Share
บทที่ 500 เธอจะให้โอกาสเขาไหม?
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 501 การตัดไฟ
ฌองเดินไปที่ประตูและมองผ่านช่องมอง ข้างนอกมืดสนิท เขามองไม่เห็นอะไรเลย ดูเหมือนว่าจะมีคนมาปิดช่องตา เขาเริ่มรู้สึกประหม่าจึงทำให้ตัวเองดูขุ่นเคืองและดุร้ายในขณะที่เขาพูดว่า “ใครน่ะ?”ไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงผู้ชายดังขึ้นอย่างเฉยเมยจากอีกด้านหนึ่งของประตู “มีปัญหาบางอย่างกับไฟฟ้าในบ้านของคุณ ผมมาที่นี่เพื่อแก้ไขมัน”ไฟในคอนโดดับลงทันที ราวกับว่าทำงานควบคู่ไปกับคำตอบของชายคนนั้นแอรี่กระโดดด้วยความตกใจ “พ่อ ให้พวกเขามาแก้ไขปัญหานี้เถอะ มีบางอย่างผิดปกติ มันมืดเกินไป!”ฌองเชื่อว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิด ไฟยังคงสว่างเมื่อชายคนนั้นเคาะประตู และไฟก็ดับหลังจากที่ชายคนนั้นพูดเท่านั้น ฌองไม่ลดการป้องกันลง “กล่องไฟฟ้าอยู่ด้านนอก ถัดจากคุณ คุณจะต้องไปเอากุญแจจากคนรักษาความปลอดภัยที่ชั้นล่าง มันถูกล็อคอยู่ ผมเลยช่วยอะไรคุณไม่ได้!”“ผมมีกุญแจ” ชายข้างนอกตอบ “ผมตรวจสอบแล้ว ปัญหาไม่ได้อยู่ที่วงจรภายนอก แต่เป็นปัญหาภายใน อาจเกิดอันตรายได้หากเราไม่แก้ไขมัน ผมจะไปหากคุณไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ ให้คนอื่นมาซ่อมพรุ่งนี้แล้วกัน”ฌองเริ่มผ่อนคลายเมื่อได้ยินคำพูดของชายคนนั้น ถ้าเขามาที่นี่เพื่อซ่อมไฟจ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 502 เลี้ยงส่งทิฟฟานี่
เฮนรี่ยังไม่พอใจ "นายท่าน บอกอย่างชัดเจนมากว่าคุณทั้งคู่จะต้องไป คุณคินซีย์ อาชญากรรมเพียงอย่างเดียวของคุณคือการจ้างอันธพาลเพื่อทำลายทรัพย์สินส่วนตัวและออกคำขู่ โทษของคุณอาจจะค่อนข้างเบา อย่างไรก็ตาม ลูกสาวของคุณจงใจขับรถเธอชนรถของคนอื่น ทำให้เหยื่อแท้งบุตรและไม่สามารถมีบุตรได้อีกต่อไป ดังนั้นผมจึงไม่แน่ใจเกี่ยวกับโทษของเธอ ลูกสาวของคุณจะเปิดเผยคนที่ช่วยเธอปกปิดหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับเธอทั้งหมด”ฌองเบิกตากว้าง “มาร์คช่วยปกปิดให้เธอด้วยไม่ใช่เหรอ?”เฮนรี่ขมวดคิ้ว "นายท่านเป็นคนใจดี ความใจดีของเขาเกิดจากการที่ลูกสาวของคุณมีความเกี่ยวข้องกับคุณหญิงเทรมอนต์เล็กน้อย สุดท้ายนายท่านก็ตกเป็นเหยื่อเช่นกัน ห้านาทีของคุณหมดแล้ว คุณต้องการไปที่สถานีตำรวจหรือจะให้เราจัดการเรื่องนี้ที่นี่?เมื่อมาถึงจุดนี้แอรี่ก็หวาดกลัวอย่างสมบูรณ์ เธอกรีดร้องอย่างไม่ลังเลว่า “ตำรวจ! ไปมอบตัวกับตำรวจกันเถอะ!” เธออยากจะไปแจ้งความกับตำรวจมากกว่าเผชิญผลที่น่าสยดสยองและไม่ทราบสาเหตุ เธอสามารถขอความช่วยเหลือจากเฮเลนได้เสมอเมื่อไปถึงสถานีตำรวจ ดีกว่ามาตายที่นี่ โดยไม่คำนึงถึงความเกลียดชังในปัจจุบันของเธอกับเฮเลน เฮเลนยัง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 503 สตอล์กเกอร์
