คนกลุ่มหนึ่งเริ่มส่งเสียงโห่ร้องหลังจากได้ยินสิ่งที่เจนพูด“ไร้สาระ! ท่านผู้อาวุโสคือพ่อผู้ให้กำเนิดของฉัน เมื่อไหร่กันที่ฉัน โจเซฟ ดันน์ทำให้เขาอับอาย” โจเซฟโกรธมาก“คุณไม่ได้ทำหรอ? คุณรู้ดีว่าสิ่งหนึ่งที่ท่านอาวุโสให้ความสำคัญมากที่สุดคือ กองทุนสตอร์จ ทรัสต์และคุณได้ขายมันให้คนอื่นไปแล้ว คุณคิดว่าเขาจะมีความสุขกับสิ่งนี้หรือไม่?“คุณกำลังทำให้เขาอับอาย!“80 ล้าน! 80 ล้าน! โจเซฟ ดันน์คุณไม่เคยเห็นเงินมาก่อนหรือ? คุณกำลังขายกองทุนสตอร์จ ทรัสต์ที่คุณปู่เคยตั้งความหวังไว้สูงมากในราคาเพียง 80 ล้าน! คุณถึงกับบอกว่าเขาจะมีความสุขถ้าเขารู้ คุณไม่ได้กำลังดูถูกไอคิวของคุณปู่ อุปนิสัยทางศีลธรรม และความสามารถด้วยการทำเช่นนี้หรือ?”เธอกำลังกรีดร้อง เธอกำลังดุเขาจากส่วนลึกของหัวใจ เธอเกลียดสิ่งนี้คนที่เธอเคยเรียกว่าพ่อกลับกลายเป็นคนที่น่าผิดหวังอย่างมาก!“นังปีศาจร้าย! ที่นี่เป็นสถานที่สำหรับให้เธอพูดหรอ?“สิ่งที่ฉันต้องการทำกับกองทุนสตอร์จ ทรัสต์ไม่ใช่ธุรกิจของเธอ เธอเป็นแค่คนนอก!”โจเซฟฟูมฟาย เขาจ้องมองเธอ “ถ้าเราอยากคุยเรื่องนี้จริง ๆ ท่านอาวุโสคงจะโกรธไปนานแล้วถ้าเขารู้ว่าเธอทำอะไรที
มีสีแดงจาง ๆ บนแก้มของเจสัน คำพูดของเจนไม่เพียงแต่กระตุ้นเขา แต่มันยังทำให้เขาอับอายต่อหน้าผู้คนมากมายอีกด้วยตามที่เธอกล่าวแม้จะถูกควบคุมดูแลภายใต้ปีกของผู้อาวุโส และเขาสั่งสอนทุกอย่างมา เขาก็มีสิ่งที่เธอมีเช่นกัน แต่อย่างไรก็ตามผู้คนยังคงนึกถึงเจนเป็นอันดับแรกก่อนที่จะจำเขาได้ใน ๆ ทุกครั้งที่มีคนพูดถึงตระกูลดันน์ใบหน้าของโจเซฟซีดลง เขารู้สึกอับอาย ชื่อเสียงของเขาพังพินาศไปแล้ว ดวงตาของเขามืดลงขณะที่เขาคำรามใส่เจน “พอได้แล้ว! เราไม่ต้อนรับเธอที่นี่ ยังไม่เพียงพอหรืออย่างไร? ที่เธอทำให้เราเป็นตัวตลกของ เดอะบันด์ เมื่อสามปีก่อน? เธอยังมีหน้ามาที่นี่เพื่อสร้างความเดือดร้อนให้เราและทำเรื่องวุ่นวายมากมายนี่อีกหรือ?“เธอมีเจตนาอะไรกันแน่?“ตระกูลดันน์ ได้เลี้ยงดูและให้กำเนิดเธอมา เราไม่ได้เป็นหนี้อะไรเธอเลยสักนิด! เธอทำผิดเมื่อสามปีก่อน! เธอทำผิดพลาดอย่างมาก! เป็นเวลานานมาก หลังจากนั้นเราต้องทนทุกข์ทรมานจากการวิพากษ์วิจารณ์และความคิดเห็นจากผู้อื่น เมื่อใดก็ตามที่เราออกสู่สาธารณะ พวกเขาจะพูดว่า "ดูสินั่นคือ โจเซฟ ดันน์! เขามีฆาตกรเป็นลูกสาว! ’“เมื่อพี่ชายของเธอไปงานสังคมใด ๆ เขาจะสนุ
