Share
บทที่ 437 คลี่คลายและเปิดโปง
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 438 สะอื้นจนยุ่งเหยิน
แม่บ้านทรุดตัวเข้ามุม กลัวเกินกว่าจะพูดอะไร เธอให้จดหมายนั้นกับแอเรียนแต่ไม่คิดว่าจะทำให้เกิดความโกลาหลเช่นนี้ เฮนรี่และแมรี่วิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นและเห็นทั้งหมด ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ ผู้รับใช้อย่างพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้มาร์คค่อย ๆ เดินไปที่โซฟาและนั่งลง ใบหน้าของเขายังคงนั่ง เขายกมือที่สั่นขึ้นวางบนหน้าอกของเขา เขารู้สึกราวกับว่ามีมีดพันเล่มแทงทะลุหัวใจของเขา สิ่งหนึ่งที่เขากลัวที่สุดได้เกิดขึ้นในที่สุด…ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาบังคับตัวเองให้หายใจคงที่ “ส่งคนตามเธอไป ให้แน่ใจว่าเธอปลอดภัย…”เฮนรี่ตกลงและเรียกบอดี้การ์ดมาคนนึงก่อนที่จะจากไปอย่างรวดเร็วแอเรียนตัวคนเดียว ทิฟฟานี่เป็นคนเดียวที่เธอสามารถพึ่งพาได้ เธอเดินไปที่สี่แยก โบกรถแท็กซี่ และบอกที่อยู่แก่คนขับ เธอไม่ได้สังเกตเห็นรถ Rolls-Royce สีดำข้างหลังเธอเธอสะอื้นขณะที่เธอเคาะประตูบ้านของทิฟฟานี่เมื่อเธอไปถึง เธอไม่มีแรงแม้แต่จะขนกระเป๋าและสัมภาระของเธอทิฟฟานี่ตกใจมากเมื่อเธอเปิดประตูออกและเห็นแอเรียน “เกิดอะไรขึ้นแอริ? มาร์คทำอะไรเธอ?”เธอพูดไม่ได้ เธอฝังศีรษะของเธอไว้ในอ้อมแขนของทิฟฟา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 439 ผิดคน
ทิฟฟานี่เพิ่งซื้อเบียร์จากร้านเล็ก ๆ แล้วเดินไปที่ถนน ทันใดนั้น รถตู้ก็มาขวางทางเธอ ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบโต้ ชายร่างกำยำสองคนลงจากรถและเอาผ้าชุบสารเคมีปิดจมูกเธอ จากนั้นพวกเขาก็พาเธอขึ้นรถ เธอทิ้งถุงพลาสติกที่เต็มไปด้วยขวดเบียร์ลงบนพื้นซึ่งทำให้ขวดแตก สิ่งสุดท้ายที่เธอรู้สึกคือเบียร์เย็น ๆ ที่สาดไปที่ข้อเท้าของเธอหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เธอก็ลืมตาที่พร่ามัวและพบว่าตัวเองอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคย ดูเหมือนจะเป็นเพิงเก่า พื้นดินเย็นชื้นและสกปรกเหลือทน ชายกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่ข้างหนึ่งของห้องพลางดื่มเบียร์และสนทนาด้วยคำพูดที่ลามกอนาจารเธอเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยเมื่อชายคนหนึ่งหันมาทางเธอ “โอ้ เด็กผู้หญิงคนนั้นตื่นแล้ว รีบขอคำสั่งจากพวกเขา ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว”เธอถูกครอบงำด้วยความกลัว จากการสังเกตการณ์ของเธอตอนนี้มีผู้ชายอย่างน้อยห้าคนอยู่ข้างหน้าเธอ มือของเธอถูกมัดไว้ด้านหลังเช่นเดียวกับขาของเธอ แขนขาของเธอไร้ประโยชน์ในขณะนี้ เนื่องจากเธอเพิ่งถูกวางยา เธอแทบไม่มีโอกาสหลบหนีได้เลย!ชายคนหนึ่งหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรออก เขาเปิดสปีกเกอร์โฟนน่าจะเพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนสามารถได้ยินบทสนทนา เมื่อสายถ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 440 เขาคือผู้หญิงที่ฉันรัก
