คนเหล่านั้นส่งเธอออกไปการลงโทษของพ่อบ้านออสบอร์นถือเป็นความเมตตาต่อทุกคนอย่างไรก็ตาม วิกกี้ยังคงรู้สึกไม่สบายใจเธอไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอรู้สึกว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเจียน่าไม่น่าจะใช่คนที่จะทำอะไรเช่นนั้นได้ แต่ในเวลานี้หลักฐานทั้งหมดชี้ไปที่เธอ แม้แต่วิกกี้เองก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ ดังนั้นสิ่งที่เธอทำได้คือการปล่อยให้มันเป็นเช่นนั้นไปในที่สุดเรื่องขบขันก็จบลงวิกกี้รู้สึกเพลียเล็กน้อย จึงบอกให้แอนเดรียพาเธอกลับไปที่ห้องของเธอเมื่อเธอเดินผ่านทางเดิน เธอก็เห็นเรน่าและสาวใช้อีกสองสามคนกำลังจะไปส่งเจียน่า พวกเขาออกจากห้องของคนรับใช้ และมุ่งหน้าไปยังประตูทางเข้าหลักเจียน่าถือกระเป๋าเดินทางที่ดูธรรมดาเอาไว้ในมือและสะพายกระเป๋าเป้เอาไว้ข้างหลัง สิ่งเหล่านั้นคงจะเป็นสมบัติของเธอทั้งหมดเธอยังคงร้องไห้และยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาในเวลาเดียวกัน เธอก็พยักหน้าราวกับว่าเธอเข้าใจในสิ่งที่เรน่า และคนอื่น ๆ พูดวิกกี้ถอนหายใจ ในขณะที่เธอมองเห็นเช่นนั้น จากนั้นเธอก็หันหลังกลับและมุ่งหน้าไปยังห้องของเธอเมื่อเรื่องวุ่นวายทั้งหมดเกิดขึ้น เธอจึงไม่มีอารมณ์ทานอาหารกลางวัน ในตอนบ่ายเธอฝึกป
จู่ ๆ วิกกี้ก็นึกถึงสิ่งที่แอนเดรียพูดเกี่ยวกับนางสนมในก่อนหน้านี้ จากนั้นแสงแห่งความเย้ยหยันก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ“มีธุระอะไร?”เธอถามอย่างไม่ใส่ใจยูเลียนาดูเหมือนจะมีความสุขเป็นพิเศษในวันนี้ เธอเดินเข้าไปหาวิกกี้ราวกับนางแบบและพูดว่า “ไม่มีอะไร เกรกอรีเพิ่งจะสั่งให้คนนำสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาให้ฉัน และในเมื่อเธอเองก็อยู่ที่นี่ ดังนั้นฉันจึงคิดว่าจะให้บางอย่างแก่เธอเป็นพิเศษเช่นกัน เพราะว่าฉันคงไม่สามารถเพลิดเพลินกับสิ่งที่ยอดเยี่ยมทั้งหมดนี้ได้เพียงลำพัง”ในขณะที่พูด ยูเลียนาก็กวักมือเรียกจินนี่ จากนั้นเธอก็เดินเข้ามาพร้อมกับถาดในมือ ยูเลียนาหยิบของในถาดมาวางไว้บนโต๊ะตรงหน้าเธอ“โสมภูเขาฉางไป่ชั้นหนึ่ง สิ่งนี้ไม่เพียงแต่จะทำให้ผิวพรรณดูอ่อนเยาว์เท่านั้น แต่ยังช่วยให้อายุยืนยาวอีกด้วย ฉันจะแบ่งมันให้กับเธอ”วิกกี้จ้องมองไปที่โสมที่ถูกโยนลงบนโต๊ะในขณะนั้น แอนเดรียเพิ่งจะเก็บจานเสร็จและกำลังเดินเข้ามา เมื่อเห็นฉากนี้ สีหน้าของเธอก็มืดมนลงในทันทีเธอรีบเดินเข้าไปหาวิกกี้และก้มหน้าลง“คุณโทมัส…”เธอคิดว่าวิกกี้จะโต้กลับด้วยความโกรธวิกกี้ยิ้มจาง ๆเธอยกมือขึ้นตรวจดูโสมและกล่
