บทที่ 8 ไฮด์จอมจุ้นจ้าน

เรย์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เอลิออร์เข้ามาขัดจังหวะเขา ดวงตาที่แคบยาวเป็นประกายด้วยความเจ้าเล่ห์ขณะที่เขาพูดว่า “โอ้เธอทำอะไรอยู่นะเหรอ? เธอทำให้คุณชายสจ๊วตโกรธเห็นไหม? วอดก้าขวดนั้น” เอลิออร์ ชี้ไปที่ขวดบนโต๊ะอย่างลวก ๆ “คุณชายสจ๊วตให้ทางเลือกสองทางกับเธอคือดื่มทั้งขวด หรือจูบกับผู้ชายคนนั้นต่อหน้าทุกคนเพื่อความบันเทิง”

“โอ้ว ~” ไฮด์ลากเสียง “โอ้ว” ยาวพรางค่อย ๆ เดินไปที่เจนและทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่ฌอนซึ่งยังคงนั่งอยู่บนโซฟาของเขา ไฮด์ลูบคางตัวเองอย่างโอหังพลางพูดว่า

“นายจะสนุกแน่นอนคุณชายสจ๊วต เนื่องจากนายอยากที่จะดูการแสดงที่ร้อนแรง ฉันจะอาสาเป็นนักแสดงนำชายให้เอง ฉันไม่ได้ตั้งใจจะคุยโวนะ แต่ฉันหน่ะจูบเก่ง จูบของฉันหน่ะสุดยอดอันดับหนึ่งเลย”

ด้วยเหตุนี้เขาจึงเคลื่อนไหวตัวอย่างรวดเร็วเอื้อมแขนยาว ๆ ออก และดึงเจนที่ยังยืนมึนงงเข้ามาในอ้อมกอดของเขา

เจนไม่มีเวลาตอบโต้ และล้มลงในอ้อมแขนของเขา วินาทีต่อมามีความอบอุ่นที่ริมฝีปากของเธอและดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันที

เธอ…ถูกจูบหรอ?

ฟิ้วววววว! บรรยากาศช่างเงียบงันมีเพียงแค่เสียงลมพัดผ่าน

ใบหน้าของเธอร้อนขึ้นทันทีและเปลี่ยนเป็นสีแดงตั้งแต่กกหูจนถึงปลายนิ้วเท้าของเธอ

ไฮด์รู้สึกประหลาดใจกับความรู้สึกของปากเล็ก ๆ ที่สัมผัสอยู่ใต้ริมฝีปากบางของเขา…ช่างรู้สึกดีเสียจริง ๆ!

เขาไม่ได้ต้องการที่จะจูบเธออย่างลึกซึ้ง แต่ในความคิดที่ซุกซนของเขา คิดแค่จะสัมผัสริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็ว แต่ไม่ลึกซึ้งเท่านั้นเอง

เมื่อเขากำลังจะจูบเข้าไปลึกขึ้น แขนอันทรงพลังก็ดึงผู้หญิงคนนั้นออกไปจากอ้อมแขนของเขา

ไฮด์ ไม่ได้รับความหอมหวานที่เขากำลังมองหาเขาจึงมองไปที่คนที่พรากเจนออกไปอย่างหงุดหงิด

“ฌอนปล่อยเธอกลับมา”

สีหน้าของฌอนดูมืดมน และการจ้องมองของเขาเฉียบคม “เธอทำให้ฉันโกรธดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถพรากเธอไปได้ก่อนที่ฉันจะระบายความโกรธนี้หมด”

ไฮด์ เลิกคิ้วและมองฌอน พวกเขาทั้งสองคนเป็นเพื่อน และเป็นทั้งคู่แข่งกันในเวลาเดียวกัน และพวกเขาก็เป็นแบบนั้นมาตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ แม้ว่า ไฮด์จะติดตามพ่อกับแม่ของเขาไปอาศัยอยู่ที่ต่างประเทศในขณะที่ฌอนอาศัยอยู่ที่นี่ แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยแม้สักนิด

และยิ่งได้เห็นว่าฌอนหวงแหนผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน…ไฮด์ก็ยิ่งหงุดหงิด สายตาที่เขามองฌอนตอนนี้ราวกับว่าเขากำลังอยากที่จะฆ่าฌอน เขามองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังของฌอน เขากลับต้องประหลาดใจที่เห็นว่าเธอกลายเป็นสีแดงไปแล้ว

ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าเธอไม่เคยถูกผู้ชายกอดมาก่อนเลยจนกระทั่งพบกันครั้งก่อน เป็นไปได้ไหมว่าแม้แต่จูบของเธอก็ …

“เฮ้ นั่นจูบแรกของเธอหรอ?”

ฟิ้วววววว! เสียงลมพัดผ่านไปมีเพียงแค่ความเงียบงันจากเธอ

ใบหน้าของเจนเปลี่ยนเป็นสีแดงที่แดงกว่าก้นของลิงบาบูนซะอีก และดูเหมือนว่าหูของเธอนั้นแดงราวกับเลือดด้วยเช่นกัน เธอไม่ต้องพูดอะไร แต่ใบหน้าอันแดงสดของเธอก็เป็นคำตอบที่เพียงพอแล้ว

แม้แต่ ไฮด์ เองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกดีแค่ไหน

ริมฝีปากของเขาเริ่มโค้งขึ้น เขามองไปที่ฌอนด้วยรอยยิ้มครึ่งหนึ่ง “จะเป็นอย่างไรถ้าฉันยืนกรานที่จะพาเธอไป”

เสียงเชียร์ที่วุ่นวายของเรย์ดังขึ้นรอบ ๆ พวกเขาเสียงหวีดหวิวเกิดขึ้นเรื่อย ๆ “เอลิออร์หยิบโทรศัพท์ของคุณด่วน! ถ่ายรูปเร็วเข้า! คุณชายโซรอส กำลังท้าทาย ฌอน สจ๊วตเพียงเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง! หากเราขายสิ่งนี้ให้กับนิตยสารเราจะได้รับเงินมหาศาล ชัวร์ ๆ! ฉันรับประกันว่านี่จะเป็นหัวข้อข่าวสุด ฮ็อตในวันพรุ่งนี้แน่นอน!”

เอลิออร์รินวิสกี้ให้ตัวเองหนึ่งแก้ว และเลิกคิ้วมองเรย์ที่แสดงอาการตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด “ ฉันรับประกันว่าถ้าคุณลองทำเช่นนั้น หัวข้อข่าวในวันพรุ่งนี้จะเกี่ยวกับศพผู้ชายเปลือยไม่ปรากฏหลักฐานที่ลอยขึนอืดอยู่ในแม่น้ำฮวงปูแน่นอน”

“เอิ๊ก…”

ฌอนได้เห็นใบหน้าที่แดงเรื่อของเจนโดยธรรมชาติเช่นกัน และทันใดนั้นเขาก็พบว่าการแสดงออกที่เขินอายของเธอนั้นช่างน่ารำคาญมาก ๆ ในสายตาของเขา

สายตาที่เฉียบคมของเขาจ้องมองมาที่ริมฝีปากของเจนอย่างเย็นชา และเขาก็หรี่ตาลงโดยพิจารณาอะไรบางอย่าง

การจ้องมองของเขาทำให้เจนหันหน้าหนีทันที และรู้สึกอึดอัด เธอต้องการหลีกเลี่ยงสายตาอันลึกลับที่เขามอบให้เธอ

อย่างไรก็ตามนั่นทำให้ฌอนโกรธด้วยเหตุผลบางประการ เขาจับข้อมือของเธอพร้อมบีบ จากนั้นเขาก็ก้มลงไปอุ้มเธอขึ้นมาแล้วโยนเธอข้ามไหล่เหมือนกระสอบ ขณะที่ ไฮด์ เรย์ และเอลิออร์ จ้องมองที่เขาพรางอ้าปากค้าง ก่อนเขาจะก้าวออกจากประตูไป

ไฮด์ เป็นคนแรกที่รู้สึกตัวและเขาเริ่มเต็มไปด้วยความโกรธ

"หยุด!" เขาไล่ตามไปโดยไม่พูดอะไรอีก

กรามของเรย์ยังคงเปิดค้างอยู่ เขายังคงงุนงงกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น

เอลิออร์ลุกขึ้นจากโซฟาอย่างกะทันหัน “มันชักสนุกขึ้นเรื่อย ๆ ” เขาเดินตามไปโดยไม่แม้แต่จะชายตามองเรย์ ในที่สุดเรย์ก็รู้สึกตัวและกระโดดขึ้นรีบวิ่งตามไป "รอฉันด้วย! รายการสนุก ๆ ควรดูด้วยกันซิ! จะมีความเข้มข้นมากขึ้นใช่ไหม”

ซูซี่หน้าซีดไปหมด รู้สึกเหมือนเท้าของเธอติดกับพื้นและเธอไม่สามารถขยับได้ ทั้งหมดที่เธอรู้ก็คือ…มันจบลงแล้ว ตอนนี้เธอได้ทำร้ายเจนจริง ๆ แล้ว

เธอรู้สึกผิด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

ถ้าเธอบอก อโลร่า มันคงจบแล้วสำหรับเธอ ถ้าอโลร่ารู้ว่าเธอทำตัวหยาบคายและก่อเรื่องใหญ่ขนาดนี้เธอจะต้องตกงานในฐานะพนักงานบริการอย่างแน่นอน

ในแง่หนึ่งเธอรู้สึกผิด ในทางกลับกันเธอกังวลว่าจะต้องเดือดร้อนเช่นกันหาก อโลร่า รู้ ซูซี่รู้สึกสับสนอย่างมาก

