แอเรียนส่ายหน้า “หนูไม่อยากเข้าไป หนูอึดอัด คุณเอาไปคืนแทนหนูเถอะ หนูกลับนะ”แมรี่ร้องเรียกอย่างเร่งรีบ “เธอจะทำอะไร? อากาศร้อนมาก ดูสิ หน้าเธอแดงไปหมดแล้ว ผิวเธอจะรับไหวหรอ? อีกอย่าง ถ้าเธอเกิดเป็นลมแดดล่ะ? เป็นลมแดดก็ตายได้นะ! ถึงเธอไม่อยากเจอนายท่านแล้วเธอไม่อยากเจอฉันบ้างหรอ? มาเถอะ ไปนั่งพักห้องฉันก่อน!”หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแอเรียนก็เดินตามแมรี่ไปที่ห้องพักแม่บ้าน เวลานี้ทุกคนต่างกำลังทำงานอยู่จึงไม่มีใครอยู่ในห้อง แม้ว่าห้องนี้จะอยู่กันสี่คน แต่ก็กลับมีพื้นที่กว้างขวางและมีพร้อมทุกอย่างแม้กระทั่งห้องน้ำและห้องครัวส่วนตัวไม่นานนักแมรี่ก็กลับมาจากด้านบนและคืนบัตรให้กับเธอ “ฉันบอกเธอแล้ว นายท่านไม่ได้ใจแคบขนาดนั้น ท่านไม่ได้อยากได้บัตรคืนเลยบอกให้ฉันคืนมันให้เธอ ท่านบอกว่าให้เก็บเอาไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน” แอเรียนอึ้ง “จริงหรอ? เขาพูดอะไรอีกไหม?”แมรี่ส่ายหน้า “ไม่ ท่านแค่ถามว่าเธอกลับมาแล้วหรอ ฉันก็บอกว่าใช่ เธอกลับมาเพื่อเอาบัตรมาคืน แล้วท่านก็บอกว่าให้เธอเก็บมันเอาไว้ใช้ยามฉุกเฉิน”แอเรียนคิดไตร่ตรองอยู่พักนึงก่อนที่จะตัดสินใจเก็บบัตรเอาไว้ ตอนนี้เธอต้องเลี้ยงตนเองและม
แอเรียนไม่ได้ต้องการที่จะย้ายออก “ทิฟฟ์ ฉันรู้ว่าเธอหวังดี แต่ที่ฉันย้ายมาที่นี้ก็เพราะว่าฉันไม่ต้องการที่จะอยู่คนเดียว เราทำได้น้า ฉันจะแยกเงินสำหรับข้าวปั้นและค่าใช้จ่ายส่วนตัวของตนเองตอนที่เงินเดือนฉันออก ที่เหลือฉันจะให้เธอเพื่อจ่ายค่าอาหาร ค่าเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ และอื่น ๆ ทีนี้ถ้าแม่เธอมาขอเงินฉัน ฉันก็จะไม่มีเหลือให้เขาแล้วเพราะเงินของฉันจะอยู่ที่เธอหมด”ทิฟฟานี่ทำได้เพียงตกลง “นั่นคงเป็นทางออกเดียวของเรา อย่าคิดมากนะ เธอไม่ค่อยกินอะไรที่บ้านนอกจากช่วงวันเสาร์-อาทิตย์ อยู่แล้ว เธอไม่จำเป็นต้องช่วยค่าอาหารหรอก หลังจากที่จ่ายค่าเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ และอย่างอื่นแล้วฉันจะเก็บส่วนที่เหลือไว้ให้เธอ ฉันจะไม่ใช้มันเด็ดขาด แค่อย่าให้แม่รู้ว่าเรามีเงินก็พอ”พอแอเรียนกำลังจะนอนทิฟฟานี่ก็อุทานขึ้นมา “แอริ ดูนี่สิ มีคนถ่ายรูปเราตอนที่พวกเรากำลังซื้อไข่ม้วน! มีรูปตอนที่พวกเรากำลังกลับบ้านด้วย กำลังเป็นที่ลือกันว่าเธอหย่ากับมาร์คและย้ายออกจากคฤหาสน์ เทรมอนต์ แล้ว ในข่าวบอกว่าเธอกำลังเช่าที่พักอยู่กับเพื่อน พวกเขาสงสัยว่าเธอไม่เหลือเงินสักบาทและกำลังใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก! อะไรนะ? สื่อพวกนี้น่าขยะแข
