เนลล์ตกใจกับคำถามของเธอเธอไม่เคยคิดที่จะตามหาความเป็นอมตะหรืออะไรแบบนั้นเลยหยกอาถรรพ์ที่สามารถสร้างความเป็นอมตะได้ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องไร้สาระและเธอก็ไม่เคยเชื่อมันเลย อย่างไรก็ตาม ความไม่เชื่อของเธอไม่ได้หมายความว่าทุกคนมีความคิดเช่นเดียวกับเธอแม้แต่คนที่ฉลาดอย่างเจฟฟ์ เขาเองก็ต้องการความเป็นอมตะเหมือนคนเหล่านั้นไม่ใช่เหรอ?เนลล์รู้สึกปวดหัวเมื่อคืบคลานเข้าไปในความคิดนั้นเธอถอนหายใจแล้วพูดว่า “แจน เธอยังจำตอนที่เราไปงานแต่งงานของเกรกอรีและวิกกี้ได้ไหม? จำตอนที่เธอหน้ามืดได้หรือเปล่า?”เจเน็ตชะงัก “แน่นอน ฉันจำได้ แล้วหยกมันเกี่ยวอะไรกับด้วย?”“ทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับพวกเขา หยกที่ฉันขอให้เธอตามหา พวกเขาเองที่เป็นคนขอให้ฉันช่วยตามหามัน”เจเน็ตตกตะลึงกับคำพูดของเธอเนลล์รู้สึกว่าเธอไม่สามารถปิดบังอะไรจากเจเน็ตได้อีกต่อไปเพราะหากข้อมูลที่เจเน็ตได้รับถูกต้อง เกรกอรีและวิกกี้ก็คงจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงการเดินทางไปยังประเทศเอฟได้เธอต้องบอกความจริงกับเจเน็ตเนลล์จึงบอกเจเน็ตเกี่ยวกับเรื่องราวของชิม่อนที่เปิดเผยภูมิหลังของวิกกี้ต่อเกรกอรี และเรื่องที่พวกเขาทั้ง
กิดเดียนพยักหน้า และเดินตามเนลล์ออกไปที่ประตูเขาช่วยพยุงแขนเธอเอาไว้ ขณะที่พวกเขากำลังเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น แล้วนั่งลงบนโซฟา“คุณมีอะไรรึเปล่า?” กิดเดียนถาม“คุณจำตอนที่ฉันขอให้เจเน็ตช่วยตามหาหยกอาภรรพ์ได้ไหมคะ? เธอบอกฉันว่าเธอได้ข่าวมาแล้วค่ะ เธอบอกว่ามีคนที่ชื่อว่าลุงอัลฟัท เหมือนจะมีหยกนั้นอยู่ ฉันจึงบอกกับวิกกี้เกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว และพวกเขาคงจะไปที่นั่นเร็ว ๆ นี้”วิกกี้และเกรกอรี ไม่ค่อยคุ้นเคยกับครอบครัวกริฟฟินมากนัก พวกเขาเคยพบกับเจเน็ตและเลียม แค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น “ท่านหญิงไม่ได้บอกว่าเธออยากจะเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของท่านผู้หญิงกริฟฟินหรอกเหรอ? ทำไมเราถึงไม่ไปกับเธอล่ะ? เราจะได้สามารถดูแลเธอ และช่วย วิกกี้ได้ในคราวเดียว”กิดเดียนจ้องมองเธอและขมวดคิ้วขึ้นมา“แต่ร่างกายของคุณ…”เนลล์ส่ายหัว"ฉันสบายดีจ๊ะ"เธอหัวเราะคิกคักออกมาเบา ๆ ก่อนจะจับมือของกิดเดียนมาวางไว้บนท้องของเธอ"ดูสิ? ลูก ๆ ของคุณทำตัวน่ารักมาก ๆ พวกเขาไม่ได้รบกวนอะไรฉันเลย”กิดเดียนยังคงกังวลกับข้อเสนอของเธออยู่ เนลล์จึงพูดต่อว่า “ยิ่งไปกว่านั้น ฉันกำลังคิดที่จะไปเยี่ยมแม่และลุงฌอนในร