วิกกี้มองดูเธออย่างเงียบ ๆจากนั้นยูเลียนาก็พูดเบา ๆ ว่า “ที่จริงแล้วฉันเดิมพันกับเกรกอรีเอาไว้”วิกกี้ยังคงไม่พูดอะไรยูเลียนากล่าวต่อ “ถ้าเขาแพ้เดิมพันนี้ เขาจะต้องแต่งงานกับฉัน แต่ถ้าเขาชนะ ฉันจะออกไปจากที่นี่และจะไม่มารบกวนเขาอีก”วิกกี้หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”ยูเลียนาโบกมือและกล่าวว่า "ไม่ ไม่ ไม่ สิ่งนี้มันเกี่ยวข้องกับเธอ”ในขณะที่พูดเช่นนั้น เธอก็เอนตัวเข้ามากระซิบข้างหูของวิกกี้ว่า “วิกกี้ เธออยากรู้ไหมว่าในหัวใจของเขาใครสำคัญกว่ากันระหว่างฉันกับเธอ”สายตาของวิกกี้สั่นไหว เธอมองไปที่ยูเลียนาด้วยคิ้วที่ขมวดเล็กน้อย"เธอหมายความว่ายังไง?"ยูเลียนายิ้มหวาน “เธอคงยังไม่รู้ว่าเกรกอรีมีแผนการใหญ่ในตอนนี้ และฉันก็เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญในแผนการนั้น“ฉันพนันกับเขาเอาไว้ว่า ถ้าฉันรอดจากแผนการนั้นได้ เขาจะต้องแต่งงานกับฉัน แต่ข้อกำหนดเบื้องต้นคือเธอจะต้องออกไปจากที่นี่ก่อน”ดวงตาของวิกกี้เย็นชาเสียงของยูเลียนายังคงแผ่วเบา แต่ราวกับว่ามันถูกปกคลุมไปด้วยเวทย์มนตร์อันไร้ขอบเขต และยังสามารถดึงดูดผู้คนลงสู่ขุมนรกได้เธอกระซิบว่า “ระหว่างผลประโยชน์และเธอ เขาไ
จึงเป็นเหตุที่ทำให้วิกกกี้ต้องอยู่ในคุกถึงสี่ปีจู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าขบขันเธอมองดูเกรกอรีและถามว่า “นายเชื่อว่าฉันเป็นคนผลักเธอจริง ๆ เหรอ?”การแสดงออกของเกรกอรีเย็นชาและแข็งกระด้าง “ข้อเท็จจริงอยู่ตรงหน้านี้แล้ว”วิกกี้หัวเราะเยาะเธอหัวเราะเยาะถึงแม้ว่าเธอจะโศกเศร้าอยู่ภายในเธอพูดเบา ๆ ว่า “สี่ปีที่แล้วนายก็ไม่เชื่อฉัน ฉันคิดว่าเหตุผลที่นายตามหาฉันอีกครั้งหลังจากสี่ปีผ่านไป และบังคับให้ฉันอยู่กับนาย เป็นเพราะว่านายตระหนักถึงความผิดพลาดของตัวเอง และหวังว่าฉันจะยอมรับนาย และเราจะได้เริ่มต้นกันได้ใหม่อีกครั้ง“แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า ฉันมันไร้เดียงสาเกินไป เพราะไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ไม่ว่าจะมีประสบการณ์มากน้อยเพียงใด แต่คนที่ไม่เคยเชื่อในตัวนาย ก็จะไม่มีวันเชื่อในตัวนายอีกครั้งไม่ว่าจะยังไงก็ตาม“เกรกอรี เกรแฮมฉันไม่ได้เกลียดนาย ฉันไม่ได้เกลียดนายจริง ๆ ฉันเพียงแค่คิดว่ามันน่าตลกที่นายไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่คนอื่นมองเห็นมันได้”เธอหยุดพูด ราวกับว่าเธอไม่มีแรงจะพูดอะไรอีกเธอไม่อยากอธิบายอะไรอีกต่อไปความเงียบปกคลุมรอบตัวเธอวิกกี้ไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไ
เกรกอรีไม่ได้สนใจเธอ หลังจากเขาพูดจบเขาก็เดินออกจากประตูไปยูเลียนาตกอยู่ในความงุนงงเป็นเวลานาน ก่อนที่เธอจะตอบสนอง ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปในทันที อีกด้านหนึ่ง วิกกี้นอนไม่หลับเธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องที่เกิดขึ้น หรือเป็นเพราะเธออารมณ์ไม่ดี เธอนอนหลับตาอยู่บนเตียงเป็นเวลานาน แต่เธอก็ยังคงนอนไม่หลับภายในห้องของเธอมืดสนิทเมื่อเธอลืมตาขึ้นมา เธอเอียงตัวเล็กน้อยเพื่อหยิบรีโมทจากหัวเตียงและเปิดม่านออกเพื่อให้มองเห็นแสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาจากภายนอกมันทำให้นึกถึงช่วงเวลาที่นานมาแล้ว ในตอนที่เธอยังคงอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในคืนนั้นก็เป็นช่วงฤดูร้อนที่แสงจันทร์ส่องแสงสว่างไสว และท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยดาวระยิบระยับในคืนนั้นเธอนอนไม่หลับ เธอจึงเข้าไปในครัวและนำเมล็ดแตงโมออกมาหนึ่งกำมือ จากนั้นเธอก็ขึ้นบันไดไปและนั่งอยู่บนหลังคาเพื่อมองดูดาวเธอกินเมล็ดแตงในขณะที่เธอมองดูดาว แม้ว่าลมเย็นในยามค่ำคืนจะพัดมามันก็ยังรู้สึกอบอุ่นจากนั้นเสียงอันเย็นชาของชายหนุ่มก็ดังมาจากด้านล่าง"เฮ้! เธอทำไรอยู่?"เธอสะดุ้งในทันที เพราะเธอคิดว่ามันเป็นเสียงของผู้อำนวยการอาวุโสเกลน ดังนั้นเธอจึงต้
วิกกี้ไม่สามารถอาบน้ำเองได้เนื่องจากว่าเธอยังบาดเจ็บอยู่ เธอจึงบิดผ้าเช็ดตัวและเช็ดตัวเองเมื่อเธอออกมาเธอก็เปลี่ยนชุดและมองดูเวลา มันเป็นเวลาหกโมงเช้าเช้าของฤดูร้อนจะสว่างแต่เช้า และแม้ว่ามันจะเป็นเวลาเพียงแค่หกโมงเช้า แต่ท้องฟ้าก็เป็นสีขาวลายหินอ่อนแล้วเนื่องจากวิกกี้ไม่ต้องการนอนต่อ เธอจึงชงชาให้ตัวเอง และนั่งรถเข็นไปที่ระเบียงเพื่อรับชมพระอาทิตย์ขึ้นจู่ ๆ เธอก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ดังมาจากชั้นล่างเธอชะโงกมองด้วยความประหลาดใจรถเอสยูวีสีดำแล่นออกมาจากโรงรถ และมุ่งหน้าไปยังประตูหน้าของคฤหาสน์วิกกี้อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์มาเป็นเวลานาน ดังนั้นเธอจึงรู้ว่ามันเป็นรถของเกรกอรี เกรแฮมโดยปกติแล้ว ไม่ว่าเขาจะออกไปไหน รถคันนั้นจะเป็นรถที่เขาชอบขับมากที่สุดแล้วเขาออกไปไหนแต่เช้า?ความสงสัยผุดขึ้นในใจของเธอ แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่สามารถถามออกไปได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงนั่งอยู่นิ่ง ๆในขณะเดียวกัน ในอีกด้านหนึ่งภายในรถเกรกอรีกำลังดูข้อมูลบนแลบท็อปในมือของเขา เขากำลังศึกษาข้อมูลของใครบางคนโดยมีผู้ช่วยฮาโรลด์เป็นคนขับรถ เขารายงานกับเกรกอรี ในขณะที่เขา
