แอเรียนพยักหน้า เธอออกจากครัวและเข้าไปในห้องนั่งเล่น ในเวลาเดียวกัน คุณย่าวินน์กลับมาพร้อมกับกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าสำหรับทารกและผลิตภัณฑ์สำหรับคุณแม่“โอ้ แอเรียน! มาดูนี่สิ มาดูสิว่าฉันพลาดอะไรที่เธอต้องการหรือเปล่า ครั้งหนึ่งฉันเคยช่วยเตรียมสิ่งเหล่านี้ให้ป้าของเธอตอนที่เขาท้อง เพราะฉะนั้นเธอวางใจฉันในเรื่องนี้ได้เลย” เธอกล่าว “เห็นพวกนี้ไหม? รอก่อน มันจะมีประโยชน์มาก ดูเสื้อผ้าเด็กที่ฉันเลือกสิ พวกมันทำมาจากวัสดุระดับพรีเมียมเลยนะ”ก่อนหน้านี้ แอเรียนรู้จักคุณย่าของเธอในฐานะคนพาลอย่างไม่ลดละซึ่งไม่สามารถให้ความรู้สึกถึงเครือญาติหรือความอบอุ่นได้ อย่างไรก็ตาม คราวนี้ คุณย่าของเธอเกือบทำให้เธอน้ำตาซึม“คุณย่า… คุณ… คุณเชื่อว่าฉันมีโอกาสเป็นแม่จริง ๆ เหรอ?” เธอถามเบา ๆหญิงชราลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันได้ยินมาบ้างแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างกายของเธอไม่แข็งแรงเท่าไหร่ แต่ถ้าอยากได้ลูกจริง ๆ ก็เอาเลย ธุรกิจของครอบครัวเทรมอนต์ยิ่งใหญ่มาก มรดกนี้ไม่อาจถูกถ่ายทอดได้หากไม่มีทายาทใช่ไหม?” เธอตอบ “ตอนนี้ ถ้าหมอบอกว่าเธอไม่ควรตั้งครรภ์ต่ออย่างแน่นอน ให้ฟังคำแนะนำของผู้เชี่ยวชาญ ท้ายที่สุดแล
มาร์ค เทรมอนต์ปิดประตูและหลังจากครู่หนึ่งบรรยากาศก็นิ่งเขาเริ่ม “ฉันถามแล้ว แพทย์ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเธอจะรอดจากสิ่งนี้ไหม อุบัติเหตุอาจเกิดขึ้นได้เสมอและนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ฉันต้องการ สำหรับฉัน เธอสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ เข้าใจไหม? ได้ ฉันยอมรับว่าหลายสิ่งในอดีตเป็นสิ่งที่ฉันทำลงไป แต่จงฟังฉันนะ แม้ว่าเธอจะเป็นแม่คนไม่ได้ก็ตาม ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะมาแทนที่เธอ นับประสาอะไรกับการอุ้มลูกของฉัน ดังนั้นได้โปรดพักผ่อนหัวใจของเธอหน่อย สิ่งเดียวที่ฉันกังวลคือเธอเสมอมา ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงสามารถยอมแพ้ลูกของฉันได้”อย่างไรก็ตาม แอเรียนมีท่าทีแข็งกระด้างมากจนไม่มีอะไรสามารถเจาะทะลุกำแพงที่เธอสร้างขึ้นได้ “หมอบอกว่าอัตราของภาวะแทรกซ้อนไม่ใช่ร้อยเปอร์เซ็นต์ จำได้ไหม? เขาไม่ได้บอกว่าเด็กคนนี้จะไม่รอด!” เธอโต้กลับ น้ำเสียงของเธอแน่วแน่ "ฉันอยู่ที่นั่น ฉันไม่ได้หูหนวก! นี่คือคำขาด มาร์ค เทรมอนต์ คุณสามารถหย่ากับฉันตอนนี้เพื่อที่ว่าลูกจะเป็นหรือตายคุณจะได้ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปหรือคุณจะตกลงว่าฉันสามารถเก็บลูกไว้ได้ คุณเลือกเลย"คนสองคนนี้อยู่ในชีวิตของกันและกันมานานมากจนเป็นไปไม่ไ
