Share
บทที่ 98 ครอบครัว
Related chapters
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 99 เธอเป็นใคร
โจเซฟ ดันน์ ตัวสั่นด้วยความโกรธ!เขาชี้ไปที่ เจน ดันน์ และดุว่า “เด็กเลว! เธอจะต้องถูกลงโทษ! ฉันให้กำเนิดเด็กที่เลวทรามเช่นเธอออกมาได้อย่างไร!”เจน ดันน์ กัดฟันแน่น เธอกลัวว่าเธอจะหลุดคำพูดที่ไม่พอใจออกมา!หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ แล้ว เธอก็พูดอย่างใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ “คุณทั้งสองกลับไปได้แล้วค่ะ โปรดกลับไปก่อนนะคะ มันดึกแล้วพวกคุณจะได้พักผ่อน”มือของเธอแดงขึ้นหลังจากโดนน้ำร้อนลวก แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดเธอไม่เคยคิดเลย ว่าการพบกันครั้งแรกหลังจากที่เธอถูกปล่อยออกจากคุกจะเป็นเช่นนี้เธอควรให้คำอธิบายที่ชัดเจนแก่ฉัน เธอเอาเงินทั้งหมดนี้มาจากไหน!” โจเซฟ ดันน์ ยังคงปฏิเสธที่จะปล่อย เจน ดันน์ ไป เขาจ้องมองมาที่เธอและพูดว่า "หรือเธอต้องการให้ฉันช่วย? เงินทั้งหมดของเธอมันสกปรก!”ร่างกายของ เจน ดันน์ สั่นอย่างรุนแรงพร้อมกับคำว่า “สกปรก”!"ออกไป! ออกไปเลยคุณทั้งสองคน!” เธอยังคงก้มหัวต่ำ เธอพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ประตู "ฉันจะโทรเรียกตำรวจ ถ้าพวกคุณยังไม่ยอมออกไป! ประธานของบริษัท ดันน์กรุ๊ป และภรรยาของเขาบุกรุกเข้าไปในบ้านของคนอื่นในยามวิกาล ฉันจะทำให้มันพาดหัวข่าวของวันพรุ่
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 100 ความฝันของเธอ และลูก้าถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ
แม้ว่าเธอจะดูเฉยเมย แต่จริง ๆ แล้วมีความเจ็บปวดอย่างมากในดวงตาของเธอ ... บ่อยกว่านั้นคนที่อยู่ใกล้ที่สุดคือคนที่สามารถทำให้เธอเจ็บที่สุด เจน ดันนื หัวเราะเบา ๆ ช่างเป็นคู่ที่น่าสนใจ มีคนหนึ่งถามเธอว่าทำไมเธอถึงมีชีวิตที่น่าสมเพชและต่ำต้อยเช่นนี้ อีกคนก็ยิ่งเหี้ยมโหดกว่า เมื่อเธอเอ่ยถามว่าเธอเป็นใครความเหนื่อยล้ากลืนกินเธออย่างไรก็ตามการต่อสู้ครั้งนี้ยังไม่จบคำพูดของ เจน ดันน์ ทำให้ใบหน้าของ โจเซฟ ดันน์ ซีดลงอย่างน่ากลัว ในช่วงเวลาสั้น ๆ เขารู้สึกถึงความรู้สึกผิดที่ก้นบึ้งของหัวใจ อย่างไรก็ตามเขายังคงเรียกร้อง เจน ดันน์“เปลี่ยนงาน! อย่าทำงานที่ไร้ยางอายอีกต่อไป! เธอกำลังหลอกตัวเอง!”ปลายตาของเขากวาดไปทั่วกองธนบัตรและเช็คจำนวนมากบนโต๊ะ ร่องรอยของความรู้สึกผิดที่เขาได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย!“เงินสกปรกทั้งหมดนี้! เธอไม่รู้สึกละอายใจที่ถือและใช้จ่ายมันเลยหรือ!” เมื่อเห็นกองเงินกองนี้และคิดว่าพวกมันมาจากไหน โจเซฟ ดันน์ ก็ถูกครอบงำด้วยความโกรธ เมื่อไฟที่รุนแรงค่อย ๆ ลุกโชนขึ้น!ด้วยความโมโหมือใหญ่ ๆ คว้าเช็คจำนวนมาก “เงินสกปรก! เงินสกปรกขนาดนี้! เราไม่ต้องการมัน!” ทันทีที่เขาพูดอย่