เนลล์ก้าวไปข้างหน้า พลางโอบกอดท่านผู้หญิงควีนตันเอาไว้แน่น“เยี่ยมไปเลยค่ะ คุณยาย”ท่านผู้หญิงควีนตันหัวเราะออกมาด้วยความยินดี เมื่อเนลล์ได้สวมกอดเธอตอนเที่ยงเนลล์ได้อยู่รับประทานอาหารกลางวันที่บ้านพักหลังเก่าพอทานอาหารกลางวันเสร็จ เธอก็ให้แนนซี่พาไปที่บริษัทเนลล์ใช้เวลาตลอดทั้งบ่ายจัดการสะสางงานต่าง ๆ และกลับบ้านในตอนกลางคืน จากนั้นเธอก็บอกกับกิดเดียน เรื่องที่เธอได้ไปคุยกับท่านผู้หญิงควีนตันในช่วงเช้ากิดเดียนฟังที่เธอพูด พลางให้คำแนะนำเกี่ยวกับการเดินทางในอีกสองวันข้างหน้าเมื่อไม่มีผู้ใหญ่อยู่บ้าน เด็ก ๆ ทั้งสองคนก็ไม่ควรจะอยู่บ้านที่บ้านเช่นกันในตอนแรก เนลล์ต้องการให้พวกเขาไปอยู่กับ โจเซฟ การ์เร็ตต์ ก่อนสักสองสามวันเพราะถึงยังไง เขาก็เป็นอาของเนลล์ เขาคงจะดูแลเด็ก ๆ ได้เป็นอย่างดีแต่กิดเดียนกลับบอกว่า พวกเขาจะไปเยี่ยมครอบครัวกริฟฟิน และตามหา เคธี่ มอร์ริสัน พวกเขาจึงจะพาพวกเด็ก ๆ ไปด้วยพวกเขาไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยแต่อย่างใด เพราะช่วงปิดเทอมได้ใกล้เข้ามาแล้ว ดังนั้นการปล่อยให้เด็ก ๆ อยู่บ้าน อาจจะทำให้พวกเขาไม่มีความสุขนอกจากจะช่วยวิกกี้ และเกรกอรีดูแลหยก
เนื่องจากวิกกี้และสามีของเธออยู่ที่นี่ เนลล์จึงไม่มีอะไรที่ต้องรู้สึกกังวลอีกต่อไปไม่นานนักรถก็จอดลงที่หน้าบ้านพักของกริฟฟินท่านผู้หญิงกริฟฟินก็รู้ได้ในทันทีว่า ท่านผู้หญิงควีนตันได้มาถึง และรออยู่ที่หน้าประตูแล้วทั้งคู่เป็นเพื่อนซี้กันมาตั้งแต่เด็ก มิตรภาพที่พวกเขามีให้กันนั้น จึงแน่นแฟ้นอย่างไม่ต้องสงสัยเมื่อเธอรู้ว่าท่านผู้หญิงควีนตันกำลังจะมา ท่านผู้หญิงกริฟฟินก็รู้สึกปลาบปลื้มใจเป็นพิเศษในตอนเช้า เธอไม่เห็นด้วยกับคำพูดของคนในครอบครัวของเธอ ถึงยังไงเธอก็ยังยืนกรานที่จะออกมาต้อนรับเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอเป็นการส่วนตัวเมื่อครอบครัวลีย์ลงจากรถ หญิงชราทั้งสองคนก็สวมกอดกัน และภาพนั้นมันช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจน่าเสียดายที่วันนี้อากาศไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก หนักไปทางค่อนข้างหนาวเย็น แม้ว่าหญิงชราทั้งสองคนจะรู้สึกดีกับมัน แต่กลับไม่มีสมาชิกในครอบครัวคนไหน อนุญาตให้พวกเขาอยู่ข้างนอกต่อจัสติน กริฟฟิน พยายามพูดเกลี้ยกล่อมกับท่านผู้หญิงกริฟฟินว่า “คุณแม่ครับ วันนี้อากาศหนาวมาก เราเข้าไปข้างในกันดีกว่านะครับ”ในที่สุดท่านผู้หญิงกริฟฟินก็ยอมเข้าไปในบ้านแต่โดยดี“ก็ได้ เข้าไปข้