ธัญญ่าให้คำตอบในเสี้ยววินาทีว่า “รับ! ฉันเองที่ดูแลบ้านของฉันและร้านกาแฟของแอเรียนให้ไร้ที่ติทุกวัน ดังนั้นคุณสามารถวางใจฉันได้เลย!”ไม่นานหลังจากได้ยินว่าธัญญ่ามาถึงแล้ว แอเรียนก็โทรหาหญิงสาวคนนั้น เธอรายงานทุกอย่างตั้งแต่งานใหม่ของเธอไปยังบ้านใหม่อย่างมีความสุขโดยไม่ล้มเหลว ก่อนที่จะสรุปอย่างร่าเริงว่า “คุณเห็นไหมแอริ ไม่มีอะไรต้องกังวล หนูเพิ่งได้งานเป็นแม่บ้านในบริษัทของเอริกและจะอยู่ที่บ้านของเขาจนกว่าหนูจะหาห้องหรือบ้านให้ตัวเองได้ คุณตั้งใจเลี้ยงลูกคนนั้นและไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะ เข้าใจไหม…? โอ้! ถ้ามีเวลาที่สะดวกหนูหวังว่าเราจะได้เจอกันนะ!”แอเรียนไม่รู้ว่าความสะดวกสบายดังกล่าวจะมีอยู่จริงหรือไม่ ทั้งหมดที่เธอรู้คือความเคร่งครัดในการอยู่บ้านของมาร์ค เธอถูกปฏิเสธไม่ให้ออกไปเดินเล่นนอกบ้านด้วยซ้ำดังนั้นจึงไม่มีใครมาพบเธอที่บ้านเช่นกัน“เอ่อ เกี่ยวกับเรื่องนั้น... มาโฟกัสที่งานใหม่ของเธอและตั้งหลักแหล่งก่อนดีกว่า เราสามารถวางแผนการนัดพบเพื่อทานอาหารในคราวอื่นได้เสมอ” เธอตอบเธอเพิ่งวางสายเมื่อได้ยินพ่อบ้านมาเคาะประตู “ป้าของคุณมาที่นี่ครับนายหญิง ให้เธอเข้าไปไหมครับ?”แอเรี
เมื่อแอเรียนได้ยินความหมายอันลึกซึ้งเบื้องหลังคำพูดของโซอี้ เธอก็ยิ่งเย้ยหยันมากขึ้นไปอีกเขาแค่ต้องการพาหญิงชรากลับไปเพื่อที่เขาจะได้รับเงินเป็นครั้งคราว แอเรียนไม่ได้โง่ นอกจากนี้ เธอเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์ดุเฮเลน ผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเธอคนนี้ไม่มีสิทธิ์นั้น เธอดึงมือของเขาออกอย่างไม่แสดงอารมณ์ “แม่ของฉันติดต่อฉันมาแล้ว ฉันรู้ดีว่าเธออยู่ที่ไหน ฉันมีครอบครัวเป็นของตัวเอง ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย ฉันเกรงว่าคุณย่าจะไม่กลับบ้านกับคุณ คุณจะถามเขาก็ได้ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน”โซอี้รับรู้ได้ว่าแอเรียนไม่ใช่คนที่จะรับมือด้วยได้ง่าย ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะพยายามเกลี้ยกล่อมหญิงชรา “แม่ คุณจะปล่อยให้คนรุ่นหลังเกลียดฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่ว่าฉันเคยทำอะไรไว้ ฉันยังคงเป็นลูกสาวของคุณนะ กลับบ้านกับฉันเถอะ...”หญิงชราหงุดหงิด “หยุดเปลี่ยนน้ำเสียงตลอดเวลาสักที ฉันแก่แล้ว ฉันไม่มีพลังที่จะจัดการกับเรื่องนี้ ฉันจะไม่กลับไปกับเธอ ฉันมีความสุขกับวันเวลาของฉันในคฤหาสน์เทรมอนต์ ทำไมฉันต้องกลับไปอยู่กับคนอกตัญญูอย่างเธอด้วย? ออกไปเดี๋ยวนี้ เธอไม่คู่ควรที่จะได้กินอาหารบนโต๊ะขอ
