เธอพูดอย่างถูกต้องและสบตากับบอดี้การ์ดสองคน พวกเขาเดินไปข้างหน้าทันทีก่อนที่พวกเขาจะเข้าใกล้ แนนซี่ เมอร์เรย์ นำบอดี้การ์ดอีกสองสามคนไปขวางข้างหน้าโดยบังเนลล์ไว้ข้างหลังพวกเขาเวลาหยุดลงชั่วขณะแล้วมันก็ปะทุขึ้นเนลล์มองไปที่ซิลเวียและหัวเราะเยาะ "อะไรกันเนี้ย? เหตุใดคุณจึงพยายามหลีกเลี่ยงปัญหาจากที่นี่ล่ะ หรือคุณคิดว่าคุณสามารถพูดคำสองสามคำเพื่อปัดสิ่งต่าง ๆ ออกไปได้แล้วตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว?”เธอชูปากกาบันทึกเสียงขณะเผชิญหน้ากับสื่อ และกล้องถ่ายรูปและพูดว่า “ฉันสามารถรับประกันความถูกต้องของทุกสิ่งที่อยู่ในนี้ได้ ถ้าคุณไม่เชื่อฉันสามารถส่งให้ตำรวจตรวจสอบว่ามีการแก้ไขหรือเปล่า?”เมื่อพูดอย่างนั้นเธอก็ยื่นปากกาบันทึกเสียงให้เจ้าหน้าที่ตำรวจซิลเวียใกล้จะเป็นโรคประสาท“เนลล์ เจนนิงส์!”ณอร์นโมโหอย่างโกรธแค้นและพุ่งไปข้างหน้าเพื่อคว้าปากกาบันทึกเสียง แต่ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจขัดขวาง"คุณเจนนิงส์ นี่เป็นหลักฐานสำคัญโปรดอย่าเคลื่อนย้าย”ณอร์นโกรธมากและจ้องที่เนลล์อย่างเกลียดชังพูดว่า “เนลล์ เจนนิงส์! แกหวังจะได้เห็นครอบครัวเจนนิงส์ถูกทำลายจริง ๆ เหรอ? แกจะมีความสุขถ้าพ
คำพูดเหล่านั้นทำให้ทุกคนตกใจ!กิดเดียเดินขึ้นไปและจับมือเธอในขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนั้นดวงตาที่แข็งกร้าวของเขาก็กวาดมองไปที่ใบหน้าของทุกคน“เริ่มจากวันนี้ผมขอประกาศอย่างเป็นทางการว่าภรรยาของผม เนลล์ เจนนิงส์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดของเธอก็ตาม เป็นเรื่องของผมด้วยและการที่ทำให้เธอขุ่นเคืองก็เหมือนทำให้ครอบครัวลีย์ทั้งหมดขุ่นเคือง! สำหรับแม่ภรรยาผู้ล่วงลับของผม ที่ได้รับอันตรายผมจะส่งคนไปสอบสวนเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว และหวังว่าตำรวจจะมีความยุติธรรมในการจัดการกับเรื่องนี้เพื่อรักษาความยุติธรรมให้กับวิญญาณที่ดีด้วย!”เจ้าหน้าที่ตำรวจจากจินเฉิงอยู่กับครอบครัวลีย์เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาก็รีบพูดว่า “แน่นอน! ไม่ต้องห่วงคุณลีย์ ผมจะดูแลเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวและไม่ปล่อยให้ฆาตกรหลุดมือไป!”กิดเดียนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และเดินเข้าไปพร้อมกับเนลล์เจนนิงส์ที่มาเพื่อจับคนบนเกาะนี้ เหมือนเรื่องตลกที่เริ่มต้นและจบลงด้วยความวุ่นวายซิลเวียและคนอื่น ๆ ที่เป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมถูกตำรวจนำตัวออกไปเนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับกิดเดียนตำรวจจึงไม่กล้าดำเนินการอย่างสะเพร่าเป็นความตั้ง
