ถึงอย่างนั้น แสงจันทร์สลัวผสมกับแสงไฟยามค่ำคืนที่ส่องแสงบนถนนที่ปูด้วยหินในใจกลางเมืองมีผู้คนจำนวนไม่น้อยอยู่รอบ ๆ ที่โล่ง ทุกคนมองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็นและซุบซิบ เนลล์ตามไปดูและเห็นเซลีนนั่งอยู่บนเก้าอี้นั่งเล่น เจสันนั่งถัดไปจากเธอบนเก้าอี้ตัวเล็ก กำลังคุยกับเธอรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏอยู่บนใบหน้าของเซลีน และมีเครื่องดื่มอยู่ในมือของเธอ พวกเขามองหน้ากันเมื่อพวกเขาพูดคุย แต่ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขากำลังคุยอะไรกันอยู่ อย่างไรก็ตามความมีชีวิตชีวาและเสียงหัวเราะหวานหู ลอยมากับสายลมและเหมือนจะมีบรรยากาศความรักหวานหอมมีคนกระซิบขึ้นมาว่า “พวกเขาสองคนเข้ากันได้ดีจริง ๆ ฉันบอกได้เลยว่านายน้อยมอร์ตันเอาใจใส่เซลีนจริง ๆ ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าเมื่อไหร่พวกเขาจะแต่งงานกันอย่างเป็นทางการ”“ใช่ มันไม่ใช่เรื่องที่พูดเกินจริงที่จะพูดว่าพวกเขาคู่รักที่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก ตระกูลมอร์ตันมีรากฐานที่มั่นคงและมีอำนาจในจินเฉิงและอยู่ในความดูแลของเฟิงฮัวเอ็นเตอร์เทรนเม้นต์ ถ้าเซลีน เจนนิงส์อยู่กับเขา ทรัพยากรของพวกเขาก็ไม่เลวร้ายลง“ที่ยังคงสามารถรับบทนี้ได้หลังจากเกิดเรื่องอื้อฉาวแบบนั้น นั่นเป็นสิ่งเดี
น้ำเสียงของเจสันเบาและนุ่มนวล แต่คำพูดของเขาทำให้เซลีนตกใจ“อะไรกัน? ค่าธรรมเนียมสิบเท่า?”“แน่นอน คุณคิดว่าบริษัทจะขโมยเนื้อชิ้นใหญ่อย่างนี้และชนะการเซ็นสัญญานี้มาให้คุณได้อย่างไร?”“แต่...”“มีปัญหาอะไร? คุณไม่มีความมั่นใจ?”เซลีนลังเลเธอมองไปที่เจสัน เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มคนนี้ยังคงอุบอุ่นและอ่อนโยนเช่นเคย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปเธอไม่รู้ว่ามันเริ่มต้นเมื่อไร แต่ดวงตาของเขาไม่อ่อนโยนอีกต่อไปเมื่อมองมาที่เธอ ใบหน้าของเขายิ้มชัดเจน แต่ในดวงตาส่วนลึกลงไปปกคลุมไปด้วยความเย็นชา ซึ่งทำให้หัวใจของเธอสั่นสะท้านเธอกลืนน้ำลายและพยักหน้าหลังจากนั้นสักครู่“ฉันเข้าใจ ฉันมั่นใจ คุณไม่กังวลเกี่ยวกับฉัน”“ดีแล้ว”เจสันปล่อยเธอไว้และหันกลับมา และเริ่มเล่นกับกาน้ำชากระเบื้องเคลือบสีฟ้าและขาวบนโต๊ะเซลีนพิจารณาสักครู่ก่อนจะถามขึ้นอย่างกะทันหัน “พี่เจย์ ที่คุณพูดอะไรกับพวกเขาเกี่ยวกับการแต่งงานก่อนหน้านี้...คุณจริงจังใช่ไหม?”มือของเจสันหยุดลงชั่วขณะ เหมือนมีแสงสีดำน้อย ๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา เขาพยักหน้า“ใช่”เซลีนดีใจขึ้นมาในทันที“พวกเราจะแต่งงานกันเมื่อไร
