บทที่ 20 งานเลี้ยงวันเกิด

ในวันถัดไปงานเลี้ยงวันเกิดของเซลีน

เวลา 20.00 น. ที่โรงแรมดิจู แม้ว่างานเลี้ยงจะเพิ่งเริ่ม แต่แขกส่วนใหญ่ก็มาถึงแล้ว บุคคลที่มีอำนาจและมีชื่อเสียงส่วนใหญ่ของ จินเฉิงรวมตัวกันอยู่ในห้องโถงที่ตกแต่งอย่างหรูหราและผสมผสานกันภายใต้โคมไฟระย้าที่งดงาม บรรยากาศคึกคักด้วยแขกที่แต่งตัวฟุ่มเฟือย

เซลีน เจนนิ่งส์ สวมชุดเดรสยาวปักด้วยมือสีม่วงพร้อมดีไซน์ท่อนบน ซับในของชุดยาวถึงข้อเท้าของเธอและชั้นบนชั้นของผ้าฝ้ายโปร่งที่กองอยู่บนพื้นทำให้เธอดูราวกับสวรรค์และสวยงาม ด้วยแก้วในมือเธอเดินไปท่ามกลางฝูงชนและทักทายแขกทีละคน วิธีที่เธอพูดและแสดงนั้นดูสง่างามและสงบและกิริยามารยาทของเธอเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบจากสังคมชั้นสูง

เสียงสรรเสริญในระดับต่ำดังขึ้นรอบ ๆ ตัวเธอทันที "คุณเจนนิงส์สวยจริง ๆ คุณคู่ควรกับการเป็นดอกไม้แนวหน้าแห่งวงการบันเทิง”

“แน่นอน เธอไม่เพียง แต่สวยเท่านั้น แต่เธอยังรู้วิธีเลือกคู่! ไม่ใช่แค่ใครก็สามารถไต่เต้าไปสู่ระดับปรมาจารย์หนุ่มของตระกูลมอร์ตันได้”

“เป็นเวลาเพียงไม่กี่ปีนับตั้งแต่เธอเดบิวต์ แต่เธอสามารถไต่ขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงเช่นนี้ได้ด้วยความสามารถของเธอ ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถทำเช่นนี้ได้”

“เจนนิงส์ถือได้ว่าที่มีลูกสาวที่มีความสุขโดดเด่นเช่นนี้ ตอนนี้พวกเขากำลังทำงานร่วมกับมอร์ตันฉันกลัวว่ามันจะยากกว่าที่จะยืนหยัดสู้กับเจนนิงส์ในอนาคต เสียงดังในห้องจัดเลี้ยงทำให้เซลีน เม้มปากด้วยความพึงพอใจ ท้ายที่สุดการได้รับการยอมรับจากทุกคนเป็นสิ่งที่ทุกคนภาคภูมิใจ

ทุกคนจากครอบครัวเจนนิงส์ ยิ้มแย้มแจ่มใส แม้แต่ ซิลเวีย วอล์คเกอร์ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกภาคภูมิใจ เธอมองไปรอบ ๆ ห้องโถงแขกและถามฌอร์นเบา ๆ ว่า

“เนลล์มาถึงแล้วหรือยัง?” ฌอร์นกระซิบกลับ “ยังไม่มาครับ” ซิลเวียขมวดคิ้วเล็กน้อย ฌอร์นพึมพำเสียงต่ำ “แม่ เธอจะไม่เบี้ยวนัดเราใช่ไหม?”

“เธอไม่ทำหรอก” แซลลี่ยังมีความกังวลบนใบหน้าของเธอ “เนลลี่เป็นคนที่ทำตามคำพูดของเธอ บางทีเธออาจจะรถติดหรือมีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้น? เราควรโทรไปถามเธอดีไหม?” ฌอร์นเย้ยหยัน

“มันจะเกิดขึ้นได้ไง? เราได้แจ้งให้เธอทราบล่วงหน้าสองวันแล้ว พวกเราไม่สามารถทำมันล่วงหน้าได้และไม่ได้หวังให้เธอมาพังงานเรานะ?

