ทิฟฟานี่รู้สึกว่าอีธานกำลังทำตัวหยาบคาย แต่เธอรู้ว่าถ้าเธอพูดอะไรตอนนี้จะทำให้เรื่องทั้งหมดมีแต่จะแย่ลง ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแต่มองไปที่แจ็คสันอย่างขอโทษแจ็คสันหรี่ตาและพูดอย่างเย็นชา “ไม่จำเป็นที่นายจะต้องตอบแทนบุญคุณที่เธอติดฉันหรอก ฉันไม่ได้ช่วยในนามของนายตอนที่นายไม่อยู่เพราะตอนนั้นนายทั้งคู่เลิกกันแล้ว มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยนะที่นายจะพูดในลักษณะแบบนี้ พระเจ้าเฝ้ามองอยู่เสมอ บางครั้งนายต้องให้อภัยคนอื่นเพื่อสามารถให้อภัยตัวเองได้ ความผิดพลาดสามารถให้อภัยได้ แต่ความผิดพลาดซ้ำ ๆ จะพิสูจน์ได้ว่าเสือดาวไม่เคยสละจุดของมัน”ทิฟฟานี่ถึงกับอึ้ง เธอไม่คาดคิดว่าแจ็คสันจะเถียงกลับอีธาน เพราะผู้ชายคนนั้นไม่เคยถือเรื่องใดเป็นส่วนตัว เธอคาดคิดว่าเขาจะจากไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าอีธานกำมือแน่นเมื่อได้ยินความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของแจ็คสัน แต่ใบหน้าเขายิ้มเย้ยหยัน “ดูเหมือนว่าคุณมีปัญหาใหญ่กับผม คุณต้องการจะพูดอะไรเหรอ? พูดต่อหน้าผมเลย ไม่ต้องกลั้นไว้หรอก”ไม่มีทางที่แจ็คสันจะทำแบบนั้นได้และอีธานก็รู้ แจ็คสันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอดทนเพราะเห็นแก่มาร์ค เขาเหลือบมองทิฟฟานี่และไม่สนใจการยั่
“ฉันขอโทษทิฟฟ์ ฉันสูญเสียความควบคุมไป ได้โปรดอย่าพูดแบบนั้น โอเคไหม? ฉันอยากอยู่กับเธอ…” อีธานประนีประนอมเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาและกับเธอด้วยแม้ว่าทิฟฟานี่จะเป็นคนที่ไม่เด็ดขาด แต่เธอก็ไม่เคยลังเลใจเลยเมื่อได้ตัดสินใจไปแล้ว “ลืมมันเถอะ อีธาน ฉันเพิ่งตระหนักว่าฉันไม่ควรตัดสินใจแบบนี้ตั้งแต่แรก นายไม่ควรกลับมาหาฉัน; มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราทั้งคู่ ตอนนี้นายมีทุกอย่างแล้ว นายจะมีผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่นายต้องการ นับตั้งแต่วันที่เราเลิกกัน นายไม่ใช่ของฉันอีกต่อไปแล้ว และตอนนี้ ฉันก็เป็นของตัวเองเท่านั้น ฉันโกหกตัวเองไม่ได้ ฉันไม่ได้รักนายแล้ว”หลังจากพูดอย่างนั้นจบ เธอก็เปิดประตูรถและจากไปโดยไม่หันกลับมามอง ภายใต้แสงไฟถนนสลัว ร่างของเธอจางหายไปในความมืด อีธานไม่ได้ลงจากรถเพื่อตามเธอและเพียงเฝ้าดูขณะที่เธอค่อย ๆ หายไปจากสายตาของเขา หัวใจของเขาเย็นชาขึ้นกับทุกย่างก้าวของเธอ เขาค่อย ๆ ย้อนกลับไปรู้สึกเหมือนเด็กกำพร้าที่เขาเคยเป็น เด็กกำพร้าคนเดียวกันที่เติบโตมากับจอร์จ สโลน คนขับรถของครอบครัวเทรมอนต์ บางสิ่งเช่นความรักไม่ควรมีที่ในหัวใจของเขาที่มีแต่ความเกลียดชังในท้ายที่สุด เขาก็ถ
