Share
บทที่ 770 ความคุ้มครองสองเท่า
Related chapters
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 771 ถือไพ่เหนือกว่า
ในสถานที่ที่วิกกี้ได้อาศัยอยู่ มีพร้อมทั้งอาหารเตรียมไว้ให้กับเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้เงินมากมายนัก ทั้งหมดที่เธออยากจะทำก็คือ เอาเงินให้กับเจนนี่ไว้เพื่อลงทุนหลังจากที่เจนนี่ได้ฟังแบบนั้นแล้ว เธอจึงทิ้งความลังเลและความกังวลในใจออกไป พลางยอมรับเงินนั้นไว้ด้วยความโล่งใจวิกกี้ไม่อยากอยู่กับเจนนี่นานจนเกินไป เธอจึงรีบกลับไปอย่างรวดเร็วเมื่อเธอกลับมาถึงที่คฤหาสน์ เธอก็ได้สังเกตเห็นรถคันหนึ่งที่เธอไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนจอดอยู่ข้างนอกเธอเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยพลางเดินลงจากรถ ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในอาคาร เธอก็ได้ยินเสียงเหมือนผู้หญิงคนหนึ่งกำลังโมโหอยู่“ใครเป็นคนอนุญาตให้พวกเธอพาผู้หญิงคนนี้เข้ามากันมิทราบ? พวกเธอไม่รู้กันเลยเหรอว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเข้ามายังตระกูลเกรแฮม?”น้ำเสียงที่เปล่งออกมาของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ปิดบังความโกรธเอาไว้เลย วิกกี้หันหน้าไปมองและเห็นพ่อบ้านออสบอร์นจากหางตาของเธอ เขาวางมือไว้แนบชิดกายของเขาด้วยท่าทีที่สงบเสงี่ยม และก้มศีรษะลงราวกับว่าเขาไม่ได้รับฟังอะไรเลยแม้แต่น้อยภาพความทรงจำได้แวบเข้ามาในดวงตาของเธอ วิกกี้
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 772 ใช้ความเบี่ยงเบนอย่างมีไหวพริบ
เมื่อทุกคนกำลังคิดว่าเรื่องราวนี้จะจบลงในแบบที่วิกกี้จะต้องถูกครอบครัวเกรแฮมโยนทิ้งไป ทันใดนั้นเองเสียงทุ้มต่ำที่แสนจะเย็นชา และเหมือนมึนเมาเล็กน้อยก็ดังขึ้นมาจากทางเข้า“นี่พวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่?”ร่างสูงยาวที่สวมรองเท้าหนังคู่หนึ่งกำลังเดินอยู่บนพื้นหินอ่อน ทำให้เกิดเสียงกระทบกันที่สดใส ปรากฏในสายตาของทุกคนที่อยู่ที่นั้นขณะที่เขายืนอยู่ตรงทางเข้าภายใต้แสงไฟที่สาดส่องเข้ามา จึงทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน แต่เท่าที่ได้ฟังน้ำเสียงโทนต่ำของเขาก็รับรู้ได้เลยว่าเขาไม่มีความสุขลักษณะท่าทางของชายคนนี้เป็นเหมือนกับก้อนหินที่ตกลงไปในทะเลสาบ พื้นที่ที่มีผลต่อหัวใจของทุกคนก็เหมือนกับระลอกคลื่นในน้ำที่แตกต่างกันไปหมดคุณนายเกรแฮมหน้าตาซีดเผือด มือของโรสน้อยกำลังลอยอยู่กลางอากาศ คนรับใช้ที่เหลือต่างพากันก้มหน้าลงต่ำ และแม้แต่พ่อบ้านออสบอร์นเองก็ก้มหน้าลงเช่นเดียวกัน แขนที่เคยไขว้กันไว้ในก่อนหน้านี้ได้เปลี่ยนตำแหน่งไป ราวกับว่าเขากำลังโบกมือให้กับเกรกอรีมีเพียงแค่วิกกี้เท่านั้นที่กำลังยืนอยู่กลางห้องนั่งเล่น และไม่ขยับตัวเลยแม้แต่นิ้วเดียว ส
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 773 ขอความช่วยเหลือ