“นอกจากนี้ตอนนี้ไม่ใช่ชั่วโมงเร่งด่วนแล้วเธอจะรถติดได้อย่างไร? ถ้าแม่ถามผม ผมจะบอกว่าเธอจงใจปฏิเสธที่จะปรากฏตัวเพื่อที่จะทำให้ครอบครัวเจนนิงส์อับอาย!” แซลลีฝืนยิ้ม

“แม้ว่าเธอจะไม่มา แต่แขกคนอื่น ๆ ก็ไม่สังเกตเห็นอยู่ดีค่ะ คุณนายโจนส์…”

คุณนายโจนส์เป็นแม่อุปถัมภ์ของเนลล์ เคธี่ มอร์ริสัน เธอยังเป็นทนายความเมื่อเนลล์ และเจสันลงนามในข้อตกลงการแต่งงานในตอนนั้น ครอบครัวโจนส์ถือได้ว่าเป็นครอบครัวเก่าแก่ในจินเฉิง แม้ว่าพลังของพวกเขาจะไม่แข็งแกร่งเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ยังไม่ควรมองข้ามโดยเฉพาะในภาคธุรกิจ ท้ายที่สุดนามสกุลเดิมของมิสซิสโจนส์ คือการ์เร็ตต์ และทุกคนในประเทศก็รู้ดีว่าตระกูลการ์เร็ตต์ มาจากเกียวโตไม่ใช่ใครที่ไหน

แม้ว่าจะเป็นเวลาหลายปีแล้วที่นางโจนส์ออกไปแต่งงานในสถานที่ห่างไกล แต่เธอก็ยังคงติดต่อกับสายสัมพันธ์ของเธอในเกียวโตดังนั้นครอบครัวเจนนิงส์จึงไม่สามารถทำให้เธอขุ่นเคืองได้

ซิลเวียขมวดคิ้วลึกและพูดเสียงเบา

“โทรหาเธอแล้วถามว่าเธออยู่ที่ไหน บอกเธอว่าถ้าเธอไม่ปรากฏตัวอย่ามาโทษฉันว่าใจร้าย!” ฌอร์นกระตือรือร้นขึ้นทันทีและตอบตกลงอย่างรวดเร็วก่อนที่จะโทรออก

ในขณะนั้นคุณนายโจนส์ก็มาพร้อมกับหลานชายของเธอ เบลน โจนส์

“เนลล์ยังไม่มาเหรอ คุณบอกว่าเนลลี่ยกเลิกการแต่งงานโดยสมัครใจดังนั้นฉันจึงมาดู แต่ดูเหมือนว่าคุณจะโกหก” เจนนิงส์หน้าซีดทันที

ซิลเวียรีบยิ้มและพูดอย่างมีความสุข “จะเป็นไปไม่ได้ยังไงคะ? แม้ว่าเราอยากจะโกหกเราก็ไม่กล้าที่จะโกหกคุณ เธอเพิ่งโทรหาเราและบอกว่ารถติดดังนั้นต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะมาถึง เธอจะอธิบายทุกอย่างให้คุณฟังเมื่อเธอมาถึงที่นี่”

คุณนายโจนส์กวาดสายตามองพวกเขาและเยาะเย้ยอย่างเย็นชา

“ดีที่สุดคือความจริง ไม่อย่างนั้นถ้าฉันรู้ว่าคุณกำลังกลั่นแกล้งเนลล์ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณ ฉันแน่ใจว่าคุณไม่ต้องการทำให้ครอบครัวโจนส์ของฉันขุ่นเคือง!” รอยยิ้มบนใบหน้าของซิลเวียแข็งขึ้นก่อนที่เธอจะพยักหน้า

"แน่นอน" มิสซิสโจนส์ตะคอกอีกครั้งก่อนจะเดินจากไป

ขณะที่เธอจากไปฌอร์นก็กลับมาพร้อมกับโทรศัพท์ในมือ สีหน้าของซิลเวียมืดลงเมื่อเธอถาม

“เป็นยังไงบ้าง? มันอยู่ที่นี่หรือยัง”

"เอ่อ มาแล้วครับ” ในที่สุดซิลเวียก็ผ่อนคลายและหายใจเข้าลึก ๆ

"ดีแล้ว ฉันเชื่อว่ายัยตัวแสบคนนั้นคงไม่กล้าเล่นตุกติกหรอก”

