บทที่ 566 ครอบครัว

เอริกไม่ได้แก้คำพูดของเธออีกต่อไปเพราะเขามัวแต่กินอยู่ สิ่งที่เรียกว่า "ไว้เจอกัน" จะไม่เกิดขึ้นอยู่ดี มันเหมือนกับ "ไม่เจอกัน" มากกว่า เขาจะไม่มาที่เมืองนี้โดยเปล่าประโยชน์ ทริปนี้เป็นเพียงอุบัติเหตุตั้งแต่แรก

หลังจากนั้นไม่นาน ธัญญ่าก็ถามด้วยความคาดหวังว่า “ริกกี้ บ้านเกิดของคุณก็อยู่ที่เมืองหลวงด้วยเหรอ? เมืองหลวงใหญ่ไหม? ด้วยตึกระฟ้าทุกหนทุกแห่งที่ดูยิ่งใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อใช่ไหม?”

เอริกไม่เคยเจอใครที่ถามคำถามโง่ ๆ แบบนี้มาก่อนและตอบแบบสบาย ๆ ว่า “ไม่มากก็น้อย ทุกอย่างก็ปกติดี มันใหญ่กว่าที่นี่มากและดีกว่ามาก มีประชากรหนาแน่นด้วย เธอไม่เคยไปที่นั้นเหรอ?”

ธัญญ่าส่ายหัวอย่างโศกเศร้า “ไม่ ฉันไม่เคยจากที่นี่เลย อันที่จริง ฉันอยากพาคุณปู่ของฉันออกไปเที่ยว ออกไปดูโลกภายนอก แต่ฉันมีเงินไม่มาก ฉันกำลังทำงานอย่างหนักเพื่อเก็บออมบ้าง ตอนนี้คุณปู่แก่แล้วและเขาก็ป่วย เขาจำทางไม่ได้อีกแล้วและเขาอาจจะจำฉันไม่ได้ในเร็ว ๆ นี้ด้วย… ฉันอยากพาเขาไปเที่ยวเมืองหลวงตอนที่เขายังอยู่ที่นี่ ด้วยเงินที่คุณให้มา มันช่วยฉันได้มากเลย แผนที่จะพาคุณปู่ออกเดินทางคืบหน้าไปเยอะเลย!”

จู่ ๆ เอริกก็รู้สึกว่าอาหารม