Share
บทที่ 283 ไม่สามารถช่วยได้
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 284 เราไม่สามารถ
พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าทำไมเธอจึงยังไม่ชินกับการกระทำนี้หลังจากผ่านมาไม่นาน เธอไม่ชอบมันเลย ดังนั้นเธอจึงไม่อยากทำ อย่างไรก็ตามการปฏิเสธของเธอก็ไม่มีประโยชน์มาร์คก้มหน้าของเขาลงและขบริมฝีปากของเธอเบา ๆ เมื่อแอเรียนจำได้ว่าเขาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ร่างกายของเธอก็เกร็งขึ้น ไม่กล้าขยับอีกต่อไป เธอกลัวว่าเธอจะไปสัมผัสถูกบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ควรโดยไม่ได้ตั้งใจเข้า เธอทำได้เพียงพยายามหลบเลี่ยงจูบของเขา “อย่า...”“เธอไม่ชอบมันเหรอ?” มาร์คหายใจอยู่ใกล้หูของเธอ สร้างความรู้สึกจั๊กจี้ให้กับเธอ“อืม... มันรู้สึกแปลก ๆ” แอเรียนตอบอย่างเปิดเผย“แปลก ๆ ? ยังไง?” เขาค่อย ๆ ถามอย่างอดทน“อืม… ฉันรู้สึกว่าไม่ควรทำแบบนี้ตลอด สำหรับฉัน คุณไม่ใช่ผู้ชายคนหนึ่ง...”หลังจากที่เธอพูดจบประโยค มาร์คแสดงออกมาผ่านทางสีหน้าของเขาราวกับเขาอยากจะฆ่าเธอ เธอรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น! ฉันกำลังพูดว่าตอนนั้นฉันอายุแค่แปดขวบและคุณก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว คุณเป็นเหมือนพี่ชายของฉัน... นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกแปลก ๆ ...”ท่าทางของมาร์คดูหม่นหมองมากยิ่งขึ้นไปอีก “นั่นมันก็นานมาแล้ว เธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 285 ห้อง 205
มันน่ารำคาญจริง ๆ แอเรียนเสียใจกับมันหลังจากที่ส่งข้อความไปแล้ว เธอสนิทกับมาร์คมากพอที่จะพูดคุยเรื่องนี้ได้หรือไม่? พวกเขาดูพวกเขาจะเข้ากันได้ดี แต่พวกเขาก็ยังไปไม่ถึงขั้นนั้น!ในขณะที่เธอวางโทรศัพท์ของเธอลงและกำลังจะไปรับประทานอาหารกลางวัน ทันใดนั้นเองโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอคิดว่าเป็นมาร์คแต่พบว่าเป็นวิลเมื่อเธอหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมา เธอไม่ได้ลังเลที่จะรับสาย วิลจะโทรหาเธอเพื่ออะไรเสียงของวิลแหบพร่าดังมาอีกด้านหนึ่งของปลายสาย “แอริ… ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ฉันอยู่ที่ห้อง205 โรงแรมซัมเมอร์ มันใกล้กับออฟฟิศของเธอ เธอจะออกมาสักพักได้ไหม?”ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบกลับสายโทรศัพท์ก็ถูกตัดไป แอเรียนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เนื่องจากเป็นช่วงพักกลางวัน เธอพอจะมีเวลาออกไปข้างนอกสักครู่ขณะที่เธอกำลังเดินทาง เธออดรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลไม่ได้ มันเป็นวันที่สองที่เธอมาทำงานในบริษัทใหม่ วิลรู้ได้อย่างไรว่าเธออยู่ที่นี่? โรงแรมซัมเมอร์ตั้งอยู่ห่างจากไกลด์มากและใกล้กับบริษัทใหม่ของเธอ ด้วยความไม่ใส่ใจเธอคงจะรู้หลังจากที่ได้พบกับวิล เธอจะไม่ถามอะไรมาก มันคงไม่แปลกที่วิลจะ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 286 พิสูจน์ความจริง