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 101 ความจริงเกี่ยวกับไตข้างซ้าย
ประตูหอพักถูกแง้มทิ้งไว้ ในห้องนั่งเล่นมีร่างของหญิงสาวนอนนิ่งอยู่บนพื้น และจ้องมองกระเบื้องปูพื้นที่ว่างเปล่าเธอยังคงจ้องมองไปที่กระเบื้องปูพื้นที่ว่างเปล่า น้ำตาใส ๆ ไหลหยดลงบนใบหน้าของเธออย่างช้า ๆเธอนึกถึงรอยยิ้มของโมนาลิซ่า ว่ากันว่าตาข้างหนึ่งของ โมนาลิซ่า กำลังร้องไห้ในขณะที่อีกข้างกำลังยิ้ม นี่เป็นเรื่องไร้สาระและเป็นไปไม่ได้เลยเจนรู้สึกมาตลอดว่ามันเป็นเพียงเรื่องของการเลือกสีของจิตรกรซึ่งคนรุ่นหลัง ๆ ก็พูดถึงกันมากเกินไปจะมีใครในโลกนี้ ที่มีดวงตาที่ทั้งร้องไห้และยิ้มในเวลาเดียวกันได้อย่างนั้น?มันไร้สาระเกินไป!อย่างไรก็ตามวันนี้ เจน ดันน์ คิดว่าการมีความรู้สึกสองส่วนที่เราสามารถสัมผัสได้พร้อม ๆ กันในโลกนี้ มันเป็นไปได้อย่างแน่นอนนั่นคือสิ่งที่เธอรู้สึกในตอนนี้ความรู้สึกตื่นเต้นของการแก้แค้น ทำให้เธออยากจะหัวเราะอย่างมีสีสันและร้องไห้อย่างเจ็บปวดเหมือนถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ... ในที่สุดน้ำตาสีใส ๆ นี้ก็ดูบ้ามากขึ้นไปอีก เธอร้องไห้อย่างหนักเธอไม่รู้ว่าเธอกำลังหัวเราะและร้องไห้ หรือร้องไห้และหัวเราะ มันต้องเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งวันถัดมาในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์สจ๊
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 102 ฌอน สจ๊วต นายควรพอ
ฌอน สจ๊วต รู้สึกไม่เต็มใจที่จะไป อีสต์ เอ็มเพอเรอร์“ทำไมช่วงนี้ นายไม่ค่อยมาที่ อีสต์ เอ็มพอเรอร์ เลยหรอ?” เอลิออร์ ไวท์ นั่งบนโต๊ะทำงานของ ฌอน สจ๊วต ด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยเป็นทางการนักหลังจากนั้น ฌอนไม่แม้แต่จะขยับคิ้วของเขาด้วยซ้ำ เรย์ เซียร์ร่า หัวเราะเบา ๆ “เป็นอะไรไป เอลิออร์ ไวท์? นายหวังว่าเขาจะทำอะไรที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ หรอ?”เอลิออร์ ไวท์ กลอกตาไปที่ เรย์ เซียร์ร่า เรื่องราวเบื้องหลังอาจดำเนินต่อไปเป็นเวลาหลายวัน เรย์เซียร์ร่า ออกนอกประเทศไประยะหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เบาะแสเกี่ยวกับเหตุการณ์ล่าสุดที่เพิ่งเกิดขึ้น“เฮ้ เป็นเพราะเธอหรือเปล่านะ” เอลิออร์ ไวท์ เคาะโต๊ะฌอน สจ๊วต ไม่ได้พูดอะไร เรย์ เซียร์ร่า โน้มตัวไปข้างหน้าพร้อมกับใบหน้าที่ดูซุบซิบ "ใครหรอ? ใคร เธอคือใคร? เพราะเธอคนไหน? เธอเป็นใคร?" จากนั้นด้วยท่าทางที่ซุกซนและขี้นินทาเขา เขาจึงกล่าวขึ้นว่า “โย่ คุณชายสจ๊วต ประธานผู้ยิ่งใหญ่ของเราแอบชอบใครอยู่หรอ? จะสวยแบบไหนได้บ้าง? นายจะแนะนำเธอให้พี่น้องของนายรู้จักเมื่อไรกันหรอ?”เอลิออร์ ไวท์ แกล้งทำสีหน้าเศร้าหมอง “เรย์ เซียร์ร่า พูดออกมาอีกนายเกิดปัญหาแน่ ๆ แล้
