แจ็คสันลูบข้างขมับที่ปวดเมื่อยก่อนจะบ่นว่า “พระเยซูคริสต์ ผมคิดว่าคุณกับผมไม่ได้มีไอคิวเดียวกันจริง ๆ การคุยกับคุณก็เหมือนคุยนโยบายกับเด็กวัยเตาะแตะ ฟังนะ ผมแค่บอกเรื่องนี้กับคุณเพื่อหยุดคุณก่อนที่คุณจะเข้าใจผิด ผมไม่ได้ขอให้คุณเข้ามามีบทบาท คุณทำสิ่งที่คุณทำอยู่เสมอและปล่อยให้ผมจัดการเรื่องนี้เอง ตกลงไหม? สิ่งสุดท้ายที่ผมต้องการคือการลากคุณเข้ามาในเรื่องที่น่าสะอิดสะเอียนนี้”ทิฟฟานี่กลอกตาใส่เขาแล้วโต้กลับ “จ่ะ ขอบคุณที่เตือนว่าฉันโง่เขลาแค่ไหน ได้สิ ตามสบายเลย แต่อย่าเพิกเฉยต่อความจริงที่ว่าฉันเบื่อเรื่องทั้งหมดนี้เต็มทีแล้ว เข้าใจไหม? แบบ แค่คิดว่าผู้ชายของฉันกำลังใช้เงินจ่ายให้กับผู้หญิงคนอื่นก็ทำให้ลำไส้ฉันปั่นป่วนแล้ว! ถ้าเบอร์นาเด็ตต์เป็นลูกสาวของฉันมันก็จะไม่เป็นอะไร พ่อแม่ที่เลี้ยงดูลูกอย่างฟุ่มเฟือยเป็นสิ่งที่ควรทำ แต่นี่เบอร์นาเด็ตต์คิดว่าเธอเป็นใครกันแน่! ฮึก!!!“แต่โอเค ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร คุณ เจ้าเด็กฉลาด เร่งมือแก้ปัญหานี้ดีกว่า เพราะถ้านังตัวแสบนั่นข้ามเส้นฉันอีกครั้งฉันจะฉีกเธอเป็นชิ้น ๆ!”ทิฟฟานี่ไม่กล้าแนะนำให้ไปที่ที่พักของตระกูลเวสต์เมื่อถึงวันหยุดสุดสัป
สีหน้าของแอเรียนเหมือนดั่งกับวลี “ล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย?” มีชีวิตชีวา“เอ่อ คุณย่า? คุณรู้ใช่ไหมว่าทิฟฟ์มีคู่หมั้นแล้ว? และเขาไม่ใช่แค่ผู้ชายทั่วไป เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมาร์ค นอกจากนี้ทิฟฟ์ไม่ใช่คนแบบนั้นเลย” เธอโต้แย้ง “จริง ๆ นะ คุณย่า อย่าคิดร้ายกับคนอื่นเพียงเพราะลักษณะนิสัยของเธอเลย เข้าใจไหม? คุณไม่รู้ความลึกของความสัมพันธ์ของเรา ทิฟฟ์กับฉันมีประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวพันกันยาวนาน จะไม่มีฉันในวันนี้หากไม่มีเธอ”หญิงชรายังคงเย้ยหยันอย่างดื้อรั้น “ที่รัก ทุกคนต่างสวมหน้ากาก เราไม่รู้จักใบหน้าที่แท้จริงของเธอหรอก! อีกอย่าง ใครสน? การอยู่คนเดียวกับผู้ชายของเธอในห้องแบบนั้นก็เป็นธงแดงแล้ว!”เมื่อล้มเหลวในความพยายามที่จะโน้มน้าวใจคุณย่าของเธออีกครั้ง แอเรียนจึงยอมแพ้ “ก็ได้ ก็ได้ อะไรก็ได้ ทำไมคุณไม่ลองไปเดินเล่นในสวนหลังบ้านหรือทำคัพเค้กให้ตัวเองแทนที่จะคิดทฤษฎีสมคบคิดเกี่ยวกับเพื่อนของฉันล่ะ? ฉันไม่อยากให้คุณทำให้ทิฟฟ์กลัวจนไม่อยากมาเยี่ยมฉันอีก…”หลังจากที่เธอแวะไปเยี่ยมคฤหาสน์เทรมอนต์ในช่วงเวลาสั้น ๆ ทิฟฟานี่ก็เชิญชวนธัญญ่าและอายไปช็อปปิ้งอย่างสนุกสนาน หากแอเรียนไม่ถูกบังคับให้อ
