Share
บทที่ 304 โชคดีที่ยังมีเขา
Related chapter
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 305 เป็นคนรักของเขา
แม้ว่าจะเป็นเรื่องจริง แต่ทำไมถึงไม่พอใจเมื่อมันออกจากปากของเขา?เจเน็ตต่อต้านการรบเร้า เธอกลอกตาและพูดอย่างรังเกียจว่า "อย่ากดดัน ฉันบอกคุณแล้วไง ซันนี่ไม่ต้องการพ่ออย่างคุณ"“พ่ออย่างผมมันทำไมเหรอ ถ้าไม่มีผมจะมีเขาไหม?”"คุณ!"เจเน็ตไม่คาดคิดว่าเขาจะพูดแบบนั้น เธอรู้สึกโกรธเขาแน่นอนว่าผู้หญิงมักจะเสียเปรียบเสมอ เมื่อพูดเล่นกับพวกอันธพาลเธอกัดริมฝีปากตัวเองแล้วพูดว่า "โอเค ถ้าคุณอยากเป็นที่รู้จักในฐานะพ่อคุณสามารถรอจนกว่าเขาโต ถ้าเขาชอบคุณจริง ๆ เขาสามารถไปกับคุณ ฉันจะไม่หยุดเขา แต่ก่อนหน้านั้น อย่าหวังว่าตระกูลกริฟฟินจะพรากเขาไปได้! "เลียมขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้นเขากอดอกขมวดคิ้วสักครู่แล้วถามว่า "คุณมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับครอบครัวกริฟฟิน หรือเปล่า?"เจเน็ตตอบกลับเบา ๆ ในลำคอโดยไม่ต้องพูดอะไรออกมาเลียมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูดต่อ “ไม่มีใครในครอบครัวกริฟฟินเคยบอกเลยว่าต้องการพาลูกของคุณไปรวมทั้งผมด้วย”เจเน็ตตะลึงเธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างสงสัย“คุณพยายามจะหว่านล้อมฉันหรือไง?”"ผมเหรอ?"เจเน็ตเงียบไปชั่วขณะเหมือนที่เขาพูดมันดูเหมือนว่าไม่จำเป็นตอนนี้เขาไม่
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 306 ของขวัญวันเกิด
เนลล์ก็เข้าใจเธอ จึงไม่ยืนกรานที่จะอยู่ต่อไม่กี่วันต่อมาการแสดงเรื่องใหม่ของเนลล์ก็สิ้นสุดลง ซึ่งตรงกับวันคริสต์มาสโจเอลโทรมาถามว่าพวกเขาอยากฉลองด้วยกันไหมเนื่องจากเนลล์ไม่มีอะไรทำเธอจึงตกลงเมื่อเธอไปเธอรู้เพียงว่าวันนี้ไม่ใช่แค่คริสต์มาส แต่ยังเป็นวันเกิดของโอเวนด้วยเนลล์ไม่ได้คาดหวัง ดังนั้นเธอจึงไม่ได้นำของขวัญมาให้และรู้สึกอายเล็กน้อยกับสิ่งนั้นโชคดีที่กิดเดียนเตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อเขาส่งของขวัญให้เธอ เนลล์ก็เหลือบไปเห็นเขา"ทำไมก่อนหน้านี้คุณไม่เตือนฉัน?”กิดเดียนยิ้ม “วันนี้คุณยุ่งมากผมก็เลยไม่อยากรบกวนคุณ”เขาหยุดชั่วขณะ "โอเวนโตมาพร้อมกับเรา เขาไม่สนใจสิ่งพวกนี้หรอก"แม้ว่าเนลล์จะรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดคือความจริง แต่เธอก็เข้าใจว่ามารยาทพื้นฐานเป็นสิ่งจำเป็นที่ควรมีงานปาร์ตี้ค่อนข้างมีชีวิตชีวา แต่เมื่อผ่านไปครึ่งทางจู่ ๆ เนลล์ก็ได้รับข้อความใน วีแชทปรากฎว่าส่งมาโดยธาราเธอแปลกใจเล็กน้อยหลังจากดื่มด้วยกันครั้งที่แล้วเธอได้เพิ่มบัญชี วีแชท ของธารา แต่ทั้งสองยังไม่ได้ติดต่อกันดังนั้นเนลล์จึงยังคงสับสนเล็กน้อยเมื่อได้ข้อความจากเธอเธอลุกขึ้นออกไปข้างนอก
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 307 มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา
เขาโยนโทรศัพท์ทิ้งแล้วหยิบเสื้อผ้าไปอาบน้ำอย่างไรก็ตามในขณะนี้เสียงก็ออดดังขึ้นเขาตะลึงและถามว่า "ใคร?"ไม่มีใครตอบกลับ เขาขมวดคิ้วและเดินไปเปิดประตู ทันทีที่ประตูถูกเปิดออกและก่อนที่เขาจะเห็นว่าใครยืนอยู่ข้างนอกแป้งสีขาวก็พุ่งเข้าใส่เขาเขาเพียงรู้สึกถึงความรู้สึกมีบางอย่างเสียดแทงที่ปลายจมูกของเขาจากนั้นเขาก็มืดในทางกลับกันเมื่อธารากลับถึงบ้านเธอก็เห็นโซฟี เคอร์แม่ของเธอออกมาจากบ้านแม้ว่าตระกูลการ์เร็ตต์จะฝังรากลึก แต่ครอบครัวของธาราก็เป็นญาติที่ถูกกีดกัน และไม่เคยได้รับประโยชน์จากครอบครัวเลยพ่อของธาราที่ไม่เคยทะเยอทะยานมักจะถูกครอบครัวการ์เร็ตต์เพิกเฉยมาโดยตลอดปัจจุบันเขาทำธุรกิจเล็ก ๆ ชอบดื่มและเล่นไพ่กับเพื่อน ๆโซฟี เคอร์ แม่ของธาราเป็นครูโรงเรียนมัธยม ภูมิหลังครอบครัวของเธอถือว่าไม่ดีนัก แต่เธอเป็นคนอ่อนโยนและมีคุณธรรม ครอบครัวไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้น แต่ก็มีฐานะค่อนข้างดีเมื่อเห็นแม่แต่งตัวในตอนดึกมากธาราจึงถามว่า “แม่ กำลังจะออกไปไหน?”โซฟีถอนหายใจ “พ่อของแกกับเพื่อนอีกสองสามคนกำลังสังสรรค์และเล่นไพ่ในโรงแรมและบอกว่าเขาไม่มีเงินสดอยู่ในมือฉันจะเอาไปให้เขา”ธาราข
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 308 กำลังจะแต่งงาน
อย่างไรก็ตามเธอไม่มีเวลาตอบสนอง เมื่อเธอก้าวออกไปชายคนนั้นก็จับเธอแล้วเหวี่ยงเธอลงบนเตียงขนาดใหญ่ในวินาทีต่อมาร่างกายของเขาทำให้เธอรู้สึกหนักใจ ธาราก็ร้องเสียงหลง ก่อนที่เธอจะทำอะไรลงไป ก็ได้ยินเสียงเสื้อผ้าของเธอถูกฉีกเธอไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนหรือกำลังทำอะไรวันรุ่งขึ้นเมื่อธาราตื่นขึ้นมาผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอก็ยังคงหลับสนิทหน้าต่างถูกเปิดออกและแสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องเข้ามาทางช่องหน้าต่างทำให้ทั้งห้องมีแสงจาง ๆในขณะที่เธอหลับตา ความเจ็บปวดในร่างกายของเธอก็เต้นแรง และความทรงจำเมื่อคืนที่ผ่านมาก็ท่วมเข้ามาในจิตใจของเธอทำให้ปลายนิ้วของเธอสั่นเล็กน้อยแม้ว่าเธอจะสงสัยว่าการแบ่งปันความสนิทสนมแบบนั้นกับเขาจะเป็นอย่างไร แต่คืนนั้นเธอเข้าใจผิดว่าทั้งคู่มีอะไรกัน หลังจากเมื่อคืนเธอตระหนักว่าก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับโหดร้าย และเจ็บปวดมากจนเธอทนไม่ได้หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ลืมตาขึ้นอีกครั้งหยุดชั่วคราวแล้วหันไปมองบางทีผู้ชายคนนั้นอาจถูกครอบงำด้วยความปรารถนาเมื่อคืนที่เขายังคงหลับอยู่จนถึงตอนนี้ เธอจ้องมองเขา แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเป็นเขา แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะศึกษ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 309 รับหลานเร็ว ๆ นี้
สีหน้าของธาราเปลี่ยนไปเธอพูดอย่างเศร้า ๆ ว่า "ป้าเกรแฮม ป้าคงเข้าใจผิดแล้วค่ะ ทอมกับหนูเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้น และไม่มีอะไรอย่างอื่นเลย""ฉันรู้ว่า นั่นคืออดีต มันจะดีขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเธอเข้ากันได้มากขึ้น”เธอเหลือบมองโซฟีเมื่อพูดแบบนั้น"นอกจากนี้ แม่ของหนูก็เห็นด้วย ต่อให้เราหลอกหนู แม่ของหนูก็คงไม่ทำหนอกใช่ไหม”ธาราหันหน้าไปมองแม่อย่างไม่เชื่อความรู้สึกผิดปรากฏขึ้นในดวงตาของโซฟี แต่เธอก็ยังยิ้มอย่างเชื่องช้า"ธาราเดี๋ยวเราจะคุยเรื่องนี้กันวนภายหลัง แต่เราตกลง""แม่เห็นด้วยเหรอ? นี่มันเป็นเรื่องอนาคตของหนู แม่จะตกลงโดยไม่ถามหนูได้อย่างไร"ธาราโกรธมากเธอเป็นคนอ่อนโยน แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่มีอารมณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องดังกล่าวโซฟีก็รู้สึกอายเล็กน้อยเช่นกันเธออ้าปากอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีอะไรออกมาลีน่ามองเธอด้วยสีหน้าไม่พอใจ“ลูกของเธอ พูดกับแม่แบบนั้นได้อย่างไร? ครอบครัวของเราได้รับการเลี้ยงดูอบรมมาอย่างดี และทอมเป็นหนึ่งในครอบครัวที่ดีที่สุด เขาจะไม่คู่ควรกับเธอได้อย่างไร? ทัศนคติแบบนี้คืออะไร”ธารายิ้มเยาะ"โอเค หนูรู้ว่าทอมยอดเยี่ยม ไม่ใช่ว่าเขาไ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 310 รับผิดชอบต่อเธอ
เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนั้น พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ“นี่ก็หมายความว่า ขันทีกำลังกังวลเมื่อจักรพรรดิไม่อยู่หรือไง คนหนุ่มสาวสมัยนี้ขี้เล่นนะ เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะแต่งงานกันทีหลัง นอกจากนี้โอเว่นยังไม่แก่เลย เขาอายุแค่ 27 ปี มันจะไม่เป็นปัญหาอีกไม่กี่ปีข้างหน้าหรือไง "เมื่อฟังที่เธอพูดแบบนี้แล้ว คุณนายแจ็คแมนก็รู้สึกไม่พอใจ“เฮ้ย ไม่ต้องบอกฉันและอย่าให้คำแนะนำกับฉัน ฉันยืนกรานเลยว่าเขาจะมีหลานให้ฉันได้ ไม่อย่างนั้นวันพรุ่งนี้ฉันจะไม่ยุ่งกับเขาเลย”เมื่อเห็นเช่นนี้คริสตัลก็ส่ายหน้า และไม่ชักชวนเธอต่อไปในตอนนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอกและเห็นโอเว่นเดินเข้ามาเขาเห็นผู้หญิงทุกคนในห้องนั่งเล่น เขาก็อึ้งไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "แม่ ผมกลับมาแล้ว"คุณนายแจ็คแมนยิ้ม และตอบกลับว่าว่า "มานี่สิ ทักทายพวกป้า ๆ ก่อน"โอเวนยิ้มอย่างไม่เต็มใจ และทำได้เพียงแค่เดินเข้าไปทักทายพวกเขาทุกคนพวกเขาแลกเปลี่ยนคำชมเชย เมื่อโอเวนคุยกับพวกเขาเสร็จ เขาก็ไม่ได้นั่งที่นั่นและรีบขึ้นไปชั้นบนก่อนถึงบันได คุณนายแจ็คแมนก็หยุดเขาไว้โอเวนต้องหยุดและหันกลับหลังมามองเธอ “แม่มีอะไรรึเปล่า?”คุณ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 311 คำขอโทษ
เมื่อนึกถึงท่าทางที่ตกตะลึงของโอเวนที่ทางเข้าหน้าร้านสะดวกซื้อ ธาราก็รู้สึกสับสนทำไมเขาถึงอยู่ที่นั่น? มันเป็นสถานที่นั้นได้ยังไง? เขากำลังมองหาใคร เขากำลังมองหาเธออยู่หรือเปล่า?ธารากลืนน้ำลาย และหลังจากนั้นไม่นานเธอก็รวบรวมความกล้าที่จะปีนขึ้นไปยังขอบหน้าต่างเพื่อมองลงไปข้างล่างดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้น เมื่อเธอเห็นบางอย่างโอเวนกำลังลงจากรถพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ และกำลังเดินมาที่ทางเข้าบ้านของเธอโอ้พระเจ้า! เขามาตามหาเธอเหรอ เธอควรทำยังไงดี?