ทิฟฟานี่ต่อต้านการกระตุ้นให้โต้กลับ “ขอบคุณสำหรับคำเตือนของเจ้านายนะคะ ดิฉันจะรับทราบเรื่องนั้น”จริง ๆ แล้วแจ็คสันก็ไม่ได้แก่กว่าเธอเท่าไหร่นัก แต่เขาก็ออกอากาศต่อหน้าเธอ เธอทนไม่ได้จริง ๆ ที่เขาอุปถัมภ์เธอทิฟฟานี่ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอกเมื่อพวกเขาไปถึงโรงพยาบาล เธอยึดมั่นในร่องรอยสุดท้ายของความมีสติเพื่อยิ้มและอำลาแจ็คสันเมื่อเธอเข้าไปในวอร์ดของแอเรียน เธอต้องตกใจเมื่อเห็นว่าแอเรียนอ่อนแอเพียงใด ใบหน้าของเธอซีดลงอย่างแปลกประหลาดและแม้กระทั่งริมฝีปากสีแดงของเธอก็ยังซีดเหมือนกับใบหน้าของเธอ “แอริ เกิดอะไรขึ้น?”แอเรียนพยุงตัวเองขึ้นและฝืนยิ้ม “นั่งก่อน…ทำตัวตามสบายนะ…”ทิฟฟานี่ช่วยแอรียนลุกขึ้นนั่ง เธอรู้สึกมึนงงตามเวลาที่เธอได้เรียนรู้เรื่องราวทั้งหมด “แอรี่ คินซีย์ นั่นเป็นผู้หญิงเลว! เธอพยายามจะฆ่าเธอ! ฉันหวังว่ากรรมจะทำให้เธอได้รับสิ่งที่เธอทำ ไม่ต้องกังวลนะแอริ มีกล้องวงจรปิดอยู่ทุกที่ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เนื่องจากเธอเป็นภรรยาของ มาร์ค เทรมอนต์ ตำรวจจะไขคดีได้เร็วมาก เป็นไปได้มากว่าจะมีผลลัพธ์บางอย่างในเร็ว ๆ นี้ เมื่อพิจารณาจากแรงจูงใจของเธอและความจริงที่ว่
ทิฟฟานี่ถอนหายใจหลังจากได้ยินคำตอบของเธอ “ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้ว ไม่มีทางที่ชีวิตแต่งงานของเธอจะไปด้วยกันได้ บางทีเธออาจจะกระวนกระวายใจแม้กระทั่งบนเตียงของเขา การแต่งงานเป็นเรื่องของการปรับตัวให้เข้ากับชีวิตของกันและกัน ความรู้สึกสามารถพัฒนาจากเพศสัมพันธ์ เมื่อผู้ชายรักเธอมากพอเขาจะยินดีรับฟังเธอ ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องก้มหัวให้เขาไปตลอดชีวิต ใช่สิ ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะพูดถึงทั้งหมดนี้ในตอนนี้ เธอจะต้องทำทีละขั้นตอน ฉันจะรอดู แอรี่ คินซีย์ กินอาหารในคุก เธอควรพักผ่อนให้ดี ยังมีหนทางอีกยาวไกลสำหรับเธอ เข้าใจไหม?”แอเรียนพยักหน้าจากนั้นไม่พูดอะไร ตอนนี้เธอทำได้เพียงก้าวเดียวเท่านั้นไม่นานพอแมรี่กลับมาที่โรงพยาบาลพร้อมกับอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ ทิฟฟานี่เปิดกระติกน้ำร้อนและเสิร์ฟโจ๊กที่มีอาหารเสริมมากมายอยู่ในนั้น “ฉันจะป้อนเธอเอง”แมรี่ยิ้มให้เธอ เนื่องจากเธอปรารถนาให้ใครสักคนดูแลแอเรียน “ใช่สิ แอริ ฉันได้ยินจากเฮนรี่ว่า… นายท่านไปสถานีตำรวจแล้ว ดูเหมือนว่าเขายังคงห่วงใยเธออยู่นะ อย่าทำหน้าบูดเมื่อเธอออกจากโรงพยาบาล คนหนุ่มสาวเธอสามารถพูดคุยกันอย่างมีอารยะใช่ไหมล่ะ?”แอเรียนไม่ได้
เฮเลนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาความสงบ “แน่-แน่นอน... นั่นไม่มีทางที่ฉันจะผิดพลาด ตอนนั้นแอรี่ทะเลาะกับฉันที่บ้านเพราะเธอออกไปข้างนอกดึกและดื่มเหล้า เมื่อคืนก่อนหน้านี้ เป็นเพื่อนของเธอที่ไปส่งเธอที่บ้าน รถสปอร์ตถูกทิ้งไว้กลาวแจ้ง และฉันต้องส่งคนขับรถไปรับมันกลับบ้านในวันต่อมา ฉันไม่คาดคิดว่าจะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นระหว่างทาง ฉันมั่นใจมากในความทรงจำของฉัน ไม่ว่าในกรณีใด เรายังคงเป็นฝ่ายผิดเนื่องจากคนขับรถทำงานให้กับครอบครัวคินซีย์ เป็นคำเรียกร้องของคุณเราจะยอมรับการตัดสินใจของคุณ”มาร์คไม่ได้ให้คำตอบกับเธอในทันที เฮเลนมองเขาอย่างใจจดใจจ่อกัดริมฝีปากของเธออย่างแรงจนเลือดออกในวินาทีต่อมาหลังจากนั้นไม่นานในที่สุดมาร์คก็พูดขึ้น “คุณเป็นแม่ของแอเรียน แอรี่เป็นน้องสาวต่างพ่อของเธอ เหตุการณ์นี้สามารถตัดสินเป็นการส่วนตัวนอกศาลเท่านั้น ผมจะมีคนคอยติดตามและติดตามคุณ ตอนนี้ผมจะกลับแล้ว ผมยังมีเรื่องอื่นต้องทำ”เฮเลนถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก “ได้ค่ะ รบกวนดูแลแอเรียนให้ดีด้วยนะคะ ฉัน… จะไม่... ไปเยี่ยมเธอ…”มาร์คลุกขึ้นและจากไปโดยไม่ให้เธอตอบรับ ริมฝีปากของเขาโค้งงอเป็นเยือกเย็นหลังจากดูแลเรื่
หลังจากทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วทิฟฟานี่ก็เหนื่อยล้ามากจนไม่อยากขยับเขยื้อนแม้แต่กล้ามเนื้ออีกต่อไป ขณะที่เธอล้มตัวลงนอนบนเตียง เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงโทรหาแม่ของเธอ ทันทีที่ต่อสายติดเธอก็ได้ยินเสียงจากปลายสาย “ไผ่สามลำ! รอ! เกม!"ทิฟฟานี่ไม่จำเป็นต้องเดาด้วยซ้ำเพื่อบอกว่าลิเลียนกำลังเล่นไพ่นกกระจอกอีกครั้งและสิ่งนี้ทำให้เธอเดือดร้อน “แม่หยุดเล่นไพ่นกกระจอกได้ไหม? มันดึกแล้วและแม่ก็ยังไม่กลับอีก”ลิเลียนโต้กลับด้วยความโกรธยิ่งกว่าเดิม “เพราะว่าแกดูเหมือนจะไม่สนใจฉัน ฉันจะทำทุกอย่างที่ฉันพอใจไม่ว่าจะออกไปกินข้าวหรือเล่นไพ่นกกระจอก ฉันจะไม่กลับมาในคืนนี้ ฉันจะเล่นทั้งคืน! ทำในสิ่งที่แกต้องการไปเถอะแล้วปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว!”การวางสายโทรศัพท์ของเธอทำให้ทิฟฟานี่อยากจะกรีดร้องและระบายความโกรธของเธอ ถ้าเธอไม่กังวลว่าจะถูกรายงานว่ารบกวนเพื่อนบ้านเธอคงตะโกนสุดเสียงเต็มปอดเป็นเวลาสิบนาที หากยังคงดำเนินต่อไปเช่นนี้เธอจะเสียสติไม่ช้าก็เร็ว ......สามวันต่อมา แอเรียนออกจากโรงพยาบาลและกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์จากข้อมูลของพ่อบ้านเฮนรี มาร์คไม่ได้กลับบ้านในช่วงสามวันที่ผ่านมาแอเรียนร