เมื่อพวกเขาเดินเข้าไป อายก็เห็นเบอร์นาเด็ตต์และแจ็คสันนั่งอยู่ริมหน้าต่าง สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที “ทิฟฟานี่ ฉันคิดว่าเราควรไป…”ทิฟฟานี่ยิ่งสายตาใส่เบอร์นาเด็ตต์แล้วเดินไปหาโต๊ะอย่างไม่ใส่ใจแล้วนั่งลง “ทำไม? ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด พวกเขาสามารถทานอาหารเย็นของพวกเขาได้ เราก็จะทานอาหารของเรา ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย"ธัญญ่าสังเกตว่ามีบางอย่างไม่ผิดปกติ “ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอ?”“คนเจ้าชู้!” ทิฟฟานี่ตอบพร้อมกับจ้องเบอร์นาเด็ตต์ “ฉันไม่เคยเห็นใครที่ไร้ยางอายขนาดนี้ในชีวิตมาก่อนเลย! ไม่ต้องสนใจเธอหรอก”อายมองดูทิฟฟานี่อย่างชื่นชม “เจอแบบนี้เธอยังมีความอยากอาหารอยู่เหรอ? อีกอย่าง… ไม่รู้สึกอึดอัดเลยเหรอ?”ทิฟฟานี่พลิกผมของเธอ “หล่อนยังไม่อายเลย ทำไมฉันต้องอายด้วยล่ะ?”เบอร์นาเด็ตต์สังเกตเห็นแววตาที่ไม่เป็นมิตรของทิฟฟานี่และยิ้มให้แจ็คสันขณะที่เธอพูดว่า “ฉันคิดว่าคู่หมั้นของคุณมีปัญหากับฉันนะ”“ไม่ใช่แค่เธอคนเดียว” แจ็คสันตอบอย่างใจเย็น “ผมก็มีปัญหากับคุณเหมือนกัน ครั้งหน้าถ้าเงินคือสิ่งที่คุณต้องการก็แค่บอกมา ผมไม่มีเวลาเพื่อต้องมาเสียเวลากับคุณและคุณไม่คู่ควรกับเวลาของผมด้วย”รอยยิ้มบนใ
ทิฟฟานี่ใกล้จะเป็นบ้าคลั่ง เธอไม่สามารถเอาชนะเบอร์นาเด็ตต์ได้ ผู้หญิงคนนี้มีความเจ้าเล่ห์สูงเกินไป เธอไม่เคยพบใครที่ทำตัวไร้ยางอายในลักษณะที่โดดเด่นเช่นนี้มาก่อน นั่นอธิบายได้ว่าทำไมแจ็กสันที่เคยชินกับการรับมือกับผู้หญิงจึงไม่มีทางกำจัดเธอได้ เธอน่ากลัวเกินไปด้วย!เบอร์นาเด็ตต์เดินออกจากห้องน้ำและกลับไปที่โต๊ะของเธอตามปกติ “ฉันเพิ่งคุยกับคู่หมั้นของคุณ ฉันคิดว่าเธอค่อนข้างโกรธฉันนะ สำหรับวันนี้ฉันจะปล่อยคุณไป ไปอยู่เป็นเพื่อนเธอเถอะ ฉันมีบางอย่างที่ต้องจัดการ ลาก่อน”แจ็คสันมองเธออย่างเย็นชาขณะที่เธอเดินจากไป จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นทันทีและเดินไปหาทิฟฟานี่ที่กำลังตัวสั่นด้วยความโกรธ “บ้าเอ๊ย เธอต้องการวิลล่าด้วย! ผมจะสร้างหลุมศพให้เธอแทน!”อายและธัญญ่ากลัวเกินกว่าจะพูดอะไร ทั้งสองไม่รู้ถึงสถานการณ์แจ็คสันมีสีหน้าลำบากใจ “ผมจะกลับบ้านสักพักนะ อยู่ให้ห่างออกจากเรื่องนี้”ทิฟฟานี่คว้าข้อมือของเขาด้วยความตื่นตระหนกเมื่อเธอได้ยินว่าเขากำลังจะกลับบ้าน “คุณ… คุณควรจะใจเย็น ๆ อย่าใจร้อน คุณต้องเก็บอารมณ์ไว้ เข้าใจไหม?"เขาพยักหน้าแล้วออกจากร้านอาหารไปทิฟฟานี่ยังคงกังวล เธอกลัวว่าแจ็คสันจะ