ในที่สุด…

“ไม่เป็นไร น่าจะยังโอเคนะ เจนเป็นแค่คนทำความสะอาดส่วนคุณสจ๊วตก็โกรธเพียงเล็กน้อย ไม่มีทางที่เขาจะทรมานผู้ทำความสะอาดมากกว่านี้ ใช่แหละ คงไม่เป็นไรมั้ง” ซูซี่พึมพำกับตัวเองพยายามที่จะตำหนิตัวเองเพื่อให้เธอรู้สึกผิดเล็กน้อย

ไฮด์ รีบไล่ตามฌอนที่เดินนำหน้าเขา แต่ทันใดนั้นเขาก็หันขายาวของเขาวาดมุมที่คมชัดในอากาศขณะที่เขาเหวี่ยงเตะอย่างสวยงามที่ ไฮด์ ทำให้เขาเซถอยหลังไป หลังจากนั้นเขาก็รีบเดินเข้าไปในลิฟต์ที่อยู่ข้างๆ

ไฮด์ ต้องการไล่ล่าฌอน แต่แล้วประตูลิฟต์ก็ปิดสนิทต่อหน้าต่อตาเขา!

ทั้งที่ใกล้จะตามทันแล้ว! ไฮด์ โกรธมากจนใช้กำปั้นทุบประตูลิฟต์

เรย์และเอลิออร์เป็นคู่หูที่ดีจริงๆและพวกเขาวิ่งมาถึงที่เกิดเหตุทีละคนตามลำดับ

เรย์รู้สึกสับสนวุ่นวายดังนั้นเขาจึงยุยง ไฮด์ โดยพูดว่า “โอ้โฮจริงจังเหรอ? ลิฟต์ขึ้นไปที่ชั้น 28 แล้ว !!! เฮ้ เอลิออร์ดูสิ! คุณคิดว่าฌอนกำลังทำอะไรอยู่ พาผู้หญิงทำความสะอาดขึ้นไปชั้น 28 หรือเปล่า”ชั้นหกของอาคารนี้เป็นศูนย์รวมความบันเทิงหรือที่เรียกกันทั่วไปว่าไนต์คลับ อย่างไรก็ตามลูกค้าของ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ประกอบไปด้วยคนรวยและผู้มีอำนาจและคนเหล่านี้มักจะมีสิทธิทำอะไรก็ได้ที่นี่

และเหนือชั้น 6 จะเป็นโรงแรม

ทำไมสถานที่ถึงได้รับการออกแบบเช่นนี้ ... ใครก็ตามที่มีสมองน้อยๆก็เข้าใจว่าทำไม

ดวงตาที่แคบยาวของ เอลิออร์ เป็นประกายอย่างมีเล่เหลี่ยมและเขายิ้มให้เรย์พรางพูด “ เฮ้ คนทำความสะอาดยังคงเป็นผู้หญิง ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้”

นั่นยิ่งทำให้สิ่งต่างๆแย่ลง เรย์อดไม่ได้ที่จะสงสัยออกมาดัง ๆ “ จริงๆแล้วรสนิยมของฌอนเป็นอย่างไรกันแน่? นั่นพนักงานทำความสะอาดนะ” เขาพาไปทำความสะอาดห้องในโรงแรมหรือไม่? เรย์พลิกลิ้นของเขา แต่เมื่อเขาจำรูปร่างและหน้าตาของผู้หญิงที่ทำสะอาดกว่านั้นได้เขาก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

“แม่งเอ้ย!” ไฮด์ กระแทกกำปั้นของเขาเข้าที่ประตูลิฟต์อีกครั้งเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็เริ่มทุบปุ่มลิฟต์

“เฮ้ ไฮด์ นายจะตามพวกเขาไปจริงๆเหรอ? นายเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศคงยังไม่รู้ แต่ชั้น 28 ทั้งหมดเป็นของฌอน นายไม่สามารถเข้าไปในชั้นนั้นได้หากไม่มีการ์ดเข้าถึง”

ใบหน้าทั้งหมดของ ไฮด์ หงุดหงิดและดูผิดหวัง

…

ความเร็วของลิฟต์เร็วมาก ประตูลิฟต์ส่งเสียง "กริ๊ง" จู่ๆประตูก็เปิดออก ฌอน สจ๊วต ก้าวออกจากลิฟต์อย่างรวดเร็วอุ้มเจนข้ามห้องนั่งเล่นอย่างชำนาญ และก้าวเข้าไปในห้องนอน

ตุบ!

เจนรู้สึกว่าการมองเห็นของเธอพร่ามัวไปชั่ววินาทีจากนั้นเธอก็ถูกทิ้งลงบนพรมเปอร์เซียอย่างไร้ความปราณี “อืม ~” ก่อนที่เธอจะตอบสนองเธอรู้สึกเจ็บแปลบที่คางและต้องลืมตาขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาของฌอนอยู่ต่อหน้าของเธอ

“ เจน ดันน์” ชายคนนั้นพูดช้าๆด้วยน้ำเสียงเย็นชา ร่างกายของเจนสั่นเทาอย่างช่วยไม่ได้ แต่เขาพูดต่อว่า“ เจน ดันน์วันนี้คุณทำให้ฉันประหลาดใจจริงๆ”