อีธาน เขาไม่เพียงแต่เป็นต้นเหตุที่อยู่เบื้องหลังการล้มละลายของครอบครัวเธอและการจากไปของพ่อของเธอในช่วงแรกเท่านั้น แต่ตอนนี้ เพราะเขา เธอจึงถูกลดสถานะลงเช่นนี้! ตอนแรกเธอคิดว่าแอรี่อยู่เบื้องหลังทุกอย่าง แต่ตอนนี้เธอก็นึกได้ว่าครอบครัวของแอรี่ก็ล้มละลายเช่นกัน เธอคงไม่มีเงินจ่ายสำหรับสิ่งนี้ มันเป็นอีธานมาตลอด!เพียะ!เสียงตบดังเพี๊ยะ แอรี่จ้องไปที่ชายตรงหน้าเธอด้วยความประหลาดใจ “คุณตบฉันทำไม?”เธอถูกตบอีกครั้ง หน้าอกของชายผู้นั้นเพิ่มขึ้นและลดลงอย่างรวดเร็วจากความโกรธที่รุนแรงของเขาแอรี่กลัวเกินกว่าจะพูดในตอนนี้ “เธอทำอะไรเขา?” ชายคนนั้นถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมแอรี่หลบสายตาของเขา เธอจับแก้มของเธอขณะที่เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่เงียบงันว่า “ฉันไม่ได้ทำ… พวกมันต่างหาก… เมื่อฉันมาถึงพวกมันก็เริ่มแล้ว นั่นไม่ใช่ส่วนหนึ่งของคำสั่งของคุณเหรอ? ภาพที่คุณให้มาไม่ชัดเจนพอ พวกมันจับผู้หญิงมาผิดคนเพราะพวกมันไม่ได้เห็นใบหน้าของแอเรียนอย่างชัดเจน”น้ำเสียงของชายผู้นั้นเย็นชายิ่งขึ้นไปอีก “เธอกำลังจะบอกว่าฉันผิดเหรอ? ได้เลย แอรี่ อย่าบอกว่าฉันไม่เคยให้โอกาสเธอนะ เธอเป็นคนที่ปล่อยให้มันหลุดมือไป” จ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 441 เธอไม่อยากเจอนาย
เธอกดกริ่งที่ประตูต่อไปประมาณห้านาทีก่อนที่ในที่สุดประตูจะถูกเปิด แจ็คสันที่อยู่ในชุดนอนจ้องมาที่เธออย่างง่วง ๆ “คุณมาทำอะไรที่นี่?”เธอตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ทิฟฟ์… ทิฟฟ์ออกไปซื้อเบียร์แต่ยังไม่กลับบ้าน ฉันตามหามานานมากแล้วแต่ไม่พบเธอเลย… มันผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว; ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมาที่นี่…”ความง่วงนอนของแจ็คสันหายไปทันทีเมื่อได้ยินว่าทิฟฟานี่หายตัวไป “รอตรงนี้นะ ผมจะไปคว้ากุญแจรถ!”ทั้งคู่ขับรถไปรอบ ๆ ถนนใกล้ ๆ บ้านของทิฟฟานี่สองสามครั้ง จนกระทั่งท้องฟ้าค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นแสงแดด “โทรแจ้งตำรวจ” ในที่สุดแจ็คสันก็แนะนำแอเรียนกำลังเบิกตากว้าง แจ็คสันตระหนักด้วยว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิด “มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? บอกผมมาให้หมด"เธออธิบายเรื่องนี้อย่างละเอียด แจ็คสันเบ้ปากและเงียบไป เขารู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าแอเรียนจะค้นพบเมื่อพวกเขาลงจอดจากซานย่า ตอนนี้สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือการตามหาทิฟฟานี่ เขาดึงโทรศัพท์ออกมาแล้วกด 911 อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้กดโทรหาเบอร์นั้น ข้อความจากมาร์คก็โผล่มาแจ้งเตือนบนหน้าจอของเขา: อีธานจับทิฟ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 442 ฉันสูญเสียเธอไปแล้ว