แอเรียนเหลือบมองไปที่ทิฟฟานี่ที่หมดสติ ยิ้มและพยักหน้า เมื่อเธอหันกลับไป น้ำตาที่เธอกลั้นไว้นานในที่สุดก็รินไหลอาบใบหน้าของเธอเธอไม่เรียกแท็กซี่และตัดสินใจเดินกลับบ้านไปตามถนนที่ว่างเปล่า ทุกย่างก้าวรู้สึกเร็วสำหรับเธอ ประสบการณ์ที่ผ่านมาของเธอเริ่มแวบเข้ามาในหัว จุดสูงสุดและต่ำสุดในชีวิตของเธอรู้สึกเหมือนเป็นภาพเบลอ บางทีเธออาจจะลืมพวกเขาทั้งหมดในไม่ช้า ลืมประสบการณ์ทั้งหมดของเธอและผู้คนเหล่านั้นทั้งหมด...ทันใดนั้นเมื่อเธอได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ เธอจึงตัวสั่น เธอกลัวเกินกว่าจะหันกลับไปมอง เธอจึงเร่งฝีเท้า น่าเสียดายที่สมองและแขนขาหลังที่ดื่มสุราของเธอไม่ยอมให้ความร่วมมือ เธอจึงสะดุดสองสามครั้ง สติสัมปชัญญะเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่เตือนเธอถึงอันตรายของการเดินคนเดียวในตอนกลางคืนเธอกลับถึงบ้านอย่างยากลำบากและเหงื่อออกเย็นมาก มือของเธอสั่นเมื่อเธอดึงกุญแจออกมาเพื่อไขประตูและปฏิเสธที่จะปฏิบัติตามคำแนะนำจากสมองของเธอ ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถสอดกุญแจเข้าไปในรูกุญแจได้ ในเวลานี้เธอใกล้จะหลั่งน้ำตา กลัวเกินกว่าจะหันหลังกลับ ด้วยเหตุผลบางอย่าง แสงไฟตามทางเดินของเธอก็ด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 504 เขาไม่ใช่สามีฉัน
อย่างไรก็ตามนั่นดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ เขาอยู่ในเมืองหลวง เขาจะมาที่นี่และทำเรื่องไร้สาระได้อย่างไร? นอกจากนี้ เขาไม่เคยตอบข้อความของเธอเมื่อเธอขอให้เขาเอาลินน์กลับไป ดูเหมือนว่าเขาจะยอมแพ้ในตัวเธอจริง ๆ ดังนั้นเขาจะไม่ทำอย่างนั้นอย่างแน่นอน เธอคงจะวิเคราะห์มากเกินไปทิฟฟานี่อาจจะจากไปแล้ว แต่ก็ยังมีงานตามปกติ ชีวิตต้องดำเนินต่อไป อากาศวันนี้ดูค่อนข้างดี ราวกับว่าตั้งใจให้แอเรียนร่าเริงขึ้น มีลมพัดเล็กน้อย ไม่ชื้นหรือร้อนเกินไป แดดอุ่น ๆ และธุรกิจก็ราบรื่นดีเมื่อถึงเวลาเที่ยง ทันใดนั้น นายาก็ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจว่า “แอริ เราได้รับคำสั่งซื้อจำนวนมากจากบริษัทการเงินแห่งหนึ่งในสำนักงานฝั่งตรงข้ามถนน ฉันคิดว่ามาจากบริษัทของสามีเธอ? ของหวานและอเมริกาโนนับร้อย อเมริกาโน่ทำง่ายแต่การทำขนมพวกนั้นอาจทำให้เธอเหนื่อย... โรลส์_รอยซ์ เมื่อเช้านี้เป็นของสามีเธอหรือเปล่า? มีเพียงเจ้านายของบริษัทเท่านั้นที่จะเลี้ยงพนักงานของเขาด้วยขนมเหล่านี้ได้ ฉันหมายถึงใครจะมีเงินมากมานขนาดนั้นน่ะ?”อารมณ์ของแอเรียนเสียหลังจากได้ยินคำอุทานของนายา มาร์คมาที่นี่จริง ๆ เหรอ? ของหวานและอเมริกาโน่ นั่นเป็นของช
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 505 เราต้องการสิ่งที่เราไม่มีเสมอ
