เนลล์บอกเชอร์รี่ให้แจ้งจัสตินเกี่ยวกับผลลัพธ์ มันเป็นปกติที่เขาจะไม่มีความสุขที่ได้ยินมันอย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรที่เขาสามารถจะทำมันได้ โชคดีที่สัญญาที่เขาเซ็นสัญญากับ อันนิง อินเตอร์เนชั่นแนล เป็นเวลาห้าปีเและตอนนี้สัญญาเหลือน้อยกว่าหนึ่งปี เขาสามารถพิจารณาช่วงเวลาที่ใกล้จะหมดลงนี้ และเลือกว่าจะไปที่ไหนเมื่อสัญญาหมดลงเนลล์พิจารณาเคสนี้และปิดมันสำหรับความสัมพันธ์ของเขากับสเตฟานีการ์เร็ตมันไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องกังวลหนึ่งสัปดาห์ผ่านไปในพริบตาวันเกิดของเจเน็ตกำลังจะมาถึง เนลล์นับด้วยนิ้วของเธอ แต่ไม่ว่าเธอจะลองหลายครั้งแค่ไหนเธอก็พบว่าเธอไม่สามารถไปด้วยตนเองได้เลยดูเหมือนว่า เจเน็ตได้ตัดการติดต่อจากทุกช่องทางในประเทศจีน นับตั้งแต่เธอไปประเทศยกเว้นการติดต่อกับเนลล์เป็นครั้งคราวนี่รวมถึง อีธาน แฮนค็อก และพี่ชายของเธอเอง เอลริก แฮนค็อกในฐานะที่เป็นแค่คนเฝ้ามอง เนลล์ไม่สามารถพูดได้มากและทำได้แค่ใส่ใจเธอให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพราะเธอกำลังตั้งครรภ์และไม่ให้ตัวเองรู้สึกเหงาในต่างประเทศในวันเกิดของเจเน็ต เนลล์ดูเวลาและโทรหาเธอเมื่อเวลาบอกเวลาเที่ยงคืนการโทรมีการรับสายอ
เลียมพูดราวกับว่าเขามีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นี่เจเน็ตหยุดชะงัก สิ่งที่เธอรู้สึกได้ในตอนนี้คือท้องของเธอเจ็บไปด้วยความโกรธหลังจากนั้นไม่นานเธอก็ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา "นี่มันบ้านฉันนะ ฉันจะเปิดประตูถ้าฉันต้องการจะเปิด และจะไม่เปิดถ้าฉันไม่ต้องการที่จะเปิด มันเกี่ยวอะไรกับคุณ? คุณดูไม่กลัวเลยฉันจะฟ้องคุณได้ในข้อหาบุกรุก? "เลียมยกคิ้วของเขาไม่ไหวติง"ก็ลองดูสิ"ท่าทางของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเธอจะไม่ทำเจเน็ตรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก เธอรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรไหม้อยู่ในอกของเธอ เธอไม่ต้องการอะไรมากนอกจากโยนชายคนที่ยืนต่อหน้าเธอออกจากระเบียงไปซะหลังจากผ่านไปนานเธอก็พูดออกมาว่า "คุณมาทำอะไรที่นี่?"เลียมยิ้มอย่างเย็นชา ใบหน้าที่ยิ้มอย่างเย็นชาและดิบเถื่อนของเขามันดูโหดร้ายเขาเดินไปข้างหน้าทีละก้าวพร้อมกับแผ่ออร่าความเย็นรอบ ๆ ตัว เขาบังคับเจเน็ตให้ถอยหลังไปจนในที่สุดเธอก็ถอยไปชนกำแพงและไม่มีที่ให้ไปไหนได้อีกเลียมเอื้อมมือออกไปและขังเธอไว้กับกำแพงดวงตาเย็นและดิบคู่หนึ่งจ้องมองเธอในขณะที่ริมฝีปากของเขายิ้มอย่างเยาะเย้ย"คุณกำลังตั้งครรภ์? มันคือใคร?"เจเน็ตกัดฟันของเธอและใช้ความตั