แอเรียนทำอะไรไม่ถูก เธอออกจาก คฤหาสน์ เทรมอนต์อย่างกะทันหันและตอนนี้ก็ไม่แน่ใจว่าจะไปที่ไหนดี “ฉัน… ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี… ไปส่งฉันที่โรงแรมก็ได้ ฉันจะไปเอากระเป๋าสัมภาระของฉันจากบ้านทิฟฟานี่และพักที่โรงแรมชั่วคราว”แจ็คสันเม้มปากแน่น เขาหยุดคิดแล้วแนะนำว่า “ไปอยู่บ้านผมก่อน การเข้าพักในโรงแรมด้วยตัวเองอาจมีความเสี่ยง แบบนี้มันก็ดูไม่ค่อยเหมาะสมนัก แต่เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์มันก็เป็นทางออกที่ดีที่สุดที่เรามีในตอนนี้”เธอพยักหน้า ในเวลาแบบนี้เธอไม่ต้องการสร้างปัญหาให้แจ็คสันอีกต่อไป ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอในโรงแรม แจ็คสันก็จะต้องเป็นห่วงเธอเช่นกันใน คฤหาสน์ เทรมอนต์ มาร์คยืนอยู่หน้าหน้าต่างฝรั่งเศสในห้องนั่งเล่นพลางมองดูแอเรียนขณะที่เธอเดินตามแจ็คสันเข้าไปในรถของเขาแล้วหายไปจากสายตา สายตาของเขาจ้องมองเป็นเวลานาน ในเวลาแบบนี้ เขาเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้เธอ…หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความถึงแจ็คสัน: ดูแลเธอแทนฉันด้วยทันใดนั้น ก็มีบางสิ่งที่นุ่มและขนฟูมาแตะขาของเขา เขาก้มศีรษะลง มันคือข้าวปั้นที่ถูขากางเกงของเขาพลางอ้อนเพื่อความโปรดปรา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 443 ผู้ถูกขัง
หญิงวัยกลางคนคนนึงรีบเข้ามาหยิบชามนั้น อีธานยกแขนขึ้นเพื่อลูบหลังทิฟฟานี่ แต่เขาก็วางมันลงอีกครั้งและย้ายกล่องทิชชู่ไปยังที่ที่เธอเอื้อมถึง “นั่นคือมาเรีย ต่อจากนี้ไปเขาจะดูแลความต้องการในชีวิตประจำวันของเธอ ดังนั้นเธอแค่บอกเขาว่าอยากกินอะไร”ในตอนนี้ทิฟฟานี่ไม่ได้มีความอยากอาหารเลย มันจึงเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอที่จะค่อนข้างหงุดหงิด เธอเพิกเฉยต่อคำพูดของอีธานและเพียงสวดอ้อนวอนขอให้เขาจากไปในไม่ช้า เธอไม่อยากเจอเขาหรือผู้ชายคนไหนในตอนนี้!เมื่ออีธานมาพบเธอในวันรุ่งขึ้น เธอก็ขอคุยกับแอเรียน ท้ายที่สุดแอเรียนจะต้องตื่นตระหนกจากการหายตัวไปของเธอแน่นอน ในเมื่อเธอยังต้องอยู่ที่นี่อีกประมาณสองสัปดาห์ เธอจึงไม่อยากทำให้คนอื่นเป็นห่วงอีธานดูเหมือนเขาเพิ่งจะรีบมาที่นี่ หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อขณะที่เขาถอดเสื้อสูทออกแล้วพาดมันไว้บนขอบเตียง “ฉันได้ติดต่อและแจ้งพวกเขาว่าเธออยู่กับฉันแล้ว ฉันนำหนังสือมาให้เธอด้วย เดี๋ยวมาเรียจะเอามาให้เธอในภายหลัง เธอสามารถอ่านมันได้หากเธอเบื่อ ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบอ่าน ฉันจึงนำหนังสือที่น่าสนใจมาให้ ฉันยังมีบางเรื่องที่ต้องจัดการ แต่ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอตั้งแ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 444 เราย้อนเวลากลับไปไม่ได้
