ก่อนอาบน้ำ แอเรียนรู้สึกประหลาดใจเมื่อสังเกตเห็นแปรงสีฟันอีกอันในแก้วบนอ่างล้างหน้า มาร์คได้ใช้มันก่อนหน้านี้ หลังจากที่ครุ่นคิด เธอก็ตัดสินใจที่จะไม่ทิ้งมันไปเพราะการทิ้งมันไว้ตรงนั้นก็ไม่ได้เสียหายอะไร เธอปฏิเสธที่จะยอมรับว่าเธอรับรู้โดยไม่ได้ตั้งใจว่ามาร์คจะค้างคืนที่บ้านของเธอเป็นครั้งคราว นั่นเป็นเหตุผลที่เธอวางแปรงสีฟันนั้นไว้ตามลำพัง...เธอตรวจดูโทรศัพท์ของเธอหลังจากก้าวออกมาจากห้องน้ำและพบว่ามีสายที่ไม่ได้รับจากเบอร์แปลก หากมีการโทรเพียงครั้งเดียวอาจเป็นการโทรสแปม แต่หมายเลขนี้โทรหาเธอตั้งเจ็ดครั้ง เธอไม่ได้ยินเพราะเธออยู่ในห้องน้ำด้วยความสงสัย เธอจึงโทรกลับและไม่นานก็มีคนรับสาย เสียงของชายวัยกลางคนที่คุ้นเคยพูดจากอีกด้านว่า “คุณวินน์ ทำไมคุณถึงรับสายช้าจัง? ผมเป็น รปภ. ที่คอนโด มีบางคนมาที่นี่เพื่อพบคุณโดยอ้างว่าเป็นสมาชิกในครอบครัวของคุณ ผมไม่แน่ใจว่าควรปล่อยให้พวกเขาขึ้นไปหรือไม่ ผมก็เลยพยายามโทรหาคุณก่อน พวกเขาเป็นหญิงวัยกลางคนและหญิงชราบนรถเข็น”หญิงวัยกลางคนและหญิงชราบนรถเข็น? นั่นฟังดูน่าสงสัยสำหรับแอเรียนมากขึ้น เสียงในโทรศัพท์ฟังดูเหมือนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
เพียงแค่เธอเอ่ยถาม หญิงวัยกลางคนที่อ้างว่าเป็นป้าเธอก็คร่ำครวญอย่างขมขื่น “นี่คือจุดมุ่งหมายการมาเยี่ยมของพวกเรา ฉันมาหาเธอเพราะว่าฉันไม่มีทางเลือกอื่น นี่คือคุณย่าของเธอ ถูกต้องใช่ไหม? พ่อของเธอจากไปแล้ว ดังนั้นเธอต้องเข้ามาช่วยเหลือ ฉันไม่สามารถเป็นเพียงคนเดียวที่ดูแลเธอได้ ถูกไหม? เธอยังเด็กมากตอนนั้น เพราะอย่างนั้นพวกเราจึงไม่สามารถให้เธอแบกรับภาระได้ ส่วนตอนนี้เธอแต่งงานแล้ว แล้วนอกจากนี้ยังเป็นเทรมอนต์ด้วย! คุณย่าของเธอไม่ควรจะมีส่วนร่วมความหรูหรานี้ หน่อยเหรอ?”“คุณย่าของเธอไม่ลงรอยกับพ่อของเธอ นั่นเพราะว่าเธอโกรธเขาที่ไม่เป็นไปอย่างที่เธอคาดหวัง เขายืนกรานที่จะแต่งงานกับเฮเลน คาเมรานซึ่งหล่อนไม่ได้มีปัญหาอะไรกับคุณย่า ฉันดูแลคุณย่ามาเป็นเวลาหลายปีแล้ว และเมื่อไม่นานมานี้คุณย่าของเธอเกิดอุบัติเหตุเล็กน้อย ด้วยอายุของเขา เขาไม่ควรรับความเจ็บปวดมากนัก เขาไม่สามารถเดินได้เป็นเวลา เดือนกว่า ๆ แล้ว ขาของเขาไม่สามารถเดินได้เลย ลูกชายของฉันจะจบการศึกษาจาก มหาวิทยาลัยเร็วๆนี้ แล้วเขาก็มีแฟนแล้ว เขาอาจจะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากสำหรับงานแต่งงานและบ้านของเขา ฉันไม่สามารถดูแลทั้งสองได้ทั้งห
