Share
บทที่ 300 เธอคิดว่ามันง่าย
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 301 ความกังวล
เมื่อมองไปรอบ ๆ ที่ผู้หญิงตั้งครรภ์กับสามีของพวกเธอ แอเรียนก็รู้สึกเศร้าหมองเล็กน้อย เมื่อถึงคิวของเธอทิฟฟานี่เข้าไปพบหมอกับเธอด้วย หลังจากที่เจาะเลือดและสแกนอัลตร้าซาวด์เสร้จหมอก็ดูผลให้และกล่าวว่า “เด็กมีอายุ 12 สัปดาห์แล้ว และแข็งแรงดี นี่เป็นครั้งแรกที่คุณมาตรวจใช่ไหม? คุณอย่าประมาทนะครับ ลงทะเบียนไว้และกลับมาตรวจให้ตรงเวลาด้วย”ตอนที่พวกเธอออกมาจากโรงพยาบาลก็เลยบ่ายสองแล้วพวกเธอจึงไปที่ร้านอาหารแถว ๆ นั้น ทิฟฟานี่ทานอาหารไปถึงสองจานใหญ่ ๆ เพราะว่าเธอหิวมาก “แค่มาตรวจทำไมมันยุ่งยากวุ่นวายขนาดนี้ ใช้เวลาไปตั้งหนึ่งวันเต็ม ๆ โรงพยาบาลรัฐนี่คนเยอะจริง ๆ เราลองไปหาโรงพยาบาลเอกชนดี ๆ กันไหม? ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องทรมานและเธอจะทรมานยิ่งกว่าฉันแน่ ๆ”แอเรียนลูบท้องตนเอง มันยื่นออกมานิดนึงแล้วและเธอรับรู้ได้ถึงแรงกระทบเบา ๆ เธออดไม่ได้ที่จะยิ้ม “ได้ คราวหน้าไปโรงพยาบลเอกชนกัน ฉันรู้จักอยู่ที่นึง”พอมาถึงที่บ้านทิฟฟานี่ก็กระวนวายอีกครั้งเมื่อก้าวขาเข้าประตู “ตั้งแต่เธอท้องข้าวปั้นอยู่ในห้องกับเธอตลอด มันจะเอาเชื้อทอกโซพลาสมามาติดเธอไหม?!”แอเรียนได้คิดเรื่องนี้ไปแล้วเธอจึงตอบว่า “ไม่ต้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 302 ความแตกต่าง
ลิเลียนตอบรับอย่างง่ายดายและแสดงให้แอเรียนเห็นถึงด้านที่อบอุ่นของเธอ เธอเตือนว่าควรระวังอะไรบ้างและอะไรที่ควรทานระหว่างที่ตั้งครรภ์โดยอิงจากประสบการณ์ของตัวเอง อย่างไรก็ตาม ทิฟฟานี่กล่าวว่าลิเลียนมีประสบการณ์แค่ในเรื่องของการอุ้มท้องและการให้กำเนิด แต่นอกจากนั้นเธอไม่ได้รู้อะไรเลยเพราะว่าอาหารที่เธอกินตอนที่ตั้งครรภ์ถูกจัดเตรียมโดยนักโภชนาการทั้งนั้น เช้าวันต่อมาทิฟฟานี่ลงไปเพื่อต่อคิวซื้อไข่ม้วนเนื่องจากว่าเธอไม่ยอมที่จะให้แอเรียนต้องมายืนต่อคิวทั้ง ๆ ที่ท้องอยู่ สายตาของเธอเหลือบไปมองที่หัวแถวโดยไม่ได้ตั้งใจ เอธานไม่ได้มาแถวนี้นานแล้ว เขาเบื่ออาหารที่แฟนเขาทำให้หรือว่าเป็นแฟนเขาที่เบื่ออาหารเขา? อย่างไรก็ตามเขาคงจะไม่มาอีกแล้วล่ะ...ทิฟฟานี่ส่ายหัวตนเองเมื่อรู้ตัวว่ากำลังคิดไปเลยเถิด ผู้ชายคนนั้นไม่มีค่าพอที่เธอจะต้องนึกถึงอีกต่อไประหว่างที่เธอกำลังซื้ออาหารเช้า แอเรียนก็ออกมาพร้อมกับกระเป๋าสตางค์ของเธอ ทิฟฟานี่ยื่นไข้ม้วนร้อน ๆ ให้ “ฉันขอให้คนขายใส่ไส้เพิ่มด้วย ลองชิมสิ”แอเรียนเหวอ “เธอกำลังพยายามจะสืบว่าลูกเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงหรอ? ฉันยังไม่อยากอาหารเลย ฉันไม่ได้กินเยอะด้วย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 303 ของฉัน
