บทที่ 772 ใช้ความเบี่ยงเบนอย่างมีไหวพริบ

เมื่อทุกคนกำลังคิดว่าเรื่องราวนี้จะจบลงในแบบที่วิกกี้จะต้องถูกครอบครัวเกรแฮมโยนทิ้งไป ทันใดนั้นเองเสียงทุ้มต่ำที่แสนจะเย็นชา และเหมือนมึนเมาเล็กน้อยก็ดังขึ้นมาจากทางเข้า

“นี่พวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่?”

ร่างสูงยาวที่สวมรองเท้าหนังคู่หนึ่งกำลังเดินอยู่บนพื้นหินอ่อน ทำให้เกิดเสียงกระทบกันที่สดใส ปรากฏในสายตาของทุกคนที่อยู่ที่นั้น

ขณะที่เขายืนอยู่ตรงทางเข้าภายใต้แสงไฟที่สาดส่องเข้ามา จึงทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน แต่เท่าที่ได้ฟังน้ำเสียงโทนต่ำของเขาก็รับรู้ได้เลยว่าเขาไม่มีความสุข

ลักษณะท่าทางของชายคนนี้เป็นเหมือนกับก้อนหินที่ตกลงไปในทะเลสาบ พื้นที่ที่มีผลต่อหัวใจของทุกคนก็เหมือนกับระลอกคลื่นในน้ำที่แตกต่างกันไปหมด

คุณนายเกรแฮมหน้าตาซีดเผือด มือของโรสน้อยกำลังลอยอยู่กลางอากาศ คนรับใช้ที่เหลือต่างพากันก้มหน้าลงต่ำ และแม้แต่พ่อบ้านออสบอร์นเองก็ก้มหน้าลงเช่นเดียวกัน แขนที่เคยไขว้กันไว้ในก่อนหน้านี้ได้เปลี่ยนตำแหน่งไป ราวกับว่าเขากำลังโบกมือให้กับเกรกอรี

มีเพียงแค่วิกกี้เท่านั้นที่กำลังยืนอยู่กลางห้องนั่งเล่น และไม่ขยับตัวเลยแม้แต่นิ้วเดียว ส