บทที่ 153 ฉันต้องการให้คุณตรวจสอบ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีที่แล้ว

ฌอนอุ้มเจนตลอดทาง ร่างกายที่สูงเพรียวของเขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเหงา และความเหนื่อยล้าจากผู้หญิงคนนี้

หลังจากวางเธอลงบนที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้า ดอสก็รีบวิ่งไปและเสนอตัวที่จะขับรถให้ ฉอนโบกโบกมือโดยไม่พูดอะไร และดอสก็หยุดลงทันทีก่อนจะก้าวออกไปในที่สุด

ร่างที่สูงเพรียวของฉอนเดินอ้อมไปด้านหน้าของรถ เขาเปิดประตูที่นั่งคนขับยกเท้าและเข้าไปในรถ

เขานั่งพิงเบาะรถอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานมากและรถยังคงจอดนิ่ง ในที่สุดเขาก็จับพวงมาลัยสตาร์ทเครื่องยนต์และเหยียบคันเร่ง ทันใดนั้นเสียงคำรามของรถก็ดังก้องไปในอากาศ ริมฝีปากบางของฌอนอ้าและหุบลงเพื่อพูดคำสองสามคำ แต่ก็ถูกกลบด้วยเสียงคำรามของเครื่องยนต์ที่ดังกระหึ่ม อ่านจากปากของเขามันสามารถอธิบายคำว่า "เจน ดันน์" ได้อย่างคลุมเคลือ

เจนหันไปมองที่เขา พร้อมกับมองหน้าด้วยสีหน้ามึน ๆ งง ๆ "คุณพูดอะไร?" เสียงคำรามของรถยนต์นั้นมันดังเกินไป ดังนั้นเสียงทุ้มและต่ำของชายคนนั้นจึงถูกกลบไปจนเกือบหมด

มุมปากของฌอนยกขึ้นเล็กน้อย “ฉันบอกว่า ฉันจะส่งคุณไปที่ สตอร์จ ทรัสต์”

เจนนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะผงกศีรษะและมองออกไปนอกหน้าต่าง

บนเบาะคนขับนิ้วเรียวของชายคนนั้นจับพวง