หลังจากทิฟฟานี่ซื้อที่ตรวจครรภ์มาแอเรียนก็จัดการทำการตรวจทันที ไม่ถึงห้าหน้าทีเธอก็ได้ผลการตรวจเป็น สองขีด เธอยังไม่อยากจะเชื่อจึงตัดสินใจว่าจะตรวจใหม่อีกทีตอนเช้า ช่วงเช้าผลการตรวจจะน่าเชื่อถือกว่าเช้าวันต่อมาแอเรียนก็ต้องพบกับความสิ้นหวัง เธอท้องจริง ๆ เมื่อลองคำนวณเวลาดูแล้วเธอน่าจะท้องได้ประมาณ 3 เดือน เธอเพิ่งจะรู้ตัวว่าเธอย้ายออกมาจากคฤหาสน์ เทรมอนต์ ได้นานขนาดนั้นแล้ว มันเหมือนไม่ใช่ความจริงหลังจากที่แอเรียนยืนยันผลตรวจ ทิฟฟานี่ก็ถามว่า “แล้วเธอจะเอายังไงต่อ? มาร์คเป็นพ่อของลูกใช่ไหม?”แอเรียนเงียบไปชั่วขณะก่อนที่เธอจะตอบ “วันนั้นฉันและวิลไม่มีสติทั้งคู่ มันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะทำอะไรกัน เพราะฉะนั้นก็ต้องเป็นของมาร์คสิ อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีวันเชื่อหรอก เขาไม่เชื่อตั้งแต่ครั้งแรกและเขาจะไม่มีวันเชื่อตอนนี้แน่นอน ฉันโคตรไม่ชอบตอนที่เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงอันเย็นชาและไร้ความรู้สึกของเขาคราวที่แล้วว่าใครเป็นพ่อของลูก ฉันไม่ชอบที่เข้าไม่ไว้ใจฉัน ฉันจะเลี้ยงลูกของฉันเอง ฉันจะตั้งใจทำงานและเก็บเงินเพื่อซื้อห้องเล็ก ๆ ที่ชานเมือง ถ้าทุกอย่างล้มเหลว ฉันก็ยังมีแบล็คการ์ดของมาร์คอยู่…”
เมื่อมองไปรอบ ๆ ที่ผู้หญิงตั้งครรภ์กับสามีของพวกเธอ แอเรียนก็รู้สึกเศร้าหมองเล็กน้อย เมื่อถึงคิวของเธอทิฟฟานี่เข้าไปพบหมอกับเธอด้วย หลังจากที่เจาะเลือดและสแกนอัลตร้าซาวด์เสร้จหมอก็ดูผลให้และกล่าวว่า “เด็กมีอายุ 12 สัปดาห์แล้ว และแข็งแรงดี นี่เป็นครั้งแรกที่คุณมาตรวจใช่ไหม? คุณอย่าประมาทนะครับ ลงทะเบียนไว้และกลับมาตรวจให้ตรงเวลาด้วย”ตอนที่พวกเธอออกมาจากโรงพยาบาลก็เลยบ่ายสองแล้วพวกเธอจึงไปที่ร้านอาหารแถว ๆ นั้น ทิฟฟานี่ทานอาหารไปถึงสองจานใหญ่ ๆ เพราะว่าเธอหิวมาก “แค่มาตรวจทำไมมันยุ่งยากวุ่นวายขนาดนี้ ใช้เวลาไปตั้งหนึ่งวันเต็ม ๆ โรงพยาบาลรัฐนี่คนเยอะจริง ๆ เราลองไปหาโรงพยาบาลเอกชนดี ๆ กันไหม? ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องทรมานและเธอจะทรมานยิ่งกว่าฉันแน่ ๆ”แอเรียนลูบท้องตนเอง มันยื่นออกมานิดนึงแล้วและเธอรับรู้ได้ถึงแรงกระทบเบา ๆ เธออดไม่ได้ที่จะยิ้ม “ได้ คราวหน้าไปโรงพยาบลเอกชนกัน ฉันรู้จักอยู่ที่นึง”พอมาถึงที่บ้านทิฟฟานี่ก็กระวนวายอีกครั้งเมื่อก้าวขาเข้าประตู “ตั้งแต่เธอท้องข้าวปั้นอยู่ในห้องกับเธอตลอด มันจะเอาเชื้อทอกโซพลาสมามาติดเธอไหม?!”แอเรียนได้คิดเรื่องนี้ไปแล้วเธอจึงตอบว่า “ไม่ต้อง
