บทที่ 56 ฉันจะเติมเต็มความปรารถนาของคุณ

ไม่แน่ใจว่ามันเป็นแค่จินตนาการของเธอหรือด้วยเหตุผลอื่น ๆ เธอรู้สึกเหมือนว่าระยะทางจากทางเดินไปจนถึงลิฟต์เต็มไปด้วยตะปู ทุกย่างก้าวที่เธอทำรู้สึกเหมือนเหยียบตะปู

เจน ดันน์ ยังคงเงียบขณะที่เธอเดินตามหลังอูโน่ไป

ประตูลิฟต์อยู่ตรงหน้าพวกเขา อูโน่หยุดเดินชั่วขณะและทำท่าทาง "กรุณาเข้าไป" ให้กับ เจน ดันน์ ที่อยู่ข้างหลังเขา “ได้โปรดครับ คุณหนูดันน์”

“คุณ…” เจน ดันน์ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอเหลือบมองไปที่อูโน่ ที่กำลังมองหน้าเธอด้วยใบหน้านิ่ง ๆ เรียบเฉย แล้วเธอก็เอ่ยถามว่า “เอ่อ...ไม่ขึ้นไปด้วยกันเหรอคะ?”

“นายท่าน อยากให้คุณขึ้นไปคนเดียวครับ คุณหนูดันน์”

อูโน่ยังคงดึงข้อมือของ ซูซี่ ทอมสัน ไว้ เมื่อเห็นประตูลิฟต์เปิดออก เธอก็กรีดร้องอย่างรวดเร็ว “เจน ดันน์! เจน ดันน์! เธอต้องช่วยฉัน! ฉันรู้ว่าเธอมีหัวใจที่อ่อนโยนที่สุด เธอทนไม่ได้ที่เห็นฉันอยู่ในสภาพอนาถเช่นนี้แน่ ๆ ใช่ไหม? ใช่ใหมเจน?"

อูโน่จ้องไปที่ ซูซี่ ทอมสัน ด้วยความเกลียดชังในดวงตาของเขา เขาหันกลับมา และพูดกับ เจน ดันน์ ที่อยู่ในลิฟต์ว่า “คุณไม่ได้เป็นหนี้อะไรเธอเลยคุณหนูดันน์”

“ดังนั้น คุณไม่จำเป็นต้องไปอ้อนวอนเจ้านายสำหรับผู้หญิงแ