บทที่ 41 ผมต้องการให้คุณอยู่กับผมในคืนนี้

ใบหูของเจนร้อนผ่าว ลมหายใจของชายนิรนามคนนี้ใกล้และชัดเจนมาก ลมหายใจของเขาเข้าไปในหูของเธอ เธอไม่สามารถเพิกเฉยกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ได้ แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการที่จะมีปัญหาก็ใด ๆ ก็ตามแต่

"ได้โปรดปล่อยดิฉันเถอะค่ะ" เธอกล่าว

สิ่งที่เธอไม่คาดคิดคือ แทนที่ชายคนนี้จะปล่อยตัวเธอ ชายคนนี้กลับไม่แม้แต่จะถอยหลังออกไปด้วยซ้ำ อีกทั้งเขายังจงใจจะแกล้งเธอด้วยการพูดอย่างมีนัย ๆ ว่า "ได้สิ"

ด้วยเหตุนี้เขาจึงปล่อยมือของเขาจากการจับตัวเจน ... เพียงแต่ว่าเขากลับงับไปที่ใบหูของเธออย่างทะเล้นแทน

เจนตกตะลึง เธอได้พบกับผู้คนมากมาย แต่ก็ไม่มีใครเคยทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและลำบากใจได้ขนาดนี้มาก่อน

เขาปล่อยเธอ…นั่นเป็นเรื่องจริงหรอ!

อย่างไรก็ตามนั่นไม่ได้หยุดเขา เขาเปลี่ยนมาจับเธอด้วยริมฝีปากของเขาแทน

ในเวลาเดียวกัน เจนไม่คุ้นเคยกับเสียงของผู้ชายคนนี้เลย

เจนรู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้น…เธอมั่นใจว่าเธอไม่รู้จักผู้ชายนี้ เธอไม่คุ้นเคยกับเขาเลย

จากนั้นเธอก็จำคำเตือนของผู้จัดการโคลที่หน้าประตูห้องได้ แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจอย่างยิ่ง แต่เธอก็อดทนต่อการปฏิบัติของเขาที่มีต่อเธอ

เธอค่อย ๆ เอียงศีรษะอย่างระมัดระวัง พยายามมองไ