ทิฟฟานี่ปฏิเสธอย่างไม่ไยดี “ฉันไม่ได้เป็นห่วงเขา มันเป็นข่าวเสื่อมเสีย เข้าใจไหม? เสื่อมเสีย! เอ่อ แล้วเรื่องขนมที่เธอทำเป็นไงบ้าง? ฉันได้ยินมาว่ามาร์คเกือบจะเสียชีวิตไปแล้วหลังจากที่กินมัน และเขาถึงขั้นต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อให้น้ำเกลือ?”แอเรียนรู้สึกหดหู่เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ “ยังไม่พัฒนาไปถึงไหนเลย แค่ฉันสามารถทำให้ขนมหน้าตาดูดีก็ถือว่าพัฒนาแล้วแต่รสชาติมันไม่ยอมดีไปด้วย ขนาดข้าวปั้นยังไม่อยากกินมันเลย ตอนนี้คนที่บ้านวิ่งหนีฉันด้วยความกลัวหมดเวลาที่เห็นฉันทำขนม ฉันกังวลมาก”ทิฟฟานี่หัวเราะออกมาแต่ไม่ได้แซวเธอมากเกินไป ทิฟฟานี่หยุดหัวเราะเมื่อเธอหัวเราะพอแล้ว “แอริ เธออยากไปดูบ้านกับฉันไหม? แม่อยากย้ายบ้านแต่ฉันกลัวว่าแม่จะจู้จี้จุกจิก มาช่วยฉันโน้มนาวเธอหน่อย เมื่อเราดูเสร็จเราจะได้เหลือแค่ตัดสินใจ อย่างน้อยฉันจะได้ไม่ต้องทนเดินดูบ้านกับแม่ทั้งวันเพราะแม่ไม่ยอมพอใจสักที”แอเรียนตกลง เธอไม่มีอย่างอื่นให้ทำอยู่แล้วเมื่อพวกเขาพบเจอกัน ทิฟฟานี่ก็ดึงแอเรียนมาและพูดด้วยเสียงเบาว่า “แม่ฉันต้องไปดูบ้านวิลล่าแน่นอน เธออาศัยอยู่ที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ มานานหลายปี เพราะฉะนั้นเธอน่าจะมีความรู้
พวกเขาไปถึงร้านชานมใกล้ห้ามสรรพสินค้า แอเรียนกำลังจะละลายเพราะอากาศที่ร้อนจัด เธอเพิ่งจะเย็นลงหลังจากที่ได้นั่งลง ทันใดนั้น โทรศัพธ์ของทิฟฟานี่ก็ดังขึ้นตอนแรกพวกเขาคิดว่านั้นต้องเป็นสายจากลิเลียนแน่นอน ทิฟฟานี่จึงตั้งใจที่จะไม่รับสาย อย่างไรก็ตามเธอเหลือบไปที่หน้าจอการแจ้งเตือนการโทรในโทรศัพท์และพบว่ามันคืออีธานปกติแล้วช่วงเวลานี้อีธานจะอยู่ที่ทำงานและจะไม่ติดต่อเธอ เธอกดปุ้มรับสาย “ฮัลโหล? ว่าไง?”“มาที่ห้างหน่อย ฉันมีบางอย่างให้เธอ” อีธานที่ปลายสายฟังดูลึกลับห้างสรรพสินค้านั้นอยู่ข้าง ๆ พอดี ทั้งคู่รอได้ชานมก่อนที่จะเดินไปที่ห้างอย่างช้า ๆ ท้องทะเลแห่งลูกโป่งสีชมพูเตะตาพวกเขาตอนที่เดินเข้าห้าง แอเรียนหัวเราะเสียงเล็ก “เกิดอะไรขึ้นกับห้างวันนี้?” ดูลูกโป่งพวกนี้สิ ; สวยจังเลย!”วงจรสมองของทิฟฟานี่นั้นแตกต่างจากคนทั่วไปมาเสมอ “สวยเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะเครื่องปรับอากาศของห้างพวกมันคงระเบิดไปแล้ว ในตอนนั้นพวกมันจะลดลงจนเหลือเพียงการระเบิดที่ดังสนั่น ถึงตอนนั้นฉันอยากจะรู้จังว่าเธอยังจะคิดว่าพวกมันสวยอยู่หรือไม่”เธอเพิ่งจะพูดจบ เมื่อจู่ ๆ เธอก็เห็นว่าตัวเองโดนถ่ายวีดีโอถ่ายทอดสดแล