อย่างที่คาดไว้ คนที่เรียกได้ว่าเป็นป้าของเธอโกหก พวกเขาไม่ได้ไม่รู้เกี่ยวกับอุบัติเหตุ เครื่องบินตกและจริง ๆ แล้ววางแผนที่จะย้ายแอเรียนออกไปที่อื่นจากที่ได้ฟังมา ดูเหมือนว่าจะให้อภัยได้ทั้งหมด อย่างไรก็ตามเหตุการณ์นั้นค่อนข้างรุนแรงแอเรียนไม่ได้วางแผนที่จะมาเล่นเกมโทษป้ายความผิด และเธอยังเข้าใจหล่อนด้วย “จริง ๆ แล้วพ่อของฉันไม่ได้อยู่เบื้องหลังของอุบัติเหตุเครื่องบินตก เขาเป็นผู้บริสุทธิ์ เขาไม่เคยทำร้ายใครในตระกูลเทรมอนต์ ฉันไม่อยากลงรายละเอียดเฉพาะเจาะจงกับคุณ แต่ฉันแค่อยากให้คุณรู้ไว้ว่าพ่อของฉันบริสุทธิ์ ฉันออกมาจากตระกูลเทรมอนต์แล้ว และเริ่มทำร้านขนมหวานคาเฟ่ ฉันไม่ได้มีเงินมากนัก แต่ฉันก็มีเพียงพอสำหรับเราสองคน ฉันจะหาที่พักที่ใหญ่ขึ้นและหาพยาบาลพี่เลี้ยงมาดูแลคุณเอง ฉันต้องออกไปทำงานในทุกเช้าและกลับบ้านดึก ฉันขอโทษจริง ๆ ที่ไม่สามารถดูแลคุณได้ด้วยตัวฉันเองหญิงชราไม่ได้ถามคำถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับอุบัติเหตุเครื่องบินตกอีก อาจเป็นเพราะเธอไม่อยากพูดถึงมันอีกต่อไป เธอถอนหายใจ “เข้าใจแล้ว… เธอออกมาจากตระกูลเทรมอนต์ มันเพียงพอแล้วที่เธอเต็มใจจะดูแลฉัน เลี้ยงดูฉันและหาคนมาดูแลฉัน แ
เธอมองไปที่ที่นั่งข้างคนขับอย่างลังเล “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะวางสายคุณ แต่ฉันยุ่งมากจริง ๆ ”มาร์คมองสำรวจที่หน้าของเธอ “เธอยุ่งอยู่กับอะไรจนแทบไม่ได้นอน? พูดกับฉันสิ เธอหมายความว่าไงที่บอกว่าคุณไม่มีเวลาอีกต่อไป?”ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว เขามาที่นี่เป็นเพราะการปล่อยผ่านอย่างไม่ใส่ใจของเธอ…แอเรียนอธิบายสถานการณ์ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับหญิงชราให้เขาฟัง มาร์ครู้สึกประหลาดใจและตกตะลึงด้วย “ฉันเคยสืบหาความความจริงก่อนหน้านี้ และฉันรู้มาสักพักใหญ่ ๆ แล้วว่าเธอมีย่าและป้าที่ไม่ใช่สายเลือดแท้ ๆ ฉันคิดว่าพวกเขา คงไม่เปิดเผยตัวตนออกมา อย่างที่พวกเขาไม่เคยปรากฎตัวออกมาตั้งแต่ในอดีต ฉันเลยไม่ได้วางแผนในเรื่องที่จะบอกเธอ ฉันรู้สึกประหลาดใจที่พวกเขามาที่นี่เพื่อมาเจอเธอ แล้วเธอจะทำยังไง? เธอจะดูแลย่าของเธอด้วยตัวเองเหรอ?”จริง ๆ แล้วมาร์ครู้เกี่ยวกับย่าและป้าของเธอ! เธอมองไปที่เขาอย่างขุ่นเคือง “ทำไมคุณไม่บอกฉัน? ฉันไม่ทันได้เตรียมใจกับเรื่องนี้เลย…”มาร์คกรอกตาไปมา “ถ้าฉันบอกเธอไป…. เธอคงไม่อยู่กับฉัน และคงออกไปตามหาญาติของเธอแทน… อีกอย่างพวกเขาคงไม่สามารถเลี้ยงดูเธอได้ในเวลานั้น”ความรู้สึกบางอย่างท