อันที่จริงเมื่อตอนที่วิกกี้และเกรกอรียังคงสนิทสนมกันอยู่ มันเหมือนกับว่าเธอไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลยว่ามีคนคอยคุ้มกันอยู่ใกล้ ๆมันเป็นเพียงสิ่งที่พวกเขาสังเกตเห็นได้ในตอนนั้น และในตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ได้ถูกปิดบังเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าเกรกอรีได้ปรับปรุงระบบการรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์ของเขาไว้เป็นอย่างดีในฐานะของนักฆ่าที่เก่งกาจ เธอชำชองกับการทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมรอบตัวของเธอได้เป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้น เธอกลับไม่ได้นึกถึงระบบรักษาความปลอดภัยที่ซ่อนอยู่ไว้มากมายนัก ท้ายที่สุดเกรกอรีเขาก็เป็นคนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลเกรแฮมก็รวยมาก ๆ อีกด้วย!คนรวยมักจะดูแลรักษาชีวิตของตนไว้เป็นอย่างดี หากพวกเขาไม่จ้างเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่มีทักษะสูงมาปกป้องและป้องกันพวกเขาในทุก ๆ วันแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากว่าวันนึงเกิดมีใครบางคนตั้งใจจะปล้นพวกเขาด้วยอาวุธปืนขึ้นมาอีกอย่างจงพึงรู้ตัวไว้อยู่เสมอว่ามีคนจำนวนมากที่เกลียดชังพวกคนรวยบนโลกใบนี้ถึงอย่างนั้นเธอก็จดบันทึกทุกอย่างเอาไว้ เพื่อจดจำตำแหน่งจุดระบบรักษาความปลอดภัยที่ซ่อนเอาไว้อยู่ภายในค่ำคืนที่มืดมิด และมีลมพัดแร
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 774 ความลับที่ซ่อนอยู่
เสียงฝีเท้าของวิกกี้นั้นเงียบสงบแต่มั่นคงในทุกอย่างย่างก้าวที่เดิน ราวกับมีค้อนขนาดใหญ่ได้เคาะหัวใจของเธอด้วยความอ่อนโยน มันอาจจะไม่ได้รู้สึกเจ็บปวด แต่คุณจะสามารถรับรู้ได้ถึงความเศร้าโศกปนกับความทุกข์ทรมานของเธอหลังจากที่ชายกระโปรงของผู้หญิงคนนั้นพ้นผ่านไปจากทางเข้าของประตูห้อง ประตูห้องสมุดก็ค่อย ๆ ถูกเปิดออกอย่างเงียบ ๆ เกรกอรีเลิกคิ้ว ขณะที่ประตูห้องของเธอถูกปิดลงด้วยเสียงดังปังในขณะนั้นเองน้ำเสียงเย้ยหยันของผู้ชายคนหนึ่งก็ได้ดังเข้ามาในหูฟังของเกรกอรี“เจ้านายครับ ทำไมคุณถึงไม่แสดงความขอบคุณที่พี่สะใภ้ได้เข้ามาหาถึงที่ประตูในตอนดึกขนาดนี้ละครับ?”น้ำเสียงแดกดันดังขึ้นผ่านจากหูฟังชายคนนั้นกดริมฝีปากของเขาไว้ให้เป็นเส้นตรง เขาย้อนนึกกลับไปยังสถานการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อสองนาทีที่แล้ว กับผู้หญิงที่ยืนพิงขอบประตูห้องของเขาด้วยความเกียจคร้านในชุดนอนสีม่วงแดงดวงตาของเขาหรี่ลงพลางพูดออกมาด้วยความเย็นชาว่า “ดูเหมือนว่าช่วงนี้นายจะมีเวลาเหลือค่อนข้างมากนะ ฉันว่าฉันควรจะพาเซเลน่าไปฝึกซ้อมกับนายจะดีไหม?” “ห๊ะ ไม่นะ ไม่!” อีกฝั่งของเสียงรีบเปลี่ยนคำพูดของเขาอย่างรวดเร็ว “ผมไม่ได
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 775 ความสงบ