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 103 ใครก็ตามที่สามารถยับยั้งตัวเองได้ เขาไม่ใช่ผู้ชาย
ท้องฟ้าปลอดโปร่ง และมีแสงแดดจ้าเล็กน้อย เจน ดันน์ ห่อเสื้อคลุมไว้ให้กระชับกับร่างกายของเธอมากยิ่งขึ้น ถนนแคบ ๆ ที่มีต้นไม้เรียงรายมีคนพลุกพล่านน้อยในวันนี้ อย่างไรก็ตามใครก็ตามที่เดินผ่านเธอไปจะจ้องมองเธอด้วยสีหน้าแปลก ๆ“นั่น…มีบางอย่างผิดปกติกับเธอหรือเปล่า?”สองสามีภรรยาเดินผ่านเธอหันหน้ากลับมาเพื่อจ้องมองเธออีกครั้ง ก่อนจะคุยกันด้วยเสียงเชิงซุบซิบ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้คุยกันต่อหน้าของ เจน ดันน์ แต่พวกเขาก็ยังคงกระซิบกระซาบกันเสียงสนทนาของคนอื่น ๆ ดังขึ้นที่ด้านหลังศีรษะของเธอ เธอคุ้นเคยกับการแสดงออกที่ประหลาดใจของคนที่เดินผ่านเธอไปมาแล้วเธอเงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่ดวงอาทิตย์ที่ฉายแสงอยู่เหนือท้องฟ้า เธอเข้าใจดีว่าการแต่งกายของเธอมันดูน่ากลัวเพียงใด ในสายตาของคนอื่นในขณะนี้เมื่อทุกคนสวมเสื้อแขนสั้น กางเกงขายาว และชุดเดรส เธอได้ห่อตัวอย่างแน่นหนาโดยไม่เผยให้เห็นผิวที่เปลือยเปล่าของเธอเล็ดลอดออกมาเลยแม้แต่นิดเดียวเธอเหลือบมองเสื้อเชิ้ตแขนยาวบนตัวแล้วนึกเสียดาย ... เธอควรจะใส่เสื้อโค้ทที่หนากว่านี้กระแสแห่งความเจ็บปวดพุ่งผ่านกระดูกของเธอ มีคู่รักอีกคู่หนึ่งขี่จักรยานอยู่ข้า
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 104 ไฮด์ ไฮด์ นี่มันเรื่องน่าปวดหัวอะไร
ฤดูร้อนในช่วงมัธยมต้นปีสาม เธอเคยพูดว่า "ฌอน สจ๊วต มาเดทกัน คุณจะต้องดูแลฉัน”วัยรุ่นเสื้อขาวหันหัวไปรอบ ๆ และจ้องมองเธอด้วยดวงตาฟีนิกซ์ที่ชัดเจนของเขา โดยไม่พูดอะไรสักคำ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเริ่มเดิน เธอวิ่งไล่ตามเขาและคว้ามือของเขาจากด้านหลัง “ คุณใจร้ายมาก มันง่ายมากที่จะดูแลฉัน คุณไม่คิดว่าจะทำมันเลยหรอ?”จนถึงวันนี้ เจน ดันน์ ยังคงจำคำตอบของช่วงวัยรุ่นนั้นได้เขาเคยพูดว่า “ไม่ใช่ว่าฉันดูแลเธอไม่ได้ แต่เป็นเพราะเธอไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับฉัน” เขาหันกลับมาหลังจากพูดแบบนั้น และปล่อยให้เธอจับมือเขาได้ เขาจับมือเธอแล้วเดินออกจากประตูโรงเรียนไปเจน ดันน์ จำได้ว่าตัวเองกำลังมองไปที่นิ้วที่เกี่ยวพันกันในตอนนั้น เธอคิดถึงอะไรอีกแล้ว?โอ้…เธอจำมันได้ตอนนั้นเธอคิดว่า ‘ถ้าฉันไม่ใช่คนที่ใช่ทำไมคุณไม่ปล่อยมือฉันละ ฌอน สจ๊วต?เธอจับแขนของเขาอย่างใกล้ชิดจากด้านหลัง และโน้มตัวเข้าหาเขา เธอยิ้มอย่างไร้ยางอายขณะที่พูดว่า “ฌอน สจ๊วต ถ้าฉันไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับคุณก็จะไม่มีใครในโลกนี้อีกแล้ว”“เจน ดันน์? เจน ดันน์?” ไฮด์ โซรอส เรียกเธอสองครั้งด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย ที่เธอฟุ้งซ่านอีกครั้ง ...
