Share
บทที่ 300 ผมว่าผมชอบเธอ
Related chapters
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 301 ดอกไฮเดรนเยียสีน้ำเงิน
ชายสูงอายุที่รู้จักกันในนามว่าคุณจอห์น เขาทำงานที่นี่ เขาเคยทำงานให้กับตระกูลลีย์ ในตำแหน่งพ่อบ้านในอดีตคุณจอห์นทำงานให้กับพ่อของกิดเดียน หลังจากพ่อของกิดเดียนจากไปเขาก็ไม่ได้อยู่กับลีย์อีกต่อไป แผนเดิมของเขาคือ เกษียณไปอยู่บ้านพักคนชรา แต่กิดเดียนขอให้เขาอยู่ ต่อมาเขามาที่นี่เพื่อบริหารร้านอาหารส่วนตัวของตระกูลคุณจอห์นอายุมากแล้ว แม้ว่าเขาจะอายุหกสิบเศษ แต่ผมของเขาก็เกือบจะเป็นสีเทา เขามีรัศมีความใจดีและความเมตตาสถานรับเลี้ยงเด็กก็เงียบธารายืนอยู่ข้าง ๆ ขณะที่คุณจอห์นนำกระถางดอกไม้ออกมาอย่างระมัดระวัง เขาวางมันลงบนโต๊ะและถอดผ้าสีดำที่คลุมกระถางออกเผยให้เห็นดอกกุหลาบสีน้ำเงินบานสะพรั่งเธออุทานว่า “ว้าวสวยจัง! นี่คือ ไฮเดรนเยียสีน้ำเงิน ใช่ไหมคะ?”มิสเตอร์จอห์นยิ้ม “ไม่ ไม่ ฉันปลูกสิ่งนี้ด้วยตัวเอง ไฮเดรนเยียที่เธอกำลังพูดถึงนั้นถูกย้อม และแตกต่างจากเจ้าอันนี้”"จริงเหรอคะ? แต่มันดูเหมือนไฮเดรนเยียเลย”นายจอห์นจ้องมองเธอและหัวเราะเยาะ “น่าเกียจ! พวกเขาไม่เหมือนกันเลย! ดูดอกไม้นี้สิ สีกลีบและผิวของมันสวยกว่าของไฮเดรนเยียมาก”ธาราพิจารณาดอกไม้อีกครั้ง แต่ก็ไม่เห็นความแตกต่า
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 302 ไปส่งเธอกลับบ้าน
คำพูดของโอเวนทำให้สติของธารากลับมา เพียงแค่นั้นเธอก็รู้ว่าเธอจ้องมองไปที่เขา หน้าของเธอก็แดงเธอก้มหน้าและส่ายหัว แต่ก็ยังรู้สึกตลก เมื่อคิดว่าก่อนหน้านี้เขาตลกแค่ไหนหลังจากนั้นไม่นานเธอก็พูดขึ้นว่า “ไม่มีอะไรบนใบหน้าของรุ่นพี่ ฉันแค่รู้สึกว่า…”โอเวนเลิกคิ้ว "รู้สึกว่า?"ธาราเม้มริมฝีปากและยิ้ม “ไม่มีอะไรหรอก แค่รุ่นพี่ดูเข้มงวด และได้รับการยกย่องจากคนอื่น ๆ ในฐานะเด็กเรียน ดังนั้นฉันเลยไม่เคยรู้จักด้านขี้เล่นของรุ่นพี่เลย”เธอเงยหน้าขึ้นและมองเขาด้วยแววตาของเธอโอเว่นรู้สึกแปลก ๆ กับการจ้องมองของเธอ แต่ความรู้สึกนี้จากไปอย่างรวดเร็ว ด้วยเหตุผลของเขาและเขาก็ยิ้มเขิน ๆ“ขี้เล่น? นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนใช้คำนี้กับผม!”เขานึกถึงเรื่องนี้และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขาบอกต่อว่า “คุณจอห์นเฝ้าดูพวกเราเติบโตขึ้น ดังนั้นพวกเราเลยสนิทกัน นั่นเป็นเหตุผลที่เราเล่นตลกได้โดยไม่ต้องรักษาภาพพจน์อะไรมาก แต่มันทำให้คุณหัวเราะ”ในประโยคหนึ่ง เขากลับไปยังท่าทางที่อ่อนโยนและสุภาพในขณะเดียวกันก็ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ห่างเหินไปด้วย แม้ว่าจะยังคงอ่อนโยนและถ่อมตัว แต่ก็ให้ความรู้สึกที่หมางเมินห
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 303 เธอต้องการลงจากรถ