เมื่อสังเกตเห็นว่าสถานการณ์ค่อนข้างไม่ถูกต้อง แผนกต้อนรับจึงรีบโทรหาเลขาของมาร์ค “เอลลี่ คุณหญิงเทรมอนต์ กำลังตามหาคุณเทรมอนต์ ดิฉันคิดว่าเธอดูก้าวร้าวมาก… เธอมีใครบางคนอยู่ด้วย ดิฉันไม่เคยเห็นเขามาก่อน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นพ่อบ้านหรืออะไรสักอย่าง…”เลขารับทราบข้อมูลแล้ววางสายโทรศัพท์ เธอลุกขึ้นเคาะประตูห้องทำงานของมาร์ค “คุณเทรมอนต์ ภรรยาของคุณอยู่ที่นี่ค่ะ”เธอได้ยินมาร์คฮัมตอบอย่างเย็นชาจากห้องทำงานของเขาลิฟต์มาถึงชั้นสี่สิบหกอย่างรวดเร็ว เอลลี่ อามอร์ ซึ่งรออยู่ที่ประตูลิฟต์แล้วสวมรอยยิ้มแบบมืออาชีพบนใบหน้าของเธอทันทีที่เห็นแอเรียน “คุณหญิงเทรมอนต์ คุณเทรมอนต์อยู่ในห้องทำงานของเขาค่ะ”สายตาของแอเรียนจับไปที่รองเท้าแตะนุ่ม ๆ ที่เท้าของเอลลี่ซึ่งไม่เข้ากับชุดสำนักงานที่เธอสวมใส่ จากนั้นเธอก็จำได้ว่ามาร์คไม่ชอบถูกรบกวนด้วยเสียงเมื่อเขาทำงาน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องอยู่บนชั้นนี้อย่างเงียบ ๆ ครั้งสุดท้ายที่แอเรียนอยู่ที่นี่เธอต้องเดินเท้าเปล่าอย่างไรก็ตาม คราวนี้เธอเพียงแค่ผลักเปิดประตูห้องทำงานและเข้าไปโดยไม่ถอดรองเท้า “มาร์ค เทรมอนต์ คุณได้ตรวจสอบอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่างละเอียดแ
หลังจากความตกใจและอารมณ์ที่แปรปรวน แอเรียนก็ทรุดตัวลงนั่งบนเบาะรถรู้สึกเหมือนเปลือกที่ว่างเปล่า “กลับกันเถอะ” เธอพูดอย่างอ่อนแรงเมื่อนึกถึงสายจากเฮเลนที่เธอปฏิเสธไปก่อนหน้านี้เธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรกลับ มีการรับสายอย่างรวดเร็วและนำไปสู่จุดที่ถูกต้อง "คุณรู้ว่ามันเป็นแอรี่ที่ชนฉันใช่ไหม?"เฮเลนสำลักที่ปลายสาย “แอริ… ฉันขอโทษ… มือฉันถูกมัด เธอทั้งคู่มีความสำคัญสำหรับฉันเท่า ๆ กัน แต่ฉันก็มีปัญหาเช่นกัน ... ฉันขอโทษ ... ”แอเรียนหัวเราะเยาะ “แน่นอน ว่าคุณมีปัญหา ฉันสมควรได้รับมัน ฉันสมควรได้รับการแท้งครั้งนี้ ฉันสมควรถูกฆ่าตาย คุณไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากฉันมาก่อนตั้งแต่คุณให้กำเนิดฉันใช่ไหมล่ะ? ฉันเป็นหนี้ชีวิตที่คุณมอบให้ฉันดังนั้นตอนนี้... ฉันได้ชดใช้มันด้วยชีวิตของลูกของฉันแล้ว จากนี้ไปฉันจะไม่เป็นหนี้อะไรคุณอีก เธอวางสายทันทีหลังจากพูดแบบนั้นและบล็อกหมายเลขโทรศัพท์ของเฮเลนในครั้งเดียวหลังจากทำทุกอย่างแล้วเธอก็ถอนหายใจยาวตามที่คาดไว้มาร์คไม่ได้กลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ ในคืนนั้น แอเรียนกลับไปทำงานตามปกติในวันรุ่งขึ้นโดยมีผ้าพันแผลที่หน้าผาก แม้ว่าเธอจะยังอ่อนแอมาก แ