เลียมขมวดคิ้ว “ผมมาที่นี่เพื่อลูกชายของผม แล้วมันเกี่ยวอะไรกับตระกูลแจ็คแมน และตระกูลกริฟฟิน”หน้าอกของเจเน็ตแน่นขึ้น เธอยิ้มพร้อมกับแววตาที่ยิ้มเยาะ “ทุกคนรู้ว่าคุณเป็นแก้วตาดวงใจของพวกเขา ตั้งแต่คุณกลับไปพวกเขาก็ต้อนรับคุณ คุณทวดแห่งตระกูลกริฟฟินไม่ได้ดูแลคุณอย่างรักใคร่เหรอ? พวกเขาอาจจะกระโดดตึกลงมาได้นะถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ”ใบหน้าของเลียมตึงเครียด "โอ้จริงดิ? ถ้าคุณรู้แล้ว ทำไมคุณยังจะหลบซ่อนตัวจากผมอยู่ละ?”“เลียม แจ็คแมน คุณอาจจะเป็นที่รักของพวกเขา แต่สำหรับฉัน คุณไม่ใช่ ฉันเตือนคุณอย่าบังคับฉันไม่งั้น ... '“อะไรหรือ?”"ฉัน..."เจเน็ตโกรธอย่างบ้าคลั่ง คน ๆ นี้ช่างน่ารำคาญจริง ๆ ?เขารู้ว่าเธอกำลังแก้ไขและต้องสูญเสียทุกอย่างไป ทำไมเขายังผลักเธอไปยืนที่ตรงขอบด้วย?เลียมเย้ยหยัน"คุณวางแผนที่จะหยุดผมได้ไหมล่ะ ถ้าผมยืนยันที่จะยังมีลูกคนนี้? หรือกับกังฟูที่น่ากลัวของคุณ? หรือคุณจะบอกพ่อของคุณให้เขามาตีผม เหมือนที่เขาเคยทำไว้เมื่อสี่ปีก่อน?"จิตใจของเจเน็ตว่างเปล่าราวกับว่าเธอตกลงไปในน้ำแข็ง ความหนาวสั่นเข้ามาครอบงำเธอเธอจ้องมองเขาอย่างเย็นชา “คุณจะลองดูก็ได้นะ”เลีย
ชายคนนั้นรั้งข้อมือของเธอเอาไว้ เธอจึงใช้แรงทั้งหมดที่มีขัดขืนสายตาที่เยือกเย็นของเจเน็ตจ้องไปที่เลียม"ยอมแพ้ซะ! แล้วอย่าฝันที่จะพาลูกไปจากฉัน ฉันจะไม่ยอมให้คุณเสียเงินแม้แต่นิดเดียว”เลียมยิ้มอย่างเย็นชา“เราจะรอดูตอนนั้น และมาดูกันว่าใครจะชนะคุณหรือผม?”ด้วยเหตุนี้เขาจึงหันหน้าหนีไปเจเน็ตระงับความโกรธที่พลุ่งพล่านที่อยู่ภายในด้วยการหลับตาลงอย่างน้อยเธอก็ยังไล่เขาออกไปได้ อย่างไรก็ตามด้วยความตกใจเธอลืมตาขึ้นและเห็นเขาเดินไปที่ห้องนอนใบหน้าของเจเน็ตเปลี่ยนทันที“เลียม แจ็คแมน คุณกำลังคิดจะทำอะไรอยู่?”“คุณไม่ได้บอกว่ามันดึกแล้วหรือไง? ผมกำลังจะไปนอน”"แต่นี่มันบ้านของฉัน ถ้าคุณต้องการที่จะนอนก็กลับไปที่บ้านของคุณ”“ฮ่า!”ชายคนนั้นยืนอยู่ข้างห้องนอนมองไปที่ผู้หญิงที่หน้าแดงจากความโกรธเคืองเขาเอื้อมไปข้างหน้าเพื่อจับคางของเธอขึ้นเบา ๆแม้ว่าเจเน็ตจะเบือนหน้าหนี แต่เขาก็ไม่โกรธ เขาแค่โค้งริมฝีปากของเขาและยิ้มอย่างชั่วร้าย“ผมจะติดตามคุณไปทุกที่ที่คุณไปก่อนที่เด็กจะเกิด ผมเคยบอกไปแล้วไงว่าอย่าคิดที่จะหนี เข้าใจสิ่งที่ผมพูดไหม?”เจเน็ตถึงกับพูดไม่ออกในท้ายที่สุดเลีย
