Share
บทที่ 159 เธอจะไม่เห็นความสิ้นหวังภายใต้ความสงบ
Related chapter
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 160 เธอมีอะไรจะบอกฉันหรือเปล่า
ชายคนนี้ยุ่งอยู่กับการทำงานตลอดทั้งวัน เขากินอาหารกลางวันอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเข้าสู่การทำงานอีกครั้งด้วยความรีบร้อนเขาเพียงแค่ขอให้เจนขอความช่วยเหลือจากคนรับใช้หากเธอต้องการสิ่งใดเจนนั่งอยู่ที่ทางเดินยาวด้านนอกคฤหาสน์และเฝ้าดูคนสวนในคฤหาสน์ตัดหญ้าและดอกไม้ ดวงอาทิตย์อบอุ่น ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า แม้แต่สายลมก็ยังมีกลิ่นหอมที่ไม่ชัดเจนติดตัวไปด้วย เธอตกอยู่ในภวังค์ราวกับว่าเธอได้ย้อนเวลากลับไปไม่มีใครกวนเธอ เธอหลับไปโดยไม่รู้ตัวขณะนอนอยู่บนม้านั่งไม้ไผ่ทุกอย่างสมบูรณ์แบบสมบูรณ์แบบจนดูเหมือนไม่จริงหากร่างตรงและแข็งที่ยืนอยู่ที่ปลายสุดของทางเดินสามารถเพิกเฉยได้ทุกอย่างก็จะสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้นในสุดทางของทางเดินยาวไม่ไกลชายผมสีขาวเงินของชายคนนั้นปลิวอยู่กับสายลมโดยไม่สามารถปกปิดความเกลียดชังในดวงตาสีหม่นคู่นั้นใต้คิ้วสีเทาพ่อบ้านชรายึดเสาไว้เพื่อความสมดุล ดวงตาที่ชราภาพของเขาดูร้ายกาจเมื่อสบเข้ากับร่างที่นอนหลับอยู่ตรงทางเดินยาว ... ตุ้บ!ตะปูของเขาขุดเข้าไปในเสาไม้ เส้นเลือดจำนวนนับไม่ถ้วนที่หลังมือของเขาปูดออกมา เขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับสิ่งนี้!ทำไมโรซาลีนของเขาต้องเป็นคนที่ต้องตาย
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 161 เขาต้องดำเนินการอย่างฉับไว
เจนมองไปบนท้องฟ้า ฝนกำลังจะตกเธอลุกขึ้นยืน หันหลังและเดินเข้าไปในบ้านอย่างเงียบ ๆคุณซัมเมอร์สมองด้วยความไม่เชื่อขณะที่เจนลุกขึ้นยืนและจากไปโดยไม่มีคำพูดอะไรเลยเขาอาจจะไม่ยอมแพ้และไล่ตามเธอ อย่างไรก็ตามคำพูดที่พูดกับเขาในบ่ายวันนี้โดยชายที่เขารับใช้มาทั้งชีวิตยังคงก้องอยู่ในหูของเขาการแสดงออกของคุณซัมเมอร์เปลี่ยนไปซ้ำ ๆนายท่านกำลังปกป้องเธอ เห็นได้ชัดว่าถ้าเขาไม่สามารถเผชิญหน้ากับเจนอย่างสงบได้ วิธีเดียวก็คือย้ายเขากลับไปที่ฝั่งของนายท่านเก่า นายท่านยังบอกว่าจะให้เงินเขาเยอะ ๆเงินทั้งหมดนั้นจะทำให้ลูกสาวของเธอกลับมามีชีวิตได้หรือไม่?นายท่านกำลังปกป้องผู้หญิงคนนี้แบบนั้นจริงๆ!หลังจากที่เจนเข้ามาในบ้านแล้วในที่สุดเธอก็รู้สึกไม่สบายใจที่มีคนจ้องมองเธอด้านหลังของเธอจนหายไปทันทีที่เธอเข้าไปในบ้านเธอ รู้สึกว่าพลังงานของเธอหมดไปจากเธอเธอไปดูที่บ้าน…มันยากที่จะจินตนาการว่าชีวิตของเธอจะลำบากแค่ไหนต่อจากนี้ความขัดแย้งระหว่างพ่อของโรซาลีนและเธอในวันนี้จะไม่จบลง หลังจากการสนทนาเพียงครั้งเดียวเธอส่ายหัวเขย่าความคิดที่ยุ่งเหยิงทั้งหมดที่อยู่ในด้านหลังของหัว ...…ท้องฟ้าค่อย
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 162 แต่งงานกันเถอะ