แอรี่มุ่ยใส่เธอ “ฉันไม่ได้พูดอะไรเลยคุณพูดทั้งหมดออกมาเอง… อย่างไรก็ตาม เรื่องอื้อฉาวเมื่อสามปีก่อนเกี่ยวกับรูปถ่ายที่ไม่เหมาะสมของคุณและวิล คุณไม่ควรหลีกเลี่ยงเขาตอนนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณแต่งงานกับพี่มาร์คที่รักแล้วอย่างนั้นเหรอ? เด็กที่คุณเสียไป… เป็นของมาร์คจริง ๆ เหรอ? คุณซื่อสัตย์กับฉันได้ไหมล่ะ?”ในขณะที่พูดทั้งหมดนี้ แอรี่ยังคงกะพริบตาที่ดูไร้เดียงสาของเธอ เธอทำให้ดูเหมือนว่าเธอเผลอพลั้งปากของเธออย่างไม่เหมาะสมต่อหน้าสาธารณชนคำตอบของแอเรียนสงบลงอย่างน่าประหลาดใจ “ไม่มันไม่ใช่ของเขา คุณพอใจหรือยัง? ตอนนี้คุณโมโหไหมล่ะ?”คำพูดของเธอส่งให้ทุกคนลุกฮือทันที ไม่มีใครคาดคิดว่าเธอจะยอมรับอย่างเปิดเผยในที่สาธารณะว่าเธอนอกใจมาร์ค เทรมอนต์!เอริกก็ตกใจเหมือนกัน “แอเรียน คุณไม่ควรพูดเรื่องไร้สาระนะ! อย่าโกรธเลยน่า เราจะคุยกันหลังเลิกงาน ทำงานของคุณต่อก่อน แอรี่ คุณจะไม่ไปหามาร์คเหรอ? ผมจะไปส่งที่นั่นเอง!”แอรี่ยอมรับข้อเสนอของเอริกพร้อมกับพยักหน้าจากนั้นก็โน้มตัวไปที่หูของแอเรียนและกระซิบให้ดังพอที่เธอจะได้ยิน "แล้วถ้าฉันเป็นคนที่ชนเธอล่ะ? แม่รู้ว่าเป็นฉันและเธอเป็นคนที่ช่วยฉันจ
แทนที่จะกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ หลังจากออกจากที่ทำงาน แอเรียนส่งข้อความหาวิล 'นายสบายดีหรือเปล่า? ฉันขอโทษที่คุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุต ฉันตกเป็นเป้าหมาย’วิลโทรหาเธอโดยตรงทางโทรศัพท์ "ฉันสบายดี มันแค่รอยขีดข่วน แต่… ตอนนี้เธอไม่เป็นไรใช่ไหม? เธอหมายถึงอะไรที่เธอตกเป็นเป้าหมาย?”แอเรียนไม่ต้องการยัดเยียดเรื่องน่ารังเกียจเหล่านั้นให้กับคนอื่น ๆ เธอจึงไม่ได้บอกอะไรกับวิล “ฉันสบายดี ดังนั้นเราจะไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีกต่อไป ฉันดีใจที่นานสบายดีนะ ฉันจะวางสายเดี๋ยวนี้”โดยไม่ให้โอกาสวิลได้พูดอย่างอื่น แอเรียนก็วางสายอย่างรวดเร็วเนื่องจากทิฟฟานี่ทำงานอยู่และแอเรียนก็ไม่อยากรบกวนเธอเช่นกัน เธอจึงหาร้านกาแฟไปเรื่อยเพื่อใช้เวลาของเธอ เธอค่อย ๆ ผ่อนคลายในขณะที่จิบลาเต้ถ้วยที่เธอสั่งในขณะที่มองดูการจราจรที่พลุกพล่านอยู่นอกหน้าต่างทันใดนั้น เธอก็สังเกตเห็นแมวจรจัดตัวหนึ่งเดินผ่านหน้าต่างด้านนอก แม้ว่ามันจะสกปรก แต่แอเรียนสามารถบอกได้ว่ามันมีขนสีขาว แมวมองเธออย่างอยากรู้อยากเห็นด้วยดวงตาสีน้ำทะเลราวกับว่ามันเพิ่งค้นพบบางสิ่งบางอย่างที่แปลกใหม่มุมปากของเธอยกขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจขณะที