Share

บทที่ 569 สวนสนุกสำหรับเด็ก

“พี่เอลซ่า ฉะ ฉันอยากกลับแล้ว”

เจด้าร้องไห้เบา ๆ กับพี่เอลซ่า พี่เอลซ่าไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่รู้ว่าความตึงเครียดมันเพิ่มสูงขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่บูดบึ้ง เธอจึงพยักหน้า

“ตกลง พี่จะพาเธอกลับ”

จากนั้นเธอก็พยักหน้าให้โจเอลอย่างสุภาพ “นายน้อยฟอสเตอร์ เราจะกลับเดี๋ยวนี้”

โจเอลไม่ตอบ ราวกับว่าพวกเขามองไม่เห็นจนถึงตอนนี้

ในที่สุด พี่เอลซ่าก็คว้าแขนเจด้าแล้วเดินออกไป

ลูซี่ก้มศีรษะต่ำ และเธอยกมันขึ้นเมื่อพวกเขาจากไปแล้ว ด้วยดวงตาที่ซับซ้อน เธอเหลือบมองโจเอลและถอนหายใจ

“เฮ้อ คุณบอกว่าคุณจะ...”

จากนั้นเธอก็หยุดชั่วคราว เมื่อหาคำพูดที่เหมาะสมไม่ได้

ลูซี่หมดหนทาง ผู้ชายคนนี้เขาไม่รู้สึกหรือว่าชินกับการที่บ่ายเบี่ยงปัญหาของผู้หญิงของเขามาที่เธอแทน

โจเอลมองด้วยความสงสัยและตอบด้วยน้ำเสียงขรึม ๆ “อะไรนะ คุณมีความเห็นว่าอะไรนะ?”

ลูซี่พูดไม่ออก

เธอสามารถพูดอะไรได้บ้าง?

เธอกล้าพูดอะไรไหมล่ะ?

เมื่อไม่มีอะไรจะถามเขา ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอมีความกล้าที่จะต่อสู้กับเขา แต่ตอนนี้อาชีพของเธอและชีวิตของแม่อยู่ในมือของเขาแล้ว ไม่มีทางที่เธอจะกล้าตอกหน้าเขาได้

ในที่สุด ลูซี่ก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status