มิหนำซ้ำ สำหรับเธอ เด็กคนนี้จะเป็นเพียงความทรงจำของเขาเท่านั้น!เจเน็ตไม่ได้พูดออกไปดัง ๆ เธอเพียงแค่ยิ้ม ใบหน้าของเธอฉายความอ่อนโยนและสงบเยือกเย็นออกมา“ฉันพิจารณาดูแล้ว และฉันตัดสินใจที่จะคลอดเขาให้ลืมตาดูโลกนี้และเลี้ยงดูเขาให้เติบโต ไม่ว่าฉันจะต้องเผชิญกับอะไรที่ยากลำบากในอนาคตก็ตาม ฉันจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจที่ฉันได้ทำลงไปในวันนี้ นอกจากนี้ เมื่อการก้าวเดินไปข้างหน้ามันยาก ฉันยังคงมีเธออยู่ใช่ไหม? การเป็นแม่ทูนหัวคงจะไม่ง่ายนัก เธออยากเป็นนางฟ้าผู้พิทักษ์ของเราไหม?”เนลล์โกรธมาก จนเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปอีกดีเธอไม่สามารถห้ามตัวเองให้กลอกตาได้“ได้ ได้ ได้! ฉันจะเป็นนางฟ้าผู้พิทักษ์ของเธอ แต่เธอจะอธิบายเรื่องนี้กับคุณลุงแฮนค็อกอย่างไร? ฉันได้ยินว่าทั้งสองคนทะเลาะกันก่อนที่เธอจะย้ายออกมา เขาจะไม่ยอมให้เธอคลอดลูกคนนี้”เจเน็ตเงียบไปชั่วครู่จากนั้นเธอก็พูดออกมาอย่างแผ่วเบาด้วยความเจ็บปวด “ฉันคงต้องยอม ถ้าเขาไม่ยอมยกโทษให้ฉัน เขาแค่ต้องแสร้งทำเป็นเหมือนกับว่าเขาไม่เคยมีฉันเป็นลูกสาว สุดท้ายแล้ว... สุดท้ายแล้ว ฉันไม่เคยทำให้เขาภูมิใจและให้เกียรติเขาเลย”คำพูดของเธอสร้างคว
“ผมขอโทษ ห้องน้ำอยู่ที่ไหน?”เนลล์รู้สึกประหลาดใจเสียงนั้นฟังดูคุ้นเคยเธอหันกลับไปมองที่ผู้ชายคนนั้น ที่เงยหน้าขึ้นมาในเวลาเดียวกันนั้น คนทั้งคู่นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ“เจสันเหรอ?”“เนลล์?”“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”คำถามเดียวกันผุดออกมาจากปากของพวกเขาพร้อมกันหลังจากนั้นพวกเขาต่างมองกันด้วยความบึ้งตึงเนลล์รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาตอนนี้เธอรู้แล้วว่าทำไมจึงมีคำพูดที่ว่าศัตรูมักจะล้ำเส้น!นับตั้งแต่เธอลืมเรื่องของเขาบนเกาะนั้น เธอยอมรับว่าเธอจะไม่เจอเขาอีก โชคร้าย เธอคาดไม่ถึงว่าเธอจะโชคร้ายขนาดที่ชนกับเขาที่นี่ ยิ่งไปกว่านั้น ห้องจัดเลี้ยงของเขายังอยู่ถัดไปจากเธออีกด้วยการแสดงออกของเจสันเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็ได้สติกลับมาเขามองเนลล์ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าไม่ต้องสงสัยเลยว่านับวันเนลล์ยิ่งดูสวยมากขึ้นเรื่อย ๆ เดรสสีนู้ดที่เธอสวมอยู่เน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอ และรูปร่างที่เพรียวสวย เธอสวมรองเท้าสีเบจเข้ากับชุด ผมสีดำขลับของเธอมัดเอาไว้หลวม ๆ ที่กลางศีรษะ ส่งให้เธอดูสดใสและสวยงามในขณะนั้นเอง เขารู้ว่าเธอน่าสนใจ ทว่าเธอขาดเสน่ห์ของผู้หญิง