เนลล์ประหลาดใจมากขึ้น เธออยากรีบปฏิเสธทันที แต่ทันใดนั้นสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นเลานจ์อีกแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล เมื่อมองไปอีกรอบ เธอก็ตอบตกลง“ได้เลย เข้ามา!”เจสันเดินตามเธอเข้ามาในห้องรับรอง เนลล์ไม่ได้ต้องการจะเล่นตลกกับเขา เมื่อเข้าไปข้างในเธอพิงขอบโต๊ะและยกมือขึ้นกอดอก เธอมองเขาและตัดบทตรงเข้าประเด็น “คุณมีอะไรอยากจะคุยกับฉัน?”ความตรงไปตรงมาของเธอทำให้แจ็คสันยากจะคาดเดาด้วยเหตุผลบางอย่างคำพูดที่เขาเตรียมเอาไว้ในใจนับไม่ถ้วนไม่สามารถหลุดออกมาเป็นคำพูดได้เมื่อเขาต้องเผชิญกับดวงตาที่จับจ้องและเย็นชาของเธอหลังจากนั้นสักครู่เขาก็ฝืนยิ้ม “ไม่เป็นไร มันแค่นานแล้วที่เราพูดคุยกันอย่างจริงจัง ดังนั้นผมจึงอยากคุยแบบสบาย ๆ “เนลล์ยกริมฝีปากขึ้นยิ้ม แต่ไม่มีรอยยิ้มในดวงตาของเธอ“ฉันขอโทษจริง ๆ แต่ฉันไม่ใช่เซลีน ดังนั้นฉันจึงไม่สนใจคนที่จะแต่งงานแล้ว เพราะไม่มีอะไรที่คุณต้องการอีกแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องพูดคุยอะไรมากอีกต่อไป”ในขณะที่เธอพูดเธอยืดตัวตรงและเดินออกไปหัวใจของเจสันเต้นรัวและเขารีบเอื้อมมือออกไปดึงเธอกลับมา“เดี๋ยวก่อน”เนลล์ขมวดคิ้วความรู้สึกสะอิดสะเอียนเกิดขึ้นภา
“คู่สามีภรรยาอย่างเราจะกำจัดข้ออ้างเรื่องความจริงใจ และผ่านช่วงเวลาที่ขื่นขมถ้าพวกเราไม่ทำมัน คุณไม่ควรคาดหวังว่าฉันจะเป็นคนโกหกและถูกเขาหลอกใช้ต่อไป และท้ายที่สุดก็เต็มไปด้วยคำสบประมาทและสิ่งสกปรก หลังจากนั้นคุณก็จะกลับมาหัวเราะเยาะฉันเหรอ?”“ทำไมคุณถึงทำดีเพื่อสั่งสมคุณธรรม และตอนนี้พยายามที่จะปิดบังด้วยการหว่านความลงรอยเหรอ? มันให้อะไรคุณบ้าง? เป็นไปได้ไหมว่า… คุณยังคงชอบฉัน? คุณไม่เห็นว่าฉันเข้ากับ กิดเดียน ลีย์ เหรอ?"เนลล์ฉายแววยิ้มให้กับเขาที่ดูเหมือนไม่ยิ้มลำคอของเจสันหยุดนิ่งดวงตาเฉียบคมของเธอดูเหมือนจะมองทะลุอะไรบางสิ่งบางอย่างเขารีบก้มหน้าและพูดอย่างจริงจัง “เนลล์ ผมเตือนคุณด้วยความจริงใจ เช่นนั้นคุณอย่าคิดว่าผมล้อเล่น”เนลล์พยักหน้าอย่างกระตือรือร้น“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ว่าคุณยังคงมีความรักหลงเหลืออยู่กับฉัน คุณหวังว่าฉันจะแยกทางกับ กิดเดียน ลีย์ และกลับมาอยู่ด้วยกันกับคุณใช่ไหม?”เจสัน “...”เนลล์กระดกลิ้นของเธอและส่ายหัว“น่าเสียดาย มีคำกล่าวเก่า ๆ ว่าม้าที่ดีจะไม่กลับไปที่ทุ่งหญ้าเดิม เจสัน มอร์ตัน คุณเป็นคนที่ทำให้ฉันผิดหวัง แม้ว่าฉันจะเลิกกับกิดเดียน ลีย์ แ