"บอริส ฮอฟฟ์แมนคุณคิดอย่างไร?" ดวงตาสีดำของชายคนนั้นหันไปมอง ชายชราฮอฟฟ์แมน ความอัปยศของชายชรากลายเป็นความโกรธ อย่างไรก็ตามเขาจำเป็นต้องซ่อนมันไว้ภายในใจทุกคนสามารถบอกได้ว่าเป็นเรื่องดี ที่ชายชราฮอฟฟ์แมน ไม่ได้ทำอะไรผิดพลาด จากความสามารถของฌอนในการที่พยายามจะทำให้เขาโกรธ บอริสจับไม้เท้าของเขาแน่นแล้วดันมันติดพื้น เขาตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมามีแววประหลาดใจในสายตาของเจน เธอเงยหน้ามองผู้ชายข้าง ๆ ‘เขาหมายความว่ายังไง?’ฌอนลดสายตาลงและจ้องมองไปที่ใบหน้าของเจน เขาเม้มริมฝีปาก “เจน เธออยากทำอะไร?”เธออยากทำอะไร?เจนรู้สึกว่าฌอนไม่ได้ใจดีอะไรเลย เมื่อฌอนถามคำถามนี้กับเธอคนรอบข้างก็ตกใจ พวกเขากระซิบกันว่า “คุณชายสจ๊วตยืนหยัดเพื่อปกป้องเธออยู่หรือเปล่านะ?” อย่างไรก็ตามเจนรู้ดีว่า ถ้าผู้ชายคนนี้คนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอเป็นผู้ชายที่ดี เธอคงจะไม่ต้องลงเอยเช่นนี้เจนหลับตาลง สองกองกำลังที่แตกต่างกันกำลังชักเย่อกันอยู่ในใจของเธอ เธอจำเป็นต้องตัดสินใจ เธอรู้ว่าเธอต้องตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ผู้ชายคนนี้กำลังบังคับให้เธอตัดสินใจอยู่ในตอนนี้เธออยากจะทำอะไร?ถึงแม
ฌอนพาเจนออกไปแล้วในอีกมุมหนึ่งห่างจากงานเลี้ยงที่แออัดในบ้านของตระกูลดันน์ ซัคแตะคางของเขา ขณะที่กำลังครุ่นคิด เสียงทุ้มต่ำของเขาเอ่ยขึ้นในที่สุด “เจน ดันน์?”วันนี้เจนได้ให้มุมมองใหม่ของเธอกับเขา ดวงตาของซัคสว่างขึ้นและเขาก็ชักเริ่มที่จะสนใจ เขาเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เขารู้สึกเป็นอิสระและไม่ถูกจำกัด เขาสอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและเดินออกจากบ้านของตระกูลดันน์ไปในท้ายที่สุด“เดาสิ ว่าวันนี้ฉันเจอใคร?” เขาโทรหาไฮด์ในขณะที่เขากำลังเดินไปที่รถของเขา “นายเดาไม่ถูกแน่ ๆ”“ในเมื่อนายบอกว่าฉันเดาไม่ถูกแน่ ๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันก็คงไม่ต้องเดาให้เสียเวลาหรอก” เสียงดังก้องมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงของไฮด์นั้นฟังดูไร้ความคิด “ซัคนายอยากมาเที่ยวเล่นไหม? ฉันอยู่ที่ร้านแมกนิฟฟิเซนวิวผู้หญิงใหม่ ๆ ที่นี่โคตรเด็ด”ซัคฟังเสียงที่เหม่อลอยของไฮด์ และไฮด์ก็ดูไม่อยากจะสนใจเขาเท่าไรนัก เขาจึงกล่าวว่า “เจน ฉันพบเจนที่บ้านของตระกูลดันน์”มีความเงียบชั่วครู่ที่ปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์ จากนั้นเสียงหัวเราะของชายคนนั้นก็ดังขึ้น “ ฉันสงสัยจัง ว่าเป็นเธอเป็นใคร เธอคือใครหรอ? ซัคนายโทรมาหาฉันแค่นี้ห
