบเขตโดยสิ้นเชิง แต่ควรกินในปริมาณที่พอเหมาะเท่านั้นเธอก็ผ่อนคลายลง เธอสนใจอาหารทะเลเป็นพิเศษในช่วงปลายปีที่โต๊ะอาหารเย็น แอเรียนกินขาปูสองอันและหยุดกินปู แต่เธอมุ่งเน้นไปที่การกินอาหารอื่น ๆ“รสชาติไม่ถูกใจคุณหรือเปล่าคะ นายหญิง?” แมรี่ถามเมื่อเธอเห็นสิ่งนี้แอเรียนส่ายหัว “ไม่ค่ะ มันอร่อยมาก”แมรี่ขมวดคิ้ว “จากจำนวนกุ้งที่คุณกินก่อนหน้านี้ ปูตัวนี้น่าจะไม่เพียงพอสำหรับคุณ คุณควรจะกินมากกว่านี้…” มาร์คไม่ชอบอาหารทะเลดังนั้นถ้าแอเรียนไม่กินอาหารพวกเขาก็จะถูกโยนทิ้งไป แมรี่ทั้งทำงานหนักและประหยัดเรื่องภายในบ้าน ดังนั้นหัวใจของเธอจึงปวดร้าวเมื่อคิดว่ามันสิ้นเปลืองแอเรียนเหลือบมองไปที่มาร์คและอธิบายอย่างเชื่องช้า “วันนี้ฉันไม่ค่อยรู้สึกอยากกินน่ะ…”นี่เป็นข้อแก้ตัวเดียวที่เธอต้องเผชิญกับสถานการณ์ ดังนั้นเธอจึงกลัวเกินกว่าที่จะขอความช่วยเหลือครั้งที่สองและมีเพียงครึ่งเดียวเท่านั้นหลังอาหารค่ำ มาร์คนั่งลงบนโซฟาและเล่นโทรศัพท์ราวกับว่าเขากำลังรอสาย แอเรียนรู้ว่าคืนนี้เขาจะออกไปข้างนอก ไม่ว่าเขาจะไปพบใครหรือกำลังทำอะไรเธอไม่อยากรู้ครึ่งชั่วโมงต่อมาเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 130 งานใหม่ของทิฟฟานี่
แอเรียนตัวสั่นด้วยความตกใจทำให้ซุปในชามหกออกมาลวกเธอ เธอกัดฟันและรีบตรงไปที่โต๊ะกาแฟในห้องอาหารซึ่งอยู่ใกล้กว่ามาก จากนั้นก็วางชามลงไป แน่นอนว่านั่นหมายความว่าเธอวางมันต่อหน้ามาร์ค น้ำซุปกระเซ็นไปทุกทิศ ความรังเกียจบนใบหน้าของเขาเห็นได้ชัดเธอเรียกความกล้าและดึงกระดาษเช็ดมือออกมาสองสามผืน จากนั้นเธอก็เช็ดน้ำซุปให้สะอาดภายใต้การจ้องมองอย่างระมัดระวังของเขา “คุณกลับเร็วจัง?”มาร์คหยุดชั่วคราวลุกขึ้นและมุ่งหน้าขึ้นไปชั้นบน “มัน 01.00 น. แล้วนะ”แอเรียนกัดริมฝีปากและไม่ตอบกลับ มือที่ถูกน้ำร้อนลวกของเธอเจ็บปวดมาก สำหรับเธอการกลับมาของเขาเร็วเกินไป ตอนแรกเธอเชื่อว่าเขาจะไม่กลับมาอีกเลย ...หลังจากทานอาหารเสร็จเธอก็ล้างทุกอย่างให้สะอาดจากนั้นก็เดินไปรอบ ๆ ห้องนั่งเล่นสักพักก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องมาร์คแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าบ้านและนั่งอยู่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสโดยมีบุหรี่อยู่ระหว่างนิ้วของเขา อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้จุดไฟเธอยืนอยู่ที่ทางเข้าประตูและไม่ได้เดินเข้าไป "สูบบุหรี่ต่อเถอะ ฉัน... ฉันจะไปนอนทีหลัง ฉันเพิ่งกินก็เลยยังนอนไม่ได้”มาร์คหันหน้าไปด้านข้างแล้วเหลือบมองเธอจากนั้นก็วางบุห
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 131 บัตร ATM