เวลาผ่านไปเร็วมาก ในพริบตาก็เข้าสู่ฤดูหนาวแล้วทุกอย่างสงบมาก แต่ความสงบสุขทำให้เจนตื่นตระหนกอย่างไม่มีเหตุผลนับตั้งแต่ฌอน สจ๊วตพาเธอมาที่คฤหาสน์สจ๊วตเธอก็กินและพักผ่อนตั้งแต่เช้าจรดค่ำ จากมุมมองของคนนอกเขาดูแลเธออย่างดีโดยไม่รู้ตัวและทำได้ดีมากจนไม่มีอะไรให้เลือกตำหนิถ้าเป็นคนอื่นคน ๆ นั้นอาจรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก อย่างไรก็ตามยิ่งเขาประพฤติเช่นนั้นเธอก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจเขาชอบนั่งอ่านหนังสือข้างเตียงโดยเปิดโคมไฟข้างเตียงทุกครั้งที่เธออาบน้ำ เมื่อเธอออกมาเขาจะยืนขึ้นอย่างเงียบ ๆ หยิบไดร์เป่าผมตามธรรมชาติจากนั้นยืนอยู่ข้างหลังเธอและใช้นิ้วของเขาทุกนิ้วผ่านเส้นผมของเธออย่างพิถีพิถันทุกเช้าเมื่อเขาแปรงฟันเขายังชอบบีบยาสีฟันให้เธอเหมือนที่เขาทำนอกจากนี้เขายังต้องการจูบด้วยวิธีที่เอาแต่ใจมีหลายสิ่งหลายอย่างที่พวกเขาทำซึ่งมีเพียงคู่รักเท่านั้นที่จะทำพวกเขาทำ แต่การนอนด้วยกันบนเตียงเดียวกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่คู่รักควรทำ พวกเขานอนในห้องแยกกันตลอดเวลาที่ผ่านมาเจนอยากจะหัวเราะทุกครั้งที่เขาแสดงความห่วงใยและใส่ใจเธอด้วยการทำสิ่งที่มีเพียงคู่แต่งงานหรือคู่รักที่กำลังออกเดทเท่านั้นท
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 163 คุณรู้ไหมอะไรที่เรียกว่าการเกี้ยวพาราสี
เธอรอนานเกินไปสำหรับความไว้วางใจจากเขา นานมากจนเธอหมดความหวัง 'ฌอน สจ๊วตเนื่องจากคุณปฏิเสธที่จะเชื่อใจฉันมานาน ดังนั้นโปรดไม่ไว้ใจฉันจนถึงที่สุดด้วย!'เมื่อหัวใจของเธอถูกทิ้งให้รกร้างเหมือนทะเลทราย เขามาและบอกเธอว่าเขาเต็มใจที่จะเชื่อใจเธอ“มันสายไปแล้วคุณสจ๊วต คุณควรกลับไปนอน” เจนกล่าวยืนอยู่ที่ด้านหนึ่งของเตียงและจ้องมองไปที่ผู้หญิงที่หันหลังให้เขา อีกด้านหนึ่งชายคนนั้นก็รู้สึกงุนงง เขาไม่แน่ใจว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไรอยู่ข้างใน…มันรู้สึกเหมือนว่าหัวใจของเขาถูกถอดออกไปแล้วเธอไม่สนใจอีกต่อไปว่าเธอจะถูกมองยังไงในสายตาของเขาเธอไม่สนใจความเชื่อใจหรือความไม่เชื่อใจของเขาอีกต่อไปเช่นกันยืนอยู่ข้างเตียง ร่างสูงตระหง่านของเขายืนตรงและสูง แต่ในดวงตาที่ลึกซึ้งของเขาก็ขาดความรู้สึก... เขาสงสัยว่าทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปหลังจากหลายปีที่ผ่านมาเห็นได้ชัดว่าคน ๆ นี้อยู่ข้าง ๆเขา แต่ทำไมเขารู้สึกเหมือนเธออยู่ห่างไกลเมื่อหลายปีก่อน เธอบินไปสหรัฐอเมริกาเพื่อพบเขา ไม่มีอะไรแม้แต่ระยะทางที่ไกลที่สุดก็ไม่สามารถหยุดเธอจากการดึงดูดเขาได้เหมือนแมลงเม่าบินเข้าเปลวไฟ เขาเป็นคนที่เผาเธอจนแทบไม่เหลืออะไ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 164 คำที่เธอไม่เข้าใจ