เมื่อเธอนึกถึงความเฉยเมยของมาร์คเมื่อเธอพบเขาที่ออฟฟิศ แอเรียนรู้สึกไม่สบายใจ ถ้าเธอไม่ต้องการหาเงิน เธอก็คงไม่ยอมรับคำสั่งซื้อของเขา เธอไม่เพียงแต่เหนื่อยตลอดช่วงบ่ายเท่านั้น แต่เธอมีความรู้สึกว่าเขาตั้งใจทำให้ชีวิตของเธอยากขึ้นไม่นานต่อมา นายาก็กลับมาที่ร้านหลังจากไปรับลูกสาวจากโรงเรียนอนุบาล เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องธรรมดาเมื่อไม่นานนี้ คนอื่นอาจไม่สังเกตอะไรเลย แต่แอเรียนสามารถมองทะลุผ่านได้ “นายา ไม่มีใครที่บ้านสามารถช่วยดูแลลูกได้เหรอ? ฉันไม่ได้ว่าอะไร ฉันชอบลูลู่ แต่ฉันแค่คิดว่ามัน… มันเหนื่อยเกินไปสำหรับเธอ ไม่มีใครไปรับลูกแทนเธอได้เหรอ?”นายาส่ายหัวด้วยรอยยิ้มขมขื่น “ไม่ สามีของฉันเหนื่อยจากการทำงาน เขาเป็นโปรแกรมเมอร์และมักจะทำงานล่วงเวลาจนดึกดื่นเสมอ เขาช่วยเรื่องลูกของเราไม่ได้ เขาไม่มีเวลา ส่วนพวกผู้ใหญ่ที่บ้าน… ฉันแต่งงานไกลบ้าน พ่อแม่ของฉันไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ และพ่อแม่ของสามีของฉันก็ไม่ต้องพูดถึงเลย พวกเขาคิดว่าตัวเองอยู่ในวัยเยาว์ที่มีความสุขกับชีวิต ดังนั้นพวกเขาจึงออกไปเที่ยวข้างนอกหลังอาหารเช้าทุกวัน ฉันมักจะไม่เห็นพวกเขาตลอดทั้งวัน ฉันเป็นคนส่งและรับลูลู่ เมื่อฉันกลับ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 506 ใครกันแน่ที่โง่?
คนขับรถถามอย่างระมัดระวัง “แล้ว… แล้วคุณล่ะ?”ความอดทนของมาร์คหมดลง “ทำไมคุณต้องถามถึงผม? ใครเป็นคนจ้างคุณ? คุณไม่มีสมองเหรอ? ไปหาคนขับรถที่ฉลาดกว่านี้มาให้ผม!”…ที่ชั้นล่างของอพาร์ตเมนต์ มาร์คเห็นว่าไฟในห้องของแอเรียนเปิดอยู่ขณะที่เขาก้าวเข้าไปในลิฟต์ เขารอที่จะพบและคุยกับเธอไม่ไหวแล้ว แม้ว่าเขาจะต้องถูกเธอดุก็ตาม...เขาเคยคิดที่จะดำเนินเรื่องอย่างช้า ๆ แต่หลังจากที่ได้พบเธอในวันนี้ เขาก็อดกลั้นไว้ไม่ได้อีกต่อไป การบังคับให้ตัวเองต้องอดทนรู้สึกเหมือนถูกมดนับล้านกัด เขาทนมาหลายคืนแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นเธอกลัวการกลับบ้านคนเดียวในตอนกลางคืน เขาเลยต้องการบอกเธอว่าเขาอยู่กับเธอเสมอ…เมื่อมาถึงประตูบ้านของแอเรียน มาร์คลังเลอยู่นานก่อนที่จะเคาะประตู แต่เขาไม่ได้รับคำตอบ บริเวณที่พักอาศัยเป็นชุมชนที่ดี แต่อพาร์ทเมนท์ที่ขนาดเล็กหมายความว่ากำแพงจะบางด้วย เขาแทบจะสามารถได้ยินเสียงน้ำไหลได้ เขาจึงเดาว่าแอเรียนกำลังอาบน้ำอยู่ เขาทำได้เพียงรอเธอเท่านั้นทันใดนั้น โทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อสูทของเขาก็ดังขึ้น มาร์คขมวดคิ้วพลางหยิบมันขึ้นมาและรับสายอย่างไม่พอใจ “อะไร?”รอยยิ้มในน้ำเสียงขอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 507 เธอเกลียดฉันมากแค่ไหน?
