Share
บทที่ 657 ความช่วยเหลือจากตระกูลเทรมอนต์
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 658 การตบไปในทิศทางที่ถูกต้อง
มาร์คยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “ฉันจะกลับบ้านแม้ว่านายจะทุบตีฉันจนตายก็ตาม ฉันไม่ได้รู้จักพ่อของนายดีพอ แต่ถ้าทิฟฟานี่ขอความช่วยเหลือจากฉัน แสดงว่าสถานการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่หนังสือพิมพ์บอก นายจะเพิกเฉยต่อมันก็ได้ แต่ฉันไม่สามารถทำให้คุณหญิงเทรมอนต์และลูกชายของฉันโกรธเคืองได้ นายอยู่ในห้องทำงานของฉันและสงบสติอารมณ์ตัวเองสักพักก่อนก็ได้ นายทุบเขาไปแล้ว ปล่อยมันไปและให้ฉันจัดการที่เหลือดีกว่า”มาร์คมองไปที่ทิฟฟานี่เมื่อเขาไปถึงที่คฤหาสน์เทรมอนต์แล้วนั่งลงข้าง ๆ แอเรียน “ฉันรู้ว่าทำไมเธอถึงขอให้ฉันกลับมาบ้าน แจ็คสันอยู่ข้าง ๆ ฉันตอนที่เธอโทรไป ฉันอาจจะโดนทุบตีได้ถ้าฉันไม่ระวังตัว…”ทิฟฟานี่รู้สึกกลัว “ก็ เราไม่รู้เลยว่าเขาอยู่ข้าง ๆ คุณ… วันนี้เขาทำให้ฉันกลัวแทบตาย ฉันตบเขาตอนที่อยู่คฤหาสน์เวสต์ด้วย ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียใจกับมัน แต่สถานการณ์มันซับซ้อนเกินไป ฉันอยากปลอบเขาเหมือนกัน แต่เขาดื้อมาก… ฉันเข้าไม่ถึงเขาจริง ๆ”มาร์คถอนหายใจ “ไม่ต้องกังวล เขาไม่ได้โกรธคุณ ผมรู้อารมณ์เขาดี เมื่อถึงจุดนั้น การตบเขาคงเป็นวิธีเดียวที่จะหยุดเขาได้ คุณพูดถูก ผมเกือบจะมีแผนที่จะจัดการกับเรื่องนี้แล้ว ผมจ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 659 ดีกัน
เมื่อเห็นเช่นนี้ หญิงชราก็อดไม่ได้ที่จะเบะปาก “ดูสิ สามีของเธอออกไปกับผู้หญิงคนอื่นแล้วเธอก็ยังคงใจเย็นอยู่ อย่าวิ่งมาร้องไห้กับฉันถ้าเกิดอะไรขึ้นล่ะ”แอเรียนส่ายหัว “คุณย่า! พวกเขาแค่กำลังจะไปทางเดียวกันเฉย ๆ อย่าพูดอย่างนั้น มันอาจเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ใช่กับทิฟฟ์ อย่าคิดกับทิฟฟ์แบบนั้นสิคะ!”ทาบิธาโบกมือขณะเดินออกไปที่สวน แอเรียนถอนหายใจยาว ผู้คนในวัยชราของพวกเขามักจะมีอะไรให้พูดมากขึ้น เธอไม่ได้สนใจขนาดนั้น เมื่อใดที่หญิงชราเข้าใจทิฟฟานี่มากขึ้นเขาก็จะหยุดพูดแบบนั้นเองทิฟฟานี่ตามมาร์คเข้าไปในห้องทำงาน เมื่อเธอเห็นแจ็คสันเธอก็เดินไปคุกเข่าลงข้าง ๆ เขาเพื่อดูมือที่บวมของเขา “เจ็บไหม?”แจ็คสันเบือนหน้าหนีโดยไม่พูดอะไร สิ่งเดียวที่เขาอยากทำตอนนี้คืออยู่เงียบ ๆ และไม่ทำอะไรเลยทิฟฟานี่รู้ว่ามาร์คอยู่ข้างนอกและรอให้เธอพาแจ็คสันออกไป เธอรวบรวมนิสัยที่ดีของทั้งชีวิตของเธอมาใช้ “แจ็คสัน… ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรตบคุณ ตอนนั้นคุณอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่ฉันทำไปเพราะฉันกลัวมาก คุณตะโกนใส่ฉันด้วย ฉันรู้ว่าคุณรู้สึกอย่างไร ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันอาจจะทำเช่นเดียวกัน แต่… พ่อของคุณเป็นผู้บริสุทธิ์