ประมาณสิบนาทีต่อมามาร์คก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จและมุ่งหน้าลงไปที่ชั้นล่าง "ไปกันเถอะ"แอเรียนเดินขึ้นไปหาเขาด้วยความดีใจในขณะที่มาร์คงอแขนของเขาอย่างเป็นธรรมชาติและทำท่าให้แอเรียนจับแขนของเขา แอเรียนโอบมือของเธอไว้รอบแขนของเขาด้วยเขินอาการหน้าแดงเล็กน้อยเธอโทรหาทิฟฟานี่ทันทีที่เข้าไปในรถและถามเธอว่า “ทิฟฟ์ เธออยู่ที่ไหน? ส่งตำแหน่งของเธอมาให้ฉันหน่อย ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้”เพราะเหนื่อยจากการเดิน ทิฟฟานี่ได้นั่งอยู่ข้างถนนมาเป็นระยะแล้ว มาร์คเหยียบคันเร่งหลังจากที่ได้รับตำแหน่งแล้ว สายตาที่จดจ่อของเขาขณะขับรถดึงดูดสายตาของแอเรียน เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีวันที่เขาสองคนจะไม่มีความรู้สึกไม่ดีต่อกัน การที่เธอหัวใจของเธอเต้นแรงนั้นหมายความว่าเธอชอบเขารึเปล่า?“ถ้าเธอมองฉันแบบนั้นต่อไปฉันจะต้องทำแบบนั้นกลางถนน” มาร์คแซวเมื่อเขาสังเกตเห็นเธอจ้องมองเขาอย่างเร่าร้อน“คุณมันน่ารำคาญ…” แอเรียนกลอกตาออกจากเขาและมองผ่านหน้าต่างรถด้วยความจริงจังเพื่อแสร้งทำเป็นมองดูทิวทัศน์ที่ผ่านไปมา“น่ารำคาญจริง ๆ หรือน่ารำคาญไม่จริง?” มาร์คถามอย่างจริงจัง“ไม่จริง” แอเรียนตอบโดยไม่ลังเลหลังจากเงียบไปครู่
แจ็คสันลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและพูดว่า “พวกคุณผู้หญิงออกไปได้แล้ว เราไม่ต้องการให้พวกคุณมาอยู่เป็นเพื่อนในค่ำคืนนี้ ทุกคนออกไปได้!”ในที่สุดกลุ่มผู้หญิงก็เห็นว่ามาร์คอารมณ์ไม่ดีและพร้อมทำสงครามได้ขณะที่พวกเขาออกจากบูธอย่างวุ่นวาย เอริกเดินไปด้านข้างของแจ็คสันอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่แอเรียนและทิฟฟานี่นั่งลง พวกเธอผู้หญิงสองคนนั่งอยู่ด้านหนึ่ง ในขณะที่ผู้ชายทั้งสามคนอยู่อีกด้านหนึ่ง บรรยากาศงานเลี้ยงในตอนนั้นหายไปนานราวกับว่าฤดูร้อนถูกเปลี่ยนเป็นฤดูหนาวในชั่วพริบตาเอริกไม่สามารถทำใจได้ในขณะที่เขากลั้นใจพูดว่า “มาร์คไม่ใช่ลูกค้าประจำที่นี่จริง ๆ และเขาก็ไม่เคยเรียกให้ผู้หญิงมาหา มีอะไรอีกนะ... "“ฉันรู้ ไม่เป็นไร” แอเรียนพูดขณะที่รินแอลกอฮอล์ให้เธอและทิฟฟานี่อย่างช้า ๆยิ่งเธอเงียบมากเท่าไหร่ ชายทั้งสามก็ยิ่งกังวล มาร์คตบที่จุดบนหน้าอกของเขาที่ผู้หญิงคนนั้นเพิ่งสัมผัสไปอย่างไม่รู้ตัว “ถ้าเธอบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร ตามสบายเลย ไปสนุกต่อเถอะ…”บรรยากาศที่น่าอึดอัดไม่ได้อยู่นานเกินไป หลังจากที่ดื่มไปได้สองสามช็อต ทิฟฟานี่เริ่มเล่นเกมส์ลูกเต๋ากับเอริก ไม่มีใครสังเกตว่าเธอไม่กล้าสบตาแจ็คสัน