เมื่อทิฟฟานี่มีเวลาเธอได้จัดการดาวน์โหลดแอพพลิเคชั่นสำหรับสุขภาพแม่และเด็กลงบนมือถือของเธอและได้ทำการใส่ข้อมูลปัจจุบันของแอเรียนไป เธอบันทึกทุกอย่างที่เธอต้องจดจำรวมถึงสิ่งที่แอเรียนกินได้และกินไม่ได้ เนื่องจากเธอหมกหมุ่นอยู่กับโทรศัพธ์ของเธอ เธอจึงไม่รู้ตัวเมื่อมีมือใหญ่ ๆ มาเคาะที่โต๊ะเธอ “เมื่อไหร่คุณจะเลิกอู้งานสักที?”ทิฟฟานี่เงยหน้ามองแจ็คสันก่อนที่จะก้มหน้าเล่นโทรศัพธ์ต่อ “ก็ตอนนี้ฉันไม่มีงานให้ทำนิ หรือว่าคุณมีงานอะไรให็ฉันทำ? ถ้ามีฉันจะทำให้ทันทีเลย”เมื่อแจ็คสันเห็นว่าเธอดูตั้งใจทำอะไรสักอย่างบนโทรศัพธ์เขาก็เกิดสงสัยและชายตามอง เขาตะลึงเมื่อเห็นว่ามันเป็นแอพพลิเคชั่นดูแลสุขภาพแม่และเด็ก เขาหลุดปากถามว่า “ใครท้อง?”ทิฟฟานี่สะดุ้ง “ฉัน… ฉันเอง… นี่คุณเป็นแค่หัวหน้า ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวมากไปหน่อยหรอ?”เธอไม่อาจเปิดโปงแอเรียนได้ เพราะว่าถ้าแจ็คสันรู้ก็เท่ากับว่ามาร์ครู้ ด้วยความตื่นตระหนกทำให้เธอไม่ทันหาข้ออ้างที่ดีกว่านี้ได้ จึงยอมดึงความสนใจทั้งหมดมาไว้ที่ตนเองดีกว่าแจ็คสันเงียบลง สีหน้าของเขาไม่บงบอกถึงความรู้สึกอะไรเลย ทิฟฟานี่กระวนกระวายจึงถามไปว่า “มีอะไรหรอ? หรือว่าบร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 304 ความรู้สึกผิดเพราะโกหก
หัวใจของทิฟฟานี่เต้นเร็วขึ้น ปกติแล้วเธอไม่ได้คบเพื่อนผู้ชายและก็ไม่ได้สนิทกับเพื่อนร่วมงานเท่าไหร่จึงไม่ค่อยมีใครแสดงความเป็นห่วงเป็นใยเธอมากนัก เธอคาดไม่ถึงว่าแจ็คสันจะเชื่อคำโกหกของเธอและยังคิดจะช่วยเหลืออีกด้วย!“ไม่จำเป็นหรอก… ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันจัดการเองได้” ทิฟฟานี่ปฏิเสธด้วยความสุภาพ ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้ท้องแต่เขากลับเสนอความช่วยเหลือได้ดีมากเลย ถ้าหากว่าเขายังไม่เปลี่ยนเรื่องคุยเธอจะต้องความแตกแน่ ๆ“ยิ่งเอาออกเร็วก็จะยิ่งดีต่อตัวคุณนะ เพราะตอนที่เขาเอาเด็กออกเขาจะต้องดึงมันออกมา เดี๋ยวค่อยว่ากันก็ได้ แต่ต่อจากนี้ไปผมจะทำอาหารกลางวันมาให้คุณ คุณจะต้องไม่ไปกินข้าวที่โรงอาหารอีก อาหารที่นั้นถือว่าใช้ได้แต่อาหารเขาไม่ค่อยมีสารอาหารที่ครบถ้วนเท่าที่ผู้หญิงท้องคนนึงจะต้องการ สำหรับวันนี้เราไปทานที่ร้าน ไวท์ วอเตอร์ส เบย์ แก้ขัดไปก่อน”แจ็คสันสำรวมตนเองระหว่างที่คิดวางแผนให้ทิฟฟานี่ภายในไม่กี่นาทีทิฟฟานี่รู้ตัวว่าหากเธอขืนโกหกต่อเธอจะต้องรู้สึกแย่ลงเรื่อย ๆ และเธอก็ไม่ได้ฉลาดเท่าแจ็คสันเพราะฉะนั้นถ้าเธอยอมรับตอนนี้ว่าจริง ๆ แล้วเธอไม่ได้ท้องเขาจะต้องเค้นเอาความจริงให้ได้แน่ ๆ เธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 305 คุณแม่แห่งความหวาดกลัว