ลิเลียนตอบรับอย่างง่ายดายและแสดงให้แอเรียนเห็นถึงด้านที่อบอุ่นของเธอ เธอเตือนว่าควรระวังอะไรบ้างและอะไรที่ควรทานระหว่างที่ตั้งครรภ์โดยอิงจากประสบการณ์ของตัวเอง อย่างไรก็ตาม ทิฟฟานี่กล่าวว่าลิเลียนมีประสบการณ์แค่ในเรื่องของการอุ้มท้องและการให้กำเนิด แต่นอกจากนั้นเธอไม่ได้รู้อะไรเลยเพราะว่าอาหารที่เธอกินตอนที่ตั้งครรภ์ถูกจัดเตรียมโดยนักโภชนาการทั้งนั้น เช้าวันต่อมาทิฟฟานี่ลงไปเพื่อต่อคิวซื้อไข่ม้วนเนื่องจากว่าเธอไม่ยอมที่จะให้แอเรียนต้องมายืนต่อคิวทั้ง ๆ ที่ท้องอยู่ สายตาของเธอเหลือบไปมองที่หัวแถวโดยไม่ได้ตั้งใจ เอธานไม่ได้มาแถวนี้นานแล้ว เขาเบื่ออาหารที่แฟนเขาทำให้หรือว่าเป็นแฟนเขาที่เบื่ออาหารเขา? อย่างไรก็ตามเขาคงจะไม่มาอีกแล้วล่ะ...ทิฟฟานี่ส่ายหัวตนเองเมื่อรู้ตัวว่ากำลังคิดไปเลยเถิด ผู้ชายคนนั้นไม่มีค่าพอที่เธอจะต้องนึกถึงอีกต่อไประหว่างที่เธอกำลังซื้ออาหารเช้า แอเรียนก็ออกมาพร้อมกับกระเป๋าสตางค์ของเธอ ทิฟฟานี่ยื่นไข้ม้วนร้อน ๆ ให้ “ฉันขอให้คนขายใส่ไส้เพิ่มด้วย ลองชิมสิ”แอเรียนเหวอ “เธอกำลังพยายามจะสืบว่าลูกเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงหรอ? ฉันยังไม่อยากอาหารเลย ฉันไม่ได้กินเยอะด้วย
เมื่อทิฟฟานี่มีเวลาเธอได้จัดการดาวน์โหลดแอพพลิเคชั่นสำหรับสุขภาพแม่และเด็กลงบนมือถือของเธอและได้ทำการใส่ข้อมูลปัจจุบันของแอเรียนไป เธอบันทึกทุกอย่างที่เธอต้องจดจำรวมถึงสิ่งที่แอเรียนกินได้และกินไม่ได้ เนื่องจากเธอหมกหมุ่นอยู่กับโทรศัพธ์ของเธอ เธอจึงไม่รู้ตัวเมื่อมีมือใหญ่ ๆ มาเคาะที่โต๊ะเธอ “เมื่อไหร่คุณจะเลิกอู้งานสักที?”ทิฟฟานี่เงยหน้ามองแจ็คสันก่อนที่จะก้มหน้าเล่นโทรศัพธ์ต่อ “ก็ตอนนี้ฉันไม่มีงานให้ทำนิ หรือว่าคุณมีงานอะไรให็ฉันทำ? ถ้ามีฉันจะทำให้ทันทีเลย”เมื่อแจ็คสันเห็นว่าเธอดูตั้งใจทำอะไรสักอย่างบนโทรศัพธ์เขาก็เกิดสงสัยและชายตามอง เขาตะลึงเมื่อเห็นว่ามันเป็นแอพพลิเคชั่นดูแลสุขภาพแม่และเด็ก เขาหลุดปากถามว่า “ใครท้อง?”ทิฟฟานี่สะดุ้ง “ฉัน… ฉันเอง… นี่คุณเป็นแค่หัวหน้า ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวมากไปหน่อยหรอ?”เธอไม่อาจเปิดโปงแอเรียนได้ เพราะว่าถ้าแจ็คสันรู้ก็เท่ากับว่ามาร์ครู้ ด้วยความตื่นตระหนกทำให้เธอไม่ทันหาข้ออ้างที่ดีกว่านี้ได้ จึงยอมดึงความสนใจทั้งหมดมาไว้ที่ตนเองดีกว่าแจ็คสันเงียบลง สีหน้าของเขาไม่บงบอกถึงความรู้สึกอะไรเลย ทิฟฟานี่กระวนกระวายจึงถามไปว่า “มีอะไรหรอ? หรือว่าบร