เมื่อออกไปนอกห้อง มาร์คพูดขึ้นด้วยความเย็นชา “ถ้ารูปไหนที่คุณถ่ายหลุดออกไป คุณคงรู้ว่าผลที่จะตามมาคืออะไร”แอรี่ตกใจมาก มาร์คดูราวกับว่าเขามาจากนรกในขณะนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดจารุนแรงกับเธอแบบนี้ เธอพูดขึ้นด้วยสัญชาตญาณ “อย่ากังวล… ฉันแค่ต้องการเก็บหลักฐานให้คุณ ฉันกังวลว่าเธอจะปอกลอกเงินไปจากคุณเมื่อคุณหย่ากับเธอ ฉันจะไม่ปล่อยมันลงไปในอินเตอร์เน็ต...”เธอรีบลุกขึ้น เธอไม่รู้ว่าอะไรคือความจริงที่เกิดขึ้น เธอตัวสั่นขณะที่สวมเสื้อผ้าของเธอ จากนั้นก็เขย่าตัวของวิลเพื่อปลุกเขาขึ้นมา วิลดูเหมือนสับสนขณะที่เธอทำเช่นนั้น “หื้ม? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้แอริ?”เธอตอบด้วยเสียงสะอื้นว่า “นายโทรหาฉันเมื่อตอนเที่ยงและขอให้มาที่นี่เพราะนานรู้สึกป่วย ประตูถูกแง้มเปิดเอาไว้ดังนั้นฉันจึงเข้ามา ทันทีที่ฉันเข้ามา มีบางคนวางยาฉัน เมื่อฉันตื่นขึ้นมา พวกเราทั้งสองคนก็นอนอยู่ด้วยกันด้วยสภาพที่เปลือยเปล่า นอกจากนั้นมาร์คและแอรี่ยังอยู่ที่นี่อีกด้วย... ฉันไม่รู้ว่าที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้น...”วิลหน้าซีดลงทันที เขาพลิกผ้าห่มออกเพื่อตรวจดูตัวเองและดูหน้าซีดลงไปอีกเมื่อเขาทำเช่นนั้น "ฉันไม่ได้โทรหาเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 287 มันไม่มีประโยชน์
เมื่อพวกเขามาถึงโรงพยาบาล มาร์คพูดคุยกับแพทย์เกี่ยวกับสิ่งที่แอเรียนจะต้องทำในการตรวจ เธอต้องยินยอมให้ความร่วมมือเท่านั้น เธอรู้สึกประหม่าเป็นอย่างมากเมื่อเธออยู่ในห้องตรวจ การตรวจภายในเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดเสมอ เมื่อเครื่องมือเย็น ๆ สอดเข้าไปในตัวเธอ เธอเหงื่อออกจากความเจ็บปวดหลังจากเสร็จสิ้นจากขั้นตอนการตรวจ หมอก็พูดขึ้นอย่างไร้อารมณ์ “เสร็จแล้ว”หลังจากที่เธอใส่กางเกงแล้ว แอเรียนก็รอผลตรวจเงียบ ๆ เธอเหลือบมองไปที่มาร์คและแอรี่ที่นั่งอยู่ด้วยกันบนที่นั่งด้านนอกห้องอย่างไม่รู้ตัว ดูเหมือนเป็นคู่รัก อย่างไรก็ตามมาร์คมีท่าทีเย็นชาอย่างไม่น่าเชื่อประมาณยี่สิบนาทีผ่านไป หมอก็เรียกมาร์คให้เข้าไปข้างใน แอเรียนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาด้วย เธอรู้สึกได้ว่ามาร์คจงใจอยู่ห่างจากเธอราวกับว่าเขารังเกียจความสกปรกของเธอ“ผ่านการมีเพศสัมพันธ์ภายในหนึ่งวัน เห็นได้ชัดเจนว่ามีเลือดออกและบวมบริเวณนี้ อาการบวมค่อนข้างมาก” หมอแจ้งผลตรวจด้วยน้ำเสียงแบบมืออาชีพแอเรียนรู้สึกว่าขาของเธอไม่มีแรง และเธอแทบจะพยุงตัวเอาไว้ไม่ได้ถ้าไม่พิงกำแพงเอาไว้มือของมาร์คกำหมัดแน่นขณะที่เขาถามคำถามออกไป “ช่วยเจาะจงเวลากว่านี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 288 เลิกรอแอเรียน