ทิมตกใจรูม่านตาของเขาขยายด้วยความโกรธ “มันเป็นใคร?”เนลล์มองไปที่เขาและยิ้มอย่างประชดประชัน “เซลีน เจนนิงส์”“อะไรนะ?”ทิมรู้สึกประหลาดใจมากนอกจากเขาแล้วทีมงานทุกคนก็ต้องประหลาดใจเมื่อได้ยินคำตอบนี้ไม่ใช่ว่าพวกเขารู้สึกว่าเซลีนไม่สามารถทำอะไรแบบนี้ได้ แต่เซลีนได้ประโยชน์อะไรจากการกระทำแบบนี้ทุกคนรู้ว่าเป็นเพราะเรื่องอื้อฉาว อาชีพของเซลีนจึงอยู่ในสภาวะตกต่ำ เธอไม่ได้รับการออกสื่อมากนักในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมาเธอใช้ความพยายามเป็นอย่างมากในการกลับมาในครั้งนี้ และในที่สุดก็ได้รับบทนำหญิงคนที่สองในละครเรื่องนี้ โดยปกติแล้วเธอจะทำได้ดีและพยายามรักษาภาพลักษณ์ของเธอในสายตาของผู้คนเพราะเหตุนี้ละครเรื่องนี้จึงมีความสำคัญกับเธอเป็นพิเศษหากผู้กำกับและนักแสดงนำของละครมีปัญหาในเวลาเดียวกัน ทีมงานจะได้รับผลกระทบอย่างแน่นอนและหากเหตุการณ์นั้นส่งผลกระทบอย่างมาก ก็อาจจะส่งผลกระทบต่อละครเมื่อออกอากาศในภายหลังหากสิ่งเหล่านี้ทำให้ได้รับผลกระทบ เธอในฐานะนักแสดงนำหญิงคนที่สองจะไม่ได้รับผลกระทบได้อย่างไร?แล้วทำไมเธอต้องทำแบบนั้น?เธอคิดว่าชื่อเสียงของเธอยังไม่แย่พออย่างนั้นหรือ?เธอต้องกา
สำคัญที่สุด เจสันคือนายน้อยของตระกูลมอร์ตัน และปัจจุบันดำรงตำแหน่งประธานมอร์ตันไม่ใช่ผู้ประกอบการเหมือนกับลีย์ แต่ในจินเฉิง อย่างน้อยที่นี่พวกเขาก็เป็นบริษัทใหญ่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในฐานะประธาน เจสัน มอร์ตัน เป็นคนที่ยุ่งมากถึงอย่างนั้นเขาก็เต็มใจที่จะหยุดพักจากงานของเขาเพื่อจะนำซุปมาให้เซลีนเป็นการส่วนตัว เขาเป็นแฟนที่วิเศษอะไรขนาดนั้น?กลุ่มของนักแสดงมองเธอด้วยความรู้สึกอิจฉาแน่นอนว่าเซลีนรู้สึกดีกับมันมาก เธอถือกระติกไว้ในมือและยิ้มออกมาด้วยความสุขเธอยังแบ่งปันซุบของเธอกับนักแสดงหญิงสองสามคนในกองถ่ายซึ่งทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นเนลล์ที่สังเกตเห็นฉากนี้และกระตุกริมฝีปากยิ้มทันใดนั้นเองเธอก็นึกถึงสิ่งที่เจสันพูดกับเธอเมื่อคืนนี้เธอสงสัยว่าเซลีนจะตอบสนองอย่างไรเมื่อเธอรู้เรื่องนั้นในขณะที่เธอคิดเช่นนี้ ความคิดชั่วร้ายก็ก่อขึ้นในใจของเธอ ริมฝีปากของเธอยกยิ้มอย่างมุ่งร้าย“แนนซี่ เซลีนชอบเจสันมาก สมมุติว่าสักวันหนึ่งพวกเขาเลิกกัน ตอนนั้นเธอจะเป็นบ้าเลยไหม?”แนนซี่ตะลึงจากนั้นเธอบุ้ยปากด้วยความดูถูก“คนหนึ่งขี้เกียจในขณะที่อีกคนก็เป็นผู้หญิงสำส่อน คู่รักขยะแบบนั้นดีกว่าถ