”สวัสดีค่ะ ท่านรองประธาน"ทิฟฟานี่หันหน้าไปทางประตูอย่างกระตือรือร้นตามทิศทางที่จ้องมองจากทุกคนในสำนักงานในฐานะผู้มาใหม่เธอจำเป็นต้องให้ผู้อวุโสประทับใจ อย่างไรก็ตาม เมื่อดวงตาของเธอจับจ้องไปที่การแสดงออกที่ไม่ชัดเจนของแจ็คสัน เธอก็อยากจะตาย “เขาเป็นรองประธานกรรมการแบบไหนเหรอคะ?” เธอถามคนข้าง ๆ เธอด้วยเสียงอู้อี้“ลูกชายของเจ้านาย รองประธานกรรมการ เขาบริหาร บริษัททั้งหมด ตอนนี้ประธานเก่าเป็นเจ้าของห้าง ไบรท์ อินคอร์ปอเรท เป็นสำนักงานใหญ่ของครอบครัวฝั่งตะวันตก…”ทิฟฟานี่ไม่ได้ยินสิ่งที่เพื่อนร่วมงานคนอื่นพูดและเธอก็ไม่อยากฟังอยู่ดี เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะต้องเจอกับความรู้ซึ้งของแจ็คสัน เธอตั้งใจอย่างเต็มที่ที่จะมอบความประทับใจที่ดีให้กับหัวหน้าของเธอ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ไม่จำเป็นแล้ว หลังจากทุกอย่างที่เธอผ่านมาเห็นได้ชัดว่าแจ็คสัน เวสต์ ไม่ได้ประทับใจเธอเลย มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนเป็นแบบนี้มันเหมือนความฝันสวยงามที่แตกสลาย เธอไม่สามารถหัวเราะเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เลย เธอคิดว่าแจ็คสันจะกระตือรือร้นเกินไปที่จะมอบช่วงเวลาที่ยากลำบากให้กับเธอ แต่คาดไม่ถึงว่าเขาไม่ได้มองเธอด้วย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 132 รางวัลปลอบใจ
แอเรียนเห็นทิฟฟานี่นั่งอยู่ริมหน้าต่างแวบหนึ่งเมื่อเธอมาถึงร้านอาหาร เธอสงบสติอารมณ์ของเธอจากนั้นค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเธอแล้วนั่งลงก่อนที่เธอจะเริ่มต้นทิฟฟานี่เริ่มส่งเสียงเจื้อยแจ้ว “ฉันจบแล้ว ฉันจบแล้ว ฉันคิดว่าฉันเจองานที่ดี แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเจ้านายของฉันจะกลายเป็นแจ็คสัน เวสต์! ฉันเคยชนรถของเขาและพูดคำที่แสดงความเกลียดชังกับเขาด้วย ฉันไม่เคยเจอใครที่ไม่เคยโกรธแค้นนาน ๆ เลย! ฉันคงจะอยู่ในบริษัทของเขาได้ไม่นาน ฉันอาจเก็บข้าวของและออกไปแทนที่จะรอให้เขาไล่ฉันออกก็ได้…”แอเรียนสั่นเล็กน้อย เธอกำลังคิดถึงเหตุผลของเอธานในการมาหาเธอ ถ้าเธอมอบการ์ดใบนี้ให้กับทิฟฟานี่เธอคงไม่ต้องสงสัยเลยว่าเอธานกำลังสบายดี ซึ่งนั่นหมายความว่าเขาสามารถใช้จ่ายเป็นล้าน ๆ ได้โดยไม่ต้องละสายตา ไม่มีการดูถูกไปกว่าการบอกใครสักคนว่าแฟนเก่าของพวกเขานั้นดีกว่าพวกเขามาก...ทิฟฟานี่เริ่มกังวลเมื่อสังเกตเห็นความเงียบของเธอ “พูดอะไรหน่อยสิแอริ ฉันควรทำอย่างไรดีตอนนี้?"แอเรียนสงบสติอารมณ์และพูดว่า “ทิฟฟ์ ฉันอาจไม่รู้จัก แจ็คสัน ดีนัก แต่เขาสนิทกับมาร์ค คนอย่างเขามีความอดทนสูงและอาจจะไม่ได้ดูถูกเด็กสาว เธอแค่ทำงานข
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 133 การนั่งรถไฟครั้งแรกของทิฟฟานี่