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 660 การกำหนดความสำคัญ
แจ็คสันพึมพำตอบอย่างเฉยเมยก่อนที่จะหลับตาลงและเอนหลังพิงเบาะรถอย่างเงียบ ๆเมื่อพวกเขากลับไปถึงไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่า เขาก็ถอดเสื้อที่เปื้อนเลือดออกแล้วไปอาบน้ำ ทิฟฟานี่หยิบชุดปฐมพยาบาลออกมาและรออย่างเงียบ ๆ เธอต้องการบรรเทาบาดแผลที่รบกวนจิตใจของเขา เธอต้องการให้เขาร่าเริงขึ้นจริง ๆ เธอจะอยู่เคียงข้างเขาเสมอจู่ ๆ แจ็คสันก็เลื่อนมือของเขาลงเสื้อผ้าของเธอจากด้านหลัง ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่ จากนั้นเขาก็ปีนคร่อมตัวเธอ “ผมต้องการคุณ…”พวกเขาไม่ได้ลึกซึ้งกันมาสักพักแล้วเนื่องจากปัญหาของเบอร์นาเด็ตต์ เธอเกือบจะสูญเสียการควบคุมเมื่อเธอได้กลิ่นหอมสดชื่นจากการอาบน้ำบนร่างกายของเขา อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าเขาเพียงแสวงหาการปลอบโยนทางจิตใจและเพียงพยายามจะปลดปล่อยมันออกมาตามนิสัยเช่นเดียวกับอดีตที่ไร้ความปราณีและไร้กังวลของเขา เธอต้องช่วยเขากำจัดนิสัยนี้ เธอเพียงต้องการลึกซึ้งกับเขาในนามของความรักเธอผลักเขาออกไปแล้วดึงก้านแอลกอฮอล์ออกเพื่อทำความสะอาดบาดแผลของเขา “ไม่ ฉันไม่ชอบเวลาที่คุณระบายอารมณ์ไม่ดีด้วยการมีเซ็กส์กับฉัน ฉันแค่ต้องการลึกซึ้งกับคุณเมื่อเราทั้งสองต้องการกันและกัน ฉันรู้ว่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 661 อาหารค่ำดั่งงานเลี้ยง
ในไม่ช้าเธอก็พิสูจน์ได้ว่าเขาทำอาหารอยู่จริง ๆ ผ่านไปไม่ถึงครึ่งวันแต่ดูเหมือนเขาจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว เขาสวมชุดอยู่บ้านที่ทำด้วยผ้าขนสัตว์สีขาวและมีผ้ากันเปื้อนพันรอบเอว เขาดูเหมือนผู้ชายที่ดีจากครอบครัวที่ดี เธอรู้ว่าภาพแห่งความสงบนี้เป็นเพียงเรื่องผิวเผินหัวใจของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล หัวใจของเธอเจ็บไปตามเขา เธอก้าวไปข้างหน้าและโอบแขนของเธอรอบร่างกายอันแน่นหนาของเขาและกดใบหน้าของเธอแนบกับหลังของเขาอย่างแน่นหนา “แจ็คสัน…”แจ็คสันตัวแข็งทื่อและยิ้ม “ทำไมจู่ ๆ ถึงอ่อนไหวแบบนี้? ผมแค่อยากทำอาหารเพราะผมไม่มีอะไรให้ทำ ไปอาบน้ำได้แล้ว อาหารเย็นจะเสร็จในไม่ช้า”เธอบีบเอวเขาอย่างยั่วยุ “ก็ได้ ฉันจะไปล้างตัวให้สะอาด…”บางทีมันอาจเป็นผลจากความพยายามของแจ็คสันที่จะปลอบโยนเพราะตอนนี้ทิฟฟานี่รู้สึกมีความสุขขึ้นมาก เธอฮัมเพลงขณะที่เธอลงไปชั้นล่างหลังจากที่อาบน้ำเสร็จและรออาหารเย็นอย่างเงียบ ๆ เธอจ้องไปที่อาหารที่วาววับและหอมกรุ่นทั่วโต๊ะและเกือบจะน้ำลายไหล “คุณพยายามมากเลยนะแจ็คสัน คุณคงต้องใช้เวลานานในการเตรียมสิ่งเหล่านี้ แต่ที่นี่มีเพียงเราสองคน ไม่จำเป็นต้องฟุ่มเฟือยขนาดนี้ก็ได้ ถ้าเร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 662 เงื่อนไขที่ไม่สามารถต่อรองได้