ทันทีที่เขาเดินเข้ามาในคอนโด ก็ได้รับหมอนอิงโยนเข้าที่หน้าเขาเต็มๆ หญิงชราเอนหลังพิงโซฟา กำลังต่อว่าเขา “ถ้าเธอดูแลฉันไม่ได้ ทำไมเธอถึงขอให้ฉันอยู่?มาร์คมองต่ำลงไปขณะที่เขาก็ท่องจำวลีนี้อยู่ภายใน ‘ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่คือคุณย่าของแอเรียน’เขาต้องเรียกเธอว่า “คุณย่า” ด้วย เขาต้องควบคุมความโกรธของเขา…เขาหยิบหมอนอิงขึ้นมาและเดินตรงไปที่โซฟา “ผมจะช่วยพาคุณไปที่ห้องน้ำเอง”หญิงชรายื่นแขนโอบรอบคอเขาอย่างเผิน ๆ และไม่ค่อยแน่ใจร่างกายของเขา “คุณค่อนข้างไว้ใจได้เลยนะพ่อหนุ่ม ฉันคิดว่าคุณกับแอเรียนหย่ากันไปแล้วเสียอีกไม่ใช่หรือ? ทำไมคุณถึงยังพยายามเพิ่มคะแนนความโปรดปรานอีกล่ะ?”จิตใจของมาร์คกำลังกระซิบ “พวกเรายังไม่ได้หย่า… เธอยังเป็นภรรยาของผม ผมทำบางอย่างที่ไม่ดี เพราะอย่างนั้นเธอเลยโกรธผม”หญิงชรามองเขาด้วยสายตาหงุดหงิด “คุณทำอะไร? คุณนอกใจแอเรียนเหรอ? พวกคนรวยนี่เหมือนกันหมด คุณไม่สามารถรับมือเรื่องของตัวเองได้เลย ทำไมคุณต้อง เอาตัวเองมาเกี่ยวข้องกับฉันด้วย? ฉันมาติดแหง่กที่นี่เพียงลำพังไม่มีคนคุยด้วยและฉันยังต้องรอถึงครึ่งวันเพื่อจะได้ดื่มน้ำสักแก้ว”มาร์คไม่ได้อธิบายชัดมากนัก
ทิฟฟานี่ทนไม่ได้อีกต่อไป เธอดึงมาร์กตาของเธอออก “เร็วสิ พูดดังกว่านี้หน่อย ฉันไม่ได้ยินเธอเลย ฉันแค่ถือกระเป๋าที่ราคาแพงกว่า 10,000$ ใช่ไหม? นั่นมันทำให้ เธอพอจะมีสิทธิ์มาพูดถึงฉันมากกว่าครึ่งค่อนวันจากความอิจฉาริษยาเหรอฮะ? เงินเดือนของเธออาจจะไม่เยอะแต่เธอคงมีปัญญาซื้อได้ ถ้าเธอเก็บเงินสักสองปี ใช่ไหม? ไม่จำเป็นต้องอิจฉาเลย อย่างไรก็ตามแต่ ฉันซื้อกระเป๋านี้ด้วยเงินของฉันเอง ไม่ใช่ของขวัญจากผู้ชายคนไหนทั้งนั้น ฉันมีกระเป๋ากองใหญ่ที่ฉันซื้อมาเมื่อสองสามปีที่แล้ว โดยสรุป กระเป๋าพวกนั้น ราคาพอ ๆ กับเงินเดือนดี ๆ ของเธอสักสองสามปีเลย อิจฉาไปก็ไม่เกิดประโยชน์ หยุดซะเถอะ แล้วอีกอย่าง ฉันจะไปเดินเอกสารให้เธอได้ยังไงถ้าฉันเหนื่อยเกินไป?”เฮเรียตต้าพูดอย่างดูหมิ่น “เนื่องจากครอบครัวของเธอรวยมาก ทำไมไม่อยู่บ้านแล้วหาอะไรสนุกทำในชีวิตอันหรูหราของเธอล่ะ? ทำไมต้องมาเดินเอกสารด้วย? เธอยังไม่สามารถ ทำธุระของเธอได้ถูกต้องเลย นี่เธอกำลังหางานให้พวกเราเพิ่มหรือไง?”โลกเล็ก ๆ ของทิฟฟานี่ใกล้จะระเบิดแล้ว เธอมาที่นี่เพื่อทำงานเป็นแฟชั่นดีไซเนอร์ ไม่ใช่เด็กส่งเอกสาร มันแย่มากที่พวกนั้นสั่งเธอตลอดเวลา แต่ต
