“สำหรับความร้อนนั้น จงทำตามสัญชาตญาณ ไม่อ่อนหรือแรงเกินไป นายจะไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรถ้าไฟแรงเกินไปด้วย” แจ็คสันกล่าวต่อ “นี่คือทั้งหมดที่ฉันสามารถช่วยได้ ที่สำคัญที่สุดคือปริมาณของเครื่องปรุงรส ฉันไม่แน่ใจว่าจะอธิบายเรื่องนี้กับนายอย่างไร แต่อย่าใส่มากเกินไป! อย่าหลอกตัวเองว่าไม่พอ นั่นจะเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเกลือ! หากนายมั่นใจในทักษะการทำอาหาร นายสามารถเพิ่มไข่หรือผักในบะหมี่ได้ สิ่งนี้จะช่วยเรื่องสีสัน เพราะราเม็งเพียงอย่างเดียวก็จะดูจืดเกินไป”มาร์คจำทุกขั้นตอนที่แจ็คสันพูดถึงและลงมือทำงานทิฟฟานี่และแจ็คสันมองหน้ากันเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงหม้อและกระทะที่ส่งเสียงดังอยู่เบื้องหลัง แจ็คสันรับรู้ได้ทันที “ไม่มีทางที่มาร์คจะอยู่ในคฤหาสน์เทรมอนต์ เขาอยู่กับแอริ หมูบินได้แล้วเหรอ? เขากำลังทำอาหารอยู่จริง ๆ…”"นายพูดว่าอะไรนะ?" มาร์คพูดอย่างคุนเคืองแจ็คสันรีบวางสายด้วยความตกใจทิฟฟานี่ส่งข้อความหาแอเรียนสองสามข้อความด้วยความกระตือรือร้นที่จะเห็นผลลัพธ์ของเหตุการณ์ครั้งนี้ “เฮ้ คนของเธอพยายามจะขายของในครัวของเธอหรือเปล่า? เขาขอความช่วยเหลือจากแจ็คสันจริง ๆ แ
เนื่องจากเขายอมรับความผิดพลาดของเขาอย่างตรงไปตรงมา และทัศนคติของเขาก็ดีเป็นพิเศษ แอเรียนจึงไม่สามารถแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวได้ เธอกลับพูดอย่างใจเย็นว่า “ไม่มี 'ถ้า' แพทย์ได้อธิบายไว้อย่างชัดเจนแล้ว ไม่มีช่องโหว่ที่นี่ คุณทำร้ายฉันเสมอ มาร์ค เทรมอนต์ ฉันเกลียดมัน"แม้ว่าเธอจะพูดอย่างสงบ แต่คำพูดของเธอก็เหมือนกับเข็มที่แทงหัวใจของเขา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอบอกว่าเธอเกลียดเขา อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้มันเจ็บกว่าเมื่อก่อนมาก “ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของฉัน แต่เรื่องนี้ยังไม่ได้ถูกกำหนด อย่างไรก็ตาม เราควรปรึกษาเรื่องนี้หลังการตรวจร่างกาย”แอเรียนหมดความสนใจที่จะสนทนาต่อเมื่อเธอคิดถึงการต้องไปโรงพยาบาลและทุกสิ่งที่เธอจะต้องเผชิญ อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีทางหลีกเลี่ยงมันได้เธอเหลือบมองราเม็งที่ไม่ถูกแตะต้องของมาร์ค เธอรู้สึกรำคาญ เธอกินมันโดยไม่มีข้อตำหนิ แต่กระนั้น เขาจะไม่แม้แต่จะกินอาหารที่เขาปรุงเองหรือ?“กินให้หมดด้วย”เมื่อเห็นว่าเธอกินเกือบเสร็จแล้ว มาร์คก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตั้งสติและยอมกิน มันไม่ควรจะเลวร้ายขนาดนั้น เขาหยิบส้อมขึ้นมากินต่อ ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม มันไม่มีอะไรแปลก แต่มันไม่อ
