บทที่ 207 ฉันมาที่นี่เพื่อดื่มกับนายจนถึงรุ่งเช้า

นั่นเป็นคำพูดที่ต่อสู้กันอย่างชัดเจน แต่ฌอนเพียงแค่ยืนอยู่บนสุดของบันได ดวงตาสีดำสนิทของเขาจ้องไปบนใบหน้าที่เย้ยหยันของผู้มาเยือน เขาไม่ได้พูดตอบกลับแม้แต่คำเดียว

ความเงียบขยายออกไปอย่างน่าขนลุกราวกับความสงบก่อนที่จะเกิดพายุลูกใหญ่

พ่อบ้านโอ้คส์รู้สึกอยากจะวิ่งหนีด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่เท้าของเขารู้สึกหนักมากราวกับว่าพวกมันถูกตอกลงกับพื้น เขาไม่สามารถยกพวกมันขึ้นได้เลย

เขาตำหนิ ไฮด์ โซรอส ผู้มาเยือนอย่างลับ ๆ เขาหยาบคายขนาดนี้ได้ยังไง? ยิ่งในช่วงเวลาที่อ่อนไหวเช่นนี้ด้วย พ่อบ้านโอ้คส์เป็นพ่อบ้านมาหลายปีแล้ว แต่เขาไม่เคยเห็นใครตั้งใจที่จะต่อสู้ในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

“ทำไมนายถึงอยากหัวเราะเยาะฉัน? บริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรมยังคงยืนอยู่ และสจ๊วตก็มีพลังอำนาจเหมือนเช่นเคย ถ้าเราย่ำเท้าแม้แต่นิด ทั้งเมืองเอสก็จะสั่นสะท้าน”

ไฮด์เพียงแต่หัวเราะเยาะเขามากยิ่งขึ้น “ใช่แล้ว สจ๊วตยังคงเป็นผู้นำ ไม่ต้องถึงขนาดย่ำเท้า เพียงแค่สจ๊วตจามเมืองเอสนี้ด็สั่นสะเทือนแล้ว” เขาโค้งริมฝีปากของเขาอย่างกล้าหาญ “แต่คุณชาย ฌอน สจ๊วต นายไม่สามารถควบคุมภรรยาของนายได้! ฮ่า ๆ ๆ ขอให้ฉันหัวเราะสักห