หลังจากที่ไปส่งแอเรียนที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ ทิฟฟานี่ก็เทความในใจออกมา “อีธาน คุณควรรู้ไว้ว่าฉันแค่ตอบตกลงเพราะไม่อยากให้คุณต้องขายหน้าต่อหน้าผู้คนมากมาย ฉันไม่ได้อยากแต่งงานเร็วขนาดนั้น ฉันบอกคุณตั้งนานแล้ว”อีธานดูเหมือนจะไม่แปลกใจกับการเปิดเผยของเธอมากนัก แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะพูดในเร็ว ๆ นี้ “แล้วยังไง?”ทิฟฟานี่ถอดแหวนจากนิ้วของเธอ “เราค่อยคุยเรื่องนี้กันหลังจากที่ฉันตัดสินใจได้ไหม? ฉันไม่อยากแต่งงานตอนนี้จริง ๆ”เขายิ้มเหมือนเยาะเย้ยตนเอง “เธอเคยกดดันฉันเพราะอยากแต่งงาน แต่ตอนนี้มันกลับตรงกันข้ามเหรอ? อะไรเปลี่ยนไป? ฉันรักเธอมากกว่าเดิมแต่เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันแล้ว ฉันยอมรับว่าทุกอย่างมันเป็นเพราะฉัน แต่ตอนนี้ฉันกำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อแก้ไข้ทุกอย่าง ฉันกลัวว่าอาจจะมีเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น เพราะฉะนั้นฉันจึงอยากจะแต่งงานไว้ก่อน ถ้าเธอไม่แน่ใจหรือไม่ชอบอะไรในตัวฉันเราสามารถแก้ไข้มันร่วมกันได้ในอนาคต สิ่งเดียวที่ฉันต้องการคือฉันอยากแต่งงานกับเธอตอนนี้”เธอก้มหน้าลงและกัดปากตัวเอง “ฉันขอโทษ”เขากระทืบเท้าที่คันเร่งและตีโพยตีพายเล็กน้อย “ขอโทษงั้นเหรอ? อย่าหลอกฉันเล
แอเรียนไม่ได้ชอบสถานที่ที่มีเสียงเพลงดังมากนัก แต่เธอก็ตกลงเพียงเพราะแค่อยากตามใจทิฟฟานี่ อย่างไรก็ตามเธอไม่กล้าที่จะบอกเรื่องนี้กับมาร์ค เธอไม่ต้องคิดเลยด้วยซ้ำ ยังไงเขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่นอนเธอเตรียมตัวที่จะออกไปข้างนอกก่อนที่มาร์คจะกลับบ้านและส่งข้อความบอกเขาว่า : ฉันจะออกไปทานข้าวเย็นต่อด้วยชอปปิ้งกับทิฟฟานี่นะ ฉันอาจจะกลับบ้านดึกมาก ๆมาร์ครู้สึกว่าเธอคงจะบ้าคลั่งจากความเบื่อหน่ายในช่วงที่ถูกคุมขังดังนั้นตอนนี้เธอจึงมีแนวโน้มที่จะออกไปข้างนอกและสนุกสนานมากขึ้น เขาจึงไม่ได้คิดอะไรมากเกินไป: อืมเธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากที่ได้รับข้อความของเขา เธอขอให้เฮนรี่ไปส่งเธอที่ร้านอาหารข้าง ๆ บาร์ ซีโร่ ดีกรีซ และรอจนกว่าเขาจะกลับไปก่อนที่เธอจะเดินไปหาทิฟฟานี่ที่บาร์ กลิ่นบุหรี่ที่หนาทึบเตะจมูกเธอตั้งแต่วินาทีที่เธอเดินเข้ามา ผู้คนมากมายเต็มไปทั่วห้องโถงที่น่าตื่นตา เพียงมองแวบแรกก็สามารถบอกได้เลยว่าที่นี่เป็นสถานที่ที่หรูหราเลยที่เดียวเธอเดินผ่านห้องโถง ผ่านทางเดินที่มีแสงสลัวและเปิดประตูสู่โลกใบใหม่ พวกเธอไปกันข้างเร็วจึงมีลูกค้าไม่มากนัก แล้วก็ยังค่อนข้างเงียบเพราะดีเจยัง