ในเวลาเดียวกันที่ชั้น 28 อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ในห้องน้ำในตัวของห้อง หญิงสาวได้อาบน้ำและยืนอยู่หน้ากระจก เธอดูหลงทาง เธอยิ่งหลงทางเมื่อคิดถึงอนาคต เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะเอาคืน สตอร์จ ทรัสต์ นั่นไม่ได้อยู่ในแผนของเธอ มันทำให้ทุกอย่างดูยุ่งเหยิงไปสะหมดอย่างไรก็ตามเธอไม่เสียใจเลยแม้ว่าปู่ของเธอจะลำเอียง แต่เขาก็ให้ความสำคัญกับเธอมาก เมื่อสมัยที่เขายังมีชีวิตอยู่ เจนเข้าใจว่ามีความกังวลในความเข้มงวดปลอม ๆ ของปู่ของเธอมิฉะนั้นจะไม่มี สตอร์จ ทรัสต์ ในทุกวันนี้ ถ้าคุณปู่กังวลจริง ๆ ว่าเธอจะเป็นภัยคุกคามต่อตระกูลดันน์เขาก็คงทำตามกฎที่ไม่สามารถทำอะไรได้ของเหล่าคนรวยและคนดัง เขาสามารถจัดให้เธอแต่งงานแบบคลุมถุงชนก่อนที่เขาจะจากไป ปู่ของเธอได้จับมือเธอไว้และบอกให้เธอดูแล สตอร์จ ทรัสต์ ให้ดีตอนนี้ สตอร์จ ทรัสต์ กลับมาอยู่ในความครอบครองของเธออีกครั้ง ในพริบตาเมฆดำที่อยู่เหนือศีรษะของเธอก็หายไป เธอไม่หลงทางอีกต่อไป จริง ๆ แล้วเธอตั้งใจมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำเธอหลับตาลง เมื่อเธอลืมตาอีกครั้ง เธอก็สามารถมองเห็นการต่อสู้ในดวงตาของเธอเองได้ เธอเดินไปที่ประตูห้องน้ำด้วยความลำบากมาก มีเพียงประตูกั้
เจนรู้สึกไม่ดีขึ้นเมื่อฌอนทำเช่นนั้นในทางกลับกัน เธอเกือบจะคลั่งไคล้ไปกับพฤติกรรมที่ผิดปกติของผู้ชายคนนี้เธอเหมือนสัตว์ตัวเล็ก ๆ ที่ติดกับดัก เธอค่อย ๆ ถูกเขาบังคับให้จนมุม เขาจัดการทุกอย่างโดยที่ไม่มีช่องว่างให้เธอได้วิ่งหนีเลยเธอไม่รู้ว่าเขาต้องการทำอะไรกับเธอ แต่เธอก็ทนไม่ได้ที่เขาเป็นแบบนี้ เธออยากให้ผู้ชายคนนี้ปฏิบัติกับเธอเหมือนที่เคยทำมาก่อน เธอไม่ต้องการความอบอุ่นแบบกะทันหันและแปลกของผู้ชายคนนี้มันน่ากลัวมากมันน่ากลัวกว่าที่เขาส่งเธอเข้าคุกด้วยซ้ำ เจนตกใจกับการการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก"คุณชายสจ๊วต ทำไมคุณถึงทำเช่นนี้คะ?” สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถทนต่อไปได้อีกแล้ว เธอหลับตาลง และเมื่อเธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็ถามเขาทำไมเขาถึงทำตัวอ่อนโยนต่อเธออย่างกระทันหันราวกับคนละคนกับก่อนหน้านี้? ฌอนรู้วิธีที่จะทำตัวอ่อนโยนด้วยหรือ?ใช่! เขารู้แต่อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยอ่อนโยนกับเธอเลยก่อนหน้านี้ชายคนนั้นวางไดร์เป่าผมลง และดันผมของเธอไว้ข้าง ๆ หูของเธอ เขาไม่ตอบคำถามของเธอ แต่เขาเพียงพูดว่า “พักผ่อนให้เพียงพอเถอะ” เขาหันกลับ เจนอยากจะดึงขอบเสื้อของเขาด้วยมือของเธอ อย่างไรก