เจเน็ตตะลึงและมองเขาด้วยความไม่พอใจแม้ว่าเธอจะไม่อยากเข้าไปในรถ แต่ก็สายเกินไปเพราะผู้ชายคนนี้มีอำนาจเหนือกว่า และไม่ยอมปล่อยเธอไปมันก็แค่นั่งรถ? คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร?ดังนั้นเธอจึงเข้าไปในรถอย่างฝืนใจเมื่อเธอไม่ปฏิเสธอีกต่อไป จากนั้นสีหน้าของเลียมก็ผ่อนคลายขึ้น และเขาก็นั่งลงที่เบาะคนขับรถแล่นผ่านถนนเปลี่ยวกลางดึกพร้อมกับภาพยามค่ำคืนที่คึกคักตลอดสองข้างทาง ทั้งคู่นั่งอยู่ในรถอย่างเงียบกริบโดยไม่พูดอะไรสักคำมันดึกมากแล้วและเจเน็ตก็เหนื่อยเล็กน้อย เพราะเธอเพิ่งคลอดลูกได้ไม่นาน และเธอก็อ่อนแอกว่าเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกง่วงเมื่ออยู่ในรถอย่างไรก็ตาม ตอนนี้เป็นฤดูหนาวและอุณหภูมิมันต่ำลงในตอนกลางคืน แม้ว่าเครื่องทำความร้อนของรถจะเปิดอยู่ แต่เจเน็ตซึ่งมีร่างกายหลังคลอดที่อ่อนแอก็ยังรู้สึกหนาวเธอขยับเสื้อโค้ทของเธอพยายามพันให้แน่นขึ้นอย่างไรก็ตามมีใครบางคนที่ตอบสนองได้เร็วกว่าเธอ และโยนเสื้อแจ็คเก็ตใส่เธอเจเน็ตตะลึงเสื้อแจ็คเก็ตเป็นของเลียม และมีกลิ่นจาง ๆ ที่เป็นกลิ่นของเขาเขาจับพวงมาลัยและไม่ได้มองไปที่เธอ เขายังคงมีการแสดงออกที่เคร่งขรึมบนใบหน้าของ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 304 โชคดีที่ยังมีเขา
“เอ่อ?”เมื่อคาเรนได้ยินเช่นนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปด้วยความตกใจทั้งสองรีบเช็คอุณหภูมิของเด็ก มันคือ 38.5 องศาจู่ ๆ เจเน็ตก็รู้สึกไม่ดี โชคดีที่คาเรนมีประสบการณ์ จึงทำให้เธอสงบลง "อย่าตกใจนะ ไข้ของเด็กอยู่ที่ 38.5 องศายังไม่ร้ายแรงเกินไป ต้องไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”เจเน็ตพยักหน้าอย่างเชื่อฟังเนื่องจากคืนนี้เธอดื่มสุรา เธอจึงไม่สามารถขับรถได้ส่วนที่แย่ที่สุดคือ คาเรนก็ขับรถไม่เป็นเหมือนกันวิลล่าที่พวกเขาอาศัยอยู่ถือได้ว่าตั้งอยู่ในย่านที่ร่ำรวย มีแท็กซี่ขับผ่านไปมา แต่อย่างน้อยก็ต้องเดินไปที่ถนนข้างนอกอย่างน้อย 10 นาทีเพื่อเรียกแท็กซี่มันอยู่ใกล้กับ เฟิงเฉียว วิลล่า จากที่นี่ซึ่งใช้เวลาประมาณ 5-6 นาที แต่เนื่องจากมันดึกเกินไป จึงไม่อยากรบกวนคนอื่น อย่างที่สองเธอไม่รู้ว่าเนลล์และคนอื่น ๆ กลับมากันแล้วหรือยังเจเน็ตอุ้มลูกของเธออย่างกระวนกระวายขณะที่คาเรนปลอบเธอ ขณะพยายามใช้โทรศัพท์มือถือเพื่อเรียกแท็กซี่อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะมีรถแท็กซี่ในตอนกลางดึก แต่ก็ต้องใช้เวลามากกว่าสิบนาทีในขณะนั้นจู่ ๆ เจเน็ตก็เห็นรถแลนด์โรเวอร์สีดำจอดอยู่ไม่ไกลรถคันนั้นดูคุ้นเคยและมีแสงเรือง ๆ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 305 เป็นคนรักของเขา
แม้ว่าจะเป็นเรื่องจริง แต่ทำไมถึงไม่พอใจเมื่อมันออกจากปากของเขา?เจเน็ตต่อต้านการรบเร้า เธอกลอกตาและพูดอย่างรังเกียจว่า "อย่ากดดัน ฉันบอกคุณแล้วไง ซันนี่ไม่ต้องการพ่ออย่างคุณ"“พ่ออย่างผมมันทำไมเหรอ ถ้าไม่มีผมจะมีเขาไหม?”"คุณ!"เจเน็ตไม่คาดคิดว่าเขาจะพูดแบบนั้น เธอรู้สึกโกรธเขาแน่นอนว่าผู้หญิงมักจะเสียเปรียบเสมอ เมื่อพูดเล่นกับพวกอันธพาลเธอกัดริมฝีปากตัวเองแล้วพูดว่า "โอเค ถ้าคุณอยากเป็นที่รู้จักในฐานะพ่อคุณสามารถรอจนกว่าเขาโต ถ้าเขาชอบคุณจริง ๆ เขาสามารถไปกับคุณ ฉันจะไม่หยุดเขา แต่ก่อนหน้านั้น อย่าหวังว่าตระกูลกริฟฟินจะพรากเขาไปได้! "เลียมขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้นเขากอดอกขมวดคิ้วสักครู่แล้วถามว่า "คุณมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับครอบครัวกริฟฟิน หรือเปล่า?"เจเน็ตตอบกลับเบา ๆ ในลำคอโดยไม่ต้องพูดอะไรออกมาเลียมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูดต่อ “ไม่มีใครในครอบครัวกริฟฟินเคยบอกเลยว่าต้องการพาลูกของคุณไปรวมทั้งผมด้วย”เจเน็ตตะลึงเธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างสงสัย“คุณพยายามจะหว่านล้อมฉันหรือไง?”"ผมเหรอ?"เจเน็ตเงียบไปชั่วขณะเหมือนที่เขาพูดมันดูเหมือนว่าไม่จำเป็นตอนนี้เขาไม่
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 306 ของขวัญวันเกิด
เนลล์ก็เข้าใจเธอ จึงไม่ยืนกรานที่จะอยู่ต่อไม่กี่วันต่อมาการแสดงเรื่องใหม่ของเนลล์ก็สิ้นสุดลง ซึ่งตรงกับวันคริสต์มาสโจเอลโทรมาถามว่าพวกเขาอยากฉลองด้วยกันไหมเนื่องจากเนลล์ไม่มีอะไรทำเธอจึงตกลงเมื่อเธอไปเธอรู้เพียงว่าวันนี้ไม่ใช่แค่คริสต์มาส แต่ยังเป็นวันเกิดของโอเวนด้วยเนลล์ไม่ได้คาดหวัง ดังนั้นเธอจึงไม่ได้นำของขวัญมาให้และรู้สึกอายเล็กน้อยกับสิ่งนั้นโชคดีที่กิดเดียนเตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อเขาส่งของขวัญให้เธอ เนลล์ก็เหลือบไปเห็นเขา"ทำไมก่อนหน้านี้คุณไม่เตือนฉัน?”กิดเดียนยิ้ม “วันนี้คุณยุ่งมากผมก็เลยไม่อยากรบกวนคุณ”เขาหยุดชั่วขณะ "โอเวนโตมาพร้อมกับเรา เขาไม่สนใจสิ่งพวกนี้หรอก"แม้ว่าเนลล์จะรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดคือความจริง แต่เธอก็เข้าใจว่ามารยาทพื้นฐานเป็นสิ่งจำเป็นที่ควรมีงานปาร์ตี้ค่อนข้างมีชีวิตชีวา แต่เมื่อผ่านไปครึ่งทางจู่ ๆ เนลล์ก็ได้รับข้อความใน วีแชทปรากฎว่าส่งมาโดยธาราเธอแปลกใจเล็กน้อยหลังจากดื่มด้วยกันครั้งที่แล้วเธอได้เพิ่มบัญชี วีแชท ของธารา แต่ทั้งสองยังไม่ได้ติดต่อกันดังนั้นเนลล์จึงยังคงสับสนเล็กน้อยเมื่อได้ข้อความจากเธอเธอลุกขึ้นออกไปข้างนอก
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 307 มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา
เขาโยนโทรศัพท์ทิ้งแล้วหยิบเสื้อผ้าไปอาบน้ำอย่างไรก็ตามในขณะนี้เสียงก็ออดดังขึ้นเขาตะลึงและถามว่า "ใคร?"ไม่มีใครตอบกลับ เขาขมวดคิ้วและเดินไปเปิดประตู ทันทีที่ประตูถูกเปิดออกและก่อนที่เขาจะเห็นว่าใครยืนอยู่ข้างนอกแป้งสีขาวก็พุ่งเข้าใส่เขาเขาเพียงรู้สึกถึงความรู้สึกมีบางอย่างเสียดแทงที่ปลายจมูกของเขาจากนั้นเขาก็มืดในทางกลับกันเมื่อธารากลับถึงบ้านเธอก็เห็นโซฟี เคอร์แม่ของเธอออกมาจากบ้านแม้ว่าตระกูลการ์เร็ตต์จะฝังรากลึก แต่ครอบครัวของธาราก็เป็นญาติที่ถูกกีดกัน