มาร์คดึงบุหรี่ออกจากกล่องบุหรี่ บอดี้การ์ดคนหนึ่งรีบจุดไฟให้เขาเขาพ่นควันออกมาก่อนจะพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ผมเป็นตัวแทนของตระกูลเวสต์ ดังนั้นคุณสามารถพูดได้อย่างอิสระ ผมจะซื่อสัตย์กับคุณนะ ตอนนี้จะไม่มีใครในตระกูลเวสต์มาพบคุณหรอก คุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณเวสต์เลย ทุกคนรู้เรื่องนี้ คิดเสียว่ามันเป็นวิธีการของเราในการกำจัดปัญหาด้วยเงิน”เบอร์นาเด็ตต์กัดฟัน “แล้วถ้าฉันไม่อยากคุยกับคุณล่ะ?”เขาเงยหน้ามองเธอและยิ้มเยาะ “ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง ถ้าคุณไม่พูด คุณก็จะไม่มีวันได้พูดอะไรอีก”นิ้วมือของเบอร์นาเด็ตต์เกร็ง “ก็ได้ ฉันจะพูด ฉันต้องการวิลล่าบนเนินเขาซาน เพเลกรีโน่และเงินสด 15 ล้านดอลลาร์ นี่คือเงื่อนไขของฉัน เงื่อนไขนี้ไม่สามารถต่อรองได้”วิลล่าบนเนินเขาซาน เพเลกรีโน่? และเงินสด 15 ล้านดอลลาร์? มาร์คหัวเราะด้วยแววตาที่เย็นชาและน่ากลัว “เฮ้… คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าคุณมีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องสิ่งเหล่านี้? แค่วิลล่าบนเนินเขาซาน เพเลกรีโน่ก็มีราคามากกว่า 15 ล้านดอลลาร์แล้วและคุณยังต้องการเพิ่มอีก 15 ล้านดอลลาร์อีกเหรอ? คุณนี่โลภมากจริง ๆ”“ถ้าฉันไม่โลภมากฉันก็คงไม่เล็งแอตติคัส เวสต์เป็น
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 663 เปลี่ยนกระแสน้ำ
“ก็ได้ ฉันจะพูด ฉันต้องการวิลล่าบนเนินเขาซาน เพเลกรีโน่และเงินสด 15 ล้านดอลลาร์ นี่คือเงื่อนไขของฉัน เงื่อนไขนี้ไม่สามารถต่อรองได้”มันเป็นเนื้อหาในการสนทนาของเธอกับมาร์คเมื่อสามวันก่อน ที่ถูกตัดให้เหลือสองสามประโยค เพียงพอที่จะทำให้เรื่องง่ายขึ้น เพียงพอที่จะกำหนดได้ชัดเจนว่าเธอเป็นคนขุดทองที่ชั่วร้าย!การตั้งครรภ์นอกสมรสของเธอก็ถูกเปิดเผยและกลายเป็นเรื่องไก่และวัวโดยชาวเน็ต ชาวเน็ตบางคนได้เผยแพร่หมายเลขโทรศัพท์และหมายเลขประจำตัวของเธอด้วยตอนนี้โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นจากคนที่โทรมาสแปม ทำให้เธอต้องปิดเครื่องไว้ตอนนี้เธอต้องซ่อนตัวอยู่ในโรงแรมเพราะกลัวเกินกว่าจะก้าวออกไป! ก่อนหน้านี้ ตอนที่เธอไปพบมาร์ค เธอได้ระมัดระวังคำพูดของเธอมากเพราะเธอกลัวว่าบทสนทนาจะถูกบันทึกไว้ น่าเสียดายที่ความกังวลใจของเธอในกระบวนการนี้คือการล่มสลายของเธอ ...ในขณะนี้ แอตติคัสเผชิญกับการสัมภาษณ์จากสื่อต่าง ๆ อย่างสงบ โดยให้รายละเอียดเกี่ยวกับข้อพิพาทของเขากับเธอ นักเรียนคนก่อน ๆ ของแอตติคัสก็ก้าวออกมาเป็นพยานด้วย เมื่อเธอดูฉากนี้ต่อหน้าเธอทางโทรทัศน์ เธอก็กรีดร้องเหมือนคนบ้าว่า “ฉันไปทำอะไรให้? แอตติคัส เว
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 664 โชคดีนะคุณเลกรานด์