หลังจากนั่งลงได้สักพัก มันก็เกือบจะสายและการแต่งหน้าของหญิงสาวทั้งคู่ก็เกือบจะเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจสันลุกขึ้นยืนและพูดว่า “มันสายแล้ว ผมควรกลับไปที่บริษัทดีกว่า”เซลีนขมวดคิ้วและไม่อยากให้เจสันจากไป“กลับไปตอนนี้เหรอ? คุณช่วยอยู่ที่นี่กับฉันอีกหน่อยแล้วค่อยไปบริษัทได้ไหม?”เจสันปลอบใจเธอด้วยความอดทน “ผมมีเรื่องที่ต้องไปทำที่บริษัท อย่างไรก็ตามคุณคงจะยุ่งกับงานแสดงไม่มีเวลาให้ผมเมื่อการถ่ายทำเริ่มขึ้นในภายหลัง ดังนั้นผมไม่รบกวนคุณดีกว่า”เซลีนพยักหน้าเมื่อเขาพูดเช่นนั้น“ก็ได้! ฉันจะไปส่งคุณ พรุ่งนี้คุณต้องมาหาฉัน”เจสันให้สัญญาทั้งคู่หันหลังจะออกไปข้างนอก ก่อนที่พวกเขาจะออกไปจากห้อง เสียงที่ชัดเจนก็ดังขึ้นที่ด้านหลังพวกเขา “เดี๋ยวก่อน!”พวกเขาหันกลับไปและมองไปที่เนลล์ ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ เธอขมวดคิ้วและจ้องมองไปที่พวกเขา“เจสัน ฉันมีบางอย่างอยากจะถามคุณ”เซลีนเฝ้ามองเธออย่างคุมเชิง “พี่เจย์ต้องรีบกลับไปทำงาน คุณเก็บคำถามไว้ทีหลังได้ไหมพี่สาว?”ด้วยเหตุผลบางประการ เซลีนรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่ไม่ดีเกิดขึ้น เมื่อเธอจ้องเข้าไปในดวงตาของเนลล์ดังนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเข
“เมื่อคืน?”เจสันเลิกคิ้วและคิดสักพัก “ไม่มีอะไรมาก มันแค่เรื่องที่ไม่สำคัญ”รอยยิ้มใบหน้าของเซลีนตึงขึ้นนี่เขาไปหาเธอเพียงเพื่อบอกอะไรที่ไม่สำคัญกับเธออย่างนั้นน่ะเหรอ?ใครจะไปเชื่อเรื่องแบบนั้น?อย่างไรก็ตาม เจสัน มอร์ตันที่เธอรู้จักในวันนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป บุคลิกและนิสัยใจคอของเขาเปลี่ยนไปและบางครั้งเธอก็พบว่ามันยากที่จะเข้าใจเขาเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เธอก็ปฏิเสธที่จะกดดันเขาต่อไป เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร จริง ๆ แล้วพี่สาวตกที่นั่งลำบากเพราะข่าวลือเกี่ยวกับเธอและผู้กำกับคูมบส์ คุณโตมากับเธอ พี่เจย์และการปลอบใจอาจจะทำให้เธอรู้สึกดี”เจสันมองเธอด้วยรอยยิ้มที่ว่างเปล่า“คุณไม่หึงฉันเหรอถ้าฉันปลอบเธอ”เซลีนส่ายหัว“ไม่แน่นอน พี่สาวเป็นญาติของฉันและคุณเป็นสามีในอนาคตของฉัน พี่เจย์ ฉันรู้สึกมีความสุขเมื่อคุณสองคนดีต่อกัน ทำไมฉันจะต้องหึงด้วย?”ในที่สุดเจสันก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ“คุณเป็นผู้หญิงที่ดีมากเซลีน”เซลีนยิ้มตอบกลับอย่างไม่จริงใจพวกเขาหยุดคุยกันและเจสันก็กลับไปเมื่อเธอกลับไปที่กองถ่าย รอยยิ้มอันแสนหวานที่เซลีนแสดงต่อเจสันไม่ปรากฏ