ชายคนนั้นดูบึ้งตึง “นี่คุณดื่มมากแค่ไหนเนี่ย?”เสียงของเขาฟังดูคุ้นเคย เมื่อเธอมองขึ้นไปเธอก็ตะลึง เขาคือ แจ็คสันการเปิดโปงกิจกรรมของเขาในไนท์คลับฉายแววในใจของเธอ เธอบังคับตัวเองให้ตอบกลับอย่างหน้าด้าน “ทำไม? คุณเวสต์กำลังมองหาความสนุกอีกครั้งเหรอ? ฉันไม่ได้ดื่มมากขนาดนั้น แอริรอฉันอยู่ที่ที่นั่งของเรา ฉันจะกลับไป ขอให้มีความสุขนะ"แจ็คสันไม่ปล่อยเธอ แต่เขากลับลากเธอไปที่บันไดอันเงียบสงบ “แค่คุณมาที่นี่ก็แย่พอแล้ว แต่คุณยังพาแอริมาด้วยอีกเหรอ? คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามาร์ครู้เรื่องนี้? พวกคุณมากันแค่สองคนเหรอ?”ทิฟฟานี่พลักเขาออกไป “ใช่แล้ว พวกเรามากันแค่สองคน ฉันเชื่อว่าแอเรียนไม่เคยมาในที่แบบนี้เพราะเธออยู่กับมาร์คตลอด เธอไม่เคยสัมผัสกับความบันเทิงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเลยด้วยซ้ำ น่าเสียดายใช่ไหมล่ะ? อย่างไรก็ตาม คุณมาที่นี้เพื่อสั่งสอนฉันเหรอ? ฉันไม่ขอฟังนะ ปล่อยฉัน!”แจ็คสันตระหนักว่าเธอดื่มมากเกินไปเขาจึงไม่ทะเลาะกับเธอ “เลิกดื่มได้แล้ว ผมจะพาคุณทั้งคู่กลับบ้าน”เธอหรี่ตามองเขา “คุณสั่งฉันหรอ? นี่คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? ฉันไม่ไป!”เขาขมวดคิ้ว ความมืดทำให้แสงสว่างจ้าเหนือพ
แอเรียนมองตามสายตาของทิฟฟานี่และหัวใจของเธอก็เต้นรัว มาร์คสะดุดตาเหมือนเคยแม้จะอยู่ท่ามกลางฝูงชน เธอไม่สามารถมองข้ามเขาได้แม้ว่าเธอจะพยายามก็ตาม เธอไม่แน่ใจว่ามันเกิดจากแอลกอฮอล์หรือเปล่า แต่เธอไม่ได้กลัวอย่างที่เธอเคยเป็น ด้วยความกล้าหาญที่มากขึ้นเธอจึงรินแก้วอีกใบและกระดกมันจนหมด “ทิฟฟ์ ฉันต้องไปแล้ว โทรหาฉันนะหากเธอต้องการอะไร…”มาร์คและกลุ่มบอดี้การ์ดมาถึงบูธของพวกเขาไม่นานหลังจากนั้น แอเรียนโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมกอดของเขาอย่างกล้าหาญก่อนที่เขาจะอารมณ์เสีย “ฉันไปกินข้าวกับทิฟฟ์มาและมันยังไม่ดึกพวกเราเลยมาที่นี่กันก่อน คุณมาทำอะไรที่นี่?”ใบหน้าของมาร์คดูเคร่งขรึม การแสดงออกที่ไม่เป็นมิตรบนใบหน้าของเธอทำให้เขาเดือดดาลด้วยความโกรธ เขาบังคับตัวเองให้ข่มอารมณ์ “ฉันมารับเธอ กลับบ้านกันเถอะ”แอเรียนแอบโบกมือลาทิฟฟานี่และออกจากบาร์กับมาร์ค เธอพบว่าแจ็คสันอยู่ในบาร์ด้วยและเขาก็เป็นคนที่เปิดเผยตำแหน่งของเธอให้มาร์คเองแหละ!“เธอคิดว่าจะอยู่ที่นี่อีกนานไหมถ้าแจ็คสันไม่บอกฉันว่าเธออยู่ที่นี่? ใครบอกให้เธอมาที่นี่? เธอรู้ไหมว่ามันอันตรายสำหรับผู้หญิงแค่ไหนที่มาเที่ยวที่แบบนี้? เธอฟังฉันบ้างไ
โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น มันเป็นสายจากแจ็คสัน เธอปฏิเสธสายโดยไม่มีเจตนาที่จะรับมัน จิตใจของเธอยุ่งเหยิง เธอไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับตัวเองอีกแล้วสองนาทีต่อมาเธอได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เธอ เธอหันไปรอบ ๆ โดยสัญชาตญาณและพบกับการจ้องมองที่รุนแรงของแจ็คสัน เธอรู้สึกผิดเล็กน้อยในตอนนี้และสอดโทรศัพท์ของเธอลงในกระเป๋าด้วยใบหน้านิ่งขณะที่เธอพูดว่า “ฉัน…โทรศัพท์ของฉันแบตหมด…”เขาเลิกคิ้ว “ถ้าแบตเตอรี่คุณหมด สายของผมก็ไม่น่าถูกเชื่อมต่อ มันตัดการเชื่อมต่อระหว่างการโทรได้อย่างไร? คุณคิดว่าผมเป็นเด็กสามขวบหรอ?”ทิฟฟานี่ไม่ตอบกลับ เธอก้มศีรษะลงและจ้องไปที่เท้าของเธอ ถ้าเธอสามารถพบเพียงหลุมบนพื้นดินเธอยินดีที่จะฝังตัวเองลงไป!แจ็คสันไม่ได้อยากทะเลาะกับเธอเรื่องการปฏิเสธสายของเขา แต่เขาหัวเราะเบา ๆ “ลืมมันซะ ผมจะพาคุณกลับบ้าน”เมื่อเธอเห็นเขาดึงกุญแจรถออกมา ทิฟฟานี่ก็เตือนเขาทันทีว่า “คุณดื่มไปสองสามแก้วแล้ว คุณไม่ควรขับรถ”เขาจ้องมองเธออย่างไม่ใส่ใจ “คุณแน่ใจหรือว่าผมดื่มไม่กี่แก้ว?”ดวงตาของเธอพมองไปรอบ ๆ อย่างฉุนเฉียวเพื่อปฏิเสธที่จะมองเขา เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาดื่มแอลกอฮอล์ไม่กี่แก้วถ้าเขาไม่
เธอนั่งลงที่โต๊ะอาหารจิตใจของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย เธอโทรหาทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ยังคงนั่งที่บาร์หลังจากที่เธอกลับเมื่อวานนี้ แม้ว่าแจ็คสันจะอยู่ที่นั่น แต่เธอก็ยังกังวลโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเวลานานก่อนที่ทิฟฟานี่จะตอบด้วยเสียงอู้อี้ “มีอะไรเหรอแอริ? ทำไมเธอถึงตื่นเช้าขนาดนี้?”แอเรียนลดเสียงตัวเองลง “เช้าเหรอ? นี่มันเลยสิบโมงเช้าแล้ว ฉันเพิ่งตื่น หลังจากที่ฉันกลับ แจ็คสันไปส่งเธอที่บ้านหรือเปล่า? เธอดื่มไปเยอะแค่ไหน?”ทิฟฟานี่ผงะและนิ่งเงียบไปนานมาก ทันใดนั้น ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในบาร์ก็ท่วมท้นกลับมาหาเธอ เธอ… จูบกับแจ็คสัน! เธอรู้ดีเพราะตอนนั้นเธอยังดื่มไปไม่พอ! เธอจำได้ทุกอย่าง!แอเรียนเริ่มกังวลเมื่อฟังความเงียบเป็นเวลานานของทิฟฟานี่ “มีอะไรหรอ ทิฟฟ์? มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ?"ทิฟฟานี่ถอนหายใจ “ไม่มีอะไร ไว้ค่อยคุยครั้งหน้าที่เจอกัน ฉันชวนอีธานมากินข้าวเที่ยงวันนี้เพื่อที่จะได้คุยกันดี ๆ ไว้ค่อยคุยกันนะ ฉันต้องไปเตรียมตัวก่อน ถ้าเธอไม่โทรมาฉันได้เบี้ยวนัดเขาแน่ ๆ”หลังจากสิ้นสุดการโทรก็มีข้อความปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ของแอเรียน มันมาจากมาร์ค เธอรู้สึกระแวดระวังเมื่อเห็นชื่อของเขาในโทรศัพท์