เฮนรี่ก้มศีรษะลงและพึมพำตอบ มาร์คเดินขึ้นไปชั้นบนทันที โดยเขย่งเท้าเดินเพราะกลัวว่าเขาจะปลุกแอเรียนเขาเดินเข้าไปในห้องและมุ่งหน้าไปที่เตียงเพื่อยืนยันว่าเธอยังคงหลับสนิทอยู่ หลังจากนั้นเขาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและไปที่ห้องทำงาน…คืนนั้นธัญญ่ารอเอริกเลิกงานก่อนจะกลับบ้านพร้อมเขาเอริกอาศัยอยู่ตามลำพังมาโดยตลอด ดังนั้นเขาจึงเตือนธัญญ่าก่อนว่า "บ้านฉันค่อนข้างรกนะ และฉันก็มักจะอยู่ที่สำนักงานมากกว่า บางทีฉันก็ไม่ได้กลับบ้านด้วย ดังนั้นจึงมีพนักงานชั่วคราวมาทำความสะอาดเพียงสัปดาห์ละครั้งเท่านั้น”ธัญญ่าตบหน้าอกของเธอ “ไม่ต้องห่วง จากนี้ไปฉันจะจัดการเอง ฉันจะดูแลบ้านคุณให้สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย! คุณไม่ต้องเสียเงินจ้างพนักงานชั่วคราวอีกต่อไป!”เอริกยิ้มอย่างขมขื่น “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะสื่อ… ฉันกำลังจะบอกว่า ได้โปรดอย่ารำคาญล่ะ”ธัญญ่ายิ้มให้เขาและฉายฟันเขี้ยวอันน่ารักของเธอ “ไม่แน่นอน! ยังไงก็ตาม ฉันจะจ่ายค่าเช่าให้คุณ อันที่จริง ฉันจะโอนเงินให้คุณเดี๋ยวนี้เลย คุณสามารถตัดเงินออกจากเงินเดือนของฉันได้หากมันยังไม่เพียงพอ”เธอต้องจ่ายเงินให้เขาเพื่อสิ่งนี้ด้วยเหรอ? เอริกทนไม่ไหวอีกต
ขณะที่เขากำลังจะโทรถามเธอ เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู พอเปิดดูเขาก็ตกใจ ธัญญ่าถือถุงอาหารสดเต็มไม้เต็มมือ อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเธอยังคงมีรอยยิ้ม “ฉันขอโทษ ฉันเลี้ยวผิดทางเลยกลับมาช้าไปหน่อย ข้างนอกฝนตกด้วย…”เขาหยิบถุงของชำจากมือเธอ “ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวฉันล้างผักให้”ธัญญ่าจาม “โอเค เดี๋ยวฉันจะรีบมาให้เร็วที่สุด”ธัญญ่ากลับมาพร้อมและสะอาดก่อนที่เขาจะหยิบผักออกจากถุงของชำด้วยซ้ำ “เดี๋ยวฉันทำเอง คุณไปนั่งเถอะ อาหารเย็นจะเสร็จในไม่ช้า”การมองโลกในแง่ดีของเธอดูเหมือนจะเป็นโรคติดต่อ เขาไม่เคยพบผู้หญิงที่แข็งแกร่งเช่นนี้มาก่อน “ทำไมเธอถึงไม่โทรหาฉันตอนที่เธอหลงทาง? ฝนก็ตกด้วย ฉันขับรถไปรับเธอได้ อีกอย่าง ร้านขายของชำก็ข้างไกลไม่ใช่เหรอ? เธอไม่รู้วิธีเรียกแท็กซี่หรือไง?”ธัญญ่าจดจ่ออยู่กับการเก็บผักทั้งหมด “ฉันกลัวว่าคุณจะคิดว่าฉันโง่ มันไม่ได้ไกลขนาดนั้นด้วย ฉันเดินไปได้ การเรียกแท็กซี่เพียงแต่จะเปลืองเงิน ฝนตกแล้วไง? ฝนนี้มาอย่างกะทันหันมากและผู้คนจำนวนมากก็พากันเปียกไปหมด แต่ฉันสุขภาพแข็งแรงพอ ฉันจะไม่เป็นหวัดหรอก”เอริกไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังและเดินออกไป ในไม่ช้าเขาก็โยนผ้า