ในห้องนั่งเล่นที่อาคารรับรองหลักเกรกอรีที่กำลังนั้งรออยู่ตรงนั้นแต่งตัวจัดเต็มเลยทีเดียวปกติจะไม่ค่อยเห็นเขาใส่ชุดสีขาวสบายตาแบบนี้สักเท่าไหร่ เหมือนว่าความขาวนั้นได้ชะล้างความหมองคล้ำของเขาออกไป จึงทำให้เขาดูสดใสและหล่อเหลาขึ้นมาในทันตา มันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้กลับมาเป็นเด็กนักเรียนมหาวิทยาลัยอีกครั้งที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กับเขาเป็นชายท่าทางมูมมามคนหนึ่งที่กำลังทิ้งตัวพิงโซฟาด้วยท่าทีเก้ ๆ กัง ๆ ในขณะที่ในมือของเขากำลังถือองุ่นพวงหนึ่งพลางยัดใส่ปากทีละชิ้น“นี่นายจะบ้าไปแล้วเหรอเกรกอรี? ไม่ใช่ว่านายเคยบอกไว้เหรอว่านายไม่เคยรอผู้หญิงคนไหน? ใครคือสาวงามที่ทำให้นายต้องมานั้งรออยู่แบบนี้กัน?”ความจริงแล้วเขาตื่นนอนตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ ดังนั้นเขาคิดว่าเขาควรจะรอต่อไปอีกสักหน่อยเกรกอรีกำลังอ่านข่าวบนไอแพดของเขา พลางเหลือบตามองขึ้นไปที่มัสซิโม โนแลนผิวของเขาซีดเผือด ราวกับก้อนน้ำแข็งที่มีอายุมานับร้อยล้านปี“นายจะกลับเลยก็ได้นะถ้าลำคานมากละก็”สีหน้าของมัสซิโมเปลี่ยนไปด้วยความน่ากลัว เขารีบพูดแย้งขึ้นมาว่า “เฮ้ อย่าใส่ใจเลย ฉันก็แค่พูดล้อเล่นเอง”เมื่อพูดจบ เขาก็เอนร่างกาย
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 776 ความขุ่นเคืองที่บริสุทธิ์
เกรกอรีและยูเลียนา เดินเข้าไปขึ้นรถโรลส์รอยซ์ซึ่งจอดรออยู่ด้านหน้าแล้ววิกกี้ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่มัสซิโมจะตามหลังเธอมาติด ๆเขาเป็นคนร่าเริงและมีไหวพริบที่ดี เขาเห็นมาแต่ไกลว่าเกรกอรีและยูเลียนาได้ขึ้นรถคันแรกไปแล้ว มันจึงทำให้เขารู้สึกแย่แทนวิกกี้ เขารีบพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มว่า “คุณโธมัสครับ คุณรังเกียจไหมถ้าเราจะนั้งรถคันเดียวกัน”วิกกี้เปิดประตูรถเลกซัสแล้วกระโดดขึ้นไปนั้งบนเบาะทันทีในเวลาเดียวกัน เธอก็ตอบคำถามของเขาว่า “แล้วแต่คุณเลยละกันค่ะ”มัสซิโมกำลังเดิมพันอยู่เขารู้สึกเหมือนว่าตัวเขาเองเป็นคนกลางที่กำลังติดอยู่ระหว่างคนสองคนที่มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีเท่าไหร่นักเมื่อคิดว่าพวกเขาเป็นหนี้บุญคุณกันมากมายขนาดนี้ แต่ก็ยังมีความซาบซึ้งต่อกันจนอาจจะเรียกได้ว่าเป็นความบาดหมางกันทั้งตระกูลเลยก็ว่าได้ เขาส่ายหัวและตัดสินใจที่จะทำเป็นไม่สนใจกับเรื่องนี้ เขาเดินไปที่ประตูอีกฝั่งแล้วกระโดดขึ้นรถสนามกอล์ฟที่พวกเขากำลังจะไปนั้นอยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์มากนัก เพราะว่าเป็นสนามกอล์ฟของเกรกอรีนั้นเองการเดินทางไปที่นั่นใช้เวลาเพียงแค่ยี่สิบนาทีเท่านั้นคนขับรถส่วนตัวปล่อยให้พวกเขาล
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 777 โดยไม่มีเงื่อนไข