หัวใจของทิฟฟานี่เต้นเร็วขึ้น ปกติแล้วเธอไม่ได้คบเพื่อนผู้ชายและก็ไม่ได้สนิทกับเพื่อนร่วมงานเท่าไหร่จึงไม่ค่อยมีใครแสดงความเป็นห่วงเป็นใยเธอมากนัก เธอคาดไม่ถึงว่าแจ็คสันจะเชื่อคำโกหกของเธอและยังคิดจะช่วยเหลืออีกด้วย!“ไม่จำเป็นหรอก… ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันจัดการเองได้” ทิฟฟานี่ปฏิเสธด้วยความสุภาพ ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้ท้องแต่เขากลับเสนอความช่วยเหลือได้ดีมากเลย ถ้าหากว่าเขายังไม่เปลี่ยนเรื่องคุยเธอจะต้องความแตกแน่ ๆ“ยิ่งเอาออกเร็วก็จะยิ่งดีต่อตัวคุณนะ เพราะตอนที่เขาเอาเด็กออกเขาจะต้องดึงมันออกมา เดี๋ยวค่อยว่ากันก็ได้ แต่ต่อจากนี้ไปผมจะทำอาหารกลางวันมาให้คุณ คุณจะต้องไม่ไปกินข้าวที่โรงอาหารอีก อาหารที่นั้นถือว่าใช้ได้แต่อาหารเขาไม่ค่อยมีสารอาหารที่ครบถ้วนเท่าที่ผู้หญิงท้องคนนึงจะต้องการ สำหรับวันนี้เราไปทานที่ร้าน ไวท์ วอเตอร์ส เบย์ แก้ขัดไปก่อน”แจ็คสันสำรวมตนเองระหว่างที่คิดวางแผนให้ทิฟฟานี่ภายในไม่กี่นาทีทิฟฟานี่รู้ตัวว่าหากเธอขืนโกหกต่อเธอจะต้องรู้สึกแย่ลงเรื่อย ๆ และเธอก็ไม่ได้ฉลาดเท่าแจ็คสันเพราะฉะนั้นถ้าเธอยอมรับตอนนี้ว่าจริง ๆ แล้วเธอไม่ได้ท้องเขาจะต้องเค้นเอาความจริงให้ได้แน่ ๆ เธอ
เมื่อใกล้ถึงเวลาเลิกงานแจ็คสันได้ส่งข้อความหาทิฟฟานี่ “ผมมีนัดทานข้าวที่ต้องไป เพราะฉะนั้นผมจึงไม่สามารถไปดูแลคุณได้ อย่าลืมนะ ห้ามกินสิ่งต้องห้าม”ทิฟฟานี่งงงวย ทำไมเขาถึงใจดีจัง? อย่างกับว่าลูกเป็นของเขา เนื่อจากทิฟฟานี่ไม่ได้ตอบข้อความนั้นเธอจึงกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่รับรู้ได้ถึงความหงุดหงิดของแจ็คสันพอถึงบ้านเธอก็พบกับลิเลียนที่กำลังรับประทายผลไม้บนโซฟา “ทิฟฟ์ แม่ไม่มีเงินเหลือแล้วและน้าเรเน่ก็ชวนแม่ไปเล่นไพ่นกกระจอกคืนนี้ด้วย เอาเงินให้แม่ 300 ดอลลาร์ซิ”“สามร้อย? แม่เอาหนูไปขายเลยไหม? แม่ยังต้องกินอยู่ไหม? ยังเปิดแอร์ด้วย? แม่แพ้ตลอดแต่ก็ยังจะไปเล่น หนูหมดคำจะพูดกับแม่เลยจริง ๆ” ทิฟฟานี่เปลี่ยนร้องเท้าและเดินเข้าห้องตัวเองสีหน้าของลิเลียนเปลี่ยนเมื่อเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้น “ถ้าอย่างนั้นเธอคิดว่ามาร์คจะให้เงินรางวัลฉันไหมถ้าฉันจะไปบอกเขาเรื่องที่แอเรียนท้อง? ถ้าเธอไม่ให้เงินฉัน ฉันก็ต้องจำเป็นที่จะ ‘หา’ เงินเอง ไม่แน่เขาอาจจะตกลงที่จะให้ฉัน 150,000 ดอลลาร์ ก็ได้นะถ้าแลกเปลี่ยนกับข้อมูลที่มีประโยชน์เล็กน้อย ว่าไง?”เมื่อทิฟฟานี่ได้ยินเช่นนั้นเธอก็รีบเดินต่อม ๆ ออกมาจา