ทิฟฟานี่เกือบพลาดความหมายเบื้องหลังคำพูดของแจ็คสัน เมื่อตระหนักถึงความหมายของมันเธอก็รู้สึกประหลาดใจ เขากำลังปกป้องพ่อของเขา เขากังวลอย่างชัดเจนว่าทิฟฟานี่จะเข้าใจพ่อของเขาผิด นี่เป็นสัญญาณที่ดี"ฉันรู้ ฉันรู้ พ่อของคุณเป็นคนหน้านิ่งและเงียบ ดังนั้นเขาจึงดูข่มขู่เล็กน้อย จริง ๆ แล้วฉันแค่อ่อนไหวเพราะฉันไม่ได้ใช้ชีวิตแบบลอยตัวมาระยะหนึ่งแล้ว ฉันรู้ว่าการหาเงินมันยากแค่ไหน ดังนั้นฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องจ้างแม่บ้าน เมื่อพ่อของคุณบอกว่าครอบครัวของคุณไม่ได้ขาดแคลนเงินเพียงเล็กน้อยนั้น ฉันก็เลยรู้สึกประหม่า ทั้งหมดก็มีแค่นั้น” เธออธิบาย “ฉันรู้ว่าสถานะของฉันต่ำกว่าคุณมากและนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันทำงานอย่างหนักเพื่อให้คู่ควรกับคุณ ไม่ต้องกังวล ฉันรู้ว่าพ่อของคุณไม่ได้มีเจตนาร้าย ฉันแค่อ่อนไหวเท่านั้นเอง”รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของแจ็คสัน “เฮ้ คุณมีค่ามากกว่าผมนะ อย่าแม้แต่จะคิดอย่างอื่นเลย”ในขณะนี้ โทรศัพท์ของเขาก็ส่งเสียงบี๊บ แสดงให้เห็นว่าเขาได้รับข้อความ เนื่องจากโทรศัพท์ของเขาเชื่อมต่อกับลำโพงที่ใช้บลูทูธในรถยนต์ เสียงดังกล่าวจึงดังพอที่ทิฟฟานี่จะได้ยินดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความสงสัย ม
คุณหมอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “สิ่งที่ผมสามารถทำได้ในขั้นตอนนี้คือการแสดงรายการภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นทั้งหมด หากคุณต้องการอุ้มเด็กให้ถึงวาระ มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย อย่างไรก็ตาม การตรวจร่างกายจะมีผลบังคับเมื่อคุณหญิงเทรมอนต์อายุครรภ์ครบสี่เดือน นอกจากนี้ ขอแนะนำให้คุณหญิงเทรมอนต์พักผ่อนให้มากที่สุดและหลีกเลี่ยงความเหนื่อย หากคุณตัดสินใจที่จะเก็บครรภ์ไว้ เราจะต้องติดตามความคืบหน้าของเธออย่างใกล้ชิดเพื่อลดภาวะแทรกซ้อน เด็กน่าจะเกิดก่อนกำหนดด้วย แต่อัตราการรอดชีวิตค่อนข้างสูง” เขาหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “ผลการตรวจบ่งชี้ว่ามดลูกของคุณหญิงเทรมอนต์ฟื้นตัวขึ้นบ้างแล้ว ดังนั้นจึงมีเหตุที่จะมองโลกในแง่ดีเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เราทำต่อจากนี้ไปจะต้องขึ้นอยู่กับพวกคุณทั้งสองคน”ทันทีที่แอเรียนได้ยินว่ามีความเป็นไปได้ที่เด็กจะรอด ร่องรอยของความลังเลใจทั้งหมดก็หายไปในอากาศ เธอรีบพูดว่า “ฉันต้องการลูก!”ในทางกลับกัน มาร์คขมวดคิ้ว “แอริ... เธอออกไปสักครู่ได้ไหม? ฉันขอคุยกับคุณหมอเป็นการส่วนตัวหน่อย เนื่องจากสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นอยู่ที่ดีของเธอ ฉันไม่สามารถปล่อยให้เธอทำตา
