บทที่ 146 ฌอน สจ๊วต! คุณมันใจร้าย!

หลังจากจัดการกับพนักงานต้อนรับแล้ว เจนก็ยุ่งวุ่นวายกับการจัดการภายในทั้งวัน เจนรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมาก แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะแสดงความเหนื่อยล้าออกมาแม้แต่น้อย

มีเพียงสวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าเธอเกือบจะหนีไป ในวินาทีที่เธอก้าวเข้าไปในห้องทำงานของประธาน

อย่างไรก็ตามเธอบอกกับตัวเองว่า ‘ไม่ได้ ฉันจะทำแบบนั้นไม่ได้'

ถูกต้องเธอไม่สามารถวิ่งหนีได้ นั่นคือเหตุผลที่เธอต้องเผชิญกับทุกสิ่งและพิชิตทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตัวของเธอเอง ไม่สำคัญว่าเธอจะต้องเจอกับอะไรบ้างในช่วงสามปีที่ถูกจำคุก ไม่สำคัญว่าบุคลิกของเธอจะเปลี่ยนไปแค่ไหนในช่วงสามปี และไม่สำคัญว่าสามปีนั้นจะทำให้เธอเสียศักดิ์ศรีที่จะมีที่ยืนในสังคม หรือแสดงความมั่นใจต่อหน้าคนอื่น ๆ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอจะต้องยืดหลังให้ตรง และเอาชนะความกลัวจนกว่าจะทำได้ตามความหวังของคุณปู่และหัวใจของเธอเองสำเร็จ

สิ่งที่เจนไม่รู้ก็คือชายผู้โหดร้ายและเลือดเย็นในสายตาของเธอนั้น เขาแค่ขับรถออกไปจากอาคารเพียงเพื่อเบี่ยงออกและเลี้ยวกลับไปจอดอยู่ที่ใต้อาคารเดียวกันกับเธอ ในขณะเดียวกัน ตอนนี้เจนกำลังเผชิญหน้ากับคนของตระกูลดันน์ ในตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงโดยมีพวกจิ