ธารายิ้มอย่างเย้ยหยันและกล่าวว่า “ขอบคุณค่ะรุ่นพี่ แต่คุณคิดว่าพวกเราไม่เหมาะสมกันไม่ใช่เหรอคะ?”โอเวนตะลึงไปกับคำพูดของเธอ เขาตื่นตระหนกครู่หนึ่งก่อนจะเงียบลงอีกครั้งอย่างรวดเร็ว“ผมยอมรับว่าบุคลิกของผมดูเป็นคนที่ไร้ความรู้สึกนิดหน่อย…”“ไม่ ไม่ใช่ฉันหมายถึงแบบนั้น?”"มันไม่ใช่?" โอเวนสะดุ้ง จากนั้นดูเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่างและยิ้ม“ถ้าไม่เป็นอย่างนั้นคุณก็ไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้ว ในครอบครัวของผมตราบใดที่เป็นคนที่ผมชอบ พวกเขาก็จะชอบเธอเช่นกัน อย่างไรก็ตามผมไม่รู้ว่าพ่อแม่ของคุณจะยอมรับผมไหม ท้ายที่สุดแล้วเมื่อเทียบกับตระกูลการ์เร็ตต์ ครอบครัวแจ็คแจ็คแมนของผมคือ…”ธาราหัวเราะ “ตราบใดที่ฉันยืนยันพ่อแม่ของฉัน ก็จะไม่ต่อต้านแน่นอน”โอเวนตะลึงก่อนจะดีใจมาก “นั่นหมายความว่าคุณก็เห็นด้วยใช่ไหม?”ใบหน้าของธาราเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที และเธอก็กัดริมฝีปาก แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะอดกลั้นตัวเอง แต่มุมปากของเธอก็มีรอยยิ้มล้นออกมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อมองดูท่าทางที่มีความสุขของเขา หัวใจของเธอก็หวานเหมือนน้ำผึ้ง แต่เธอก็ยังพูดว่า “ฉันไม่ได้บอกว่าฉันเห็นด้วย ฉันยังต้องคิดเกี่ยวกับเรื่
นอกจากงานแต่งงานของพวกเขาทั้งสองคน ปีใหม่ก็กำลังจะมาถึงในไม่กี่วันนี้ และเนลล์ก็ได้ยินบางสิ่งบางอย่างที่แปลกมากจู่ ๆ ลูกสาวที่หายสาบสูญไปของตระกูลการ์เร็ตต์ก็ถูกค้นพบ!ข่าวเริ่มแพร่กระจายออกไปเมื่อสองวันก่อน ด้วยเหตุนี้ผู้อาวุโสจึงไม่มีเวลามาวุ่นวายกับงานแต่งงานของธาราพวกการ์เร็ตต์ใช้เวลาตามหามาตั้งนาน ดังนั้นจึงไม่แปลกที่พวกเขาในที่สุดพวกเขาก็พบคนที่พวกเขากำลังตามหาสิ่งที่แปลกก็คือคนที่เป็นตัวการคือใครคนหนึ่งที่เนลล์รู้จัก!เมื่อมองไปที่คอมพิวเตอร์เบื้องหน้าของเธอ เนลล์อยากจะหัวเราะกับกองข้อมูลที่แนนซี่หามาให้เธอคำว่า “เมื่อตะขาบที่ดิ้นทุรนทุราย เมื่อทันกำลังจะตาย” ควรกล่าวถึง เซลีน เจนนิงส์คุณหนูผู้เป็นที่รักที่หายสาบสูญไปของตระกูลการ์เร็ตต์อย่างนั้นเหรอ?ห๊ะ! มันเป็นไปได้อย่างไร?คนอื่นอาจจะไม่รู้จักเซลีน แต่เนลล์รู้จักเป็นอย่างดี เซลีนเป็นไข่มุกที่หายไปได้อย่างไร เธอเป็นลูกนอกสมรสที่เกิดจาก ฌอร์น เจนนิงส์ เมื่อมีความสัมพันธ์กับ แซลลี่ ยังส์ปีที่แล้วเธอมาที่บ้านพวกเจนนิงส์ แซลลี่ทดสอบความเป็นพ่อลูกของเซลีนต่อหน้าทุกคน เพื่อพิสูจน์ว่าเซลีนเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฌอร
ได้ยินเสียงดังและชัดเจนของแฮริสันเมื่อเข้ามาในห้องที่นั่นมีคนลายคนนั่งอยู่ในห้องนั่นเล่น ในหมู่พวกเขาไม่เพียงแต่เป็นพวกตระกูลการ์เร็ตต์เท่านั้น แต่ยังมีคนที่มาเพื่อแสดงความยินดีกับการกลับมาของลูกสาว ลูกสาวของแฮริสันมันเป็นเรื่องปกติที่ทำให้น้ำในเมืองหลวงเต็มไปด้วยโคลน อย่างไรก็ตามสายลมที่พัดมาเพียงเล็กน้อยสามารถกระพือข่าวได้อย่างง่ายดาย เนลล์และกิดเดียนมาช้า และในเวลาต่อมาเมื่อพวกเขามาถึงเกรแฮมและฟอสเตอร์ ก็อยู่ที่นั่นแล้วสีหน้าที่ไม่เต็มใจ โจเอลถูกดึงให้ไปนั่งกับพ่อของเขาซาเวียร์ ฟอสเตอร์ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นเนลล์และกิดเดียนกำลังเดินมาจากด้านนอก“พี่ชาย พี่สะใภ้ พวกพี่มาด้วยหรอ?”กิดเดียนเดินจับมือมากับเนลล์พ่อบ้านของพวกการ์เร็ตเป็นชายชราชื่อคอลลินส์ เขาเข้าร่วมกับแขกในห้องนั่งเล่น และละเลยการจับตามองเพื่อตรวจดูทางเข้าเมื่อกิดเดียนเข้ามาใกล้ เขาก็รีบก้าวออกไปในทันทีและยิ้มอย่างแสดงความขอโทษ “กระผมขออภัย กระผมไม่ทราบว่านายน้อยลีย์ให้เกียรติกับพวกเราด้วยการปรากฏตัวของคุณ ได้โปรดรับคำขอโทษของกระผมด้วยที่ไม่ได้ไปต้อนรับคุณที่ประตู”กิดเดียนยิ้มและตอบกลับอย่างแ
ปัจจุบันผู้คนจำนวนมากรู้เนลล์ และเซลีนเนื่องจากพวกเขาอยู่ในสถานะคนมีชื่อเสียงและปัญหารอบตัวเซลีนแพร่กระจายไปทั่วอินเตอร์เน็ตทุกคนแปลกใจที่พบว่าคนที่ตระกูลการ์เร็ตต์ตามหาคือ เซลีน เจนนิงส์แต่ถึงอย่างไร พวกเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะถามด้วยความเคารพในเจ้าภาพ และเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวในปัจจุบัน คำพูดของเนลล์ทำให้ผู้คนประสานสายตาและรัดเข็มขัดเพื่อนั่งรถนายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ไม่เคยท่องอินเตอร์เน็ตและไม่ค่อยมีส่วนร่วมกับหลาน ๆ รุ่นใหม่ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นเกี่ยวกับสิ่งที่ถูกพูดถึงในโลกออนไลน์เขาไม่เข้าใจกับบทสนทนาของพวกเขา“คุณผู้หญิงของกิดเดียน คุณรู้จักเซลีนของพวกเราหรือ?”เนลล์หันมายิ้มให้กับชายชรา เธอพยักหน้ารับ“ค่ะ หนูไม่เพียงแค่รู้จักเธอค่ะ เรารู้จักกันมานาน”ชายชราตกอยู่ในความงงงวย ทว่า มันไม่ได้อยู่ในเวลาที่เหมาะสมหรือสถานที่ที่จะพูด โจเซฟขมวดคิ้วและแอบสะกิดแฮเรียตเตือนให้ทำให้บรรยายกาศคลี่คลายลง“ฮิอิ ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว ย้ายไปที่ห้องอาหารกันเถอะ คุณพ่อคะ วันนี้พ่อครัวทำปลาคอดนึ่งของโปรดของคุณ พ่อ คงจะดีถ้าพ่อรับประทานได้มากขึ้นในภายหลัง”ชายชราตำหนิ “