ความเย็นของปลายนิ้วของเขาสัมผัสผิวของเธอ และความรู้สึกเย็นก็เดินทางมาที่ปลายนิ้วของเขา“การสัมผัสที่อ่อนโยนเป็นขั้นตอนแรกในกระบวนการเกี้ยวพาราสี” เสียงทุ้มและต่ำของเขาบ่งบอกถึงการล้อเล่น ปลายนิ้วของเขาทาบลงบนคอของเธอ แต่ไม่ได้เลื่อนลงด้านล่าง เพียงแค่ลูบคอของเธออย่างเหม่อลอยโดยไม่มีจังหวะที่แน่นอนเจนต่อต้านโดยสัญชาตญาณคนนั้นหัวเราะเบา ๆ เสียงทุ้มและต่ำของเขาได้ยินอยู่เหนือหัวของเจน “คุณเข้าใจแล้วใช่ไหม?”“...?”"นี้" เมื่อเห็นสีหน้าสับสนบนใบหน้าของเธอเขาใช้เวลาในขณะที่ปลายนิ้วของเขาลูบเบา ๆ กับลำคอที่รู้สึกเสียวซ่าของเธออยู่แล้ว “ตอนนี้ คุณรู้วิธีทำหรือยัง?”เจนเกิดสำนึกขึ้นมาอย่างกะทันหัน และผิวของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มอย่างไม่สามารถควบคุมได้คนนี้หน้าด้านขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ?เขาจะยังมีความคิดที่จะถามเธอได้อย่างไรว่าเธอเรียนรู้ที่จะทำมันหรือไม่!“ฉันเหนื่อย คุณสจ๊วต” สิ่งที่เธออยากจะพูดจริงๆคือ "คุณออกไปได้ไหม?"ไม่จำเป็นต้องพูดฌอนรู้ว่าเขาถูกขอให้ออกไป“เธอเป็นคนเริ่มเอง ที่รัก” เขาจับมือเจนแล้วพูดซ้ำว่า “เธอเริ่มแล้วที่ รัก”“ออกไป คุณสจ๊วต ออกไป!"สายตาขอ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 165 ฉันจะไม่ขออะไรคุณอีกเลย
พร้อมกับเสียงหายใจดังเสียงฮืด ๆ ความหลงใหลกำลังถูกกระตุ้น แต่หัวใจกลับเย็นชา“ฉันจะเกลียดคุณ ฌอน สจ๊วต”ปลายนิ้วของชายหนุ่มสั่นอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาก็ยังคงยื่นมือออกมาในขณะที่เขาค่อย ๆเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเธอ ดวงตาที่ลึกซึ้งของเขาดูราวกับว่าพวกมันซ่อนอารมณ์ที่ขัดแย้งกันไว้เบื้องหลัง เจนไม่สามารถสรุปได้ว่ามันคืออะไร แม้ว่าเมื่อเธอได้พบกับดวงตาคู่นั้น ความเจ็บปวดที่คุ้นเคยที่หายไปนานก็พุ่งผ่านเข้ามาในหัวใจของเธอที่มันด้านชาไปแล้ว…เธอกัดฟันรู้สึกซับซ้อนและเสียใจในเวลาเดียวกัน ตอนนี้เธอน่าจะต้องรู้สึกด้านชา แต่ทำไมเธอถึงยังคงรู้สึกเหมือนการจ้องมองจากเขาเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอที่จะส่งความเจ็บปวดผ่านหัวใจของเธอเหมือนที่ผ่านมาบนหน้าผากของเธอ เธอรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่มาจากนิ้วของเขาขณะที่พวกมันค่อย ๆเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเธอเบา ๆ ...“อย่าแตะต้องตัวฉัน!” เจนจ้องมองชายที่อยู่ด้านบนของเธออย่างเย็นชา “ฉันจะเกลียดคุณคุณสจ๊วต ฉันจะเกลียดคุณตราบเท่าที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ แม้ว่าวันหนึ่งฉันจะลืมว่าฉันเป็นใคร แม้ว่าฉันจะลืมชื่อของตัวเอง แต่ฉันก็จะไม่มีวันลืมความจริงที่ว่าฉันเกลียดคุณ”เธอพู
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 166 ถ้าเพียงเธอตาย
หลังจากคืนนั้นระหว่างพวกเขา หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปในพริบตาเมื่อถึงเวลาเลิกงานจากสจ๊วต อินดัสตรี้ ชายหนุ่มรีบหยิบกุญแจรถจากโต๊ะแล้วรีบไปที่ชั้นใต้ดินเขาเร่งเครื่องยนต์และขับออกจากห้องใต้ดิน รถพุ่งไปบนทางด่วนยกระดับ หัวใจของเขากำลังบินกลับบ้านตอนนี้ในช่วงฤดูหนาวตอนค่ำ คฤหาสน์สจ๊วตจะถูกปกคลุมไปด้วยชั้นที่อ่อนนุ่มของพลบค่ำ ท้องฟ้าก็จะมืดเร็วมากเช่นกัน มีเพียงไฟถนนสองข้างทางเท่านั้นที่กะพริบเปิดและปิด