หัวใจของแอรี่ถูกแผดเผาด้วยความหึงหวงเมื่อเธอเห็นมาร์คทำตัวแบบนี้ นี่มาร์คโกรธแอเรียนกับสิ่งที่เกิดขึ้นหรือ? “พี่มาร์คที่รัก คุณไม่ได้รู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์คลุมเครือของพี่สาวของฉันกับวิลอยู่แล้วเหรอ? คุณควรจะคาดการณ์เอาไว้ว่าเรื่องแบบนี้จะต้องเกิดขึ้น สุดท้ายแล้ว พวกเขาก็ทำ... แบบที่คุณก็รู้ เมื่อสามปีก่อน ฉันบอกคุณเสมอว่าคุณและพี่สาวของฉันเข้ากันไม่ได้ เธอไม่ได้รักคุณเลยและพร้อมที่จะทรยศคุณ ทำไมคุณถึงไม่ปล่อยเธอไป? ทำไมคุณถึงต้องสร้างปัญหาให้กับตัวเอง?”มาร์คสูดหายใจเข้าลึก ๆ และเอนหลังพิงพนักเบาะรถ “ใครบอกเรื่องนี้กับคุณ? ทำไมคุณถึงบอกเรื่องนี้กับทุกคนได้?”“ฉันก็ไม่รู้” แอรี่อธิบายอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่รู้เรื่องทั้งหมด ฉันแปลกใจเมื่อฉันได้รับข่าวนี้ ฉันโทรกลับไปอีกครั้ง แต่โทรศัพท์ปิดอยู่ คุณและฉันเราทั้งคู่ก็เห็นมันกับตาของเราใช่ไหม? มีใครสามารถหลอกเรื่องแบบนี้ได้จริง ๆ เหรอ? พี่สาวของฉันเพิ่งจะเริ่มงานที่บริษัทใหม่ของเอริก และเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร? รู้สึกเหมือนกับว่ามันถูกวางแผนมานานแล้ว วิลรู้ได้อย่างไรว่าเธออยู่ที่นั่น ลองคิดดี ๆ สิคะ วิลรู้ว่าเธอทำงานที่ไหนในวันที่สอง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 289 ความรักคือสิ่งที่เป็นอดีต
แอรี่หัวเราะคิกคัก “เธอนี่โง่มาก คราวนี้ไม่ใช่ฉันจริง ๆ ต้องมีคนเห็นเธอและวิลกำลังเข้าไปในโรงแรมด้วยกันและแอบบอกให้ฉันรู้ ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าจะจับเธอได้คาหนังคาเขาแบบนี้ เธอดูมีศักดิ์ศรีแค่ผิวเผิน เธอทำให้ฉันอับอายหลังจากที่เธอรู้เรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับมาร์ค เธอไม่ได้เป็นแบบนั้นเหมือนกันเหรอ? ทำไมเธอต้องอวดอ้างด้วย?”แอเรียนพูดอะไรไม่ออก เธอวางสายทันทีและเดินกลับเข้าไปในบ้าน เธอนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน และไม่ได้ไปทำงานในวันต่อมา เธอขอหยุดงานกับเอริก เธอต้องครุ่นคิดถึงผลที่จะตามมา มาร์คจะหย่ากับเธอไหม? ที่ผ่านมาการหย่าจะทำให้เธอโล่งอก แต่ตอนนี้เธอไม่ต้องการจบลงแบบนั้น ถ้าเธอต้องจากไป เธอจะจากไปพร้อมกับความภูมิใจราว ๆ สิบโมงเช้า เธอได้ยินเสียงของรถที่ด้านนอกและวิ่งไปดูที่หน้าต่างฝรั่งเศสอย่างไม่รู้ตัว รถของมาร์คกลับมาแล้วในไม่ช้าเขาก็มาถึงที่ชั้นบน แต่ไม่ได้มองมาที่เธอเมื่อเขาเข้ามาภายในห้อง เขาเดินไปที่ห้องเก็บของและเก็บกระเป๋า เธอก้าวไปข้างหน้า ก้มลงและช่วยเขาทำสิ่งที่เขาทำอยู่ อย่างไรก็ตาม เขาเตะกระเป๋าเดินทางอย่างแรง เสื้อผ้าราคาแพงกระจัดกระจายไปทั่วพื้น “อย่าแตะข้าวของของฉัน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 290 มันสายไปแล้ว