หลังจากที่สเตฟานี่ไปแล้ว นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์มองเซลีนด้วยความรักและยิ้มออกมา “เซลีน น้องสาวของหนูมักจะเอาแต่ใจอยู่บ่อย ๆ ได้โปรดอดทนกับเธอและอย่าไปใส่ใจ”เซลีนยิ้มด้วยความเชื่อฟัง “แน่นอนค่ะ ครอบครัวของเราต้องมาก่อน รักษาความสงบเป็นเรื่องที่สำคัญ”ชายชราพยักหน้าด้วยความชื่นชม เมื่อจบบทสนทนานั่นแล้ว คุณคอลลินส์ก็มาพาเขาออกไปมองดูที่ด้านข้าง เนลล์พูดไม่ออก“ฮ่า ฮ่า คุณไม่คิดว่าเซลีนเท่านั้นที่จะใช้กลอุบายเดียวกันกับไม้ตายของเธอ? มักจะเล่นงานเหยื่อและทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดี แต่ถ้ามันไม่ได้ผลและเธอก็หนีไปทุกครั้ง”กิดเดียนยิ้มออกมาอย่างเย็นชา“ผมเดาว่าผู้คนส่วนมากในโลกตัดสินภาพลักษณ์ของคนด้วยตาของพวกเขาแทนที่จะใช้หัวใจ”เนลล์เลิกคิ้วเธอหันไปมองกิดเดียนและยิ้ม “ฉันสงสัยว่าประธานลีย์คนดีของเราตัดสินภาพลักษณ์ของผู้คนด้วยตาของเขา หรือหัวใจกันนะ?”เมื่อก้มหน้า ริมฝีปากของกิดเดียนก็คลี่ยิ้มที่ทำให้ใว้ใจไม่ได้ “ผมมองที่ผู้คนด้วยตาและมีเพียงแค่คุณเท่านั้นที่ผมใช้หัวใจของผมมอง”เขาจับมือของเธอแนบกับอกของเขา“ฟังสิครับ หัวใจของผมมีความสุขเพราะคุณนะ!”แก้มของเนลล์ระเรื่อด้วยสีกุหลาบ ไ
ห้องชงชาตกอยู่ในความเงียบชั่วครู่เนลล์ไม่ได้ใกล้ชิดกับนายท่านใหญ่ พวกเขาไม่สามารถสร้างความสัมพันธ์ขึ้นได้ด้วยการพูดคุยกันในระยะเวลาสั้น ๆ ไม่กี่ชั่วโมงอย่างไรก็ตาม เธอก็ยังคงเสียใจกับข่าวร้ายนี้“คุณลุงรองการ์เร็ตต์ ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ”โจเซฟยิ้ม“ไม่เป็นไร ทุกคนต้องผ่านชีวิตและความตาย นายท่านใหญ่ป่วยและไม่สามารถใช้ชีวิตที่ดีที่สุดได้แล้ว ลุงไม่ควรพูดแบบนี้ในฐานะลูกชายของเขา แต่คงไม่เป็นไรที่จะพูดแบบนี้ในวัยนี้”“เพราะลูกของเธอ สภาพจิตใจของจูลี่ไม่อยู่ในสภาพที่ดีและยังคงไม่สามารถปล่อยวางได้แม้ว่าจะรับเลี้ยงสเตฟานี่แล้วก็ตาม เราสูญเสียเธอไปด้วยโรคซึมเศร้าเมื่อเธออายุได้เพียงสามสิบปี"“สิ่งนี้ยังคงอยู่ในใจนายท่านใหญ่มาโดยตลอด เขายุ่งอยู่กับธุรกิจของครอบครัวมาโดยตลอดหลายปีที่ผ่านมา และไม่เคยตามหาเด็กจริง ๆ เพราะเขาไม่แน่ใจว่าเด็กตายหรือยังคงมีชีวิตอยู่ ตอนนี้เขาใกล้จะถึงจุดสุดท้ายของชีวิตแล้ว เขาไม่ต้องการจากไปด้วยความรู้สึกผิดและพยายามตามหาหาเธอ”“ความจริงคือ มันไม่สำคัญว่าเด็กคนนั้นจะเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม ตราบใดที่นายท่านใหญ่คิดว่าเธอคือเด็กคนนั้น ไม่อย่างนั้นทุกอย่างก็จะ
เจเน็ตพิจารณาถึงสิ่งที่เธอพูดคุยกับเนลล์ก่อนหน้านี้ ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าการเดินทางกลับไปที่จินเฉินเป็นเรื่องจำเป็นเธอเท่านั้นที่สามารถกลับไปได้ ทว่าเด็กไม่ควรเดินทางไปด้วยประการแรก เด็กเพิ่งจะหายป่วยและยังเป็นทารก มีความเป็นไปได้ที่อาการจะกลับมาทรุดลงประการที่สอง เจเน็ตกังวลว่าอีธานจะไม่ยอมรับเด็กเข้าตระกูล เด็กที่เป็นผู้รับจะต้องอยู่ตรงกลางหรือเกิดความขัดแย้งขึ้นระหว่างพวกเขาเนลล์ฟังความกังวลของเจเน็ต และเข้าใจความรู้สึกเดียวกันนั้นเนลล์พยักหน้าและพูดขึ้น “เจน ไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลซันนี่อย่างดี กลับไปและจัดการธุระของเธอให้เรียบร้อย ฉันรับรองกับเธอได้เลยว่าลูกของเธอจะอยู่ครบเป็นชิ้นเป็นอันเมื่อเธอกลับมา”เจเน็ตยิ้มด้วยความพอใจ “ฉันไว้ใจเธอ”เธอหยุดชั่วขณะและจ้องมองเด็กคนนั้นด้วยความโหยหาก่อนจะส่งเขาให้กับคาเรน เจเน็ตลุกขึ้นและตอบ “มันดึกแล้ว ตอนนี้ฉันควรต้องไปแล้ว ให้คาเรนอยู่และช่วยเธอดูแลเขา เธอเคยดูแลเด็กและเข้าใจลักษณะอาการของซันนี่ เธอเป็นคนมีประสบการณ์”เนลล์พยักหน้ารับ เธอสั่งให้ป้าจอยซ์ให้เตรียมการสำหรับคาเรนและเด็กก่อนจะลุกขึ้นไปส่งเจเน็ตไป“พรุ่งนี้ไฟล์ทบินข
ทันใดนั้น มาม่าลินด์บลูมก็เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องในมือ“ท่านผู้หญิง พบแล้วค่ะ”เธอยื่นกล่องให้ท่านผู้หญิงด้วยรอยยิ้ม เธอเหลือบไปเห็นกล่องไม้จันทร์สีน้ำตาลเข้มแกะสลักด้วยลวดลายที่ซับซ้อน เธอมองแว๊บแรกก็สามารถบอกได้เลยว่ามันต้องมีค่ามากท่านผู้หญิงเปิดกล่องซึ่งเผยให้เห็นผ้าไหมสีอำพัน ที่วางอยู่ด้านบนนั้นเป็นสร้อยคอไพลินที่ดูน่าเอ็นดูเมื่อกะพริบตา ใบหน้าของเนลล์ก็ซีดเผือดลงนี่เป็นเพราะการออกแบบของสร้อยคอดูคุ้นตาด้วย มันดูเหมือน...ท่านผู้หญิงหยิบสร้อยขึ้นมาพลางรำพึงรำพัน “นี่ก็เมื่อนานมาแล้ว ฉันยังสาวเมื่อคุณปู่ของคุณได้ซื้อสิ่งนี้มาจากพ่อค้าของเก่า เราไม่ได้รู้จักกันเป็นเวลานานมาก แต่เขาก็ให้สร้อยเส้นนี้กับฉันเป็นของขวัญวันหมั้นของเรา”“เนลลี่ หนูเป็นเด็กดี ฉันไม่มีอะไรจะให้หนูนอกเสียจากสร้อยคอเส้นนี้ ฉันหวังว่าหนูและกิดเดียนจะเหมือนเรา เพื่อเข้ากันได้ดี สวยงาม และใช้ชีวิตที่สงบสุขอยู่ด้วยกัน”เพราะการขมวดคิ้วทำให้เนลล์ไม่ได้แสดงความดีใจออกมา ความจริงเธอหลงอยู่ในความคิดของเธอเมื่อสังเกตเห็นว่าเธอไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ท่านผู้หญิงแปลกใจและพูดเสียงดังขึ้น “เนลลี่”เนลล์ได้สติกลับม