และไม่เคยได้รับประโยชน์จากครอบครัวเลยพ่อของธาราที่ไม่เคยทะเยอทะยานมักจะถูกครอบครัวการ์เร็ตต์เพิกเฉยมาโดยตลอดปัจจุบันเขาทำธุรกิจเล็ก ๆ ชอบดื่มและเล่นไพ่กับเพื่อน ๆโซฟี เคอร์ แม่ของธาราเป็นครูโรงเรียนมัธยม ภูมิหลังครอบครัวของเธอถือว่าไม่ดีนัก แต่เธอเป็นคนอ่อนโยนและมีคุณธรรม ครอบครัวไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้น แต่ก็มีฐานะค่อนข้างดีเมื่อเห็นแม่แต่งตัวในตอนดึกมากธาราจึงถามว่า “แม่ กำลังจะออกไปไหน?”โซฟีถอนหายใจ “พ่อของแกกับเพื่อนอีกสองสามคนกำลังสังสรรค์และเล่นไพ่ในโรงแรมและบอกว่าเขาไม่มีเงินสดอยู่ในมือฉันจะเอาไปให้เขา”ธาราข
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 308 กำลังจะแต่งงาน
อย่างไรก็ตามเธอไม่มีเวลาตอบสนอง เมื่อเธอก้าวออกไปชายคนนั้นก็จับเธอแล้วเหวี่ยงเธอลงบนเตียงขนาดใหญ่ในวินาทีต่อมาร่างกายของเขาทำให้เธอรู้สึกหนักใจ ธาราก็ร้องเสียงหลง ก่อนที่เธอจะทำอะไรลงไป ก็ได้ยินเสียงเสื้อผ้าของเธอถูกฉีกเธอไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนหรือกำลังทำอะไรวันรุ่งขึ้นเมื่อธาราตื่นขึ้นมาผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอก็ยังคงหลับสนิทหน้าต่างถูกเปิดออกและแสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องเข้ามาทางช่องหน้าต่างทำให้ทั้งห้องมีแสงจาง ๆในขณะที่เธอหลับตา ความเจ็บปวดในร่างกายของเธอก็เต้นแรง และความทรงจำเมื่อคืนที่ผ่านมาก็ท่วมเข้ามาในจิตใจของเธอทำให้ปลายนิ้วของเธอสั่นเล็กน้อยแม้ว่าเธอจะสงสัยว่าการแบ่งปันความสนิทสนมแบบนั้นกับเขาจะเป็นอย่างไร แต่คืนนั้นเธอเข้าใจผิดว่าทั้งคู่มีอะไรกัน หลังจากเมื่อคืนเธอตระหนักว่าก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับโหดร้าย และเจ็บปวดมากจนเธอทนไม่ได้หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ลืมตาขึ้นอีกครั้งหยุดชั่วคราวแล้วหันไปมองบางทีผู้ชายคนนั้นอาจถูกครอบงำด้วยความปรารถนาเมื่อคืนที่เขายังคงหลับอยู่จนถึงตอนนี้ เธอจ้องมองเขา แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเป็นเขา แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะศึกษ
Latest chapter
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1087 บทส่งท้าย (ตอนจบ)
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1086 แม่ทูนหัวอยู่นี่แล้ว
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1085 พาเธอไปเอง
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1084 เจมและมูน
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1083 เขารู้สึกผิด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1082 ผ่าตัดประสบความสำเร็จ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1081 คลอดก่อนกำหนด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1080 รวมญาติ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1079 นี่คือรักแท้