มาร์คส่ายหัว "ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงพวกเขาหรอก เขาจะไม่ทำอะไรโดยประมาทแม้ว่าเขาจะไม่ส่งเธอกลับบ้านก็ตาม”แอเรียนไม่ได้กังวลขนาดนั้นเมื่อรู้ว่าทิฟฟานี่อยู่กับแจ็คสัน เธอกังวลเพียงว่ามันจะอันตรายเนื่องจากทั้งคู่เมาแล้ว “โอเค… เอ่อ… คุณเคยไปที่บาร์นั้นบ่อย ๆ ใช่ไหม? คนที่นั่นดูเหมือนจะคุ้นเคยกับคุณ…” แน่นอน ผู้หญิงเจ้าชู้คนนั้นจับเนื้อต้องตัวเขาอยู่แล้ว!"หึงเหรอ?" มาร์คถามแทนที่จะตอบ“ไม่ใช่ซะหน่อย! นอนกันเถอะ” แอเรียนปฏิเสธพร้อมกับทำหน้ามุ่ยมาร์คปรับตำแหน่งของพวกเขาและรับแอเรียนเข้าสู่อ้อมกอดของเขาอย่างเต็มที่ “พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปพักผ่อนในวันหยุด เธอห้ามปฏิเสธ” เขาเคยคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว ด้วยการเลิกราของอีธานและทิฟฟานี่ เขาทำได้เพียงชะลอเรื่องต่าง ๆ พาแอเรียนไปที่อื่นและป้องกันไม่ให้เธอติดต่อกับอีธานและจดหมายนั้น เขาจะใช้เวลานานแค่ไหนก็ได้ในการยืดเรื่องนี้ออกไปแอเรียนไม่ได้ปฏิเสธเขา แต่เธอมีเงื่อนไขเช่นกัน “เราพาทิฟฟานี่ไปด้วยได้ไหม? เธอเพิ่งเลิกกับอีธาน ดังนั้นเธอจึงต้องการหนีจากความฟุ้งซ่านด้วย นอกจากนี้… มันจะอึดอัดถ้าฉันต้องไปกับคุณคนเดียว เราทำเช่นนั้นได้ไหม?”มาร์คตกลงหลัง
เมื่อขยับออกไปเล็กน้อยแจ็คสันก็ยังคงอยู่เหนือเธอ “ทำไมผมต้องปล่อยคุณไปตอนนี้ด้วย? บอกผมก่อนว่าคุณจะเลิกงอแง!”มือของทิฟฟานี่ไล้ไปที่หัวของแจ็คสันและถูมันอย่างรุนแรง “ไม่! ฉันรู้สึกไม่ดี! ฉันหายใจไม่ออก!”ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าแตะต้องผมของเขาเช่นนั้นมาก่อน ด้วยอาการหายใจไม่ออกเพราะถูกสัมผัสเช่นนั้น แววตาของแจ็คสันก็เข้มลง เขาตรึงมือทีสร้างปัญหาของเธอไว้เหนือศีรษะของเธอแล้วพูดว่า "สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่จะเป็นไปได้ก็คือการตกอยู่ในมือของคุณ คุณยั่วโมโหผมก่อน เพราะฉะนั้นอย่าเสียใจล่ะ”ก่อนที่ทิฟฟานี่จะสู้แจ็คสันกลับได้เขาก็ปิดระยะห่างระหว่างริมฝีปากของพวกเขา ก่อนหน้านี้เขาแค่จูบที่เบา ๆ แต่ครั้งนี้เขาทำให้มันลึกซึ้งยิ่งขึ้น หลังจากที่เขาดึงเข็มขัดของเสื้อคลุมอาบน้ำของทิฟฟานี่ออก เขาก็เห็นว่าทิฟฟานี่ดูค่อนข้างเล็กในชุดคลุมตัวใหญ่ ความคิดที่มีเหตุมีผลของแจ็คสันกลับมาในช่วงสุดท้ายขณะที่เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “คุณกับอีธาน คุณเคย…?”ทิฟฟานี่ส่ายหัวอย่างฉุนเฉียว “ไม่! เราไปไม่ถึงขั้นนั้น… ก่อนที่จะเลิกรากันครั้งแรกก็ไม่… ครั้งนี้ก็ไม่…”เมื่อนึกถึงสื่งที่เธอพูดออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอก็ตร
