บทที่ 979 แม่และลูกสาวยอมรับซึ่งกันและกัน

ใครจะไปรู้ว่าเนลล์จะบังคับขู่เข็ญอะไรเคธี่หรือเปล่า

และถ้าหากมิสเตอร์ดอนเนลลี่ไม่อยู่ที่นี่ในเวลานี้ ในฐานะเพื่อน เขาอาจจะต้องล้มเหลวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ดังนั้นต่อให้เขาจะรู้สึกอึดอัดใจมากเพียงใด แต่เขาก็จะต้องยืนอยู่ตรงนี้ต่อไป

ในเวลานั้น เนลล์พาเคธี่เดินออกมาหลังจากที่พวกเธอคุยกันเสร็จเรียบร้อย

เมื่อพวกเธอผลักประตูและเดินออกมา สิ่งแรกที่พวกเธอเห็น คือชายสามคนที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอก

ฌอนรีบลุกขึ้นทันที จากนั้นเขาก็ดึงเคธี่ออกมาและรีบพูดด้วยความเป็นห่วง “เคธี่ คุณเป็นยังไงบ้าง? เกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือเปล่า?”

อารมณ์ของเคธี่ในตอนนี้เปลี่ยนจากเดิมไปเล็กน้อย เธอส่ายหน้าในขณะที่เธอยิ้ม

เธอหันมามองเนลล์ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “เนลล์พรุ่งนี้เธอว่างไหม? ถ้าหากเธอว่าง ฉันอยากชวนเธอไปแถวชานเมือง ฉันได้ยินมาว่ามีจุดชมวิวสวย ๆ หลายแห่งที่ฉันยังไม่เคยไป”

เนลล์พยักหน้าอย่างรวดเร็ว “แน่นอน ฉันว่าง พรุ่งนี้เราไปด้วยกันนะคะ”

กิดเดียนเลิกคิ้ว จากนั้นรอยยิ้มเล็ก ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

ฌอนตกตะลึง เขาไม่รู้ว่าทำไมทัศนคติของเคธี่ที่มีต่อเนลล์ถึงได้เปลี่ยนไปมาก หลังจากที่พวกเขาคุยกันเพียงแค่ไม่กี่