แอเรียนตกใจมากเมื่อเห็นสภาพของมาร์ค "เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? ใครทำกับคุณเป็นแบบนี้! คุณไม่มีบอดี้การ์ดเมื่อออกไปข้างนอกเหรอ? ทำไมถึงออกมาคนเดียว!”“ฉันขออธิบายทีหลังได้ไหม?” มาร์คเพียงต้องการเข้าไปตรวจสอบว่าคนขับรถทุบตีเขาตรงไหนบ้างในที่สุดแอเรียนก็ตอบสนองและช่วยพยุงเขาด้วยสุดความสามารถของเธอ หลังจากที่มาร์คนั่งลงบนโซฟาแล้ว เธอก็ไปหาชุดปฐมพยาบาลอย่างเร่งรีบ อย่างไรก็ตาม เมื่อพบและเปิดมันออก เธอก็รู้สึกค่อนข้างสิ้นหวัง “ทิฟฟ์กับฉันไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดอุบัติเหตุใด ๆ ขึ้น เราจึงเตรียมน้ำยาฆ่าเชื้อและผ้าพันแผลไว้เท่านั้น คุณอยากไปโรงพยาบาลไหม?”เป้าหมายของมาร์คไม่ใช่การไปโรงพยาบาล “ไม่เป็นไร… มันไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่…”แอเรียนประหลาดใจเมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น “อีธานทำเหรอ? เขาส่งคนมาทำหรือเปล่า?”มาร์คไม่ได้ปฏิเสธ เขาไม่สามารถยอมรับได้ว่าเขาทำตัวเอง เพราะฉะนั้นปล่อยให้อีธานเป็นแพะรับบาปไปดีกว่า น้อยคนนักที่จะรู้ว่าจริง ๆ เขาตายไปแล้วแอเรียนเริ่มรักษาบาดแผลบนหน้าผากของมาร์คอย่างระมัดระวังโดยไม่ถามถึงเหตุการณ์เพิ่มเติม หลังจากที่ล้างแผลด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ แผลก็ดูไม่ใหญ่อีกต่อไป มันส
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 508 คำแนะนำในการออกเดท
มาร์คพยักหน้าเล็กน้อยขณะที่แอเรียนขยับตัวค่อนข้างแข็งทื่อ เธอไม่ได้คาดคิดว่าพวกเขาจะพบกันอีกครั้งอย่างเป็นทางการภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าเธอจะรู้สึกกังวล แต่เธอก็ไม่สามารถไล่เขาออกไปได้ในตอนนี้เมื่อมาร์คนั่งลงบนเตียงแล้ว แอเรียนก็หันกลับไปที่ห้องนั่งเล่นหลังจากที่ปิดประตูให้เขา เมื่อนอนอยู่บนโซฟา เธอถูกความคิดฟุ้งซ่านครอบงำจนเธอนอนไม่หลับ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาคงมีความสัมพันธ์ที่ตัดกันไม่ขาด เมื่อเห็นเขาบาดเจ็บ แน่นอนว่าเธอจะต้องเป็นกังวลเช่นเดียวกับเธอ มาร์คก็นอนไม่หลับเช่นกัน เขาวิดีโอคอลกับแจ็คสันพลางใส่หูฟังบลูทูธคู่หนึ่ง เพราะเกรงว่าแอเรียนจะได้ยินเมื่อแจ็คสันเห็นบาดแผลที่หน้าผาก เขาก็ดูถูกเหยียดหยามมาร์ค “แค่นั้นเหรอ? แล้วเธอก็ปล่อยให้นายเข้าบ้าน?”ความเกรี้ยวโกรธของมาร์คกำลังขู่ว่าจะรั่วไหล “แค่นั้นเหรอ? ตอนนี้หลังของฉันดูเหมือนรังผึ้ง ไม่งั้นเธอคงไม่ปล่อยให้ฉันเข้ามาหรอก ความคิดของนายไม่ได้ทรงพลังขนาดนั้น ฉันเข้ามาได้แล้ว แต่เธอนอนอยู่บนโซฟา เธอไม่ได้พูดอะไรกับฉันเป็นพิเศษด้วย ตอนนี้ฉันควรทำอะไรดี? ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้ง”แจ็คสันหัวเราะอย่างสะใจ “จะเล่นใหญ่หร
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