โชคไม่ดีที่สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้เป็นไปตามที่ต้องการเสมอไปความสัมพันธ์บางอย่างเริ่มห่างเหินเมื่อเวลาผ่านพ้นไปหลังจากที่ทักทายตอบโต้กับท่านผู้หญิงโจนส์แล้ว เนลล์ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรต่อและขอตัวออกมาในเวลาเดียวกันนั้นเอง ชายวัยกลางคนผู้นั้นที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับพวกเขาก็พูดขึ้น“คุณคือ คุณเจนนิงส์ใช่ไหม?”เนลล์แปลกใจและหันกลับไปมีรอยยิ้มที่อบอุ่นบนใบหน้าอันสุขุมของเขา มันเป็นรอยยิ้มประเภทที่บุคคลที่มีอำนาจส่งต่อไปยังประชาชนของเขาด้วยอย่างงดงามหญิงสาวพยักหน้ารับ “ค่ะ”“ผมมีโอกาสได้ชมการแสดงของคุณ และการแสดงของคุณนั้นโดดเด่นมาก ผมได้ยินมาว่าคุณร้องเพลงประกอบซีรี่ส์ด้วยใช่ไหม? ผมชอบเพลงนั้นเป็นพิเศษ คุณจะกรุณาช่วยร้องเพลงนั้นให้ผมฟังในคืนนี้ได้ไหม?”เนลล์รู้สึกสงสัย‘การนำทางของคนไร้ค่า’ เป็นเว็บซีรี่ส์ที่ผลิตด้วยงบประมาณไม่มาก เพื่อเป็นการลดค่าใช้จ่าย ทิม คูมบส์ จึงไม่ได้จ้างนักร้องอาชีพครั้งหนึ่ง เขาบังเอิญพบว่าเนลล์สามารถร้องเพลงได้ ดังนั้นเขาจึงจัดการให้เธอไปร้องเพลงประกอบซีรี่ส์ช่วงเปิดตัวเธอคาดไม่ถึงว่าชายวัยกลางคนผู้นี้จะฟังมันเนลล์รู้สึกเขินอายนิดหน่อย และม้วนผมที่ข้า
เนลล์จ้องมองไปที่เจสันด้วยความดูถูก “จริงใจเหรอ? ย้อนกลับไปในตอนนั้น ฉันถูกซิลเวียและเซลีนรังแก คุณไม่เคยพูดอะไรเลย แต่ตอนนี้คุณต้องการพูดถึงมันด้วยความจริงใจเหรอ? ขอโทษนะ ความคิดของคุณเรื่องความจริงใจไม่มีค่าสำหรับฉัน!”“คุณ...”“ปล่อยฉันไป! ฉันอยากเข้าไปข้างใน!”“เนลลี่ฟังผมก่อน...”เธอผลักเขาออกไป เธอใช้กำลังมากพอสมควร และเจสันถูกผลักไปกระแทกกับราวบันไดเขาคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดซึ่งดึงดูดการมองมาด้วยสายตาแปลก ๆ จากผู้คนรอบข้างเนลล์พูดไม่ออกใบหน้าของเธอแดงก่ำ‘เอ๊ะ มันเป็นสัญญาณที่ไม่ดีที่ฉันดื่มมากเกินไปหน่อย ฉันไม่สามารถหยุดตัวเองจากการควบคุมอารมณ์และความแข็งแรงของฉันได้ ดังนั้นฉันจึงใช้กำลังมากเกินไป’ในขณะที่ผู้คนเข้ามามุงดู เธอสงสัยว่าเธอควรจะออกไปหรือเข้าไปดูเจสันใกล้ ๆ ดี ในไม่ช้า ผู้คนก็เริ่มแสดงความคิดเห็นเกี่ยวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เนลล์เป็นคนมีชื่อเสียง แม้ว่าจะเป็นเรื่องปกติที่จะพบเจอคนดังที่หอประชุมเซียนสุ่ยนี้ แต่มันคงไม่ดีถ้ามีคนเผยแพร่ข่าวลือเกี่ยวกับการที่เธอทำร้ายคนในที่สาธารณะแบบนี้เธอต้องการรักษาหน้าของเธอไว้สุดท้ายแล้วเธอก็เดินเข้าไปหาเจสันและก
ณ ตระกูลโจนส์ คฤหาสน์ของตระกูลโจนส์สว่างไสวท่านผู้หญิงโจนส์นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเธอ ขณะที่คุณการ์เร็ตต์นั่งที่ตรงข้าม เขาแสดงท่าทางจริงจังออกมา“มั่นใจได้เลยคุณการ์เร็ตต์! ฉันสัญญาว่าอะไรก็ตามที่คุณสั่ง จะเป็นเรื่องส่วนตัวของฉันและจะดูแลมันอย่างดี”โจเซฟ การ์เร็ตต์ยิ้มออกมา “แน่นอน ผมเชื่อใจคุณท่านผู้หญิงโจนส์ พวกเราทำการสืบเรื่องนี้มาหลายปีแล้ว และพวกเราพบเพียงว่าเด็กคนนี้น่าจะถูกนำมาที่จินเฉิงโดยขบวนการค้ามนุษย์ในตอนนั้น เบาะแสที่เหลือหายไป การค้นหาของเราจึงไร้ผล เราจึงพึ่งพาคนอื่นได้เท่านั้น ถ้าพูดถึงการตามหาคนในจินเฉิง ตระกูลโจนส์ไม่เป็นสองรองใคร”“ผมเดินทางมาที่จินเฉิงเป็นการส่วนตัวในครั้งนี้เพื่อจัดการเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม มันยังเป็นปัญหาภายในของตระกูลการ์เร็ตต์ เช่นนั้นผมหวังว่าคุณจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ”“พ่อของผมป่วยมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว และในเวลานี้ เขาปรารถนาที่จะพบลูก ดังนั้น ไม่ว่าคุณจะสามารถตามหาเด็กคนนั้นเจอหรือไม่ก็ตาม กรุณาแจ้งให้ผมทราบโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อผมยืนยันทุกอย่างแล้ว ผมจะบอกข้อมูลกับเขา เพื่อเข
แม้ว่าร้านอาหารนี้จะเป็นร้านอาหารที่หรูหราเป็นพิเศษในจินเฉิง แต่มันก็ยังไม่ดีพอ ตัดสินจากลักษณะภายนอกของโจเซฟ การ์เร็ตต์ เขาดูไม่เหมือนคนประเภทที่จะทานอาหารที่สถานที่นี้ มีเพียงสองเหตุผลที่เขาอยู่ที่นี่ ไม่ว่าเขาจะมีเวลาน้อยหรือมีเหตุผลพิเศษบางอย่างที่ดึงดูดเขามายังสถานที่แห่งนี้เนลล์รู้สึกสนใจ แต่เธอไม่รู้จักโจเซฟดีนัก ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าถามเขาคนทั้งสองก้าวเข้ามาในร้านอาหาร มันเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของลูกค้า และเสียงกรุ๊งกริ๊งของมีดส้อมบนโต๊ะอาหารเธอไม่แน่ใช่ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า แต่เธอมีความรู้สึกว่าโจเซฟมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ คนที่เป็นเพียงคนรู้จักโดยทั่วไปแล้วไม่ได้แสดงความมีน้ำใจแบบนี้ความสงสัยของเนลล์ทวีคูณ เธอถามเขา “เอ่อ คุณการ์เร็ตต์คะ คุณมาทำอะไรที่จินเฉิงหรือคะ?”โจเซฟตอบ “ฉันมาตามหาใครบางคน”“โอ้? ฉันถามได้ไหมคะว่าคุณกำลังตามหาใคร?”โจเซฟนิ่งไปชั่วครู่และยิ้ม “ลูกของเพื่อนเก่า”เขาไม่ได้ให้รายละเอียดเมื่อเขาพูดแบบนั้น เนลล์สังเกตเห็นความอึดอัดใจที่จะอธิบายต่อไป และเก็บคำถามของเธอเอาไว้กับตัวเธอเองดังนั้นเธอเพียงแค่ยิ้มให้เขาอาหารมาเสิร์ฟ ในฐานะคนท้องถิ่