บทที่ 348 ไหลไปตามกระแส

ในตอนนั้นท่านผู้หญิงคิดว่าปฏิกิริยาของเธอรุนแรงเกินไปมันทำให้เด็กกลัว

เธอรีบเก็บความโกรธและพูดออกไปเบา ๆ ว่า “ไม่ค่ะ คุณย่าไม่โกรธ คุณย่ารักหนู ลิซซี่ตัวน้อยของเราน่าชื่มชมและน่ารักมาก แต่ก็ยังมีคนชั่วร้ายที่ต้องการทำร้ายหนู ไม่ต้องห่วงคุณย่าจะช่วยหนูตามหาคนร้าย และย่าจะไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ!”

ลิซซี่ดูเหมือนจะเข้าใจและเมื่อรู้ว่าท่านผู้หญิงไม่ได้โกรธเธอ เธอจึงโล่งใจ

เนลล์ขมวดคิ้ว “ลิซซี่หนูแน่ใจเหรอว่าเมื่อกี้มีคนผลักหนู?”

ลิซซี่เบิกตากว้างอย่างเหม่อลอย แล้วมองไปที่กิดเดียนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอด้วยท่าทางที่งงงวยเช่นเดียวกัน

ในที่สุดเธอก็ส่ายหัว

"หนูไม่แน่ใจ"

แม้ว่าเธอจะยังเด็ก แต่เธอก็รู้ว่าเธอไม่สามารถโทษคนอื่นได้ตามอำเภอใจ

เพราะฉะนั้นเธอแค่พูดความจริง “เมื่อกี้หนูเสียการทรงตัว และจำไม่ได้ว่าตัวเองลื่นล้มหรือมีใครผลักหนูจากด้านหลัง บางทีหนูอาจจะตกไปโดยบังเอิญ”

ท่านผู้หญิงกล่าวตอบอย่างใจเย็นว่า “ไม่เป็นไร ถ้าจำไม่ได้เราค่อยตรวจสอบกล้องวงจรปิดได้”

หลังจากที่เธอพูดแบบนั้น เธอก็หันหน้าไปมองนายท่านการ์เร็ตต์ ซึ่งนั่งอยู่ข้างหลังเธอบนรถเข็นและถามอย่างเย็นชา “นายท่านการ์เร็ตต์ นั่นไม่น