แจ็คสันสูดหายใจเข้าลึก ๆ ผู้หญิงของเขาทุกข์ใจภายใต้ฝีมือของใครบางคนและถึงกับเสียน้ำตา นอกจากความเจ็บปวดใจแล้ว เขายังรู้สึกเดือดดาลอีกด้วย “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อย่าร้องนะ คุณอยู่ไหนเหรอ? ผมจะไปหาและรับคุณกลับตอนนี้เลย อยู่ตรงนั้นนะ อย่าย้ายไปไหน โอเคไหม? บริษัทอะไรของพวกเขาน่าเกลียดอย่างนี้? ไม่ต้องไปโกรธ ลืมพวกเขาไปซะ!”ทิฟฟานี่สูดน้ำมูก บอกเขาว่าเธออยู่ที่ไหนและรอเขาที่ข้างถนน อากาศค่อย ๆ เย็นลงและไม่ค่อยร้อนแล้ว บางครั้งสายลมอ่อนพัดผ่านและพาความรู้สึกให้รู้สึกค่อย ๆ สบายใจขึ้นในไม่ช้า รถสปอร์ตสุดหรูจอกที่ริมถนน เมื่อเข้าไปในรถและมองไปที่เขา เธอร้องโฮอีกครั้ง เธอเอนไปซบไหล่เขาและร้องไห้ “ฉันรู้สึกไร้ประโยชน์ ฉันถูกไล่ออก… ฉันรู้สึกโกรธมาก…”แจ็คสันลูบไปที่หลังเธออย่างปลอบโยนขณะเดียวกันก็หันไปทางชั้นสำนักงานที่ไม่ไกลมาก บริษัทนั้นไม่แม้แต่จะได้เลียบูทเขา ทว่าพวกเขากลับทำให้แฟนเขาเศร้าเสียใจ!ระหว่างทางกลับบ้าน เขาถามเธออย่างระมัดระวัง “ถ้าคุณ… ยังต้องการงานอยู่ แล้วถ้ามาทำงานในเครือของบริษัทผมล่ะ? มันแค่ไกลออกไปเล็กน้อยจากเขตทางเหนือ ในเมื่อคุณ ไม่สะดวกใจทำงานที่สาขาใหญ่ สาขาย่อยค
ทิฟฟานี่ตอบกลับอย่างไม่ชัดเจนและวางสายวิดีโอไป แอเรียนโยนโทรศัพท์ไปข้าง ๆ อย่างโมโหหลังจากสองทุ่มผ่านไป หญิงชราโทรหาแอเรียน ฟังจากน้ำเสียงแล้วดูเหมือนว่าเธอจะอารมณ์ดี “ฉันอยู่ที่คฤหาสน์เทรมอนต์ และทุกอย่างที่นี่ดีเยี่ยมไปหมด ดีกว่ากรงนกของเธออีก ขนาดพอ ๆ กับบ้านหลังเก่าเรา มันสบายมากเลยอยู่ที่นี่ เธอไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องฉันนะ มาร์คเองก็อยู่ที่นี่ด้วย”จากนั้น เธอก็วางสายไป มันดูเหมาะเจาะและเรียบร้อยมากอาการสั่นวิ่งผ่านหัวใจของเธอ หญิงชรารับมือเธอมันไม่ง่ายเลย มาร์คจัดการให้ตัวเขาเองให้คุ้นเคยกันเธอได้ยังไงในระยะเวลาอันสั้น การโน้มน้าวเธอให้กลับไปที่เมืองหลวงอีกด้วย? ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ ๆ…มาร์คไม่เคยพบกับหญิงชรามาก่อน เธอตรวจดูประวัติการโทรของเธอและเห็นว่าจริง ๆ แล้ว หญิงชราโทรหาเธอตอนที่เธอกำลังหลับที่ห้องโรงแรมของมาร์ค แน่นอนว่า ไม่ใช่เธอแน่ ๆ ที่เป็นคนรับสายโทรศัพท์ นั่นหมายความว่ามาร์คได้ไปหาเพื่อคอยช่วยเหลือหญิงชราที่คอนโดในขณะที่เธอหลับอยู่ พวกเขาอาจจะพูดคุยกันเกี่ยวกับการย้ายกลับไปอยู่เมืองหลวงระหว่างช่วงเวลานั้น ทำลับ ๆ ล่อ ๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน!ทุกอย่างได้ถูกวางแผ