โดยปกติแล้ว วิกกี้จะซ่อนตัวอยู่แต่ในคฤหาสน์เพื่อความปลอดภัย แต่วันนี้เป็นวันพิเศษ ดังนั้นบรรดาคู่รักจะไม่ยอมอยู่บ้านเพื่อปล่อยให้โอกาสการอธิษฐานในเรื่องความรักของพวกเขาหลุดลอยไปเธอจึงมีเหตุผลที่ดีพอที่จะออกไปข้างนอก วิกกี้ยังเชื่อด้วยว่า การที่อีกฝ่ายหนึ่งไม่เคลื่อนไหว ไม่ใช่เพราะว่าพวกเขายอมแพ้อย่างแน่นอนมีโอกาสสูงมากที่พวกเขากำลังมองหาโอกาสที่จะเคลื่อนไหว และวันนี้ก็เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของพวกเขาด้วยเหตุนี้ วิกกี้จึงสรุปได้ว่าพวกเขาจะต้องเคลื่อนไหวอย่างแน่นอน จากนั้นเธอก็จะสามารถจัดการกับปัญหาได้อย่างง่ายดายในคราวเดียว จัดการพวกเขาและสืบหาว่าพวกเขามีพลังอำนาจ และมีเป้าหมายมากแค่ไหนช่างเป็นความคิดที่น่าเสียดาย…ความคิดเหล่านั้นผุดขึ้นมาภายในใจ จากนั้นเธอก็ยิ้มแห้ง ๆ กับตัวเองเหตุผลที่เธอไปหาเกรกอรีที่โรงฝึก ก็เพื่อที่จะบอกเขาเกี่ยวกับแผนการของเธอ เมื่อเธอไปถึง เธอก็ได้เห็นเกรกอรีและยูเลียนาที่กำลังอยู่ในสภาพที่ไม่น่ามอง เสื้อผ้าของพวกเขายุ่งเหยิงและหลุดลุ่ยวิกกี้โกรธมากจนเธอไม่สามารถพูดในสิ่งที่เธอเตรียมมาได้ ต่อมาเมื่อเธอคิดเช่นนั้น เธอก็พบว่าปัญหาที่อยู่ในมือนั้นมีความ
ยูเลียน่าอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะเมื่อได้ยินเช่นนั้นน้ำหนักภายในอกของเธอก็ค่อย ๆ ถูกยกออกเธอถือชามซุปเห็ดหูหนูขาวและเม็ดบัวด้วยรอยยิ้ม “วิกกี้ โทมัสรู้ไหม?”จินนี่พูดอย่างภาคภูมิใจว่า “แอนเดรียโกรธมากจนใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีเขียว ไม่ต้องสงสัยเลยค่ะ เธอจะต้องกลับไปรายงานเจ้านายของเธออย่างแน่นอน”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ยูเลียนาก็อารมณ์ดีมากขึ้นอย่างไรก็ตาม เมื่อเธอนึกถึงบุคลิกที่เย็นชาของวิกกี้ ใบหน้าของยูเลียนาก็มืดมนลงแต่ใครจะไปรู้ว่าเธอจะเป็นคนที่สนใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้หรือไม่วิกกี้คงจะไม่สนใจ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอหลงรักเกรกอรีอย่างเห็นได้ชัดเจน ยูเลียนาก็คงจะไม่สามารถบอกได้ว่า เธอมีอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์อยู่ในตัวเธอหรือไม่เมื่อคิดเช่นนั้น ยูเลียนาก็พ่นลมหายใจออกมาหึ!เธอชอบเกรกอรีแล้วยังไง?สองคนนั้นไม่ได้คบกันด้วยซ้ำไม่ใช่เหรอ?ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้คบกันอย่างเป็นทางการ ยูเลียนาก็ยังคงพอที่จะมีโอกาส แต่ถ้าหากว่าวิกกี้และเกรกอรีไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน แล้วทำไมพวกเขาถึงไม่ทำให้มันเป็นทางการไปเลยล่ะ?แต่เขากลับสร้างภูเขาจอมปลวก โดยใช้ยูเลียนาเป็นเครื่องมือเพื่อพิ