บทที่ 703 แปลกประหลาด

รักแท้ไม่เคยจางหายตามกาลเวลา แต่อายุเหมือนเหล้าองุ่น

กาลเวลาจะช่วยเพิ่มความลึกและความละเอียดของไวน์เท่านั้น และจะไม่ส่งผลต่อคุณภาพของไวน์

เธอจำได้ว่า ครั้งแรกที่เธอแต่งงานกับกิดเดียน ลีย์ เป็นกึ่งบังคับขู่เข็ญและกึ่งลาออก ทําให้เธอตกลงใจ

ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอไม่คิดว่าทั้งสองคนจะเดินได้ไกลขนาดนี้

หลังจากอยู่กับเขาได้สักพักหนึ่ง เธอก็นึกขึ้นได้ว่านี่เป็นเวลาอันยาวนานแล้ว

ริมฝีปากของเธอแยกออกเล็กน้อยขณะที่เธอจ้องมองที่เขา เธอพูดด้วยความจริงใจว่า “ฉันด้วย ฉันคิดถึงคุณเสมอ ทุกนาที ทุกวินาที และทุกวัน”

ถ้อยแถลงนี้ทำให้เขาหน้ามืดตามัวแท้จริง

ก่อนหน้านี้ ใบหน้าหล่อเหลาของเขามีรอยยิ้มบาง ๆ อยู่แล้ว แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข

มุมปากของเขาแยกออกจากกัน ทําให้ใบหน้าของเขากลายเป็นยิ้มกว้าง

“คุณจะกลับมาในอีกสามวัน?”

"ค่ะ"

“ผมจะไปรับคุณที่สนามบิน”

"ตกลง" เนลล์หยุดแล้วเตือนเขาอย่างอ่อนโยนว่า “อย่าไปเร็วเกินไป เพียงไปถึงตามเวลาที่กำหนดและระมัดระวังบนท้องถนน”

กิดเดียนพยักหน้า ทั้งคู่ได้คุยกันต่ออีกสักพัก จนกระทั่งมาถึงบริษัท จากนั้นทั้งคู่ก็บอกลากันและหอมแก้มกัน

เ