บทที่ 206 เปลี่ยนน้ำเสียงของคุณ

เมื่อพวกเขาวางสาย แอเรียนก็รู้สึกพอใจอย่างอธิบายไม่ถูก มันแปลก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ชินกับความรู้สึกนี้ได้ ครั้งหนึ่งเธอรู้สึกยินดีที่ได้แก้แค้น เธอเข้าใจได้ว่าทำไมมาร์คถึงชอบทรมานเธอ เขารู้สึกเหมือนเธอตอนที่เห็นเธอถูกทรมานและน่าสังเวชไหม?

“เธอกำลังคิดอะไรอยู่? หิวไหม? อยากลงไปกินอะไรไหม?” มาร์คไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นในหัวของเธอ แต่ความเป็นกันเองของเขาทำให้เธอไม่ทันระวังตัว

“นิดหน่อย แต่ฉันไม่อยากกินข้าวชั้นล่าง ให้แมรี่ส่งมาที่ห้อง…”

มาร์คไม่ได้บังคับให้เธอลงไป “งั้นก็ไปที่เตียงดีกว่า”

อาหารกลางวันถูกส่งไปที่แอเรียนในห้องโดยมาร์คและข้าวปั้นก็เดินตามไปอย่างสบาย ๆ ราวกับว่าเป็นเจ้านายของสถานที่นั้น

แอเรียนเห็นได้ว่ามาร์คกลัวแมว เมื่อข้าวปั้นสัมผัสตัวเขาเขาจะแข็งขึ้น ในขณะที่เธอกินเธอถามว่า “คุณไม่แพ้แมวนี่นา หมายความว่าคุณกลัวพวกมันใช่ไหมล่ะ?”

“กินเถอะ” เขาปฏิเสธที่จะตอบคำถามของเธอ แต่เขาดูสับสนเล็กน้อย

แอเรียนรู้สึกขบขัน เธอไม่ได้คาดหวังว่าผู้ชายที่โตแล้วอย่างเขาจะกลัวสิ่งมีชีวิตที่น่ารักเช่นแมว ถ้าเธอไม่รู้สึกเสียใจเธอคงจะหัวเราะออกมาดัง ๆ หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเธอพยายา