บทที่ 30 สิ่งที่น่าสงสาร

เห็นได้ชัดว่า ซัค เป็นนักสู้ที่ดี

เขาหลบหลีกหมัดของฌอนได้อย่างสมบูรณ์แบบ

หลังจากหมัดนั้นฌอนและซัคต่างก็ถอยแยกจากกัน และจ้องมองซึ่งกันและกัน

การแสดงออกของฌอนนั้นเย็นชาและดวงตาของเขาฉายแววอันตรายออกมา แน่นอนเขาบอกได้ว่าซัคไม่จริงจังกับการต่อสู้กับเขา มิฉะนั้นเขาจะไม่หลบหมัดนั้น…ซัค ลูคัส ไม่ใช่คนประเภทที่จะถอยห่างจากการต่อสู้ แต่เขาจะพยายามต่อสู้กลับแทนที่จะหลบหลีกมัน

ทั้งสองคนช่างแตกต่างกัน

ซัค นั้นจมปลักอยู่ในอดีต

“ อยู่ห่าง ๆ เธอ” ฌอนโยนคำพูดเหล่านั้นทิ้งแล้วหันหน้ากลับไปอุ้มผู้หญิงคนนั้นไว้ในอ้อมแขนของเขา

เมื่อเขาเดินไปถึงประตูเขาก็ได้ยินเสียงที่ดังมาจากข้างหลัง “ ฉันจะให้คำแนะนำแก่นาย เนื่องจากนายเป็นคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน นายจะเข้าใจดีขึ้นว่านายรู้สึกอย่างไรในไม่ช้า” ซัคไม่ต้องการให้ฌอนผิดพลาดอย่างเช่นเขาอีก จนทำให้ตัวเองต้องมาเสียใจไปตลอดชีวิต

ซัค กระพริบตาและซ่อนความเศร้าไว้ในดวงตาของเขา

ชายที่ประตูมีสีหน้าเรียบเฉย “ เรื่องของฉันไม่ใช่เรื่องของนาย”

ซัคไม่ใช่คนยุ่งเรื่องของคนอื่น และเขาไม่อยากจะพูดอะไรมาก แต่แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนั้นหัวใจของเขาก็อ่อนลง “