แอเรียนพยักหน้า เธอออกจากครัวและเข้าไปในห้องนั่งเล่น ในเวลาเดียวกัน คุณย่าวินน์กลับมาพร้อมกับกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าสำหรับทารกและผลิตภัณฑ์สำหรับคุณแม่“โอ้ แอเรียน! มาดูนี่สิ มาดูสิว่าฉันพลาดอะไรที่เธอต้องการหรือเปล่า ครั้งหนึ่งฉันเคยช่วยเตรียมสิ่งเหล่านี้ให้ป้าของเธอตอนที่เขาท้อง เพราะฉะนั้นเธอวางใจฉันในเรื่องนี้ได้เลย” เธอกล่าว “เห็นพวกนี้ไหม? รอก่อน มันจะมีประโยชน์มาก ดูเสื้อผ้าเด็กที่ฉันเลือกสิ พวกมันทำมาจากวัสดุระดับพรีเมียมเลยนะ”ก่อนหน้านี้ แอเรียนรู้จักคุณย่าของเธอในฐานะคนพาลอย่างไม่ลดละซึ่งไม่สามารถให้ความรู้สึกถึงเครือญาติหรือความอบอุ่นได้ อย่างไรก็ตาม คราวนี้ คุณย่าของเธอเกือบทำให้เธอน้ำตาซึม“คุณย่า… คุณ… คุณเชื่อว่าฉันมีโอกาสเป็นแม่จริง ๆ เหรอ?” เธอถามเบา ๆหญิงชราลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันได้ยินมาบ้างแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างกายของเธอไม่แข็งแรงเท่าไหร่ แต่ถ้าอยากได้ลูกจริง ๆ ก็เอาเลย ธุรกิจของครอบครัวเทรมอนต์ยิ่งใหญ่มาก มรดกนี้ไม่อาจถูกถ่ายทอดได้หากไม่มีทายาทใช่ไหม?” เธอตอบ “ตอนนี้ ถ้าหมอบอกว่าเธอไม่ควรตั้งครรภ์ต่ออย่างแน่นอน ให้ฟังคำแนะนำของผู้เชี่ยวชาญ ท้ายที่สุดแล
มาร์ค เทรมอนต์ปิดประตูและหลังจากครู่หนึ่งบรรยากาศก็นิ่งเขาเริ่ม “ฉันถามแล้ว แพทย์ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเธอจะรอดจากสิ่งนี้ไหม อุบัติเหตุอาจเกิดขึ้นได้เสมอและนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ฉันต้องการ สำหรับฉัน เธอสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ เข้าใจไหม? ได้ ฉันยอมรับว่าหลายสิ่งในอดีตเป็นสิ่งที่ฉันทำลงไป แต่จงฟังฉันนะ แม้ว่าเธอจะเป็นแม่คนไม่ได้ก็ตาม ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะมาแทนที่เธอ นับประสาอะไรกับการอุ้มลูกของฉัน ดังนั้นได้โปรดพักผ่อนหัวใจของเธอหน่อย สิ่งเดียวที่ฉันกังวลคือเธอเสมอมา ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงสามารถยอมแพ้ลูกของฉันได้”อย่างไรก็ตาม แอเรียนมีท่าทีแข็งกระด้างมากจนไม่มีอะไรสามารถเจาะทะลุกำแพงที่เธอสร้างขึ้นได้ “หมอบอกว่าอัตราของภาวะแทรกซ้อนไม่ใช่ร้อยเปอร์เซ็นต์ จำได้ไหม? เขาไม่ได้บอกว่าเด็กคนนี้จะไม่รอด!” เธอโต้กลับ น้ำเสียงของเธอแน่วแน่ "ฉันอยู่ที่นั่น ฉันไม่ได้หูหนวก! นี่คือคำขาด มาร์ค เทรมอนต์ คุณสามารถหย่ากับฉันตอนนี้เพื่อที่ว่าลูกจะเป็นหรือตายคุณจะได้ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปหรือคุณจะตกลงว่าฉันสามารถเก็บลูกไว้ได้ คุณเลือกเลย"คนสองคนนี้อยู่ในชีวิตของกันและกันมานานมากจนเป็นไปไม่ไ