ตอนนี้เริ่มจะดึกแล้ว ทิฟฟานี่จึงไม่ต้องการเล่นสนุกกับเขาต่อ เธอกลับไปที่ห้องนอนและผล็อยหลับไปทันทีที่หัวถึงหมอน การมีอาหารอยู่ในท้องและสามารถนอนหลับฝันดีหลังจากวันทำงานอันยาวนานเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างไรก็ตาม แจ็คสันตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่ให้ความสงบแก่เธอ “ยังเหลืออีกอย่างที่ต้องทำ”เธอใกล้จะระเบิดแล้ว “คนเราควรจะผ่อนคลายเมื่อพยายามที่จะตั้งครรภ์ไม่ใช่เหรอ? ฉันเหนื่อยทุกวันเลย แม้ว่าฉันจะตั้งครรภ์ มันก็จะไม่ดีต่อสุขภาพของเด็ก ฉันแค่อยากนอน ทำตัวให้ดีหน่อย!”เขาจะทำตัวดีอย่างไร? เขาพยายามเกลี้ยกล่อมเธอต่อไป “อย่าเป็นแบบนี้… ผมเลิกบุหรี่และแอลกอฮอล์แล้ว และตอนนี้คุณมาบอกให้ผมทำตัวให้ดีเหรอ? ผมทำไม่ได้หรอก หากคุณเหนื่อย คุณสามารถหยุดทำงานล่วงเวลานับตั้งแต่พรุ่งนี้ได้ คุณจะได้เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการตั้งครรภ์ คุณสามารถไปเยี่ยมแอเรียนหรือธัญญ่าเมื่อคุณมีเวลาได้ตลอด ด้วยวิธีนี้ คุณจะได้สามารถผ่อนคลายและร่าเริงได้ ถูกไหม?”ทิฟฟานี่ขยับตัวเล็กน้อย หลังจากทำงานล่วงเวลาและกลับมาบ้านเพื่อมีเพศสัมพันธ์มาหลายวัน เธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะหมดแรงจากความเหนื่อยล้า คงไม่มีใครกล่าวหาว่าเ
แอเรียนติดอยู่ที่บ้านในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เธอจึงรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะเป็นบ้าจากความเบื่อหน่าย เมื่อทิฟฟานี่และธัญญ่ามาที่นี่ เธอมีความสุขขึ้นมากทิฟฟานี่ได้นำอาหารมาสองประเภท เปรี้ยวและเผ็ด “แอริ เธอชอบอาหารรสเปรี้ยวหรือเผ็ดมากกว่ากัน? ตามนิทานของเหล่าภรรยา ถ้าคนเป็นแม่อยากอาหารรสเปรี้ยว เด็กก็จะเป็นเด็กผู้ชาย แต่ถ้าแม่อยากอาหารรสจัด เด็กก็จะเป็นเด็กผู้หญิง”แอเรียนส่ายหัว “ฉันไม่อยากกินอะไรเลย เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันรู้สึกคลื่นไส้และความอยากอาหารของฉันก็อยู่ในระดับที่ต่ำตลอดเวลา ฉันแทบไม่กินเลย ฉันต้องไปตรวจสุขภาพทุก ๆ ครึ่งเดือนและนั่นเป็นช่วงเวลาเดียวที่ฉันจะได้ก้าวออกจากบ้าน ฉันจะตายจากความเบื่อหน่ายนี่อยู่แล้ว แต่ฉันกลัวเกินกว่าจะออกไปข้างนอก ทุกครั้งที่ฉันนึกถึงการถูกกักตัวอยู่ในบ้านจนกว่าจะคลอด ฉันรู้สึกว่างเปล่าเสมอ”ทันใดนั้นหญิงชราก็พูดขึ้นว่า “เธอจะต้องทนกับสิ่งนี้เพื่อลูกของเธอ การคลอดบุตรเป็นภาระของการเป็นแม่ ความพยายามของผู้ชายนั้นมีเพียงเล็กน้อย คนที่ใจดีจะปลอบโยนเธอด้วยคำพูดสองสามคำ คนที่ไม่ใจดีจะปล่อยให้เธอต้องจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง เธอค่อนข้างโชคดีที่มีคนคอยช่