ลีโอนาร์ดน้อยดิ้นจนตัวหลุดออกจากแขนของเจเน็ตเขาโบกมือด้วยความกระตือรือร้น “พี่ไปซ่อนนะ ผมจะเป็นคนหาเอง”ลิซซี่พยักหน้า พลางหันไปจับมือของวีมอนด์เอาไว้“แล้วน้องชายของพี่ล่ะ จะเล่นด้วยกันรึเปล่า?”คราวนี้ลีโอนาร์ดน้อยนิ่งเงียบไปเขาเพียงแค่กดริมฝีปากเข้าหากัน และมองดูวีมอนด์น้อยด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตรหลังจากที่ได้ฟังคำอธิบายของเนลล์ วีมอนด์น้อยก็เข้าใจแล้วว่า เด็กผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้รังแกพี่สาวของเขาแต่อย่างใด พวกเขาแค่หยอกเล่นกันเฉย ๆแต่ทว่าเขาก็ยังเป็นเด็กที่มีความมั่นใจในตัวเองอยู่เสมอ มันจะไม่เป็นอะไร ถ้าหากว่าเขาอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของตัวเอง แต่เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการพบกันครั้งแรกแบบนี้ เขาจะไม่มีวันขอโทษสำหรับสิ่งที่เขาทำลงไปอย่างเด็ดขาดเด็กทั้งสองคนยืนจ้องหน้ากันอยู่แบบนั้น ใบหน้าเล็ก ๆ ของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง ขณะที่กลั้นหายใจไว้ด้วยความโกรธ อย่างไม่มีใครยอมใครเนลล์และเจเน็ตต่างก็หัวเราะออกมาสุดท้ายเด็ก ๆ ก็ไม่ได้เล่นซ่อนหาด้วยกันเด็กชายทั้งสองคนเป็นเด็กฉลาด แต่ก็ดื้อรั้นและก้าวร้าวเล็กน้อย พวกเขาจึงกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้
“ผมเพิ่งจะนึกถึงคำถามนี้ขึ้นมาได้ ตอนที่คุยกับเลียม” กิดเดียนพูดออกมาอย่างใจเย็น เขาวาดรูปวงกลมลงบนพื้นผิวของแก้วด้วยนิ้วของเขา พลางพูดว่า “ผมไม่รู้ว่าเกรกอรีและวิกกี้จะคิดถึงเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า แต่เมื่อความคิดนั้นมันแล่นเข้ามาในหัวของผมตอนนี้ มันทำให้ผมรู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก”ขนาดเขายังรู้สึกแบบนั้น แน่นอนว่าเนลล์ก็ต้องรู้สึกแบบนั้นเช่นเดียวกันสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที เธอนิ่งเงียบ แล้วลุกขึ้นยืนอย่างกระทันหัน“ฉันควรจะโทรหาวิกกี้ และเกรกอรีในตอนนี้เลย”“ไม่ต้องรีบไปหรอก”กิดเดียนห้ามเธอเอาไว้“อธิบายทางโทรศัพท์ มันคงไม่ใช่เรื่องที่จะเข้าใจได้ง่าย ๆ คุณไม่ได้จะไปเจอกับวิกกี้ตอนพรุ่งนี้เช้าหรอกเหรอ? ผมว่าคุณค่อยไปอธิบายให้เธอฟังในวันพรุ่งนี้ก็ได้”เนลล์คิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบตกลงไม่ว่าเรื่องนี้มันจะเร่งด่วนมากแค่ไหน แต่คืนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนอะไรขนาดนั้นดังนั้น เธอจึงเลิกคิดที่จะโทรหาวิกกี้ ก่อนจะดื่มนมที่กิดเดียนเอามาให้เธอ จากนั้นเธอก็แปรงฟันและเข้านอนวันต่อมาเธอตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเกือบจะเก้าโมงเช้าแล้วเมื่อเธอผ่านการอุ้มท้องมาหลายเดือน ความรั
ทันทีที่เนลล์ตั้งคำถามนั้นขึ้นมา ทุกคนต่างก็พากันตกตะลึงเห็นได้ชัดว่าปัญหาดังกล่าว พวกเขาไม่เคยคิดถึงมันเลยเช่นกันเกรกอรีขมวดคิ้วแน่น“ได้ฟังเธอพูดแบบนี้แล้ว ฉันก็อดสงสัยถึงแรงจูงใจของ เจฟฟ์ ฟลินเดอร์ ไม่ได้เลยเหมือนกัน แต่หลังจากที่ได้สังเกตเขามาระยะหนึ่ง ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าแผนการสุดท้ายของเขามันคืออะไรกันแน่”วิกกี้ก็ขมวดคิ้วตาม“พอพูดถึงเรื่องนี้แล้ว มันก็ไม่ใช่เรื่องเดียวหรอกที่แปลก ฉันยังมีเรื่องอื่นที่รบกวนจิตใจอยู่ด้วยเหมือนกัน”เนลล์ถามว่า “เรื่องอะไรเหรอ?”“เกรกอรีกับฉันได้ไปพบกับเจฟฟ์เป็นการส่วนตัวมา ตามหลักแล้ว ถ้าคนอย่างเขามีพรสวรรค์และมีอำนาจมากถึงขนาดนั้น เขาคงจะไม่อยู่นิ่งเฉยและใจเย็นได้ในตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา แต่ว่าเขากลับควบคุมครอบครัวฟรินเดอน์ไว้ทั้งหมด แม้แต่หลุยส์ก็ยังอ่อนน้อมถ่อมตนเหมือนทาสเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา ฉันคิดว่าเรื่องนี้มันจะต้องมีอะไรมากกว่าที่เห็นแน่ ๆ”หลังจากได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนต่างก็พากันครุ่นคิดหลุยส์ ฟลินเดอร์ เป็นคนแบบไหนกันแน่นะ?เขาสามารถรักษาตำแหน่งของเขา ในฐานะผู้อาวุโสของตระกูล ท่ามกลางการแข่งขันได้ แสดงว่าเขาจะต้องไม่ใช่คนธร
เลียมพูดพลางหันหน้าไปทางเกรกอรีลุงเอียนหันมาสนใจที่เขาเช่นกัน ดวงตาของเขาเป็นประกายไปด้วยความอยากรู้กิดเดียนจึงเล่าเรื่องเกี่ยวกับต้นกำเนิดของหยกอาถรรพ์ และความต้องการของพวกเขาให้กับเขาฟังเขาไม่ได้ปิดบังเรื่องอะไรเลยแม้แต่น้อย เพราะถึงยังไง ลุงเอียนก็เป็นญาติของตระกูลกริฟฟิน มันคงจะผิดจรรยาบรรณสำหรับพวกเขา ถ้าโกหกผู้ชายคนนั้นเป็นเพราะว่าเกรกอรีกำลังต้องการความช่วยเหลือ เขาจึงต้องตอบแทนด้วยความจริงใจเกรกอรีจึงเลือกที่จะสารภาพออกมาหลังจากได้บอกถึงต้นกำเนิดของหยกอาถรรพ์ และเหตุผลที่พวกเขาต้องการมันแล้ว เกรกอรีก็พูดเสริมว่า “หยกชิ้นนี้เป็นเพียงแค่ของเล่นสำหรับคุณลุง และมันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากมายนัก หากคุณลุงยินดีที่จะแยกชิ้นส่วนของมันออกมา ผมจะให้หยกอีกชิ้นหนึ่งให้กับคุณลุงเป็นการตอบแทน หากมีสิ่งไหนที่คุณต้องการ ผมจะมอบมันให้กับคุณอย่างแน่นอน คุณคิดว่ายังไงครับ?"ลุงเอียนค่อย ๆ หรี่ตาลงเขาไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าทำไมเลียมถึงได้พาคนจำนวนมากมาพบกับเขาในวันนี้เขารู้ว่าทุกคนที่อยู่ข้างหน้าของเขาในตอนนี้ สามารถโน้มน้าวใครก็ได้ เพื่อให้ได้มาในสิ่งที่พวกเขาต้องการ เมื่อพวกเขา