บทที่ 372 มีลูกกันเถอะนะ

“คุณอยากให้ผมใส่มันทุกวันและใส่ไปที่ทำงาน ที่ประชุมทางธุรกิจด้วยไหม?”

รอยยิ้มของเนลล์นิ่งลงทันที

เธอกระแอมในลำคออย่างเชื่องช้าก่อนจะพูดต่อ “คุณสามารถใส่ที่บ้านได้ถ้าต้องการ มันเป็นเพียงเชิงสัญลักษณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ฮิฮิ…"

“เชิงสัญลักษณ์?”

กิดเดียนเลิกคิ้ว เขาหยุดชั่วครู่ก่อนที่จะยื่นมือออกไป

“เอาล่ะเมื่อเห็นว่าเป็นท่าทีที่รอบคอบจากคุณ ผมจะให้คุณใส่มันให้ผม มาดูกันว่าเหมาะไหม?”

เนลล์พยักหน้าลังเลเล็กน้อยก่อนจะดึงมือเขาเข้ามา

กิดเดียนสวมนาฬิกาเพชรที่ข้อมือ เนลล์ค่อย ๆ ถอดนาฬิกาของเขาออกอย่างระมัดระวังก่อนที่เธอจะลองสวมสร้อยข้อมือสีแดง

จากนั้นความอึดอัดก็เริ่มก่อตัวขึ้นในอากาศ

สร้อยข้อมือนั้นเล็กเกินไปทำให้ เนลล์ไม่สามารถผูกมันรอบข้อมือของกิดเดียนได้

เธอหน้าแดงถึงหูทันที

สร้อยข้อมือนี้เป็นสิ่งที่ เนลล์ถักขึ้นมาจากความเบื่อเมื่อเธออยู่ในการถ่ายทำ เธอได้เรียนรู้จากแนนซี่

มันเป็นเพียงสิ่งที่เธอทำเพื่อให้เวลาผ่านไป

ในขณะที่ลูกปัดนำโชคที่คาดว่าจะสามารถปัดเป่าเคราะห์ร้ายได้ตามที่แนนซี่กล่าวไว้นั้น เป็นสิ่งที่แนนซี่เพิ่งซื้อมาและรวมไว้ในสร้อยข้อมืออย่างไม่ไยดี

เป็นผลให้สร้อยข้อมือถูกส