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 105 แค่ยืนอยู่ตรงนั้น แล้วผมจะเข้าไปหาคุณเอง
เจน ดันน์ สั่นสะเทือนในใจ ในขณะนี้เธอแทบไม่สามารถจำผู้ชายที่ไร้เดียงสา แต่บางครั้งก็เหยียดหยาม ที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอได้เธอคิดว่าเธอจะทำให้เขารำคาญ และทำให้เขาจากไปหลังจากพูดอย่างนั้นแต่ตอนนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเธอปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเอง และพูดกับ ไฮด์ โซรอส ว่า “คุณชายโซรอสจูบก่อนหน้านั้นไม่ฟรีนะคะ อย่าลืมจ่ายเงินด้วยค่ะคุณชายโซรอส”‘‘แน่นอน…การพูดแบบนี้จะเพียงพอหรือไม่’ เจน ดันน์ คิดเธอเห็นชายตรงหน้าเธอ ปล่อยมือข้างหนึ่งเพื่อล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เมื่อเขายื่นมือออกไปอีกครั้งเขาก็จับฝ่ามือของเขาไว้ตรงหน้าเธอแล้วพูดว่า "นี่รับไป"เจน ดันน์ รู้สึกประหลาดใจ เธอไม่เคยเจอใครอย่าง ไฮด์ โซรอส มาก่อนเธอนิ่ง ไม่มีคำพูดใด ๆ ขณะที่เธอจ้องมองไปที่กระดาษสีแดงในฝ่ามือของ ไฮด์ โซรอส เจน ดันน์ ไม่รู้ว่าจะต้องทำปฏิกิริยาอย่างไร“... ” เขาให้เงินเธอโดยไม่ลังเลเลยสักนิด...ในตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะสามารถทำให้เขากลัวได้โดยการแสดงด้านที่น่าเกลียดของเธอออกมา และแสดงความคิดเห็นที่น่ารังเกียจเกี่ยวกับตัวเองต่อหน้าเขา“ผมบอกคุณแล้วเจน คุณไม่สามารถหนีไปจากผมได้ ผมจริงจังนะ”ข้างหูของเธอเสียงข
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 106 บันทึกที่ซ่อนความในใจของเธอ
หลังเสียงกรี๊ด มีเสียงดังเสียดหูจากการเบรกรถ คนขับโผล่หัวออกมาและด่าด้วยความโกรธ “จะบ้าเหรอ? ถ้าอยากตายมากนักล่ะก็ แม่น้ำหวงผู่อยู่ข้างหน้านู้น!”“ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ…” เจน ดันน์ขอโทษทันทีในขณะที่รู้สึกดีใจในเวลาเดียวกัน โชคดี ที่คนขับเหยียบเบรกทันเวลา จึงได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยไฮด์ โซรอสจ้องมองคนขับด้วยดวงตาที่เย็นชา “คุณกำลังตั้งใจฟังอยู่หรือเปล่า? คุณเป็นคนที่ทำร้ายเธอและตอนนี้คุณกำลังแก้ตัวให้เธอหรอ?”คนขับเริ่มหวาดหวั่นมากขึ้นหลังจากมองไปที่ใบหน้าน่ากลัวของไฮด์ โซรอส เขาสาปแช่งภายใต้ลมหายใจของเขาและพูดว่า“ถ้าคู่รักวัยรุ่นอยากทะเลาะกันก็กลับไปทะเลาะกันที่บ้านนู้น อย่ามาทำกันบนถนน คุณจะต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ” ในขณะที่พูดอย่างนั้นเขาก็ขับรถออกไปแม้ว่าไฮด์ โซรอส จะก้าวร้าว แต่เขาก็รู้ว่าคนขับไม่ควรถูกตำหนิ เขาเหลือบมองเจน ดันน์อีกครั้ง การล้มนั้นไม่ได้รุนแรงมากนัก แต่มีการขูดและรอยขีดข่วนบนผิวหนังอย่างแน่นอนเขาพุ่งเข้าหาเจน ดันน์ทันที “อย่าขยับ เจน ดันน์ ฉันจะไปส่งเธอที่โรงพยาบาล”“อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!”เจน ดันน์ล้มลงกับพื้น การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปอย่างเงียบ ๆบนพื้นโคลนท่ามกล
Latest chapter
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 331 เรื่องราวพิเศษ: จุดจบ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 330 เขากักขังร่างกายของเธอ เธอกักขังหัวใจของเธอ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 329 เจน ดันน์ สิ่งที่เธอทำคือเอาแต่วิ่งหนี
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 328 บังคับเธอทีละขั้น
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 327 แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 326 ฉันเหนื่อยกับเกมนี้เต็มทนแล้ว
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 325 ฉันรักคุณ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 324 ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 323 เขาสร้างเรือนจำอีกแห่งให้กับเธอ