ประตูเหล็กดัดสีดำดูราวกับว่ามันแข็งกว่าในตอนฤดูร้อน อย่างไรก็ตามสีดำทำให้คฤหาสน์ทั้งหมดดูไร้ชีวิตชีวาและน่าเบื่อมากเมื่อเปิดไฟหน้า รถเบนท์ลีย์สีดำกำลังขับเข้าไปในประตูที่เปิดอยู่ มีใบไม้แห้งอยู่ที่พื้นซึ่งคนสวนของคฤหาสน์ไม่สามารถเก็บกวาดได้ทันเวลา เมื่อรถเบนท์ลีย์ขับผ่านใบไม้แห้งก็ม้วนและปลิวไปก่อนที่จะตกลงมาในวงกลมอีกครั้งเขาผลักประตูให้เปิดและก้าวออกจากรถ เขาเดินด้วยฝีเท้าที่มั่นคง เขามีร่างกายที่สูงและล่ำสันดังนั้นเขาจึงเป็นผู้นำด้านแฟชั่นอย่างแท้จริงเมื่อสวมเสื้อผ้า สวรรค์มองดูชายคนนี้ด้วยความโปรดปรานที่แม้แต่เส้นผมของเขาแต่ละเส้นก็ยังได้รับความสมบูรณ์แบบ“คุณกลับมาแล้ว นายท่าน” ตาม
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 167 เปิดเผยความจริงจากเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อน
“ไมเคิล ลูเธอร์!” พ่อบ้านชราลดเสียงลงและแผดเสียง “ ฉันแน่ใจว่าคุณไม่ต้องการให้คุณสจ๊วตรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์นั้นด้วยใช่ไหม!”ดวงตาที่หมองคล้ำของพ่อบ้านชราแสดงให้เห็นถึงอายุของเขาอย่างชัดเจน แต่ก็ขัดแย้งกับผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ในวัยของเขาดวงตาของเขามีความดุร้ายและน่ากลัวบุคคลที่อยู่อีกด้านหนึ่งของการโทรเงียบลงครู่หนึ่ง คิ้วขมวดแน่นของพ่อบ้านชราคลายขึ้นเล็กน้อย…“ดีใจที่คุณกลัว”“ชายชราซัมเมอร์มีใครบอกคุณบ้างไหมว่า…” ในอีกด้านหนึ่งของการโทรไมเคิลล้อเล่นอย่างเหน็บแนม “คุณมันไร้ยางอายจริง ๆเหรอ?”พ่อบ้านชรากัดฟันแน่นหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้นอย่างไรก็ตาม เขายังคงพูดอย่างรุนแรงว่า “ถ้าหญิงชั่วคนนี้ตายมันจะดีกับทั้งคุณและฉัน ใครจะสนใจว่าเกิดอะไรขึ้นในอดีต เมื่อคนเราตายปัญหาทั้งหมดจะคลี่คลาย”คำพูดที่แฝงนัยยะในคำพูดของเขาไม่สามารถชัดเจนได้อีกต่อไป…คนตายก็เหมือนแสงสว่างที่ดับลง ใครจะพูดแทนคนตาย?"คุณลูเธอร์คุณจะได้รับผลประโยชน์เช่นกันถ้าคุณฆ่าผู้หญิงคนนั้น” เสียงของคนชรากำลังคุกคามอีกฝ่ายเมื่อครู่ แต่ตอนนี้กลับพูดกับอีกฝ่ายอย่างสุภาพว่า ‘คุณลูเธอร์ ’ได้ยินเสียงเยาะเย้ย “คุณได้รับเคล็ดลั
Latest chapter
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 331 เรื่องราวพิเศษ: จุดจบ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 330 เขากักขังร่างกายของเธอ เธอกักขังหัวใจของเธอ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 329 เจน ดันน์ สิ่งที่เธอทำคือเอาแต่วิ่งหนี
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 328 บังคับเธอทีละขั้น
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 327 แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 326 ฉันเหนื่อยกับเกมนี้เต็มทนแล้ว
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 325 ฉันรักคุณ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 324 ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 323 เขาสร้างเรือนจำอีกแห่งให้กับเธอ