ธัญญ่าให้คำตอบในเสี้ยววินาทีว่า “รับ! ฉันเองที่ดูแลบ้านของฉันและร้านกาแฟของแอเรียนให้ไร้ที่ติทุกวัน ดังนั้นคุณสามารถวางใจฉันได้เลย!”ไม่นานหลังจากได้ยินว่าธัญญ่ามาถึงแล้ว แอเรียนก็โทรหาหญิงสาวคนนั้น เธอรายงานทุกอย่างตั้งแต่งานใหม่ของเธอไปยังบ้านใหม่อย่างมีความสุขโดยไม่ล้มเหลว ก่อนที่จะสรุปอย่างร่าเริงว่า “คุณเห็นไหมแอริ ไม่มีอะไรต้องกังวล หนูเพิ่งได้งานเป็นแม่บ้านในบริษัทของเอริกและจะอยู่ที่บ้านของเขาจนกว่าหนูจะหาห้องหรือบ้านให้ตัวเองได้ คุณตั้งใจเลี้ยงลูกคนนั้นและไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะ เข้าใจไหม…? โอ้! ถ้ามีเวลาที่สะดวกหนูหวังว่าเราจะได้เจอกันนะ!”แอเรียนไม่รู้ว่าความสะดวกสบายดังกล่าวจะมีอยู่จริงหรือไม่ ทั้งหมดที่เธอรู้คือความเคร่งครัดในการอยู่บ้านของมาร์ค เธอถูกปฏิเสธไม่ให้ออกไปเดินเล่นนอกบ้านด้วยซ้ำดังนั้นจึงไม่มีใครมาพบเธอที่บ้านเช่นกัน“เอ่อ เกี่ยวกับเรื่องนั้น... มาโฟกัสที่งานใหม่ของเธอและตั้งหลักแหล่งก่อนดีกว่า เราสามารถวางแผนการนัดพบเพื่อทานอาหารในคราวอื่นได้เสมอ” เธอตอบเธอเพิ่งวางสายเมื่อได้ยินพ่อบ้านมาเคาะประตู “ป้าของคุณมาที่นี่ครับนายหญิง ให้เธอเข้าไปไหมครับ?”แอเรี
เมื่อแอเรียนได้ยินความหมายอันลึกซึ้งเบื้องหลังคำพูดของโซอี้ เธอก็ยิ่งเย้ยหยันมากขึ้นไปอีกเขาแค่ต้องการพาหญิงชรากลับไปเพื่อที่เขาจะได้รับเงินเป็นครั้งคราว แอเรียนไม่ได้โง่ นอกจากนี้ เธอเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์ดุเฮเลน ผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเธอคนนี้ไม่มีสิทธิ์นั้น เธอดึงมือของเขาออกอย่างไม่แสดงอารมณ์ “แม่ของฉันติดต่อฉันมาแล้ว ฉันรู้ดีว่าเธออยู่ที่ไหน ฉันมีครอบครัวเป็นของตัวเอง ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย ฉันเกรงว่าคุณย่าจะไม่กลับบ้านกับคุณ คุณจะถามเขาก็ได้ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน”โซอี้รับรู้ได้ว่าแอเรียนไม่ใช่คนที่จะรับมือด้วยได้ง่าย ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะพยายามเกลี้ยกล่อมหญิงชรา “แม่ คุณจะปล่อยให้คนรุ่นหลังเกลียดฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่ว่าฉันเคยทำอะไรไว้ ฉันยังคงเป็นลูกสาวของคุณนะ กลับบ้านกับฉันเถอะ...”หญิงชราหงุดหงิด “หยุดเปลี่ยนน้ำเสียงตลอดเวลาสักที ฉันแก่แล้ว ฉันไม่มีพลังที่จะจัดการกับเรื่องนี้ ฉันจะไม่กลับไปกับเธอ ฉันมีความสุขกับวันเวลาของฉันในคฤหาสน์เทรมอนต์ ทำไมฉันต้องกลับไปอยู่กับคนอกตัญญูอย่างเธอด้วย? ออกไปเดี๋ยวนี้ เธอไม่คู่ควรที่จะได้กินอาหารบนโต๊ะขอ