บทที่ 52 ความกังวลภายใต้การแสดงออกที่เย็นชา และรุนแรง

มีบางอย่างเคลื่อนไหวข้างหลังเขา

"ยืนอยู่ตรงนั้น คุณจะไปไหน?" ฌอนหรี่ตาจนแทบจะปิดจ้องไปที่ผู้หญิงที่ขี้อายตรงหน้า

"ไปทำงาน" เจนพูดช้าๆ

ทันใดนั้น!

ความโกรธในใจของชายคนนั้นก็ลุกลามมากขึ้น และใบหน้าหยกอันเย็นชาของเขาก็ไม่สามารถอ่านได้ เขาถาม "ทำงานหรอ? ด้วยร่างกายที่บาดเจ็บของคุณตอนนี้ อ่ะเหรอ?" ทุกสิ่งที่ผู้หญิงโง่คนนี้คิดคือเกี่ยวกับเงิน ตอนนี้เธอแทบเอาชีวิตไม่รอด และสิ่งแรกที่เธอพูดถึงเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาก็คือเงิน เธอสนใจอะไรอีกไหมนอกจากเรื่องเงิน?

โอ้…ยังมีอีกอย่างหนึ่ง!

ซัค ลูคัส!

ผู้ชายที่เธอเอาแต่พึมพำถึง แม้ในยามหลับ! ซัค ลูคัส!

“คุณสจ๊วต ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะไปทำงานแล้วนะ” เธอยังขี้อาย และจองหองเช่นเคย หลังของเธองอราวกับว่ากระดูกสันหลังของเธอไม่สามารถยืดตรงได้อีก เมื่อฌอนเห็นเธอเป็นเช่นนั้น เขาก็รู้สึกถึงความโกรธที่อธิบายไม่ได้ และร่องรอยของ ... ความทุกข์ที่เขาตั้งใจเพิกเฉยมัน

งาน งาน ทั้งหมดที่เธอเคยทำคืองาน ...

"ดี ในฐานะนายจ้างของคุณ ฉันมีความสุขที่ได้มีพนักงานที่ขยันขันแข็งเช่นคุณ เนื่องจากคุณรักงานของคุณมาก จงใช้ความขยันของคุณทำเงินให้ได้ห้าล้านในหนึ่งเดือน"

เจนรู