บทที่ 109 พระเจ้าบอกให้คุณทำอะไร

พวกเขาออกจากอีสต์ เอ็มเพอเรอร์และรับประทานอาหารมื้อเย็นกัน

ที่ตลาดกลางคืนเธออนุญาตให้ ไฮด์ โซรอสจับมือเธอขณะที่พวกเขาเดินผ่านฝูงชน

แน่นอน ว่ามันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่คนหน้าตาแปลก ๆ พุ่งเข้ามาในทางของพวกเขา

“คราวนี้เราจะไปไหนอีก?” นี่ไม่ใช่ทางกลับไปยังอีสต์ เอ็มเพอเรอร์

ไฮด์ โซรอสขับรถมาสเซอร์ราติของเขาและใช้เส้นทางอื่น

“เธอจะรู้เมื่อเราไปถึงที่นั่น”

“เราตกลงกันแค่ทานอาหารเย็น ไม่ใช่หรือ?”

“แน่นอนว่าเราต้องเดินเล่นหลังจากทานอาหารมื้อเย็น”

‘…ใครก็ตามที่เชื่อคำพูดเหล่านี้ก็ไร้เดียงสาจริงๆ’ ไฮด์ โซรอสคิดอย่างนั้นในใจ

ขณะที่รถขับไปบนทางหลวงยกระดับ เจน ดันน์รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย “เราจะไปที่ไหนกันแน่”

“ไปขับรถ”

“ ... ”

เจน ดันน์เห็นว่า ไฮด์ โซรอสไม่ยอมบอกเธอ เธอจะไม่ได้รับคำตอบแม้ว่าเธอจะถามต่อก็ตาม

ดังนั้นเธอจึงหันศีรษะและมองไปที่ทิวทัศน์นอกหน้าต่าง

"เรามาถึงแล้ว"

เมื่อรถหยุดลงเจน ดันน์ก็เบิกตากว้าง…“ สวนสนุก หรอ?”

"ใช่ ฉันอยากเล่น และเธอจะไปกับฉัน”

ไฮด์ โซรอสวางมือบนเอวของเขาและอวดดีอย่างไร้ยางอาย “สำหรับนายหนุ่มที่ร่ำรวยและหล่อเหลาอย่างฉันซึ่งเป็นคนที่มีการศึกษ