เธอส่ายหัวอย่างสิ้นหวังขณะที่น้ำตาร่วงจากหางตาและซึมเข้าไปในผ้าปูที่นอน “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน… อย่ามาแตะตัวฉัน!”อีธานจับหน้าเธอให้เงยหน้าขึ้นและบังคับให้เธอมองมาที่เขา “เราควรจะทำมันตั้งนานแล้ว เราชดเชยสิ่งที่เราพลาดไปในอดีตของเราได้ไหม? หลังจากครึ่งเดือน ฉันจะปล่อยเธอไปถ้าเธอต้องการที่จะไป ถ้าเธอเลือกที่จะอยู่ เราจะแต่งงานกัน ฉันจะไม่บังคับเธอ แต่ความอดทนของฉันก็มีขีดจำกัด ฉันรู้ว่าเหตุการณ์นี้ทำให้เธอบอบช้ำมาก แต่เธอต้องเอาชนะความกลัวให้ได้ ฉันกำลังช่วยเธออยู่!”ในสายตาของทิฟฟานี่ อีธานเป็นคนบ้าอย่างไม่ต้องสงสัย เขาเป็นคนจัดการเรื่องบ้าเหล่านั้นซึ่งทำให้เธอชอกช้ำอย่างมากด้วยตัวเอง และตอนนี้เขาต้องการทำสิ่งเดียวกันกับเธอเพื่อชดเชยเรื่องในอดีต ไม่เพียงเท่านั้น เขายังต้องการให้เธออยู่และแต่งงานกับเขา เขาเป็นคนที่กำลังสูญเสียสติของเขาหรือเธอ?เธอพึมพำทั้งน้ำตา “ฉันไม่ได้ชอกช้ำ… ฉันไม่มีความกลัวที่จะต้องเอาชนะ และฉันก็ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากนายด้วย! ฉันสัญญาอะไรก็ได้ที่นายต้องการ ตราบใดที่นายไม่แตะต้องตัวฉัน! แค่ครึ่งเดือน… ครึ่งเดือนก็เพียงพอแล้ว… ปล่อยฉันไป… อีธาน… อย่าทำให้ฉันรู้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 445 ความสงสัยของเขาได้รับการยืนยันในที่สุด
เมื่อมาเรียรับงานนี้ เธอรู้อยู่แล้วว่ามันจะไม่ง่าย ดังนั้นเธอจึงได้เตรียมใจให้พร้อมตั้งแต่ต้น เธอเริ่มทำความสะอาดบ้านทันทีอีธานรู้ว่าเขาควรจะออกไปด้วย เขาไม่คิดว่าพวกเขาจะตามเจอสถานที่นี้เร็วขนาดนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพาทิฟฟานี่ไปด้วยได้ ถึงกระนั้น บางทีพวกเขาทั้งสองก็ต้องใช้เวลาห่างกันเพื่อคลายความตึงเครียดระหว่างพวกเขาเขาไปที่ห้องนอนและลังเลที่ประตูครู่หนึ่งก่อนจะผลักมันออก ทิฟฟานี่ดูเหมือนจะหลับอยู่ในห้องนอน แต่จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้หลับ กลโกงเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ไม่สามารถหลอกเขาได้ เขารู้ว่าจริง ๆ แล้วเธอแค่ไม่อยากเจอหน้าเขา ถึงกระนั้นเขาก็ไม่เปิดโปงเธอ อีธานไปที่เตียงและกระซิบว่า “ฉันมีวิดีโอ ฉันเชื่อว่าเธอรู้ว่าเธอควรหรือไม่ควรทำอะไรเมื่อเธอออกจากที่นี่” หลังจากพูดจบ เขาก็จ้องไปที่เธออย่างลึกซึ้งแล้วหันหลังกลับและปิดประตูมาเรียทำความสะอาดทุกจุดที่อาจมีรอยนิ้วมือ และกำจัดขนทุกเส้นในบ้าน เมื่อทำความสะอาดเสร็จ เธอก็หอบเหนื่อยอย่างหนัก “คุณชาย ฉันทำความสะอาดเสร็จแล้ว เราไปกันได้”อีธานสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “ไปกันเถอะ”เมื่อแจ็กสันมาถึงพร้อมกับคนของเขา เพลน เมาน์เท็น ครีก วิลล่า
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