เบอร์นาเด็ตต์นั่งลงข้างเตียงอย่างทรุดโทรม ผมของเธอยุ่งเหยิงและสายตาของเธอที่มีต่อแอตติคัสนั้นก็ซับซ้อน สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะไม่พูดอะไร เธอคิดว่าเขาจะมาคนเดียว แต่ตอนนี้ซัมเมอร์ดันมาด้วย เธอไม่อาจเปิดเผยรายละเอียดที่ทนไม่ได้ดังกล่าวให้โลกรู้ได้ นี่คือศักดิ์ศรีขั้นสุดท้ายของเธอ “ไม่มีอะไร ฉันแพ้แล้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา เด็กคนนั้นไม่ใช่ของคุณ นั่นคือทั้งหมด”ซัมเมอร์มองเบอร์นาเด็ตต์อย่างรังเกียจ เธอคิดว่าเธอจะได้ยินการเปิดเผยข้อมูลใหม่จากเบอร์นาเด็ตต์ เธอไม่ได้คาดว่าจะได้ยินสิ่งนี้ “เธอมันไร้ค่า เรากลับกันเถอะ โชคดีนะคุณเลกรานด์”ในท้ายที่สุด เบอร์นาเด็ตต์ก็ไม่ได้รับบ้านหรือเงินของมาร์คไว้ นอกจากความพินาศอย่างสมบูรณ์แล้ว เธอก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการเอารัดเอาเปรียบของเธอเลย คำขอสุดท้ายของเธอคือขอให้มาร์คกำจัดการสนทนาทางอินเทอร์เน็ตและมอบความสงบสุขให้กับเธอ เธอไม่มีปัญญาที่จะเล่นกับผู้ชายคนนี้การแบ่งแยกครั้งใหญ่ที่ไม่อาจแก้ไขได้นี้ได้แยกแจ็คสันและแอตติคัสออกจากกัน ซัมเมอร์ไม่ได้ขอให้แจ็คสันไปทานอาหารเย็นที่คฤหาสน์เวสต์เหมือนทุกสัปดาห์อีกต่อไป ถ้าพ่อกับลูกต้องมาเจอกัน พวกเขาจ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 665 ฉันนอนที่นี่ได้ไหม?
เธอหรี่ตาและสำรวจเขา เขาเคยสั่งเธอ แต่ตอนนี้บทบาทถูกผลิกแล้ว เธอรู้สึกอยากทรมานเขาทันที “เอาสิ อย่าลืมเติมเกลือด้วยล่ะ เกลือจะละเอียดกว่า น้ำตาลจะหยาบกว่า อย่าสลับกันล่ะ คุณต้องล้างผักด้วยนะ”มาร์ครู้สึกหมดหนทาง “ฉันผิดพลาดเพียงครั้งเดียวแหละน่า” ใช่ บะหมี่ชามล่าสุดที่เขาทำในคอนโดของเธอนั้นล้มเหลว มันควรจะง่ายกว่ามากในตอนนี้เพราะเขาเคยผ่านมันมาแล้วครั้งหนึ่ง คราวนี้เขาจะทำมันให้ดีเมื่อถึงเวลาที่เขาเสิร์ฟบะหมี่ลงบนโต๊ะ แอเรียนก็ได้กลิ่นของความอร่อยเป็นพิเศษ อาจเป็นเพราะเธอกำลังหิวโหย แต่มันรสชาติดีเกินคาดด้วยเมื่อเขาเห็นว่าเธอจดจ่อกับอาหารของเธอเพียงใด เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “อร่อยขนาดนั้นเลยหรือ?”“พอได้” เธอตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นเขาพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้ไม่สามารถสรรเสริญเขาอย่างจริงใจได้เลยหรือ? พอได้เหรอ? เธอหมายความว่าอย่างไร? ถ้ามันอร่อยก็บอกมาเลย ถ้าไม่ก็แค่พูดมันออกมา นั่นมันคือการประเมินแบบไหน? หลังจากหยุดชั่วครู่เขาก็หยิบกาแฟแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน “ฉันจะดูบัญชีเสร็จเร็ว ๆ นี้ คืนนี้ฉันทำงานล่วงเวลาเพื่อเธอเลยนะ”แอเรียนตัวแข็งทื่อ "มันดึกแล้ว ทำไมคุณถึงตรวจสอบบัญชีให้ฉัน
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
