บทที่ 22 เธอหลีกเลี่ยงเขา

พระอาทิตย์กำลังตกดินแสงระเรื่อของพระอาทิตย์สาดส่องเข้ามาภายในห้อง

อโลร่า ลุกขึ้นยืนจ้องมองอย่างอ่อนโยนไปที่เตียงในโรงพยาบาล ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงดูป่วยและหน้าซีดเธอนอนขดตัวหลับอยู่ใต้ผ้าห่ม ภายใต้แสงอุ่น ๆ ของพระอาทิตย์ยามเย็นที่สาดส่องมาที่เธอ

ในขณะที่เธอกำลังจะเดินจากไป ทันใดนั้นเจนก็ลืมตาขึ้นมาบนเตียงและพึมพำว่า

“ อโลร่า ฉันต้องการที่จะชำระหนี้ของฉัน แต่ฉันไม่มีอะไรอื่นนอกจากตัวของฉันเอง ฉันจะจ่ายคืนด้วยตัวเองได้ไหม?”

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็หลับตาและหลับไปอีกครั้ง

ราวกับว่าหัวใจของ อโลร่า ถูกเข็มทิ่มแทง อารมณ์ของเธอค่อนข้างซับซ้อนและสับสน

เจนเพ้อขณะนอนหลับ แม้กระทั่งยามหลับเธอก็ไม่สามารถลืมเรื่องหนี้ของเธอได้เลย…ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อโลร่า ปฏิเสธที่จะเชื่อว่าคนแบบนี้จะทำบางสิ่งบางอย่างที่เลวร้ายได้ลง

เจนบอกว่าทุกคนด่าเธอเรียกเธอว่าน่ารังเกียจ…เจนน่ารังเกียจอย่างนั้นหรือ? ถ้าเจนน่ารังเกียจใครหลาย ๆ คยในโลกใบนี้จะมีความน่าเคารพในเรื่องการตอบแทนบุญคุณได้เท่าเธอกัน?

ผู้หญิงโง่ ๆ คนนี้ภูมิใจมากที่ได้รับความเชื่อใจจาก อโลร่า!

ถ้าเป็น อโลร่า เธอคงจะร้องไห้กับตัวเองเมื่อเธอต้องอย