บทที่ 44 ความไร้ยางอายที่ไม่เคยมีมาก่อน

หลังจากเจนทำงานเสร็จเธอก็เดินกลับบ้านคนเดียวในตอนกลางคืนตามปกติ

ซูซี่จะไม่มีทางไปทำงาน และกลับพร้อม ๆ กับเธอแน่นอน

เมื่อเจนกลับมาถึงหอพัก เธอก็ต้องรู้สึกประหลาดใจที่เห็นไฟในห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ ซูซี่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นนั้นและเล่นโทรศัพท์ของเธออยู่

เมื่อเจนเข้ามาในห้องซูซี่ก็วางโทรศัพท์ของเธอลงทันที และยืนขึ้น

“กลับมาแล้วเหรอ?”

เจนรู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้น โดยปกติแล้วซูซี่จะหมกตัวอยู่แต่ในห้องนอนของเธอและคงนอนหลับไปแล้ว แต่วันนี้เธอนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เธอกำลังรอเจนอยู่หรือเปล่านะ?

"อืม" เจนปกติเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไรอยู่เป็นทุนเดิมกล่าวตอบซูซี่สั้น ๆ ในช่วงสามปีที่เธออยู่ในคุกชีวิตของเธอก็ไม่ค่อยมีอะไรให้พูดถึงมากนัก

ความเงียบจึงกลายมาเป็นโหมดปกติของเธอ

“ฉันได้ยินมาว่ามีลูกค้าถามหาเธอในห้องวีไอพีที่ชั้นหก เขาคือใคร?"

ซูซี่กำลังพยายามพูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ กับเธออยู่ใช่ไหมนะ? เจนเงยหน้าขึ้นมองซูซี่ก่อนจะหัวเราะกับตัวเองอย่างไม่เห็นคุณค่า…ใช่ราวกับว่า

“ลูกค้าใหม่” เจนพูดช้า ๆ ในใจของเธอรู้ดีราวกับว่าเธอสามารถเข้าไปในความคิดของซูซี่ได้ สิ่งที่ซูซี่อยากถามจริง ๆ แล้วค