เมื่อใกล้ถึงเวลาเลิกงานแจ็คสันได้ส่งข้อความหาทิฟฟานี่ “ผมมีนัดทานข้าวที่ต้องไป เพราะฉะนั้นผมจึงไม่สามารถไปดูแลคุณได้ อย่าลืมนะ ห้ามกินสิ่งต้องห้าม”ทิฟฟานี่งงงวย ทำไมเขาถึงใจดีจัง? อย่างกับว่าลูกเป็นของเขา เนื่อจากทิฟฟานี่ไม่ได้ตอบข้อความนั้นเธอจึงกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่รับรู้ได้ถึงความหงุดหงิดของแจ็คสันพอถึงบ้านเธอก็พบกับลิเลียนที่กำลังรับประทายผลไม้บนโซฟา “ทิฟฟ์ แม่ไม่มีเงินเหลือแล้วและน้าเรเน่ก็ชวนแม่ไปเล่นไพ่นกกระจอกคืนนี้ด้วย เอาเงินให้แม่ 300 ดอลลาร์ซิ”“สามร้อย? แม่เอาหนูไปขายเลยไหม? แม่ยังต้องกินอยู่ไหม? ยังเปิดแอร์ด้วย? แม่แพ้ตลอดแต่ก็ยังจะไปเล่น หนูหมดคำจะพูดกับแม่เลยจริง ๆ” ทิฟฟานี่เปลี่ยนร้องเท้าและเดินเข้าห้องตัวเองสีหน้าของลิเลียนเปลี่ยนเมื่อเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้น “ถ้าอย่างนั้นเธอคิดว่ามาร์คจะให้เงินรางวัลฉันไหมถ้าฉันจะไปบอกเขาเรื่องที่แอเรียนท้อง? ถ้าเธอไม่ให้เงินฉัน ฉันก็ต้องจำเป็นที่จะ ‘หา’ เงินเอง ไม่แน่เขาอาจจะตกลงที่จะให้ฉัน 150,000 ดอลลาร์ ก็ได้นะถ้าแลกเปลี่ยนกับข้อมูลที่มีประโยชน์เล็กน้อย ว่าไง?”เมื่อทิฟฟานี่ได้ยินเช่นนั้นเธอก็รีบเดินต่อม ๆ ออกมาจา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 306 เขาชอบเธอไหม
แอเรียนพูดไม่ออกขณะเดินไปทำความสะอาด อาหารที่ซื้อกลับบ้านมาสองวันที่แล้วมีกลิ่นที่น่ากลัวราวกับว่ามันเริ่มเน่า การตั้งครรภ์ทำให้เธอไวต่อกลิ่นมากขึ้น เธอจึงไม่อาจหักห้ามตนเองไม่ให้คลื่นไส้อาเจียนได้ เมื่อลิเลียนตระหนักถึงสถานการณ์เธอก็อุทานว่า “ป้าลืมไปว่าหนูท้อง! ปล่อยมันไว้ เดี๋ยวป้าเก็บเอง หนูไปล้างตัวแล้วไปพักผ่อนซะ! หนูอยากกินอะไรไหม? เดี๋ยวป้าสั่งมาให้!”แอเรียนส่ายหัวพร้อมกลั้นหายใจและเก็บขยะออกจากโต๊ะกาแฟ “คุณป้าเลน ทิฟฟ์ก็เหนื่อยจากงานเหมือนกัน คุณป้าไม่ควรสร้างภาระให้เธอด้วยงานเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ ทั้ง ๆ ที่คุณป้าสามารถจัดการมันเองได้ งานอื่น ๆ เช่นถูพื้นหรือทำความสะอาดบ้านค่อยทำในช่วงสุดสัปดาห์ก็ได้”ลิเลียนพยักหน้าเห็นด้วยแต่สายตาของเธอจับจ้องไปที่โทรทัศน์ทำให้เห็นได้ชัดว่าเธอเพียงแค่ตอบกลับลวก ๆ ไปอย่างนั้นแอเรียนไม่อยากพูดอะไรอีก จึงยิบเสื้อผ้าแล้วตัดสินใจที่จะไปอาบน้ำวันนี้เธอเลิกงานค่อนข้างเร็ว แต่ก็ยังรู้สึกอ่อนเพลียอยู่ดี สิ่งที่เธออยากทำก็คือการนอนหลับให้เต็มอิ่ม แต่เธอกลับหิวมากกว่า ในตัวเธอไม่เหลือพลังงานแม้แต่หยดเดียวเมื่อเธอออกจากห้องน้ำลิเลียนก็ยื่นจานที
