Share

บทที่ 464 ชีวิตหลุดลอยไป

เนลล์พยักหน้าและหันมองไปทางวอร์ด

“ปู่เป็นยังไงบ้าง?”

สีหน้าของโจเซฟซีดเผือด เมื่อพวกเขาเอ่ยถึง

เขาถอนหายใจ

“เหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว มุ่งหน้าไปเลย จำไว้ว่าอย่าทำให้มันสายไป”

เนลล์พยักหน้า

เธอก้าวเข้าไปในวอร์ด ขณะที่กิดเดียน เลียม และคนอื่น ๆ รออยู่ข้างนอก แทนที่จะตามเธอเข้าไป

พวกเขารู้ว่านายท่านต้องการพบเนลล์เพียงลำพังในช่วงเวลานี้ จะเป็นการดีที่สุดที่พวกเขาทิ้งทั้งสองคนอยู่กันตามลำพัง

เนลล์สวมชุดป้องกันก่อนที่จะเข้าไป

ชายชราที่ใกล้จะถึงประตูแห่งความตายนอนอยู่บนเตียงโดยหลับตาอยู่ บางทีอาจเป็นเสียงฝีเท้าที่ทำให้เขาเหลืยบมองไปที่เสียงนั้น และหันศีรษะไปทางเธอด้วยความยากลำบาก

เสียงฝีเท้าของเนลล์หยุดอยู่ที่นั่น

เธอบอกตัวเองให้เข้มแข็ง แต่สายตาของนายท่านที่นอนอยู่ที่นั่นทำให้ดวงตาสีแดงของเธอท่วมท้นไปด้วยน้ำตา

“เน เนลลี่”

เขาเอื้อมมือออกไปหาเธอ เธอเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อพยายามกลืนก้อนเนื้อในลำคอของเธอ ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าสองก้าวเพื่อจับมือเขา

“คุณปู่ ปู่ตื่นแล้ว เป็นยังไงบ้างคะ?”

ชายชรามองมาที่เธอ ดวงตาของเขางุนงง

ใช้เวลาสักครู่ก่อนที่เขาจะตอบอย่างแผ่วเบาว่า “ปู่คิดว่าปู่ฝันไป เป็
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status