หลังจากจัดการกับพนักงานต้อนรับแล้ว เจนก็ยุ่งวุ่นวายกับการจัดการภายในทั้งวัน เจนรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมาก แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะแสดงความเหนื่อยล้าออกมาแม้แต่น้อยมีเพียงสวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าเธอเกือบจะหนีไป ในวินาทีที่เธอก้าวเข้าไปในห้องทำงานของประธานอย่างไรก็ตามเธอบอกกับตัวเองว่า ‘ไม่ได้ ฉันจะทำแบบนั้นไม่ได้'ถูกต้องเธอไม่สามารถวิ่งหนีได้ นั่นคือเหตุผลที่เธอต้องเผชิญกับทุกสิ่งและพิชิตทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตัวของเธอเอง ไม่สำคัญว่าเธอจะต้องเจอกับอะไรบ้างในช่วงสามปีที่ถูกจำคุก ไม่สำคัญว่าบุคลิกของเธอจะเปลี่ยนไปแค่ไหนในช่วงสามปี และไม่สำคัญว่าสามปีนั้นจะทำให้เธอเสียศักดิ์ศรีที่จะมีที่ยืนในสังคม หรือแสดงความมั่นใจต่อหน้าคนอื่น ๆ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอจะต้องยืดหลังให้ตรง และเอาชนะความกลัวจนกว่าจะทำได้ตามความหวังของคุณปู่และหัวใจของเธอเองสำเร็จสิ่งที่เจนไม่รู้ก็คือชายผู้โหดร้ายและเลือดเย็นในสายตาของเธอนั้น เขาแค่ขับรถออกไปจากอาคารเพียงเพื่อเบี่ยงออกและเลี้ยวกลับไปจอดอยู่ที่ใต้อาคารเดียวกันกับเธอ ในขณะเดียวกัน ตอนนี้เจนกำลังเผชิญหน้ากับคนของตระกูลดันน์ ในตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงโดยมีพวกจิ
หลายวันหลังจากนั้น เจนดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เธอกลายเป็นคนเงียบขรึม และอดทนมากขึ้น แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ดูเหมือนจะเชื่อฟังฌอนมากขึ้นอีกด้วย...เธอไม่ขัดขืนเลยกับสิ่งที่เขาพูดอย่างไรก็ตาม การเชื่อฟังของเธอกำลังซ่อนหัวใจที่อยากจะหลบหนีอยู่!เธอจัดการทุกอย่างเกี่ยวกับ สตอร์จ ทรัสต์ อย่างเร่งรีบด้วยความเร็วที่เธอพยายามทำนั้นนำไปสู่การปฏิรูปใหม่ทั้งหมด เธอทำกับตระกูลดันน์ ในสิ่งที่พวกเขาทำกับเธอหลังจากที่เธอเข้าคุกโดยใช้วิเวียนและคนอื่น ๆ เพื่อทำให้คนที่สูงกว่าไม่มีพลังขัดขืนเช่นเดียวกับปลาวาฬที่กลืนหนอน เธอปิดความขัดแย้งภายในทั้งหมดอย่างจริงจังในระยะเวลาอันสั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ตอนนี้เธอมีวิเวียนและคนอื่น ๆ ที่ดูแลงานภายในของบริษัท สิ่งที่เธอต้องทำคือเชื่อใจพวกเขาอย่างเต็มที่และให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่ด้วยเช่นกันงานที่แท้จริงของเจน คือการเยี่ยมเยือนพันธมิตรทางธุรกิจเก่าแก่ของ สตอร์จ ทรัสต์ แต่ละราย เพื่อหาข้อตกลงต่าง ๆ ในทางธุรกิจแน่นอนว่านี่ไม่ใช่เรื่องง่ายความยุ่งเหยิงภายในของบริษัท อาจถูกจัดการไปบ้างแล้วในตอนนี้ แต่บาดแผลนั้นยังห่างไกล