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 307 ลิเลียนไม่น่ารัก
จับจ้องหรอ? ในชีวิตของแอเรียนเธอไม่เคยพบใครที่มีความต้องการแปลก ๆ แบบนี้มาก่อน จึงยากที่เธอจะจินตนาการตามได้อยู่ ๆ ทิฟฟานี่ก็พูดราวกับเพิ่งนึกได้ว่า “เธอยังไม่ได้กินอะไรใชไหม? เธออยากกินอะไร? เดี๋ยวฉันไปดูในตู้เย็นก่อนว่าเรามีวัตถุดิบอะไรบ้าง หรือถ้าไม่มีเราก็ต้องสั่งอาหารมา”ทิฟฟานี่ค้นตู้เย็นจนเกลี้ยงแต่ไม่เจอแม้แต่ผักสักชิ้น “แอริ เราไม่เหลืออะไรเลย พรุ่งนี้ฉันจะตื่นไปตลาดแต่เช้า คืนนี้เธออยากกินอะไรก่อนดี?”แอเรียนกังวลเรื่องความสะอาดเมื่อต้องสั่งอาหารมาที่บ้าน ในความเป็นจริงร้านค้าจำนวนมากมีความสะอาดไม่ถึงมาตรฐานด้วยซ้ำ อีกอย่าง ไม่มีใครอยากสั่งอาหารมา เธอจึงตัดสินใจที่จะออกไปหาอะไรกินดีกว่า “เราไปหาอะไรกินข้างนอกดีกว่าไหม? อะไรก็ได้”ลิเลียนที่ได้ยินสองคนนี้คุยกันเป็นคนแรกที่แสดงการสนับสนุนอย่างกระตือรือร้น “ใช่ ออกไปหาอะไรกินกันเถอะ เราไม่มีอะไรที่บ้านเลย ไปกันเถอะ ไปกัน!”ทิฟฟานี่ดมกลิ่นที่ลอยในอากาศ “แม่ แม่ทานข้าวแล้วไม่ใช่หรอ? ยังกินได้อีกหรอ?”ลิเลียนกรอกตาไปที่ทิฟฟานี่ “อาหารที่สั่งมามันไม่อร่อย แม่กินไปไม่กี่คำเอง ตอนนี้แม่หิวอีกแล้ว”ทิฟฟานี่ไม่ได้พูดอะไร เธอไม่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 308 ทิฟฟานี่ vs ลิเลียน
คำพูดของเธอเกินไปเล็กน้อย แม่ลูกคู่นี้ถึงจะทะเลาะกันเกือบตลอดเวลา แต่คราวนี้แอเรียนสัมผัสได้ว่าบรรยากาศมันแตกต่างจากปกติ ไม่เหมือนกับการระเบิดที่มักเกิดขึ้นหลังจากการปราบปรามครั้งใหญ่ เพราะมันกลับน่าเศร้ายิ่งกว่าทิฟฟานี่ไม่ตะโกนใส่ลิเลียนแต่กลับตอบเธอด้วยน้ำเสียงสงบ ๆ แทน “ใช่ หนูให้เงินแม่ 2,000 ดอลลาร์ต่อเดือน เงินเดือนหนูคือ 12,000 ดอลลาร์ต่อเดือน เมื่อหนูให้แม่ 2,000 ดอลลาร์ หนูต้องจ่ายค่าเช่าห้อง 6,000 ดอลลาร์ เงินที่เหลืออีก 4,000 ดอลลาร์ ต้องใช้สำหรับค่าน้ำค่าไฟและค่าครองชีพสำหรับหนึ่งเดือน เงิน 2,000 ดอลลาร์ ของแม่ไม่ได้รวมอยู่ในค่าครองชีพด้วยซ้ำ และหนูก็จ่ายเงินทุกครั้งที่แม่สั่งอาหารด้วย บางครั้งแม่ขอเงินพิเศษสำหรับไพ่นกกระจอกอีก แม่เคยคิดบ้างไหมว่าแต่ละเดือนหนูอยู่รอดได้อย่างไร?”ลิเลียนดูไม่มีความรู้สึกผิดเลย การแสดงออกบนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธและการถูกเหยียดหยามในที่สุดแอเรียนก็เข้าใจว่าเหตุใดสถานการณ์ทางการเงินของทิฟฟานี่จึงเลวร้ายขนาดนี้ อันที่จริงหากทิฟฟานี่และลิเลียนอยู่ด้วยกันเพียงสองคน อพาร์ทเมนต์แบบหนึ่งห้องนอนก็น่าจะเกินพอแล้วและราคามันก็ไม่แพงเท่าไหร่
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