ชายคนนั้นถอยหลังกลับไปสองสามก้าวเนื่องจากโดนแรงปะทะ และแน่นอนว่าเขาไม่สามารถเอื้อมมือไปถึงลูกกอล์ฟได้ วิกกี้จึงรีบฉวยโอกาสจากสิ่งนี้เธอพยายามตั้งท่าให้ดีที่สุด ขณะที่เธอกำลังจะทำคะแนนได้นั้น ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังของเธอก็รีบหยุดเธอเอาไว้ด้วยไม้กอล์ฟของเขา เธอรู้สึกเหมือนกับว่ามีมือที่แข็งแรงกำลังดึงแขนของเธอออก ซึ่งนั้นทำให้เธอเสียโอกาสในการทำคะแนนอีกครั้งวิกกี้เริ่มรู้สึกรำคาญเต็มทนมาถึงตอนนี้ พวกเขาทั้งคู่รู้แล้วว่าพวกเขาแต่ละคนมีเล่ห์เหลี่ยมสกปรกอยู่มากมาย การแข่งขันในรอบนี้ไม่ใช่แค่การเล่นของเล่นเด็กอีกต่อไปวิกกี้ก้มโค้งหลังของเธอลง ดวงตาของเธอคมกริบ ในขณะที่เกรกอรีก็ทำการป้องกันเช่นเดียวกันเธอกัดฟันกรอด “วันนี้คุณจะต้องแพ้แน่นอน”เกรกอรียิ้มออกมาอย่างเย็นชา “นี่คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”"แน่นอนที่สุด!"เมื่อเธอพูดจบ เธอก็พุ่งตัวผ่านช่องว่างระหว่างวงแขนของเขาอย่างรวดเร็วในทันทีเกรกอรีขมวดคิ้ว เขาไม่มีเวลามาตอบกลับเมื่อเธอคว้าไม้กอล์ฟได้และกระโจนตัวไปทางขวาของเกรกอรีอย่างกระฉับกระเฉงและว่องไว มือขวาของเธอแกว่งไปมาเบา ๆ และทำให้ลูกกอล์ฟลอยขึ้นไปบนอากาศด้วยการตีเบา ๆ จากการ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 778 ไม่คุ้มค่า
ท้ายที่สุดเขาก็ก้มศีรษะลงและพูดว่า “ก็ได้ แต่ถ้าพูดในฐานะเพื่อน ผมก็ไม่อยากเห็นคุณต้องเจ็บปวด เมื่อสี่ปีที่แล้วที่ผมเลือกที่จะอยู่ข้างเขาเพราะสถานการณ์ในตอนนั้นมันบีบบังคับ ไม่ใช่เพราะว่าผมจะมีเจตนาร้ายต่อคุณนะ วิก ผมหวังว่าคุณคงเข้าใจ”วิกกี้ไม่ได้พูดอะไรตอบ คิ้วของเธอยังคงสงบเหมือนในก่อนหน้านี้ แต่ส่วนที่ลึกลงไปในดวงตาของเธอกลับมีแสงระยิบระยับเธอตอบเขาอย่างเฉยเมยว่า “ทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นมันเป็นอดีตไปแล้ว”ใช่ มันเป็นอดีตไปแล้ว!บาดแผลทั้งหมดที่เธอได้รับมา เธอสามารถทำเป็นไม่สนใจมันได้ ทุกความเจ็บปวดที่เธอต้องทนทุกข์อยู่กับมันเธอสามารถลืมได้ และทุกคนที่ทรยศหักหลังเธอ เธอก็สามารถให้อภัยพวกเขาได้เช่นกันแม้ว่าจะมีอยู่สิ่งหนึ่งที่เธอไม่สามารถเมินเฉยได้นั้นก็คือ การลืมและการให้อภัยนั่นคือพวกพี่น้องของเธอที่ต้องเสียชีวิตไปเพราะเธอแม้ว่าพวกเขาจะรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับเกรกอรีเป็นอย่างดี แต่พวกเขาก็ยังเต็มใจที่จะเชื่อใจเธอ และเชื่อในคำมั่นสัญญาของเธอที่ว่าเธอจะไม่มีวันทรยศต่อองค์กรทุกคนปฏิบัติต่อเธอด้วยความจริงใจและต้อนรับเธอด้วยความกระตือรือร้น พวกเขาเชื่อว่าสีดำก็คือส
Latest chapter
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1087 บทส่งท้าย (ตอนจบ)
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1086 แม่ทูนหัวอยู่นี่แล้ว
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1085 พาเธอไปเอง
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1084 เจมและมูน
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1083 เขารู้สึกผิด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1082 ผ่าตัดประสบความสำเร็จ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1081 คลอดก่อนกำหนด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1080 รวมญาติ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1079 นี่คือรักแท้