พูดง่าย ๆ ก็คือ เขาอาจโดนบังคับให้มาอยู่ที่นี่ได้ แต่มื้ออาหารของเขาไม่ใช่เรื่องที่เธอควรกังวลมันขึ้นอยู่กับตัวเขาเองที่ต้องหาอาหารและเสื้อผ้าด้วยเหตุนี้เจเน็ตจึงคิดว่าใครสักคนอาจจะแพ้อย่างไรก็ตาม ด้วยความประหลาดใจของเธอ ชายคนนั้นเหลือบมองเธออย่างไม่เต็มใจและพูดว่า “ผมไล่แม่บ้านชาวฟิลิปปินส์ของคุณไปแล้ว”เจเน็ตตะลึง"อะไรนะ?"เลียมขมวดคิ้ว“คุณได้ยินผมไม่ชัดเหรอ?”“ใครให้สิทธิ์คุณไล่แม่บ้านชาวฟิลิปปินส์ของฉัน”เลียมยิ้มอย่างเย็นชา"ทำไม? เพราะเธอสามารถช่วยคุณหนีได้ไงล่ะ?"เจเน็ตโกรธแค้นอยู่ภายในใจ“ฉันบอกว่าจะไม่หนี มองมาที่ฉันสิ ฉันจะวิ่งหนีไปไหนได้?”เลียมไม่สนใจเธอ “คุณไม่น่าไว้วางใจ ผมไม่เชื่อใจคุณ”เจเน็ตไม่ตอบเขาเธอกัดฟันจนไม่สามารถระงับความโกรธได้"งั้นบอกฉันสิ ในเมื่อไล่แม่บ้านไปแล้ว แล้วฉันจะกินอะไร ดื่มอะไร จะให้ฉันทำอาหารของฉันด้วยท้องที่ใหญ่โตแบบนี้หรือไง?"เลียมเหลือบมองเธอดูเหมือนเขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง“มันก็สามารถทำได้ถ้าคุณใส่ใจที่จะทำมัน”“เลียม แจ็คแมน !!”เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้เหมือนลูกแมวขี้โมโหที่ขนของมันฟูขึ้น มันทำให้เลียมอารมณ์ดี
ไคลี่?เป็นเธอได้อย่างไร?เป็นเวลาสามเดือนแล้วตั้งแต่เหตุการณ์ของเซลีนเนลล์อยู่ในสถานที่พักผ่อนแสนสงบ เมื่อเธอได้รับจดหมายจากคนนิรนาม อีเมลดังกล่าวแนบมาพร้อมกับบันทึกเสียงที่เธอถ่ายทอดให้กับสื่อมวลชนและตำรวจเนื่องจากถูกส่งโดยผู้ไม่เปิดเผยนาม เนลล์จึงไม่รู้ว่าผู้ส่งเป็นใคร อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีประโยชน์ เธอคิดว่าเธออาจนำไปใช้ได้ดีดังนั้นจึงนำไปสู่ความหายนะของครอบครัวเจนนิงส์หลังจากนั้น เนลล์ได้จัดให้มีคนตรวจสอบแหล่งที่มาของการบันทึกเสียง และจากการติดตามมากมายพวกเขาพบร่องรอยดิจิทัลที่ไคลีทิ้งไว้ในตอนนั้นเธอตกตะลึง และคิดที่จะตามหาไคลี่ เพื่อชดเชยให้กับเธออย่างไรก็ตาม เธอได้ลองทำเท่าที่จะทำได้ เนลล์ไม่สามารถหาที่ซ่อนของไคลี่ได้นั้นเนื่องจากไคลี่อยู่ข้างเนลล์ผ่านทางออนไลน์ผ่านวิดีโอโดยให้การว่าเซลีนจ้างเธอให้วางยาเนลล์ และจัดฉากเธอจึงตกเป็นเหยื่อของการกลั่นแกล้งทางอินเทอร์เน็ตเป็นเวลานานมากแม้ว่าหลายคนจะสนับสนุนและเชื่อมั่นในตัวเธอ แต่โลกภายนอกก็มีความสงสัยมากดังนั้นเมื่อเธอไม่สามารถหาไคลี่ได้ เนลล์จึงคิดว่าไคลี่ ต้องการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อม และไม่ต้องการให้ตามหาเน