พรุ่งนี้ในที่สุดเธอก็จะได้สะสางเรื่องต่าง ๆ กับ ‘คุณสโลน’ ผู้ส่งจดหมาย บางทีหลังจากนั้นเธออาจจะได้นั่งกับมาร์คและรับประทานอาหารร่วมกันอย่างสงบสุขในที่สุด...หลังอาหารเย็น แอเรียนเดินเล่นรอบ ๆ สวน ก่อนที่เธอจะกลับไปนอนในห้องของเธอ เนื่องจากการตั้งครรภ์ทำให้เธอเหนื่อยง่าย แอเรียนจึงเข้ามาในช่วงเช้าของวันนี้ การนอนหลับของเธอดีขึ้นกว่าเดิมเธอจึงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามาร์คกลับมาอาบน้ำแล้ว จนกระทั่งเธอตื่นขึ้นมากลางดึกเธอก็รู้ว่ามาร์คนั่งอยู่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสตลอดเวลา“คุณกลับมาแล้วเหรอ…?” เธอถามด้วยความงุนงงมาร์คไม่ตอบกลับ แต่เธอไม่สนใจ เธอเพียงต้องการดูแลเรื่องส่วนตัวของเธอให้เร็วที่สุดเพื่อที่เธอจะได้กลับไปที่ผ้าห่มอันอบอุ่นของเธอในขณะที่เธอมุ่งหน้าไปที่ประตูเสียงอันเยือกเย็นของเขาก็ดังขึ้น “ทำไมเอธานถึงให้เงินคุณ”แอเรียนหยุดอยู่ตรงทางของเธอในขณะที่ความคิดของเธอก็ชัดเจนขึ้น “คุณตามดูฉันเหรอ?”เธอไม่ได้คาดหวังว่ามาร์คจะให้ ‘อิสระ’ มากถึงขนาดที่จะเข้าใจเธออย่างแน่วแน่ในทุกการเคลื่อนไหวมาร์คไม่ได้ตอบกลับเธอ เธอจึงเปิดปากเงียบ ๆ เงินเป็นของทิฟฟ์ บางอย่างเช่นการชดเชยสำหรับการเลิกร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 134 ภาพที่เสียหาย
การนั่งรถไฟสามชั่วโมงไม่ใช่การเดินทางที่ยาวนานหรือสั้น ในขณะที่รถไฟหยุด แอเรียนก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกระเป๋าเป้ทันทีด้วยความรู้สึกกระตือรือร้นที่จะลงจากรถไห ทิฟฟานี่เดินตามหลังเธอไปอย่างกระชั้นชิด “นี่ ช้าลงหน่อย! เธอยังมีลูกน้อยอยู่ในท้องนะ!”เป็นเวลาเกือบเที่ยงวันเมื่อพวกเขามาถึงเมืองเล็ก ๆ ที่ทรุดโทรมตามที่อยู่ นี่คือที่ที่ส่งจดหมาย ทั้งเมืองไม่มีชีวิตชีวา นอกเหนือจากผู้สูงอายุสองสามคนที่เดินเตาะแตะไปตามถนนแล้ว พวกเขาก็ไม่เห็นคนหนุ่มสาวที่กระตือรือร้นอยู่รอบ ๆ เลยเศรษฐกิจของเมืองไม่ดีดังนั้นคนหนุ่มสาวส่วนใหญ่จึงทำงานในเมือง โดยรอบนอกเหลือเพียงผู้สูงอายุเท่านั้นหลังจากสอบถามหลายครั้งในที่สุดพวกเขาก็มาถึง บ้านของคุณสโลน บ้านสองชั้นที่ทรุดโทรมนั้นดูน่าอยู่อาศัยทักทายสายตาของพวกเขา ประตูหน้าบ้านที่มีวัชพืชรกถูกแง้มทิ้งไว้ ดูเหมือนไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลานานแล้วแอเรียนไม่สามารถสลัดความรู้สึกแย่ ๆ ในใจออกไปได้ ซองจดหมายดูเก่าและจดหมายไม่ได้เขียนขึ้นใหม่ บางทีมันอาจจะถูกส่งออกไปหลังจากเวลาผ่านไปนานมากแล้ว?ขณะนี้หญิงชราผมหงอกเดินออกมาจากประตูถัดไป ทิฟฟานี่เดินเข้าไปหาเธอแล้วถามว่
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