“งั้นก็หมายความว่าคุณมีส่วนร่วมกับเธอจริง ๆ แล้วก็ผลิตลูกกับเธอด้วย!” แจ็คสันกัดฟันกรอด"อะไรนะ? เธอมีลูกเหรอ? มันเป็นไปไม่ได้!" ใบหน้าของแอตติคัสเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วราวกับสายไฟ LED“คุณไม่รู้เกี่ยวกับบาปที่น่าขยะแขยงที่คุณทำไว้จริง ๆ เหรอ? และคุณยังกล้าที่จะกลับบ้านอีก ผมอยากให้คุณตายไปจากบ้านหลังนี้นานแล้ว! ถ้าแม่รู้เรื่องนี้ ผมจะฆ่าคุณ!” แจ็คสันคำราม จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและออกจากที่พักของตระกูลเวสต์ไปโดยนำความโกรธเคืองของเขาไปกับเขาด้วย เขาเบื่อหน่ายกับปัญหานี้มานานแล้วและไม่อยากสนใจมันอีกต่อไป เนื่องจากแอตติคัสเต็มใจที่จะจัดการกับมันด้วยตัวเขาเอง แจ็คสันจึงยินดีที่จะให้เขาทำเช่นนั้นแอตติคัสทรุดตัวลงบนเก้าอี้อย่างทรุดโทรมขณะฟังรถของแจ็คสันขับออกไป เขาเข้าสู่ความงุนงงชั่วขณะแล้วดึงโทรศัพท์ออกมากดหมายเลข “ขอรายละเอียดการติดต่อของเบอร์นาเด็ตต์ เลกรานด์ด้วย ขอบคุณ"…เวลา 20.00 น. แอตติคัสและเบอร์นาเด็ตต์ได้พบกันที่ร้านอาหารฝรั่งเศสแห่งหนึ่ง มันเป็นการรวมตัวกันระหว่างเพื่อนเก่าแต่ความรู้สึกในอดีตของพวกเขาได้หายไปนานแล้ว เบอร์นาเด็ตต์ไม่ใช่นักเรียนที่อ่อนเยาว์และไร้เดียงสาของแอ
นอกจากความจริงที่ว่าเขาไม่ได้ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในวันนั้นและแม้ว่าเขาจะดื่มก็เถอะ เขาจะไม่มีวันหมดสติหลังจากดื่มเพียงแค่แก้วเดียว ทุกคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เบอร์นาเด็ตต์ไม่ได้พยายามปิดบังเลย “ถ้าฉันไม่ใช้วิธีนี้ ฉันจะหวังที่จะได้อยู่กับคุณได้ยังไง? คุณไม่ยอมให้ความร่วมมือ ดังนั้นฉันจึงต้องผ่านความพยายามอย่างอุตสาหะ มันเหนื่อยมาก ฉันไม่สนใจว่าคุณแต่งงานแล้ว การแต่งงานของคุณเป็นเพียงบัตรสถานที่อยู่ จริง ๆ ฉันไม่ได้ต้องการสถานะที่เป็นทางการด้วย”แอตติคัสรู้ว่าระหว่างเขากับเบอร์นาเด็ตต์จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ในขณะที่เขาหมดสติ ดังนั้นเขาจึงสบายใจมาก “ได้โปรดมีศักดิ์ศรีบ้าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา คุณยังเด็กอยู่ อย่าทำให้ชื่อเสียงของตัวเองแปดเปื้อนเลย”เบอร์นาเด็ตต์ยิ้มอย่างเงียบ ๆ จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เธอเปิดประตูพลางสวมเสื้อนอนครึ่งตัวที่โปร่งใส ด้านนอกประตูมีกลุ่มครูและนักเรียน ในขณะนั้นเองที่แอตติคัสรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ได้หลอกเขาหลังจากเหตุการณ์นั้น เขาก็ได้ออกจากเมืองและไม่ทิ้งอะไรไว้ข้างหลังเลย เบอร์นาเด็ตต์ไม่ได้ติดต่อเขาอีกเลย เขาไม่ถูกพบที่ไหนเลย แต่เธอไม่จำเป