รักเหรอ? เขารักเธออย่างนั้นเหรอ?นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินจากปากของเขา หลายคนเคยพูดว่าเขามีความรู้สึกกับเธอก่อน เธอคิดว่ามันไร้สาระมาตลอด ดูเหมือนกับว่ามันจะเป็นเรื่องจริง เธอได้สติในที่สุดเมื่อประตูห้องนอนกระแทกปิดลง เขาไปแล้วโดยนำกระเป๋าเดินทางไปกับเขาด้วย ใครจะไปรู้ว่าเมื่อไรที่เขาจะกลับมา?ในเรื่องที่เขากล่าวอ้างว่าไม่เคยนอนกับแอรี่ มันไม่สำคัญว่าเธอจะเชื่อเขาหรือไม่ เธอคิดเสมอว่าเขามีเซ็กส์กันอยู่แล้ว จากโทรศัพท์ที่โทรมาเมื่อคืนได้ยืนยันเรื่องนั้นเพิ่มขึ้นแล้ว เขาคิดว่าเธอโกหก ใครสามารถบอกได้บ้างว่าเขาไม่ได้ทำแบบนั้นเหมือนกัน?วันต่อมา ระหว่างที่รับประทานอาหารเช้า เธอได้รับข้อความจากวิล “ฉันขอโทษนะแอริ เรื่องนี้คงจะไม่เกิดขึ้นถ้าฉันไม่ย้ายกลับไปที่ประเทศ ครอบครัวของฉันและฉันไปต่างประเทศตอนสองทุ่มคืนนี้ เธอมีเวลาคิดทบทวนระหว่างวันไม่ว่าเธอจะต้องการมากับฉันหรือไม่”การย้ายถิ่นฐานของครอบครัววิลไปยังประเทศอื่นเป็นผลมาจากอิทธิพลของมาร์คอย่างเห็นได้ชัด แอเรียนรู้เรื่องนี้ แต่เธอก็ช่วยอะไรไม่ได้ เธอไม่เคยคิดจะหนี นิ้วเรียวของเธอพิมพ์ข้อความตอบกลับไป “ไม่มีอะไรต้องคิด ฉันจะไม่ไป ฉันหวั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 291 เงินในโทรศัพท์เพิ่มขึ้น
คำถามของเธอทำให้แจ็คสันหัวเราะขึ้นเบา ๆ “หยุดเลย เรียกผมว่าแด๊ดดี้”ทิฟฟานี่กลอกตาของเธอมองไปที่เขา “ฝันไปเถอะ! พูดมาถ้าคุณมีเรื่องสำคัญจะพูด อย่ามากวนฉันขณะที่ฉันกำลังทำงาน”แจ็คสันใช้นิ้วของเขาเคาะโต๊ะกับโต๊ะเป็นจังหวะ เขาหยุดคิดและพูดขึ้น “ส่งข้อความหาแอเรียนและชวนเธอออกไปรับประทานอาหารหลังเลิกงานที่ร้านอาหารของผม ผมเลี้ยงเอง”ทิฟฟานี่รู้สึกสงสัยขึ้นมาในทันที “ทำไมล่ะ? ทำไมคุณถึงเลี้ยงอาหารพวกเราโดยไม่มีเหตุผลที่ดี? คนที่ใจดีโดยไม่มีเหตุผลที่ดีปกติมักจะซ่อนเจตนาที่ชั่วร้ายเอาไว้ คุณพูดตรง ๆ มาเลยดีกว่าไม่งั้นฉันจะไม่ขยับเลยสักนิด!” ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เธอก็กลืนน้ำลายโดยที่ไม่รู้ตัวขณะที่เธอพูด เธอเคยฝันถึงอาหารจานพิเศษที่ไวท์ วอเตอร์ส เบย์ คาเฟ่ หลายครั้ง เธอคงจะกำลังโกหกอยู่ถ้าเธอพูดว่าเธอไม่ได้ต้องการไปรับประทานอาหารที่นั่นแจ็คสันเห็นว่าเธอกลืนน้ำลายอย่างชัดเจน และเขาก็ยิ้มกว้างขึ้น “ผมจะบอกคุณเมื่อพวกเราไปถึงที่นั่น โทรหาเธอเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทิฟฟานี่ลดเสียงของเธอลงและพูดขึ้น “ขอฉันใช้โทรศัพท์ของคุณได้ไหม? โทรศัพท์ของฉันเงินหมดแล้ว...”แจ็คสันถึงกับผงะ เขาไม่สามา
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