แนนนี่เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ"คุณบอกได้เหรอ?"เนลล์ตอบกลับในลำคอ“แล้วทำไมคุณถึงปล่อยให้เธอมาร่วมงานกับคุณล่ะ? คุณไม่ได้จะกระโดดลงไปในกับดักที่เธอกำลังจัดให้คุณใช่หรือเปล่า?”เนลล์ยิ้ม“มันเป็นกับดักหรือเปล่า? เธอต้องการหางาน และมันไม่มีทางออกเลย แล้วตอนนี้ฉันต้องการผู้ช่วยที่มีความสามารถและฉันรู้จัก มันอาจจะไม่ชนะแบบใส ๆ แต่ว่ามันจะฆ่านกสองตัวด้วยการขว้างหินแค่ก้อนเดียว ถ้าเธอกลับมาอยู่ข้างเรา? มันจะเป็นกับดักแบบไหนน้า?”แนนซี่ยังคงเงียบหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็มองเนนล์ด้วยความแปลกใจ“เอาล่ะ ถ้าคุณรู้สึกว่าเธอน่าไว้วางใจเรา และจะให้โอกาสเธออีกครั้ง คุณไม่ต้องกังวล ฉันจะจับตาดูเธอและจะไม่ยอมให้เธอทำอะไรได้อีก”เนลล์อยากจะหัวเราะกับใบหน้าที่ดูระวังมากของแนนซี่พื้นฐานของแนนซี่เป็นคนที่มีแค่กล้ามเนื้อแต่ไม่มีสมองเธอไม่เคยเชื่อใจคนที่เคยทรยศมาก่อนอย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าอย่างน้อย หลายเหตุการณ์ในชีวิตที่ถูกทิ้งไม่มีทางอื่นให้เลือกเธอให้ความเชื่อใจไปทั้งหมด เนลล์ตัดสินใจเช่นเดียวกับไคลี่ ในระหว่างแม่ที่ป่วย และคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักเธอ เธอคงเลือกอย่างหลังเนลล์ลงจากรถ แล
เนลล์ชะงักและพูดขึ้น “ฉันสุภาพกับคุณ เพราะคุณเป็นป้าของกิดเดียน และคุณดูแลเขามาตั้งแต่เขายังเด็ก“อย่างไรก็ตามฉันเป็นคนแปลก ๆ มากกว่า และฉันไม่ชอบให้คนมายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของฉัน ฉันเกรงว่าจะต้องปฏิเสธถ้าคุณป้ายังยืนกรานอยู่แบบนี้“นอกจากนี้ เฟิงเฉียว วิลล่า ก็เป็นบ้านของฉัน ก่อนจะมาครั้งหน้ากรุณาแจ้งฉันก่อน“สำหรับแจกันโบราณพวกนั้นฉันไม่รู้ว่ามันเป็นของขวัญจากคุณป้า ฉันสั่งให้คนเอาไปทิ้งแล้ว แต่ไม่ต้องห่วง ฉันสามารถคืนแจกันให้คุณป้าได้ ถ้าคุณป้าต้องการ ฉันรับประกันได้เลยว่ามันจะไม่เป็นแจกันถูกแน่ ๆ ”จากนั้นเธอก็สั่งให้คนนำแจกันที่เก็บไว้ออกมาจีนเปลี่ยนสีหน้าอย่างโกรธเกรี้ยว“เนลล์ เจนนิงส์! อย่ามาตลกกับฉัน! ฉันกำลังพูดถึงแจกันหรือไง? สิ่งที่ฉันกำลังพูดคือ แกไม่คู่ควรกับกิดเดียน!“แกเป็นแค่ผู้หญิงที่ไร้เดียงสา แกคิดว่าแกเป็นใคร? แน่นอนว่าตอนนี้กิดเดียนกำลังนามใจแก แต่แกคิดว่าเขาจะให้ความสำคัญกับแกตลอดไปงั้นหรอ?”“ให้ฉันบอกแกไหม ว่ามีคุณผู้หญิงเพียงคนเดียวในตระกูลลีย์ และนั่นก็คือ ... ”“จีน ลีย์ !”ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงตะโกนอันน่ากลัวดังมาจากทางประตูจากนั้นใบหน้าของกิดเ