จู่ ๆ ธาราก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร เธอเดินวนไปรอบ ๆ อยู่ในบ้าน เธอไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนี้หรือเปล่าไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้นตอนนั้นโซฟีกำลังทำอาหารอยู่ในครัว เมื่อเธอได้ยินเสียงออดเธอจึงไปเปิดประตูเธอไม่รู้จักโอเวน เธอเห็นเพียงชายหนุ่มหน้าตาหล่อยืนอยู่ที่ประตูเท่านั้น เธอถามอย่างแปลกใจว่า “คุณมาหาใครเหรอ?”โอเวนยิ้มให้เธออย่างสุภาพ "สวัสดีครับ คุณน่าจะเป็นป้าการ์เร็ตต์ ผมเป็นเพื่อนร่วมงานของธารา ผมมาหาเธอครับ"โซฟีตัวแข็งไปชั่วขณะและกลับมามีสติสัมปชัญญะ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พยักหน้าอย่างเฉยเมย "โอ้ คุณกำลั
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 312 ความหวังของคนหนุ่มสาว
ธาราเหลือบมองไปที่โอเวน และเห็นว่าเขาไม่ได้มีเจตนาที่จะพูดอะไรก่อนที่เธอจะแนะนำเขา “นี่คือ โอเวน แจ็คแมน เขาเป็นคณบดีของสถาบันวิจัยของเรา และเป็นรุ่นพี่ของหนูด้วย”โซฟีพยักหน้าด้วยความสำนึก “โอ้ว คณบดี ป้าไม่คาดคิดว่าคุณจะประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย จะเป็นไรไหม ถ้าป้าจะเรียกเธอว่า หนุ่มน้อยแจ็คแมน”หนุ่มน้อยแจ็คแมน?ธาราหน้าซีดและกำลังจะพูดแต่โอเวนพยักหน้าไปด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนครับ คุณป้า”เธอรู้ว่ายากที่จะพูดอะไรออกไป เมื่อเธอเห็นแบบนั้นจึงยกขึ้นชามและกระซิบว่า “หนูจะไปเอาข้าว”จากนั้นเธอก็ก้มหน้าลงและรีบออกไปสายตาของโซฟีมองกลับไปกลับมาระหว่างสองคนนั้น อย่างคลุมเครือเล็กน้อย และเธอกำลังเดาบางอย่างอยู่ในใจเธอยิ้มอย่างมีมารยาท “ธาราของเราเป็นเด็กสาวที่ดี แต่ตอนนี้เธอโตแล้ว เธอไม่ได้บอกเราพ่อแม่เป็นห่วงเธอมากมาย หนุ่มน้อยแจ็คแมนปีนี้เธออายุเท่าไหร่?”โอเวนยิ้มอย่างสุภาพ “ผมเพิ่งอายุยี่สิบเจ็ด”"ยี่สิบเจ็ด!"โซฟีหายใจเข้าลึก ๆ คิดกับตัวเองว่า 'ภูมิหลังครอบครัวของเขาต้องไม่ธรรมดาแน่ ๆ ถึงได้เป็นคณบดีตั้งแต่ตอนอายุยี่สิบเจ็ด'เธอมองไปที่โอเวนอีกครั้งและเห็นว่าเขาแต่งตัวดีห
Latest chapter
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1087 บทส่งท้าย (ตอนจบ)
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1086 แม่ทูนหัวอยู่นี่แล้ว
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1085 พาเธอไปเอง
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1084 เจมและมูน
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1083 เขารู้สึกผิด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1082 ผ่าตัดประสบความสำเร็จ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1081 คลอดก่อนกำหนด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1080 รวมญาติ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1079 นี่คือรักแท้