ทิฟฟานี่โต้กลับ “ฉันเป็นคนพูดเอง ฉันรู้สึกเหมือนไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมกับเขาได้อีกต่อไป และแน่นอนว่าฉันควรเลิกทันทีที่รู้ว่าเราจะไปกันไม่รอด มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉันและไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับแม่เลย! แม่แค่กลัวว่าฉันจะไม่สามารถหาผู้ชายรวยได้อีกใช่ไหมล่ะ? ถ้าอีธานไม่ใช่น้องชายของมาร์ค แม่ก็จะไม่สนับสนุนเราเหมือนกันแหละ ไหน ๆ ก็คุยเรื่องเงินแล้ว ฉันขอเตือนแม่ว่านางฟ้าแห่งโชคลาภที่จะมอบบ้านให้แม่น่ะ หายไปแล้ว แม่จะต้องเสียเงินในการย้ายบ้านเอง ดังนั้นอย่าไปซื้อสิ่งที่ไม่จำเป็นล่ะ เราเคยได้รับรสชาติของความยากจนมาแล้ว ดังนั้นอย่าทำให้เราต้องตกเป็นแบบนั้นอีกเลย”ลิเลียนรู้จักนิสัยอารมณ์ของลูกสาวตัวเองดี จากสิ่งที่ทิฟฟานี่พูด ลิเลียนก็รู้ได้เลยว่าทิฟฟานี่จะไม่มีทางหันหลังกลับไปอีก “ลืมมันไปเถอะ ฉันจะเปลืองน้ำลายกับเธอด้วย ไปเที่ยวให้สนุกแล้วกัน ถ้ากลับมาแล้วก็ไปหางานที่ดีทำด้วย เราไม่สามารถใช้จ่ายเงินได้โดยไม่ทำอะไรเลย ลืมเรื่องการย้ายเข้าคฤหาสน์ด้วยเงินเพียงเล็กน้อยที่ฉันมีได้เลย เราซื้อคอนโดที่ใหญ่หน่อยก็พอแล้ว คิดให้ดีก่อนออกเดทครั้งต่อไปด้วยล่ะ ถ้าจะเดทก็ให้เดทโดยมีเป้าหมายที่จะแต
ลิซ่ามีความคิดเห็นเกี่ยวกับทิฟฟานี่ตั้งแต่บนเครื่องบิน ด้วยแอลกอฮอล์ในร่างกายของเธอในตอนนี้เธอจึงชี้นิ้วไปที่หน้าทิฟฟานี่และถามว่า “พระองค์อะไร? คุณคือผู้หญิงคนใหม่ของคุณเวสต์ใช่ไหมฮะ? อย่าหลงตัวเองมากเกินไปหน่อยเลย คนใหม่จะล้มล้างคนเก่าและคุณจะถูกแทนที่ในไม่ช้าก็เร็ว เราอยู่บนเส้นทางเดียวกัน ไม่เห็นต้องดูถูกกันเลย คุณแค่ยังเด็กแค่นั้นเอง แต่เขาจะทิ้งคุณภายในสามเดือน ฉันเคยคบเขาสามเดือนเหมือนกัน เป็นเวลาที่ค่อนข้างนานเลยนะรู้ไหมล่ะ? ยิ่งไปกว่านั้น เขาซื้อทุกอย่างที่ฉันต้องการให้ฉันด้วย... แย่จังที่มันคงอยู่ได้ไม่นาน ขอให้คุณโชคดีนะ”ทิฟฟานี่เขม่นและด่าแจ็คสันอย่างไม่ใยดีในใจ ก่อนที่ลิซ่าจะจากไปทิฟฟานี่ระแทกประตูใส่หน้าเธอและส่งข้อความหาแจ็คสัน “'เขาซื้อทุกอย่างที่ฉันต้องการให้ฉัน' นี่คือสิ่งที่ลิซ่าพูด ได้โปรด ฉันยังรู้สึกอับอายแทนคุณเลย ถ้าฉันต้องตื่นขึ้นอีกครั้ง ฉันจะตอนคุณ!แจ็คสันไม่ตอบกลับเมื่อเห็นข้อความนั้น เขาถอนหายใจยาว ๆ ขณะนอนอยู่บนเตียง เขาหวังว่าเขาจะรู้ก่อนว่าเขาจะได้พบกับอดีตคู่รักที่นี่ด้วย เขาโทษตัวเองที่ดื้อรั้นเกินไปในอดีต…อีกด้านหนึ่ง แอเรียนนอนพลิกตัวไปมาอยู่บน