ในเวลาเดียวกันในอีกด้านหนึ่ง แมทธิว สตาร์ก ก็บังเอิญไปส่งคำเชิญให้กิดเดียน ลีย์

"ท่านประธานครับ น้องสาวคนเล็กของครอบครัวเจนนิ่งส์ กำลังฉลองวันเกิดของเธอในวันนี้และคุณได้รับเชิญ คุณต้องการที่จะไปไหมครับ?" คำเชิญนั้นถูกส่งไปเมื่อสองวันก่อน แต่กิดเดียนยุ่งกับงานสำคัญและแมทธิวก็เช่นกันพวกเขาจึงลืมเรื่องนี้ไป

เมื่องานเลี้ยงเริ่มขึ้นทันใดนั้นแมทธิวก็จำสิ่งนี้ได้และรีบนำคำเชิญไปยังกิดเดียน เขาละสายตาจากแฟ้มบนโต๊ะทำงานและชำเลืองไปที่ชื่อทั้งสองในคำเชิญ

“เธอจะไปไหม?” แม้ไม่ต้องถามแมทธิวก็รู้ว่าเขาหมายถึงใคร

เขาตอบอย่างรวดเร็วว่า “ไปครับ ผมเห็นชื่อของคุณเจนนิงส์ในรายการ” กิดเดียนหยุดชั่วคราวขณะเซ็นเอกสารและพยักหน้าหลังจากนั้นครู่หนึ่ง

“ไปเตรียมของขวัญแสดงความยินดี เราจะออกเดินทางเร็ว ๆ นี้”

“รับทราบครับ”

…

การร้องเพลงและเต้นรำดำเนินต่อไปในห้องจัดเลี้ยง เจนนิงส์ค่อย ๆ กระสับกระส่าย ไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากที่เนลล์ยังไม่ปรากฏตัว

นางโจนส์ส่งคนไปถามซิลเวียเกี่ยวกับที่อยู่ของเนลล์หลายครั้งและคำตอบที่เธอได้รับทุกครั้งคือ 'เธอเกือบจะถึงแล้ว'

อย่างไรก็ตามแม้เวลาผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมงเนลล์ก็ยังมาไม่ถึง มิสซิสโจนส์ค่อย ๆ หมดความอดทนและเกือบจะสงสัยว่าครอบครัวเจนนิงส์โกหกเธอ

ขณะที่เธอกำลังจะเผชิญหน้ากับพวกเขาเธอก็ได้ยินเสียงดังที่ทางเข้า

ทุกคนหันไปมองทางเข้าอย่างอยากรู้อยากเห็น พวกเขาอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นที่มาของความปั่นป่วน

สวรรค์! นั่นใคร? สวยอะไรอย่างนี้!

วันนี้เนลล์สวมชุดดวงดาวสีน้ำเงินเข้ม กระโปรงยาวเผยให้เห็นรูปร่างที่สูงและเพรียวของเธออย่างพอดีและแสงดาวดูเหมือนจะกระจายจากเอวของเธอไปที่ฝ่าเท้าของเธอเน้นและเน้นรอบเอวที่แคบของเธอ

ใบหน้าที่บอบบางของเธอเชิดขึ้นอย่างน่าทึ่งด้วยการแต่งหน้าสีอ่อนและผมสีน้ำตาลอ่อน เป็นลอนเล็กน้อยที่พาดอยู่บนไหล่ของเธอพลิ้วไหวเบา ๆ

ขณะที่เธอเดิน เธอเดินเข้าไปในห้องโถงและยืนใกล้กับประตูมองไปที่แขกในห้องโถงด้วยสายตาเย็นชา เธอเปล่งประกายแห่งความเย็นชาที่ทำให้ผู้คนอยู่ห่าง ๆ จากเธอ แขกบางคนที่สบตากับเธอรู้สึกหนาวสั่นเล็กน้อยและหนีไปอย่างกะทันหัน

อย่างไรก็ตามใบหน้าของเธอน่าทึ่งมากจนดูเหมือนว่าจะสูญเสียทุกอย่าง แม้ว่าพวกเขาจะหวาดกลัว แต่พวกเขาก็ยังลังเลที่จะมองไปหวังว่าจะได้ดูเธออีกสักครู่นึง