ทิฟฟานี่ยังคงไม่ค่อยเข้าใจ ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นหลังจากที่ฟังเรื่องซุบซิบจากเพื่อนร่วมงาน เธอตรวจสอบข่าวและมองดูบทความต่าง ๆ จิตใจของเธอก็ชาไปทันที เมื่อเธอรวบรวมสติตัวเองได้ แจ็คสันก็ได้หายตัวไปแล้ววันนี้เธอมาถึงที่ทำงานพร้อมแจ็คสัน พอเธอรีบออกไป แจ็คสันก็ได้ขับรถออกไปแล้ว เธอรู้ว่าเขากำลังจะกลับไปที่บ้านตระกูลเวสต์เพื่อเผชิญหน้ากับแอตติคัส แม้ว่าเธอจะกลัว แต่เธอก็ไม่สามารถเพิกเฉยเขาในเวลาเช่นนี้ได้ แจ็คสันสามารถทุบตีผู้ชายจนเสียชีวิตได้เมื่อเขาสูญเสียการควบคุม!เมื่อเธอไปถึงที่พักของตระกูลเวสต์ด้วยรถแท็กซี่ แจ็คสันและแอตติคัสก็ไม่ถูกพบที่ไหนเลย มีเพียงซัมเมอร์ที่เดินไปมาอย่างประหม่าในห้องนั่งเล่นเท่านั้น“แจ็คสันไปไหน? เขาอยู่ที่นี่ไหม?” ทิฟฟานี่ถามซัมเมอร์พยักหน้าทั้งน้ำตา “เขาอยู่ที่นี่ ในห้องทำงานชั้นบน เขาขังตัวเองไว้กับพ่อของเขา ฉันเข้าไปไม่ได้ ฉันกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น แต่ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ฉันขอโทษ ทิฟฟ์ ฉันต้องดูเหมือนตัวตลก…”ทิฟฟานี่จะคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องตลกได้ยังไง? เธอรีบขึ้นไปชั้นบนแล้วเคาะประตู “แจ็คสัน! เปิดประตู ค่อย ๆ คุยกัน อย่า
เสียงคำรามอย่างกะทันหันของแจ็คสันทำให้ทิฟฟานี่ตกใจจนเธอปล่อยทิชชู่ในมือหล่นลง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตะโกนใส่เธอ เธอรู้สึกลำบากใจแอตติคัสพยุงตัวเองโดยจับโต๊ะแล้วฝืนยิ้ม “ฉันไม่เป็นไร ทิฟฟานี่ เขาไม่ผิด ฉันไม่สมควรได้รับมันจริง ๆ ฉันไม่ควรลากครอบครัวเวสต์เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ มันปัญหาของฉัน แต่ฉันเป็นคนที่หนักแน่นพอ ฉันจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างถูกต้อง เพราะฉันไม่ได้ทำอะไรผิด...”ทิฟฟานี่เชื่อว่าแอตติคัสพูดความจริง เธอไม่สามารถเชื่อมโยงชายตรงหน้าเธอด้วยคำว่า 'ทนไม่ได้' ได้ “ฉันเชื่อคุณ… เราไปโรงพยาบาลกันไหม? อย่าโกรธแจ็คสันเลย เขามักจะสูญเสียการควบคุมพลังของเขาเมื่อเขาโกรธ…”แอตติคัสส่ายหัว “ฉันไม่เป็นไร เขาควบคุมความแรงของเขาแล้ว ฉันไม่เป็นไร ฉันจะไม่ตายหรอก เธออยู่กับแม่สามีของเธอเถอะ บอกหล่อนว่าฉันไม่เคยหักหลังหล่อน ความผิดพลาดเพียงอย่างเดียวของฉันคือการล้มเหลวในการจัดการกับเรื่องนี้และทำให้ทุกคนในเมืองรับรู้มัน”พอเขาพูดเสร็จแจ็คสันก็พุ่งเข้าหาทิฟฟานี่และลากเธอออกไป “คุณกำลังทำอะไร? คุณสงสารเขาเหรอ? คุณไม่รู้จักที่ของคุณเหรอ? กลับไปที่สำนักงานเดี๋ยวนี้!”ทิฟฟานี่ไม่เคยมีนิ