บทที่ 975 ปล่อยมันไปไม่ได้

มันเป็นความรู้สึกที่โศกเศร้าที่เคธี่ไม่สามารถพูดออกมาดัง ๆ ได้ ราวกับว่ามีคนขโมยของสำคัญของเธอไป

ฌอนสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาจึงถามด้วยความเป็นห่วง “เคธี่ เป็นอะไรหรือเปล่า?”

เคธี่ส่ายหน้า จากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้าว่า “ฌอน ฉันเหนื่อย พาฉันกลับก่อนได้ไหม? ฉันอยากกลับไปพักผ่อน”

ฌอนพยักหน้า

มิสเตอร์ดอนเนลลี่รีบหยิบจี้หยกบนโต๊ะขึ้นมา จากนั้นเขาก็ส่งให้กับเคธี่และยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นเชิญพวกคุณไปพักผ่อนก่อน เราจะคุยกันในภายหลังเมื่อคุณสบายใจขึ้นแล้ว”

ฌอนพยักหน้า จากนั้นเขาก็ประคองเคธี่ออกไป

…

กิดเดียนทำงานล่วงเวลาอยู่ที่บริษัท เนื่องจากวันนี้เขาต้องยุ่งกับเรื่องการประชุม เมื่อเขากลับถึงบ้านก็เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว

โดยปกติแล้ว เด็ก ๆ จะนอนเร็วเพราะจะต้องไปโรงเรียนในวันรุ่งขึ้น

หลังจากที่กิดเดียนเปลี่ยนรองเท้าแล้ว เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าเนลล์ไม่ได้อยู่ภายในห้องนั่งเล่น เขามองเห็นป้าจอยซ์คนเดียวที่อยู่ที่นั่น ในขณะที่เธอกำลังทำความสะอาดบริเวณโดยรอบ

เขาแปลกใจเล็กน้อย

เพราะปกติแล้ว เนลล์จะรอเขาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นทุกครั้งที่เขาต้องทำงานล่วงเวลา จากนั้นพวกเข